Ἡ σύμβασις COOPER μέ ἀπησχόλησε, ὃπως καί ἀρκετούς ἂλλους φαντάζομαι. Μόλις ὃμως κατάφερα νά τήν μελετήσω καί νά σᾶς μεταφέρω τίς πληροφορίες πού ἀπεκόμισα. Ἐδῶ κι ἀρκετόν καιρό τὴν ἀναζητοῦσα, πρό κειμένου νά καταλάβω τί ἀκριβῶς ἒχει παραχωρήσει (ἢ ἀκόμη κι ἐκχωρήσει) τό Ἑλληνικόν Δημόσιον.
Τά συμπεράσματά μου; Ἡ σύμβασις εἶναι...
ἒως καί τά ἂρθρα 49, μία ἀξιοπρεπεστάτη συμφωνία.
Ἀπό τό ἂρθρον 50 ξεκινοῦν κάποιες «ἰδιαίτερες» παραχωρήσεις ἀλλά καί αὐτές δέν εἶναι τόσο ἐπιζήμιες γιά τήν Ἐθνική Οἰκονομία, ἐὰν σκεφθοῦμε πώς ὑπεγράφῃ σέ μίαν περίοδο πού ὁ Μεταξᾶς καί ἡ κυβέρνησίς τουἐναγωνίως ἀνεζήτουν χρήματα καί πόρους γιά νά στήθῇ ἡ πολεμική μας μηχανή.
Θεωρῶ πολύ λογικόν (ὂχι ὃμως καί δίκαιον γιά τίς λοιπές Ἑλληνικές Ἑταιρεῖες) νά «παρασχεθοῦν» στήν Ἑταιρεία ἀρκετές φοροαπαλλαγές καὶ διευκολύνεις. Ἂλλως τε, σήμερα πού διανύουμε μίαν τόσο δύσκολη οἰκονομική περίοδο, πῶς θά μπορούσαμε νά «ἓλξουμε» ἐπενδύσεις μέ τόἰσχύον φορολογικόν μας σύστημα; Οἱ ἐπενδύσεις πραγματοποιοῦνται μόνον ὃταν ἡ κατάστασις τῆς οἰκονομίας εἶναι τέτοια πού νά ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ καί οἱ δύο συμβαλλόμενοι. Καί τό Δημόσιον καί ὁ Ἐπενδυτής.
Ὁλόκληρον τό ἂρθρον 57, καθώς καί τό 58, ἀναφέρονται σέ σημαντικές φοροαπαλλαγές τοῦ Ἀναδόχου. (Ὃπως ὃμως προανέφερα, τίς θεωρῶ δικαιολογημένες. )
Ἡ μοναδική δεσμευτική ῥήτρα πού τίθεται εἶναι στό ἂρθρον 56, παράγραφος 2, πού ἀναφέρεται ξεκάθαρα ὃτι σέ περίπτωσιν πού τό Δημόσιον θελήσῃ νά
«…ἐκπονήσῃ μελέτην κατασκευῆς καί ἐκμεταλλεύσεως πάσηςὑδροηλεκτρικῆς ἐγκαταστάσεως μεγίστης δυνάμεως (μέγιστονὓψος χρησιμοποιηθησομένης πτώσεως ἐπί τήν μεγίστην παροχήν τῆς παροχετεύσεως) ἀνωτέρας τῶν 10.000 παρά τούτου ἢὑποβολῆς προτάσεων παρά τρίτων ἀφορωσῶν τούς ὡς ἂνω σκοπούς διά τάς πτώσεις τοῦ ὑπολοίπου τμήματος τοῦ Ἀχελώου καί τῶν παραποτάμων αὐτοῦ, ἐξαιρέσει τῶν πτώσεων Κρεμαστῶν, Πρεβέντζης καί Κριεκουκίου καί ὡς αὖται περιγράφονται ἐν τῷπρώτῳ ἂρθρῳ τῆς παρούσης, ὡς καί διά τάς πτώσεις τῶν ποταμῶνἈλιάκμονος καί τῶν χειμμάρων Μόρνου καί Φείδαρι, νὰκαλέσῃπροηγουμένως καί πρό πάσης ἀποφάσεώς του ἢπαραχωρήσεως εἰς τρίτους τόν Ἀνάδοχον (πρόκειται γιά τήν ἑταιρεῖα πού συνῆψε τήν σύμβασι μέ τό Δημόσιον) ἐγγράφως καί ζητήσῃ ἐὰν οὖτος προτίθεται νά ζητήσῃ τήν εἰς αὐτόν παραχώρησιν πρόςἐκμετάλλευσιν τῶν περίὣν πρόκειται πτώσεων.
Ὁ ἀνάδοχος ὑποχρεοῦται καί ἐντός ἀνατρεπτικῆς προθεσμίας δύο μηνῶν ἀπό τῆς ἡμερομηνίας, τῆς ὡς ἂνω προσκλήσεως τοῦΔημοσίου, ν’ ἀπαντήσῃ καταφατικῶς ἢ ἀρνητικῶς…….»
Ἐπίσης, ὁ Μπάτσης, στήν σελίδα 93 ἀναφέρει πώς τό προσωπικόν ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς (ἂρθρον 28, παράγραφος 2) δύναται νά παραμένῃ στό 10% γιά τά διευθυντικά στελέχη καί στό 3% γιά τούς ἐργάτες καί τὸ τεχνικόν προσωπικόν. Ψευδές! Ἰσχύει μόνον γιά τήν πρώτην πενταετίαν καί ἀφορᾷ κυρίως τήν διαδικασίαν δομήσεως.
Οἱ ὃροι ἐξαγορᾶς, κατά Μπάτσην πάντα (σελ. 93 καί 94), παρουσιάζονται ὡς ἀσαφείς. Ἐπίσης ψευδές! Ἐκ τοῦ ἂρθρου 30 ἒως καί τοῦ ἂρθρου 43, ἀναφέρονται ὃλες ἐκεῖνες οἱ περιπτώσεις πού θά ἒκριναν ἒκπτωτον τόν Ἀνάδοχον ἢ θά ἒδιδαν στό Δημόσιον τό δικαίωμα ἐξαγορᾶς. Ἀναλυτικότατα!!! Καί δικαιότατα!
Εἰς τό ἂρθρον 29, παράγραφος 2 (οὐδεμία ἀναφορά Μπάτση!) καταγράφεται ΣΑΦΩΣ ἡ ΠΛΗΡΗΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΙΣ τῶν ἐγκαταστάσεων στό ΔΗΜΟΣΙΟΝ(!!!):
«…….Ἂμα τῇ λήξει τῆς συμβάσεως, τό Δημόσιον θέλει ὑποκατασταθῇ εἰς τά δικαιώματα τοῦ Ἀναδόχου, καί θέλει παραλάβει εἰς τήν ἀπόλυτον κυριότηταν καί κατοχήν του πάντα τά ἐν ἂρθῳ 8ῳ τῆς παρούσης ἀναγραφόμενα ἒργα, ἐγκαταστάσεις καί ἐδάφη, ἐν ἀρίστῃ καταστάσει λειτουργίας καί συντηρήσεως ἐλεύθερα δὲ παντός χρέους, βάρους καί πάσης ὑποχρεώσεως ἂνευ οὐδεμιᾶς ἐν μέρους τούτου καταβολῆς ἀποζημιώσεως πρός τόν Ἀνάδοχον καί δι’ οἱανδήποτε αἰτίαν…..»
Τέλος, περί παρατάσεως τῆς συμβάσεως γιά χρονικόν διάστημα 25 ἐτῶν, μετά τήν λήξιν της, ἀναφέρεται ξεκάθαρα (ἂρθρον 29, παράγραφος 5) ὃτι:
«……Ἐὰν ὁ ὑπουγός τῆς Συγκοινωνίας γνωρίσῃ τῷ Ἀναδόχῶ ἀπόφασίν του περί ἀνανεώσεως τῆς μετ’ αὐτοῦ συμβάσεως, ἢ δέν ἐκδώσῃ οὐδεμίαν ἀπόφασιν ἐντός τῆς κατά τήν προηγουμένην παράγραφον ἐνιαυσίου προθεσμίας, ἡ σύμβασις παρατείνεται αὐτοδικαίως καί συμφώνως πρός τά δι’ αὐτήν ἰσχυούσας διατάξεις ἀλλά διά χρονικόν διάστημα εἲκοσι πέντε (25) μόνον ἐτῶν. ……»
Συνεπῶς, ἢ ὁ Μπάτσης δὲν κατάλαβε καλῶς ἢ διέθετε κάποιες πληροφορίες πού δέν διαθέτουμε ἐμείς. Ἀναφέρεται ἀπό τήν σελίδα 97 καί μετά, στά κάτωθι:
α) Ἡ ἒκθεση τῆς ἀποστολῆς τροφῶν καί γεωργίας (FAO) (βλ. ἑβδ. ἐφημερίδα «Ἀγροτική Ἑλλάς», ἀριθ, 15/16-9-46) -μέ εἰσηγητή τόν κ. Μ. Ἐζεκιήλ – καί
β) Ἡ ἒκθεση «ὁμάδος τῆς ἐπιτροπῆς κατεστραμμένων χωρῶν τοῦ Οἰκονομικοῦ καί Κοινωνικοῦ Συμβουλίου τοῦ ΟΗΕ»
Στήν σελίδα 98, ἀναφέρεται :
«…..α) Ἀναγνωρίζεται πώς ἡ Ἑλλάδα διαθέτει σημαντικές πλουτοφόρες πηγές καὶ «λαόν ἱκανόν πρός ἐπίτευξιν πολύ ὑψηλοτέρων παραγωγικῶν ἐπιπέδων τῶν σημερινῶν» (ἒκθ, κ. Μ. Ἐζεκιήλ) ……»
Ὃμως καταγράφει μόνον συμπεράσματα πού ἐξάγονται ἀπό τήν ἒκθεσι τοῦ ΟΗΕ κι ὂχι ἀπό τήν σύμβασι COOPER.
Συμπεράσματα δικά μου:
1. Ἡ σύμβασις COOPER εἶναι μία ἀξιοπρεπής σύμβασις μεταξύ τοῦ Δημοσίου καί τοῦ Ἀναδόχου (ὃπως ἀποκαλεῖται) σέ μίαν περίοδο πού κάθε χρηματικόν ποσόν ἒπρεπε νά διατεθῇ στήν στρατιωτική καί ὁπλική ἰσχυροποίησι τῆς χώρας.
2. Ἡ ἒκθεσις τοῦ ΟΗΕ (πού μοῦ διαφεύγει) ἀναφέρεται κατά τόν Μπάτση στήν ὓπαρξι πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν, πού ὃμως δέν ὁρίζεται κάποιος διαχειριστής ἢ ἀποκλειστικός χρήστης. Οἱ ἀνησυχίες καὶ οἱ καταγγελίες τοῦ Μπάτση πολύ πιθανόν νά βρίσκουν ἐπιβεβαίωσιν σέ ἂλλες συμβάσεις καί συμφωνίες πού ἲσως νά ὑπεγράφησαν σέ ἂλλην χρονική στιγμή, ἀλλά ἐπ’ οὐδενί δέν ἀφοροῦν τήν σύμβασιν COOPER.
3. Ἡ ὀπτική Μπάτση εἶναι πράγματι ἐνδιαφέρουσα, ἐὰν ἀναλογιστοῦμε τό ἀριστερίζον κλίμα ἐπί τοῦ ὁποίου ἐκινεῖτο. Ἡ κρατικοποίησις (ἢ ἀκόμη καί βιομηχανοποίησις ἐκ τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ) κάθε ἐνεργειακῆς πηγῆς, εἶναι μία ἐνδιαφέρουσα λύσις ἀλλά αὐτό θά πρέπει νά συμβαίνῃ μέ τήν προϋπόθεσιν τῆς οἰκονομικῆς ἱκανότητος τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ. Μέσῳ τῆς συμβάσεως COOPER, ἓνα κρᾶτος πού ἀδυνατεῖ νά δημιουργήσῃ βιομηχανική ὑποδομή, μέ κάποιες φοροαπαλλακτικές «παραχωρήσεις», μετά τήν πάροδον 70 ἐτῶν, γίνεται κύριος ἰδιοκτήτης τοῦ COOPERικοῦ δημιουργήματος (ἂρθρον 29).
Ἂρα, τά περί μή ἐκμεταλλεύσεως αἲτια, τῶν πλουτοπαραγωγικῶν μας πηγῶν ἀπό τὸν κρατικόν μηχανισμόν, θὰ πρέπει νά ἀναζητηθοῦν σὲ κάποιες ἐκ τῶν κάτωθι ὑποθέσεων ἢ καί σέ ὃλες:
1. ὁλιγωρία
2. ἀδιαφορία
3. πιθανές συμβάσεις πού ἀγνοοῦμε
Σέ κάθε περίπτωσιν, ἡ ἀναζήτησις τῶν ῥιζῶν δέν θά πρέπει νά τοποθετηθοῦν στήν συγκεκριμένη σύμβασι.
Ἐξακολουθῶ τήν μελέτη στό μεταξύ καί ἀναζητῶ περισσότερες πληροφορίες πού θά φωτίσουν τήν ὑπόθεσιν. Πολύ πιθανόν στό μέλλον νά προκύψουν νέα στοιχεῖα.
Φιλονόη
Υ.Γ.1. Ὁ φίλος Περικλῆς βρῆκε τό ἂρθρον τοῦ κου Καρᾶ καί ξεκίνησα τήν μελέτην. Βασικός μου στόχος ἦταν νά παραμείνω ἀντικειμενική καί ἒντιμη. Ἂλλως τε δέν εἶναι πάρα πολλές οἱ συμβάσεις πού ἒχω μελετήσει στήν ζωή μου. Στάθηκα σέ ἀρκετά σημεῖα κρατῶντας σημειώσες καί ξαναδιαβάζοντάς τα, πρό κειμένου νά εἶμαι ὃσο τό δυνατόν πιό διαυγής μπροστά στό ἀνάγνωσμα. Ἂς μοῦ συγχωρεθοῦν κάποια λάθη.
Υ.Γ.2. φεκ κουπερ
filonoi.gr
Τά συμπεράσματά μου; Ἡ σύμβασις εἶναι...
ἒως καί τά ἂρθρα 49, μία ἀξιοπρεπεστάτη συμφωνία.
Ἀπό τό ἂρθρον 50 ξεκινοῦν κάποιες «ἰδιαίτερες» παραχωρήσεις ἀλλά καί αὐτές δέν εἶναι τόσο ἐπιζήμιες γιά τήν Ἐθνική Οἰκονομία, ἐὰν σκεφθοῦμε πώς ὑπεγράφῃ σέ μίαν περίοδο πού ὁ Μεταξᾶς καί ἡ κυβέρνησίς τουἐναγωνίως ἀνεζήτουν χρήματα καί πόρους γιά νά στήθῇ ἡ πολεμική μας μηχανή.
Θεωρῶ πολύ λογικόν (ὂχι ὃμως καί δίκαιον γιά τίς λοιπές Ἑλληνικές Ἑταιρεῖες) νά «παρασχεθοῦν» στήν Ἑταιρεία ἀρκετές φοροαπαλλαγές καὶ διευκολύνεις. Ἂλλως τε, σήμερα πού διανύουμε μίαν τόσο δύσκολη οἰκονομική περίοδο, πῶς θά μπορούσαμε νά «ἓλξουμε» ἐπενδύσεις μέ τόἰσχύον φορολογικόν μας σύστημα; Οἱ ἐπενδύσεις πραγματοποιοῦνται μόνον ὃταν ἡ κατάστασις τῆς οἰκονομίας εἶναι τέτοια πού νά ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ καί οἱ δύο συμβαλλόμενοι. Καί τό Δημόσιον καί ὁ Ἐπενδυτής.
Ὁλόκληρον τό ἂρθρον 57, καθώς καί τό 58, ἀναφέρονται σέ σημαντικές φοροαπαλλαγές τοῦ Ἀναδόχου. (Ὃπως ὃμως προανέφερα, τίς θεωρῶ δικαιολογημένες. )
Ἡ μοναδική δεσμευτική ῥήτρα πού τίθεται εἶναι στό ἂρθρον 56, παράγραφος 2, πού ἀναφέρεται ξεκάθαρα ὃτι σέ περίπτωσιν πού τό Δημόσιον θελήσῃ νά
«…ἐκπονήσῃ μελέτην κατασκευῆς καί ἐκμεταλλεύσεως πάσηςὑδροηλεκτρικῆς ἐγκαταστάσεως μεγίστης δυνάμεως (μέγιστονὓψος χρησιμοποιηθησομένης πτώσεως ἐπί τήν μεγίστην παροχήν τῆς παροχετεύσεως) ἀνωτέρας τῶν 10.000 παρά τούτου ἢὑποβολῆς προτάσεων παρά τρίτων ἀφορωσῶν τούς ὡς ἂνω σκοπούς διά τάς πτώσεις τοῦ ὑπολοίπου τμήματος τοῦ Ἀχελώου καί τῶν παραποτάμων αὐτοῦ, ἐξαιρέσει τῶν πτώσεων Κρεμαστῶν, Πρεβέντζης καί Κριεκουκίου καί ὡς αὖται περιγράφονται ἐν τῷπρώτῳ ἂρθρῳ τῆς παρούσης, ὡς καί διά τάς πτώσεις τῶν ποταμῶνἈλιάκμονος καί τῶν χειμμάρων Μόρνου καί Φείδαρι, νὰκαλέσῃπροηγουμένως καί πρό πάσης ἀποφάσεώς του ἢπαραχωρήσεως εἰς τρίτους τόν Ἀνάδοχον (πρόκειται γιά τήν ἑταιρεῖα πού συνῆψε τήν σύμβασι μέ τό Δημόσιον) ἐγγράφως καί ζητήσῃ ἐὰν οὖτος προτίθεται νά ζητήσῃ τήν εἰς αὐτόν παραχώρησιν πρόςἐκμετάλλευσιν τῶν περίὣν πρόκειται πτώσεων.
Ὁ ἀνάδοχος ὑποχρεοῦται καί ἐντός ἀνατρεπτικῆς προθεσμίας δύο μηνῶν ἀπό τῆς ἡμερομηνίας, τῆς ὡς ἂνω προσκλήσεως τοῦΔημοσίου, ν’ ἀπαντήσῃ καταφατικῶς ἢ ἀρνητικῶς…….»
Ἐπίσης, ὁ Μπάτσης, στήν σελίδα 93 ἀναφέρει πώς τό προσωπικόν ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς (ἂρθρον 28, παράγραφος 2) δύναται νά παραμένῃ στό 10% γιά τά διευθυντικά στελέχη καί στό 3% γιά τούς ἐργάτες καί τὸ τεχνικόν προσωπικόν. Ψευδές! Ἰσχύει μόνον γιά τήν πρώτην πενταετίαν καί ἀφορᾷ κυρίως τήν διαδικασίαν δομήσεως.
Οἱ ὃροι ἐξαγορᾶς, κατά Μπάτσην πάντα (σελ. 93 καί 94), παρουσιάζονται ὡς ἀσαφείς. Ἐπίσης ψευδές! Ἐκ τοῦ ἂρθρου 30 ἒως καί τοῦ ἂρθρου 43, ἀναφέρονται ὃλες ἐκεῖνες οἱ περιπτώσεις πού θά ἒκριναν ἒκπτωτον τόν Ἀνάδοχον ἢ θά ἒδιδαν στό Δημόσιον τό δικαίωμα ἐξαγορᾶς. Ἀναλυτικότατα!!! Καί δικαιότατα!
Εἰς τό ἂρθρον 29, παράγραφος 2 (οὐδεμία ἀναφορά Μπάτση!) καταγράφεται ΣΑΦΩΣ ἡ ΠΛΗΡΗΣ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΙΣ τῶν ἐγκαταστάσεων στό ΔΗΜΟΣΙΟΝ(!!!):
«…….Ἂμα τῇ λήξει τῆς συμβάσεως, τό Δημόσιον θέλει ὑποκατασταθῇ εἰς τά δικαιώματα τοῦ Ἀναδόχου, καί θέλει παραλάβει εἰς τήν ἀπόλυτον κυριότηταν καί κατοχήν του πάντα τά ἐν ἂρθῳ 8ῳ τῆς παρούσης ἀναγραφόμενα ἒργα, ἐγκαταστάσεις καί ἐδάφη, ἐν ἀρίστῃ καταστάσει λειτουργίας καί συντηρήσεως ἐλεύθερα δὲ παντός χρέους, βάρους καί πάσης ὑποχρεώσεως ἂνευ οὐδεμιᾶς ἐν μέρους τούτου καταβολῆς ἀποζημιώσεως πρός τόν Ἀνάδοχον καί δι’ οἱανδήποτε αἰτίαν…..»
Τέλος, περί παρατάσεως τῆς συμβάσεως γιά χρονικόν διάστημα 25 ἐτῶν, μετά τήν λήξιν της, ἀναφέρεται ξεκάθαρα (ἂρθρον 29, παράγραφος 5) ὃτι:
«……Ἐὰν ὁ ὑπουγός τῆς Συγκοινωνίας γνωρίσῃ τῷ Ἀναδόχῶ ἀπόφασίν του περί ἀνανεώσεως τῆς μετ’ αὐτοῦ συμβάσεως, ἢ δέν ἐκδώσῃ οὐδεμίαν ἀπόφασιν ἐντός τῆς κατά τήν προηγουμένην παράγραφον ἐνιαυσίου προθεσμίας, ἡ σύμβασις παρατείνεται αὐτοδικαίως καί συμφώνως πρός τά δι’ αὐτήν ἰσχυούσας διατάξεις ἀλλά διά χρονικόν διάστημα εἲκοσι πέντε (25) μόνον ἐτῶν. ……»
Συνεπῶς, ἢ ὁ Μπάτσης δὲν κατάλαβε καλῶς ἢ διέθετε κάποιες πληροφορίες πού δέν διαθέτουμε ἐμείς. Ἀναφέρεται ἀπό τήν σελίδα 97 καί μετά, στά κάτωθι:
α) Ἡ ἒκθεση τῆς ἀποστολῆς τροφῶν καί γεωργίας (FAO) (βλ. ἑβδ. ἐφημερίδα «Ἀγροτική Ἑλλάς», ἀριθ, 15/16-9-46) -μέ εἰσηγητή τόν κ. Μ. Ἐζεκιήλ – καί
β) Ἡ ἒκθεση «ὁμάδος τῆς ἐπιτροπῆς κατεστραμμένων χωρῶν τοῦ Οἰκονομικοῦ καί Κοινωνικοῦ Συμβουλίου τοῦ ΟΗΕ»
Στήν σελίδα 98, ἀναφέρεται :
«…..α) Ἀναγνωρίζεται πώς ἡ Ἑλλάδα διαθέτει σημαντικές πλουτοφόρες πηγές καὶ «λαόν ἱκανόν πρός ἐπίτευξιν πολύ ὑψηλοτέρων παραγωγικῶν ἐπιπέδων τῶν σημερινῶν» (ἒκθ, κ. Μ. Ἐζεκιήλ) ……»
Ὃμως καταγράφει μόνον συμπεράσματα πού ἐξάγονται ἀπό τήν ἒκθεσι τοῦ ΟΗΕ κι ὂχι ἀπό τήν σύμβασι COOPER.
Συμπεράσματα δικά μου:
1. Ἡ σύμβασις COOPER εἶναι μία ἀξιοπρεπής σύμβασις μεταξύ τοῦ Δημοσίου καί τοῦ Ἀναδόχου (ὃπως ἀποκαλεῖται) σέ μίαν περίοδο πού κάθε χρηματικόν ποσόν ἒπρεπε νά διατεθῇ στήν στρατιωτική καί ὁπλική ἰσχυροποίησι τῆς χώρας.
2. Ἡ ἒκθεσις τοῦ ΟΗΕ (πού μοῦ διαφεύγει) ἀναφέρεται κατά τόν Μπάτση στήν ὓπαρξι πλουτοπαραγωγικῶν πηγῶν, πού ὃμως δέν ὁρίζεται κάποιος διαχειριστής ἢ ἀποκλειστικός χρήστης. Οἱ ἀνησυχίες καὶ οἱ καταγγελίες τοῦ Μπάτση πολύ πιθανόν νά βρίσκουν ἐπιβεβαίωσιν σέ ἂλλες συμβάσεις καί συμφωνίες πού ἲσως νά ὑπεγράφησαν σέ ἂλλην χρονική στιγμή, ἀλλά ἐπ’ οὐδενί δέν ἀφοροῦν τήν σύμβασιν COOPER.
3. Ἡ ὀπτική Μπάτση εἶναι πράγματι ἐνδιαφέρουσα, ἐὰν ἀναλογιστοῦμε τό ἀριστερίζον κλίμα ἐπί τοῦ ὁποίου ἐκινεῖτο. Ἡ κρατικοποίησις (ἢ ἀκόμη καί βιομηχανοποίησις ἐκ τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ) κάθε ἐνεργειακῆς πηγῆς, εἶναι μία ἐνδιαφέρουσα λύσις ἀλλά αὐτό θά πρέπει νά συμβαίνῃ μέ τήν προϋπόθεσιν τῆς οἰκονομικῆς ἱκανότητος τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ. Μέσῳ τῆς συμβάσεως COOPER, ἓνα κρᾶτος πού ἀδυνατεῖ νά δημιουργήσῃ βιομηχανική ὑποδομή, μέ κάποιες φοροαπαλλακτικές «παραχωρήσεις», μετά τήν πάροδον 70 ἐτῶν, γίνεται κύριος ἰδιοκτήτης τοῦ COOPERικοῦ δημιουργήματος (ἂρθρον 29).
Ἂρα, τά περί μή ἐκμεταλλεύσεως αἲτια, τῶν πλουτοπαραγωγικῶν μας πηγῶν ἀπό τὸν κρατικόν μηχανισμόν, θὰ πρέπει νά ἀναζητηθοῦν σὲ κάποιες ἐκ τῶν κάτωθι ὑποθέσεων ἢ καί σέ ὃλες:
1. ὁλιγωρία
2. ἀδιαφορία
3. πιθανές συμβάσεις πού ἀγνοοῦμε
Σέ κάθε περίπτωσιν, ἡ ἀναζήτησις τῶν ῥιζῶν δέν θά πρέπει νά τοποθετηθοῦν στήν συγκεκριμένη σύμβασι.
Ἐξακολουθῶ τήν μελέτη στό μεταξύ καί ἀναζητῶ περισσότερες πληροφορίες πού θά φωτίσουν τήν ὑπόθεσιν. Πολύ πιθανόν στό μέλλον νά προκύψουν νέα στοιχεῖα.
Φιλονόη
Υ.Γ.1. Ὁ φίλος Περικλῆς βρῆκε τό ἂρθρον τοῦ κου Καρᾶ καί ξεκίνησα τήν μελέτην. Βασικός μου στόχος ἦταν νά παραμείνω ἀντικειμενική καί ἒντιμη. Ἂλλως τε δέν εἶναι πάρα πολλές οἱ συμβάσεις πού ἒχω μελετήσει στήν ζωή μου. Στάθηκα σέ ἀρκετά σημεῖα κρατῶντας σημειώσες καί ξαναδιαβάζοντάς τα, πρό κειμένου νά εἶμαι ὃσο τό δυνατόν πιό διαυγής μπροστά στό ἀνάγνωσμα. Ἂς μοῦ συγχωρεθοῦν κάποια λάθη.
Υ.Γ.2. φεκ κουπερ
filonoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου