The Godfather
Πολλά έχουν ειπωθεί και πολλά έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια για τις Θεωρίες Συνωμοσίας, για τους εκφραστές τους (π.χ. Ντέιβιντ Άικ, Άλεξ Τζόουνς κ.ά.) αλλά και για τους υπέρμαχους αυτών των θεωριών. Οι επίσημες φωνές (νεοφιλελεύθεροι, μεσαίος χώρος, αριστεροί, ΜΜΕ, επιστήμονες, πανεπιστημιακοί κ.λ.π. κατηγορίες επισήμων «αυθεντιών») καταδικάζουν ομόφωνα το «φαινόμενο» της Συνωμοσιολογίας και εμπαίζουν όλους όσους εκφράζουν το συγκεκριμένο ρεύμα ή εκφράζονται μέσα απ’ αυτό, είτε αυτοί είναι οι δημόσια εμφανιζόμενοι φορείς του, είτε είναι οι αποδέκτες εκείνοι που υιοθετούν τις απόψεις των δημιουργών των Θεωριών Συνωμοσίας.
Τι συμβαίνει, λοιπόν; Έχουν δίκιο οι κατήγοροι ή οι κατηγορούμενοι; Ποια είναι η αλήθεια, τελικά; Με δυο λόγια: Ευσταθούν οι κατηγορίες κατά των συνωμοσιολόγων ή οι Θεωρίες Συνωμοσίας έχουν κάποια βάση;...
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, θα ξεκινήσουμε από τα απλά και βασικά, όπως επιτάσσει η Φιλοσοφία και η μαθηματική σκέψη –παρόλο που οι «μαθηματικώς» σκεπτόμενοι επιστήμονες καταδικάζουν ασυζητητί τους «συνωμοσιολογούντες» συναδέλφους τους και μη, ως αιθεροβάμονες και ως αθεράπευτα φαντασιόπληκτους! Ας δούμε, λοιπόν, πρώτα πρώτα, τι εστί «Συνωμοσία», για να εξακριβώσουμε στη συνέχεια αν έχει ή όχι αντικείμενο η «Συνωμοσιολογία».
«Συνωμοσία είναι κάθε μυστικό σχέδιο, που υλοποιείται στα κρυφά από μια ομάδα ατόμων, συνήθως για κακούς σκοπούς.» Αυτή είναι η ακριβής και βασική λεξικογραφική ερμηνεία του όρου.
Άρα, ο όρος υφίσταται, είναι υπαρκτός, η Συνωμοσία, ως τακτική, ως μέθοδος και ως εφαρμογή, είναι γνωστή, τόσο σήμερα όσο και μέσα από την Ιστορία, και συναντάται ευρέως κυρίως στο Πολιτικό επίπεδο, εφόσον στοχεύει στην εκάστοτε προσαρμογή και ει δυνατόν υποταγή κάποιων –πολλών, λίγων, αδιάφορο- στα μυστικά και κακόβουλα σχέδια μίας συγκεκριμένης κάθε φορά ομάδας ατόμων.
Για να πούμε, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει Συνωμοσία στα εγχώρια και διεθνή πολιτικά μας δρώμενα, θα πρέπει να δεχθούμε ότι σήμερα, κανείς δεν κάνει μυστικά σχέδια, είναι όλοι τους καλοί –ειδικά οι κυβερνώντες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο- και κανείς δεν έχει κακούς σκοπούς για κανέναν. Ισχύει αυτό; Όλοι αυτοί είναι … καλοί; Όποιος απαντήσει «ναι», τον παρακαλώ θερμώς να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή.
Εφόσον, όμως, ύστερα από τη διευκρίνιση του όρου, δεχόμαστε αξιωματικά ότι η Συνωμοσία υφίσταται και είναι υπαρκτή και συνυφασμένη με συγκεκριμένες και συνήθεις –δυστυχώς- ανθρώπινες συμπεριφορές, δεν μπορεί παρά να δεχθούμε, αντίστοιχα, ότι υπάρχει και η Συνωμοσιολογία, δηλαδή ο «λόγος περί Συνωμοσίας», η αντίδραση απέναντι στην ύπαρξη της ίδιας της Συνωμοσίας, εφόσον ζούμε στον κόσμο της μεταβολής και καθετί γεννά το αντίθετό του, όπως πολύ ορθώς το έθεσε ο Πλάτων. Οπότε και η Συνωμοσία γεννά αναγκαστικά τη Συνωμοσιολογία, είτε θέλουν οι αθεϊστές και οι δήθεν πραγματιστές –που εσχάτως γράφουν τη λογική και τη συνειρμική σκέψη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους- να το δεχθούν, είτε όχι!
Ας δούμε, όμως, τώρα, τι ακριβώς εκφράζει ως όρος αυτή η «αντίδραση», αυτός ο «λόγος περί Συνωμοσίας» από την Wikipedia:
Ας προχωρήσουμε, όμως, σε περαιτέρω γραφόμενα περί της Συνωμοσιολογίας, από τη Wiki
«Οι Θεωρίες Συνωμοσίας αποτελούν μία εναλλακτική και πολλές φορές, καινοτόμο οδό ικανοποίησης ερωτημάτων, αντί των επίσημων ερμηνειών γύρω από κάποιο θέμα, οι οποίες (επίσημες ερμηνείες) εκλαμβάνονται ως προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών γεγονότων»
Όχι μόνο δεν καταδικάζεται εδώ, λοιπόν, η ύπαρξη των συνωμοσιολόγων και των Θεωριών Συνωμοσίας, αλλά η πρακτική η οποία εφαρμόζεται θεωρείται ακόμη και «καινοτόμος» -άρα και διωκόμενη σαφώς, αφού ό,τι νέο και καινοτόμο διώκεται και χλευάζεται πάντα από το κατεστημένο, το συντηρητικό και παλαιό υπάρχον και εδραιωμένο σύστημα.
Και γιατί εμφανίζονται οι Θεωρίας Συνωμοσίας; Γιατί, όπως διαβάσαμε, λογικά για όποιον εχέφρονα, οι επίσημες ερμηνείες για τα δεινά που υφιστάμεθα ως ανθρωπότητα, όχι μόνο δεν ικανοποιούν κανέναν από τους ευρισκόμενους εκτός των κέντρων λήψης των αποφάσεων, αλλά είναι εμφανές ότι υποκρύπτουν κάποιες άλλες βλέψεις και επιβουλές ορισμένων κύκλων προς ωφέλεια αυτών ακριβώς των κύκλων και προς βλάβην των πολλών.
Τώρα, γιατί δαιμονοποιούνται συλλήβδην όλες οι Θεωρίες Συνωμοσίας και εν γένει οι εκφραστές και θιασώτες τους, η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απλούστατη: γιατί οι Θεωρίες αυτές δε βολεύουν τους κύκλους που εξυφαίνουν τις «συνωμοσίες» (δηλαδή, τα μυστικά και κακόβουλα σχέδια), οι φωνές των αντιδρούντων χαλάνε «τη δουλειά» και επιπλέον, οι φωνές αυτές της αντίδρασης, που δίνουν τη μάχη τους, καθημερινά, ακόμη και με ακραίο και πολλές φορές ίσως και με αστείο τρόπο, αποκτούν ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές.
«Στη σημερινή εποχή πολλοί άνθρωποι τείνουν να υιοθετούν συνωμοσιολογικές θεωρίες για την ερμηνεία οτιδήποτε άγνωστου, παράδοξου μέχρι και του αναπόδεικτου, όχι βέβαια αδικαιολόγητα, όταν οι αρμόδιοι φορείς δεν μπορούν να πείσουν περί του αντιθέτου.»
«Όχι, βέβαια, αδικαιολόγητα»! Αφού καταλήξαμε, λοιπόν, στο ότι υπάρχει βάση στις Θεωρίες Συνωμοσίας, εφόσον η Συνωμοσία η ίδια είναι υπαρκτή, ας προχωρήσουμε στα επιμέρους και πολύ πιο γοητευτικά, βεβαίως, από την ανάπτυξη της πρώτης μας αυτής συλλογιστικής, που ήταν, όμως, απαραίτητη για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Και για όσους δεν εννοούν να πειστούν ακόμη –και δε θα το πράξουν ποτέ, πιστέψτε με, είτε γιατί δεν τους συμφέρει, είτε γιατί έχουν την πετριά να προσάπτουν στους άλλους κάθε είδους «ρετσινιά»…- αναφέρουμε ως παράδειγμα το ζήτημα των ελληνικών υδρογονανθράκων.
Μήπως θυμάστε, κυρίες και κύριοι πραγματιστές (και ουτοπιστές, τελικά, όπως αποδείχθηκε, βεβαίως) τι έλεγαν οι επίσημες φωνές (Θ. Πάγκαλος, Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου κ.ά.) μέχρι τις αρχές του 2011, όταν ετίθετο το ζήτημα της ύπαρξης πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας; Ότι αυτοί που τα λένε (π.χ. ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας, που έκανε τότε σειρά εκπομπών [Αθέατος κόσμος], με έγκριτους επιστήμονες, οι οποίοι εκόμιζαν σωρεία αποδείξεων), είναι φαιδροί και ασόβαροι και ότι φαντασιώνονται θησαυρούς εκεί που δεν υπάρχουν, ενώ η χώρα είναι σωστός Τιτανικός και βυθίζεται!
Λίγο μετά, οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά και οι διάδοχοί τους, όπως είναι οι σημερινοί κυβερνήτες μας, όχι μόνο παιάνιζαν σε όλους τους τόνους υπέρ της ύπαρξης των υδρογονανθράκων, αλλά έτρεχαν στα διεθνή φόρα, για να ξεπουλήσουν όσο όσο την πραμάτεια «τους» -τους υδρογονάνθρακές «μας», δηλαδή- οι οποίοι, ω του θαύματος, είχαν γίνει ξαφνικά και εν μία νυκτί, υπαρκτοί και εκμεταλλεύσιμοι!
Γιατί άλλαξε το τροπάριο, όμως; Γιατί υπήρχε συμφωνία, ήδη από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, να μη χρησιμοποιήσει η Ελλάδα τα αποθέματά της σε υδρογονάνθρακες πριν το 2011! Οπότε η στάση (η αρχική) των κυβερνώντων, πριν το 2011, είχε βάση. Απλούστατα, γνώριζαν το ζήτημα. Και το απέκρυπταν από τον ελληνικό λαό! Και λοιδορούσαν όποιον το έθιγε! Γιατί δε συνέφερε η παραδοχή του στα σχέδια τα δικά τους και των αφεντικών τους, των διεθνών τραπεζιτών, που ήθελαν να λεηλατήσουν και αυτό το κομμάτι του εθνικού μας πλούτου! Και αν αυτό δεν είναι Συνωμοσία, επίσημη, πολιτική και αυταπόδεικτη, τότε τι είναι; Πώς θα το λέγατε εσείς;
Σας έφερα ένα μόνο παράδειγμα για να διαπιστώσουμε όλοι μας ότι το πράγμα (η Συνωμοσία) δουλεύεται και μάλιστα επισήμως, επισταμένως και εργολαβικά.
Στην πορεία της μελέτης μας –και επειδή υπάρχει οπωσδήποτε και συχνά μάλιστα, η υπερβολή εντός της Συνωμοσιολογίας- θα ασχοληθούμε, εκτός από τα προαναφερθέντα «πετρέλαια», σε μια σειρά άλλα θέματα, ιδιαίτερα προσφιλή στο ευρύ κοινό, όπως είναι:
Οι αεροψεκασμοί, το οικονομικό παιχνίδι στην Ελλάδα και τον κόσμο, τα Πρωτόκολλα της Σιών, τα ύποπτα Εμβόλια και οι «τεχνητές» Αρρώστιες, τα κρυφά και επικίνδυνα σχέδια που αφορούν στη διατροφή μας, το δίπολο Ρατσισμός – Αντιρατσισμός, οι μετεωρίτες, οι Μυστικές Εταιρίες, οι Διεθνείς Λέσχες και Επιτροπές, τα διάφορα Τάγματα, οι υποκρυπτόμενοι στόχοι και η Μυστική Ατζέντα πίσω από τις Πολιτικές Ιδεολογίες, η κρυφή όψη της Γεωπολιτικής και βεβαίως, οι «πρωταγωνιστές» των Θεωριών Συνωμοσίας Εξωγήινοι, οι περίφημοι και πολυδιαφημισμένοι Ιλλουμινάτοι, η Παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων και φυσικά, η Παγκόσμια διακυβέρνηση.
Έχουμε δρόμο!
Αλλά υπό έναν όρο: Δεχόμαστε ότι υπάρχουν πολλές υπερβολές και ακρότητες. Θα ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, όσο μπορούμε, την ήρα από το στάρι, το σωστό από το λάθος, τη φαντασία και το ψέμα από την πραγματικότητα, επιστρατεύοντας τη μεθοδευμένη έρευνα και χρησιμοποιώντας ως εφόδιο τη σκέψη και τη λογική που μας κληροδότησαν οι Αρχαίοι ημών Φιλόσοφοι.
Παρόλ’ αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμη και οι ακραίες Θεωρίες Συνωμοσίας, που χαρακτηρίζονται από καλπάζουσα φαντασία και από ακατάσχετη μυθομανία, ασκούν μια βαθιά γοητεία στον αποδέκτη τους. Μια γοητεία που ποτέ δε θα επιτύχουν να ασκήσουν στις ψυχές των ανθρώπων οι «επίσημες» ανακοινώσεις και οι εξαγγελίες των αποστειρωμένων «καθωσπρέπει υλιστών».
Από αυτή την άποψη, οι Θεωρίες Συνωμοσίας, σωστές ή λάθος, στηριγμένες ή αστήρικτες, επιτελούν, ούτως ή άλλως, ένα μείζον «εσωτερικό» έργο: λειτουργούν συχνά ως λυτρωτικές διέξοδοι και ως μοναδικές ευκαιρίες απόδρασης για τις βασανισμένες ψυχές μας εντός του ανάλγητου και αποτρόπαιου κόσμου μας.
Υπέροχο άρθρο, το πόσο χαίρομαι όταν βλέπω τέτοια άρθρα που με γλυτώνουν από τον κόπο να γράψω, δεν περιγράφεται.
Η Παρατήρηση του Ολοφάνερου και η Διάκριση είναι τα εργαλεία που ξεχωρίζουν «την ήρα από το σιτάρι» την αλήθεια της στιγμής από την προπαγάνδα, το άσπρο από το μαύρο και κρατώντας σαν σταθερό δεδομένο πως τίποτε σημαντικό δεν είναι μονοσήμαντο, αλλά αμφίσημο κι αφηρημένο. Ενώ φαντάζει σχετικά εύκολο να διαχωριστούν, εν τούτοις οι άνθρωποι υποκύπτουν στον νόμο της «ήσσονος προσπάθειας» και τρώνε ότι κουτόχορτο τους προσφέρουν.
Ας διαβάσουμε ξανά όσα αναφέρει ο συγγραφέας Robert Anton Wilson σχετικά με τις συνωμοσίες, μικρές και μεγάλες και το ότι όλα τα είδη πάνω στον πλανήτη συνωμοτούν και ας το σκεφτείς κάθε φορά που αποκαλείς κάποιον – υποτιμητικά δήθεν- συνωμοσιολόγο.
Αυτή η θεωρία λέει ότι οποιαδήποτε πόλη, μόλις φτάσει να είναι κάτι μεγαλύτερο από τις πόλεις του ενός δρόμου που βλέπουμε στα Westerns –δηλαδή οποιαδήποτε πόλη που έχει μία τράπεζα και ένα μπακάλικο και μεγάλη ακίνητη περιουσία και πολλούς ανθρώπους, ακόμη και πριν γίνει μεγάλη πόλη– εκεί υπάρχουν τουλάχιστον 24 συμμορίες που πολεμούν μεταξύ τους για το ποιος θα διαφεντεύει την πόλη από το παρασκήνιο και σε ποιον θα ανήκει όλη η γη και όλα τα ακίνητα, και ποιος θα βγάζει τα μεγαλύτερα κέρδη. Έτσι, όλοι συνωμοτούν ο ένας εναντίον του άλλου.
»Όταν φτάνουμε στην κλίμακα μιας ολόκληρης Πολιτείας, ενός ολόκληρου νομού ή γεωγραφικής περιφέρειας, υπάρχουν 24 μεγαλύτερες συνωμοσίες, ίσως και 30. Όταν φτάνουμε στην κλίμακα ολόκληρων χωρών και εθνών, υπάρχουν ο θεός ξέρει πόσες από αυτές. Όλοι συνωμοτούν και όλοι είναι έτοιμοι να παραβιάσουν κάθε νόμο όταν πρόκειται για το συμφέρον τους. Φτάνουν στο σημείο ακόμη και να λένε ψέματα! Ξέρω πως μπορείς να αποκαλεστείς παρανοϊκός αν το πεις φωναχτά αυτό, αλλά οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί όντως λένε μερικές φορές ψέματα.
Ο Roberto Calvi, που ήταν ένας από τους μεγαλοτραπεζίτες που εμπλέκονταν σε μία από τις μεγαλύτερες συνωμοσίες που έχουν αποκαλυφθεί, η συνωμοσία της στοάς P2 στην Ιταλία, συχνά έλεγε:
«Διάβασε τον Νονό (The Godfather). Αυτό θα σου δείξει πώς δουλεύει ο κόσμος στην πραγματικότητα»
»Με άλλα λόγια, όλες οι ομάδες συγκέντρωσης δύναμης δρουν βασικά όπως η Μαφία. Και η Μαφία δεν είναι μία μονολιθική συνωμοσία. Είναι μια συνομωσία ή μια μυστική εταιρεία που παραμένει ενωμένη για ένα μέρος του χρόνου και κάνει πόλεμο στον εαυτό της για ένα άλλο μέρος του χρόνου. O Calvi συνεργαζόταν στενά με τη Μαφία, με τους Μασόνους, με Άραβες τρομοκράτες και με διεθνείς τραπεζίτες και ο ίδιος πίστευε ότι όλοι τους λειτουργούσαν σαν τον Δον Κορλεόνε
Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλαπλές συνωμοσίες, και κατά καιρούς πέντε ή έξι από αυτές συμμαχούν για να φτιάξουν μια Μέγα-Συνομωσία για μία συγκεκριμένη περίοδο χρόνου για να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αλλά δεν βλέπω κανένα σοβαρό στοιχείο ότι όλες τους έχουν συνεργαστεί από την απαρχή της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, σε μία διαχρονική παγκόσμια συνωμοσία. Τον περισσότερο καιρό κυρίως πολεμούν η μία την άλλη.
«Βλέπω τα πάντα σαν συνωμοσία; Όχι. Κάποιος κάποτε με κατηγόρησε πως υποστήριζα ότι όλα είναι υποκειμενικά, αλλά ποτέ δεν κάνω δηλώσεις για «Όλα». Κάνω δηλώσεις μόνο για μερικά πράγματα.
Υποψιάζομαι ότι η συνωμοσία είναι μια πολύ επικρατούσα συμπεριφορά σε αυτόν τον οπισθοδρομικό και βάρβαρο πλανήτη. Είναι πιο παλιά κι από την ανθρωπότητα.
»Τα λιοντάρια συνωμοτούν (το ίδιο μάλλον έκαναν και οι δεινόσαυροι). Ένα λιοντάρι θα φοβίσει ένα κοπάδι από αντιλόπες για να τις κάνει να τρέχουν προς μια συγκεκριμένη προσυμφωνημένη κατεύθυνση, όπου τα άλλα λιοντάρια θα τις περιμένουν για να τις φάνε. Αυτή είναι μια συνωμοσία ενάντια στις αντιλόπες, και είμαι βέβαιος ότι οι αντιλόπες είναι πολύ θυμωμένες γι’ αυτήν: «Καταραμένα λιοντάρια, δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανένα από αυτά τα καθάρματα, έτσι κι αλλιώς, με τίποτα.»
»Τα μυρμήγκια συνωμοτούν, κατακτούν περιοχές και κυνηγούν αυτούς που παρεμβαίνουν στις υποθέσεις τους. Οι αρουραίοι κάνουν πολύ δραστικές συνωμοσίες: όταν ένας αρουραίος από μία ξένη αγέλη μπει σε ένα σπίτι που ελέγχουν, θα τον κυνηγήσουν όλοι μαζί και θα τον σκοτώσουν. Είναι ακριβώς σαν τη Μαφία: «Δεν γουστάρουμε να κινείσαι στην περιοχή μας!»
»Μια διαφορά ανάμεσα σε μία συνωμοσία και σε μία ομάδα σχέσεων (όπως είναι μία συγγένεια ή μια παρέα) είναι αυτή: όταν το κάνουμε εγώ και οι φίλοι μου λέγεται παρέα ή συγγένεια. Όταν κάποιος που δεν τον γουστάρουμε το κάνει, τότε είναι μια αναθεματισμένη συνωμοσία γαμώτο! Οι συνωμοσίες κυβερνούν τον κόσμο της λογοτεχνίας, της τέχνης, της δημοσιογραφίας, η μαριχουάνα φτάνει μέχρι το σπίτι μας χάρις σε συνωμοσίες, κλπ, κλπ. Οι σύγχρονοι φιλελεύθεροι διανοητές, είναι η πρώτη και μόνη ομάδα ανθρώπων που πιστεύει ότι οι συνωμοσίες δεν υπάρχουν. Αυτό είναι σαν να πιστεύεις ότι δεν βρέχει ή δεν χιονίζει ποτέ. Απλά όλο βλέπουμε κάποια άλλα πράγματα να πέφτουν και τα περνάμε για βροχή ή για χιόνι!
»Και, όπως και να το κάνουμε, αυτό το πράγμα που όλο μας λένε ξανά και ξανά, ότι «δεν υπάρχουν μεγάλες συνωμοσίες», επίσης μοιάζει με συνωμοσία! Είναι κι αυτό μεγάλη συνωμοσία!
www.terrapapers.com
Πολλά έχουν ειπωθεί και πολλά έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια για τις Θεωρίες Συνωμοσίας, για τους εκφραστές τους (π.χ. Ντέιβιντ Άικ, Άλεξ Τζόουνς κ.ά.) αλλά και για τους υπέρμαχους αυτών των θεωριών. Οι επίσημες φωνές (νεοφιλελεύθεροι, μεσαίος χώρος, αριστεροί, ΜΜΕ, επιστήμονες, πανεπιστημιακοί κ.λ.π. κατηγορίες επισήμων «αυθεντιών») καταδικάζουν ομόφωνα το «φαινόμενο» της Συνωμοσιολογίας και εμπαίζουν όλους όσους εκφράζουν το συγκεκριμένο ρεύμα ή εκφράζονται μέσα απ’ αυτό, είτε αυτοί είναι οι δημόσια εμφανιζόμενοι φορείς του, είτε είναι οι αποδέκτες εκείνοι που υιοθετούν τις απόψεις των δημιουργών των Θεωριών Συνωμοσίας.
Τι συμβαίνει, λοιπόν; Έχουν δίκιο οι κατήγοροι ή οι κατηγορούμενοι; Ποια είναι η αλήθεια, τελικά; Με δυο λόγια: Ευσταθούν οι κατηγορίες κατά των συνωμοσιολόγων ή οι Θεωρίες Συνωμοσίας έχουν κάποια βάση;...
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, θα ξεκινήσουμε από τα απλά και βασικά, όπως επιτάσσει η Φιλοσοφία και η μαθηματική σκέψη –παρόλο που οι «μαθηματικώς» σκεπτόμενοι επιστήμονες καταδικάζουν ασυζητητί τους «συνωμοσιολογούντες» συναδέλφους τους και μη, ως αιθεροβάμονες και ως αθεράπευτα φαντασιόπληκτους! Ας δούμε, λοιπόν, πρώτα πρώτα, τι εστί «Συνωμοσία», για να εξακριβώσουμε στη συνέχεια αν έχει ή όχι αντικείμενο η «Συνωμοσιολογία».
The Godfather
«Συνωμοσία είναι κάθε μυστικό σχέδιο, που υλοποιείται στα κρυφά από μια ομάδα ατόμων, συνήθως για κακούς σκοπούς.» Αυτή είναι η ακριβής και βασική λεξικογραφική ερμηνεία του όρου.Άρα, ο όρος υφίσταται, είναι υπαρκτός, η Συνωμοσία, ως τακτική, ως μέθοδος και ως εφαρμογή, είναι γνωστή, τόσο σήμερα όσο και μέσα από την Ιστορία, και συναντάται ευρέως κυρίως στο Πολιτικό επίπεδο, εφόσον στοχεύει στην εκάστοτε προσαρμογή και ει δυνατόν υποταγή κάποιων –πολλών, λίγων, αδιάφορο- στα μυστικά και κακόβουλα σχέδια μίας συγκεκριμένης κάθε φορά ομάδας ατόμων.
Για να πούμε, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει Συνωμοσία στα εγχώρια και διεθνή πολιτικά μας δρώμενα, θα πρέπει να δεχθούμε ότι σήμερα, κανείς δεν κάνει μυστικά σχέδια, είναι όλοι τους καλοί –ειδικά οι κυβερνώντες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο- και κανείς δεν έχει κακούς σκοπούς για κανέναν. Ισχύει αυτό; Όλοι αυτοί είναι … καλοί; Όποιος απαντήσει «ναι», τον παρακαλώ θερμώς να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή.
Εφόσον, όμως, ύστερα από τη διευκρίνιση του όρου, δεχόμαστε αξιωματικά ότι η Συνωμοσία υφίσταται και είναι υπαρκτή και συνυφασμένη με συγκεκριμένες και συνήθεις –δυστυχώς- ανθρώπινες συμπεριφορές, δεν μπορεί παρά να δεχθούμε, αντίστοιχα, ότι υπάρχει και η Συνωμοσιολογία, δηλαδή ο «λόγος περί Συνωμοσίας», η αντίδραση απέναντι στην ύπαρξη της ίδιας της Συνωμοσίας, εφόσον ζούμε στον κόσμο της μεταβολής και καθετί γεννά το αντίθετό του, όπως πολύ ορθώς το έθεσε ο Πλάτων. Οπότε και η Συνωμοσία γεννά αναγκαστικά τη Συνωμοσιολογία, είτε θέλουν οι αθεϊστές και οι δήθεν πραγματιστές –που εσχάτως γράφουν τη λογική και τη συνειρμική σκέψη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους- να το δεχθούν, είτε όχι!
Ας δούμε, όμως, τώρα, τι ακριβώς εκφράζει ως όρος αυτή η «αντίδραση», αυτός ο «λόγος περί Συνωμοσίας» από την Wikipedia:
«Συνωμοσιολογία είναι η διατύπωση υποθέσεων ότι πίσω από μια πολιτική ή άλλου είδους εξέλιξη βρίσκεται κρυμμένη μια ‘Συνωμοσία’ Με τον όρο Θεωρία Συνωμοσίας χαρακτηρίζεται κάθε θεωρία σύμφωνα με την οποία κάποιο γεγονός ή μια σειρά από γεγονότα ερμηνεύονται ως αποτέλεσμα συνωμοτικής, μυστικής, οργανωμένης και υπόγειας δράσης ατόμου ή ομάδας ανθρώπων ή υπηρεσιών ή Πολιτικής Παράταξης ή Κυβερνήσεων ή Συνασπισμών»Για να δεχθείς, άρα, ότι οι Θεωρίες Συνωμοσίας δεν έχουν βάση, θα πρέπει να δεχθείς επίσης ότι όλοι οι παραπάνω αναφερόμενοι (Κυβερνήσεις, Υπηρεσίες, Πολιτικές Παρατάξεις κ.λ.π. άνθη) δεν έχουν ποτέ καμιά μυστική, οργανωμένη και υπόγεια δράση, ότι αποφασίζουν διαφανώς τα πάντα, ότι δεν κρατούν ποτέ κλειστές τις θύρες, ότι ενημερώνουν τους πάντες για τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους και ότι, επιπλέον, ενδιαφέρονται για … το γενικό καλό και όχι για το ίδιον συμφέρον! Μα τι κόσμος είναι αυτός, ξαφνικά, παραμυθένιος και αγγελικά πλασμένος! Ζούμε μια τέτοια πραγματικότητα και δεν το έχουμε καταλάβει τόσον καιρό; Τρομερή ανακάλυψη!
Ας προχωρήσουμε, όμως, σε περαιτέρω γραφόμενα περί της Συνωμοσιολογίας, από τη Wiki
«Οι Θεωρίες Συνωμοσίας αποτελούν μία εναλλακτική και πολλές φορές, καινοτόμο οδό ικανοποίησης ερωτημάτων, αντί των επίσημων ερμηνειών γύρω από κάποιο θέμα, οι οποίες (επίσημες ερμηνείες) εκλαμβάνονται ως προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών γεγονότων»
Όχι μόνο δεν καταδικάζεται εδώ, λοιπόν, η ύπαρξη των συνωμοσιολόγων και των Θεωριών Συνωμοσίας, αλλά η πρακτική η οποία εφαρμόζεται θεωρείται ακόμη και «καινοτόμος» -άρα και διωκόμενη σαφώς, αφού ό,τι νέο και καινοτόμο διώκεται και χλευάζεται πάντα από το κατεστημένο, το συντηρητικό και παλαιό υπάρχον και εδραιωμένο σύστημα.
Και γιατί εμφανίζονται οι Θεωρίας Συνωμοσίας; Γιατί, όπως διαβάσαμε, λογικά για όποιον εχέφρονα, οι επίσημες ερμηνείες για τα δεινά που υφιστάμεθα ως ανθρωπότητα, όχι μόνο δεν ικανοποιούν κανέναν από τους ευρισκόμενους εκτός των κέντρων λήψης των αποφάσεων, αλλά είναι εμφανές ότι υποκρύπτουν κάποιες άλλες βλέψεις και επιβουλές ορισμένων κύκλων προς ωφέλεια αυτών ακριβώς των κύκλων και προς βλάβην των πολλών.
Τώρα, γιατί δαιμονοποιούνται συλλήβδην όλες οι Θεωρίες Συνωμοσίας και εν γένει οι εκφραστές και θιασώτες τους, η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απλούστατη: γιατί οι Θεωρίες αυτές δε βολεύουν τους κύκλους που εξυφαίνουν τις «συνωμοσίες» (δηλαδή, τα μυστικά και κακόβουλα σχέδια), οι φωνές των αντιδρούντων χαλάνε «τη δουλειά» και επιπλέον, οι φωνές αυτές της αντίδρασης, που δίνουν τη μάχη τους, καθημερινά, ακόμη και με ακραίο και πολλές φορές ίσως και με αστείο τρόπο, αποκτούν ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές.
«Στη σημερινή εποχή πολλοί άνθρωποι τείνουν να υιοθετούν συνωμοσιολογικές θεωρίες για την ερμηνεία οτιδήποτε άγνωστου, παράδοξου μέχρι και του αναπόδεικτου, όχι βέβαια αδικαιολόγητα, όταν οι αρμόδιοι φορείς δεν μπορούν να πείσουν περί του αντιθέτου.»
«Όχι, βέβαια, αδικαιολόγητα»! Αφού καταλήξαμε, λοιπόν, στο ότι υπάρχει βάση στις Θεωρίες Συνωμοσίας, εφόσον η Συνωμοσία η ίδια είναι υπαρκτή, ας προχωρήσουμε στα επιμέρους και πολύ πιο γοητευτικά, βεβαίως, από την ανάπτυξη της πρώτης μας αυτής συλλογιστικής, που ήταν, όμως, απαραίτητη για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Και για όσους δεν εννοούν να πειστούν ακόμη –και δε θα το πράξουν ποτέ, πιστέψτε με, είτε γιατί δεν τους συμφέρει, είτε γιατί έχουν την πετριά να προσάπτουν στους άλλους κάθε είδους «ρετσινιά»…- αναφέρουμε ως παράδειγμα το ζήτημα των ελληνικών υδρογονανθράκων.
Μήπως θυμάστε, κυρίες και κύριοι πραγματιστές (και ουτοπιστές, τελικά, όπως αποδείχθηκε, βεβαίως) τι έλεγαν οι επίσημες φωνές (Θ. Πάγκαλος, Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου κ.ά.) μέχρι τις αρχές του 2011, όταν ετίθετο το ζήτημα της ύπαρξης πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας; Ότι αυτοί που τα λένε (π.χ. ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας, που έκανε τότε σειρά εκπομπών [Αθέατος κόσμος], με έγκριτους επιστήμονες, οι οποίοι εκόμιζαν σωρεία αποδείξεων), είναι φαιδροί και ασόβαροι και ότι φαντασιώνονται θησαυρούς εκεί που δεν υπάρχουν, ενώ η χώρα είναι σωστός Τιτανικός και βυθίζεται!
Λίγο μετά, οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά και οι διάδοχοί τους, όπως είναι οι σημερινοί κυβερνήτες μας, όχι μόνο παιάνιζαν σε όλους τους τόνους υπέρ της ύπαρξης των υδρογονανθράκων, αλλά έτρεχαν στα διεθνή φόρα, για να ξεπουλήσουν όσο όσο την πραμάτεια «τους» -τους υδρογονάνθρακές «μας», δηλαδή- οι οποίοι, ω του θαύματος, είχαν γίνει ξαφνικά και εν μία νυκτί, υπαρκτοί και εκμεταλλεύσιμοι!
Γιατί άλλαξε το τροπάριο, όμως; Γιατί υπήρχε συμφωνία, ήδη από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, να μη χρησιμοποιήσει η Ελλάδα τα αποθέματά της σε υδρογονάνθρακες πριν το 2011! Οπότε η στάση (η αρχική) των κυβερνώντων, πριν το 2011, είχε βάση. Απλούστατα, γνώριζαν το ζήτημα. Και το απέκρυπταν από τον ελληνικό λαό! Και λοιδορούσαν όποιον το έθιγε! Γιατί δε συνέφερε η παραδοχή του στα σχέδια τα δικά τους και των αφεντικών τους, των διεθνών τραπεζιτών, που ήθελαν να λεηλατήσουν και αυτό το κομμάτι του εθνικού μας πλούτου! Και αν αυτό δεν είναι Συνωμοσία, επίσημη, πολιτική και αυταπόδεικτη, τότε τι είναι; Πώς θα το λέγατε εσείς;
Σας έφερα ένα μόνο παράδειγμα για να διαπιστώσουμε όλοι μας ότι το πράγμα (η Συνωμοσία) δουλεύεται και μάλιστα επισήμως, επισταμένως και εργολαβικά.
Στην πορεία της μελέτης μας –και επειδή υπάρχει οπωσδήποτε και συχνά μάλιστα, η υπερβολή εντός της Συνωμοσιολογίας- θα ασχοληθούμε, εκτός από τα προαναφερθέντα «πετρέλαια», σε μια σειρά άλλα θέματα, ιδιαίτερα προσφιλή στο ευρύ κοινό, όπως είναι:
Οι αεροψεκασμοί, το οικονομικό παιχνίδι στην Ελλάδα και τον κόσμο, τα Πρωτόκολλα της Σιών, τα ύποπτα Εμβόλια και οι «τεχνητές» Αρρώστιες, τα κρυφά και επικίνδυνα σχέδια που αφορούν στη διατροφή μας, το δίπολο Ρατσισμός – Αντιρατσισμός, οι μετεωρίτες, οι Μυστικές Εταιρίες, οι Διεθνείς Λέσχες και Επιτροπές, τα διάφορα Τάγματα, οι υποκρυπτόμενοι στόχοι και η Μυστική Ατζέντα πίσω από τις Πολιτικές Ιδεολογίες, η κρυφή όψη της Γεωπολιτικής και βεβαίως, οι «πρωταγωνιστές» των Θεωριών Συνωμοσίας Εξωγήινοι, οι περίφημοι και πολυδιαφημισμένοι Ιλλουμινάτοι, η Παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων και φυσικά, η Παγκόσμια διακυβέρνηση.
Έχουμε δρόμο!
Αλλά υπό έναν όρο: Δεχόμαστε ότι υπάρχουν πολλές υπερβολές και ακρότητες. Θα ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, όσο μπορούμε, την ήρα από το στάρι, το σωστό από το λάθος, τη φαντασία και το ψέμα από την πραγματικότητα, επιστρατεύοντας τη μεθοδευμένη έρευνα και χρησιμοποιώντας ως εφόδιο τη σκέψη και τη λογική που μας κληροδότησαν οι Αρχαίοι ημών Φιλόσοφοι.
Παρόλ’ αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμη και οι ακραίες Θεωρίες Συνωμοσίας, που χαρακτηρίζονται από καλπάζουσα φαντασία και από ακατάσχετη μυθομανία, ασκούν μια βαθιά γοητεία στον αποδέκτη τους. Μια γοητεία που ποτέ δε θα επιτύχουν να ασκήσουν στις ψυχές των ανθρώπων οι «επίσημες» ανακοινώσεις και οι εξαγγελίες των αποστειρωμένων «καθωσπρέπει υλιστών».
Από αυτή την άποψη, οι Θεωρίες Συνωμοσίας, σωστές ή λάθος, στηριγμένες ή αστήρικτες, επιτελούν, ούτως ή άλλως, ένα μείζον «εσωτερικό» έργο: λειτουργούν συχνά ως λυτρωτικές διέξοδοι και ως μοναδικές ευκαιρίες απόδρασης για τις βασανισμένες ψυχές μας εντός του ανάλγητου και αποτρόπαιου κόσμου μας.
Ντορέτα Πέππα
***
***
The Godfather
Υπέροχο άρθρο, το πόσο χαίρομαι όταν βλέπω τέτοια άρθρα που με γλυτώνουν από τον κόπο να γράψω, δεν περιγράφεται.
Η Παρατήρηση του Ολοφάνερου και η Διάκριση είναι τα εργαλεία που ξεχωρίζουν «την ήρα από το σιτάρι» την αλήθεια της στιγμής από την προπαγάνδα, το άσπρο από το μαύρο και κρατώντας σαν σταθερό δεδομένο πως τίποτε σημαντικό δεν είναι μονοσήμαντο, αλλά αμφίσημο κι αφηρημένο. Ενώ φαντάζει σχετικά εύκολο να διαχωριστούν, εν τούτοις οι άνθρωποι υποκύπτουν στον νόμο της «ήσσονος προσπάθειας» και τρώνε ότι κουτόχορτο τους προσφέρουν.
Στην εποχή μας παρατηρείται ένα μοναδικό φαινόμενο, που πρέπει να υπογραμμισθεί ιδιαιτέρως: όσο αυξάνεται ο όγκος των πληροφοριών τόσο αυτοί που τις συλλέγουν προσπαθούν να τις παραχαράξουν, ενώ την ίδια στιγμή οι αποδέκτες τους τις αποφεύγουν με περισσή αδιαφορία. Ακόμα χειρότερα, σημαντικές μετρήσεις σε διεθνές επίπεδο αποδεικνύουν ότι μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης στον αναπτυγμένο κόσμο είναι εντελώς αδιάφορο στην γνώση και θεωρεί ότι αυτή είναι επικίνδυνη όταν διαψεύδει τις πεποιθήσεις του.Μετά την απελευθέρωση από του Τούρκους και την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους, ο νόμος της «ήσσονος προσπάθειας» εκφράζεται άριστα από την επιθυμία των Ελλήνων να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι ή τραπεζικοί. Ας μην ξαφνιαζόμαστε λοιπόν για την σημερινή κατάντια, γιατί ο εν λόγω νόμος ακόμη βρίσκεται εν λειτουργία.
Αναπτύσσεται έτσι όλο και περισσότερο στις δημοκρατικές χώρες το φαινόμενο της «ορθολογικής άγνοιας», που πρώτος περιέγραψε ο Άντονυ Ντόουνς το 1957 στο βιβλίο του «Μια οικονομική θεωρία για την δημοκρατία». Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, αναφερόμενος στον νόμο της «ήσσονος προσπάθειας» όταν ένας πολίτης αναζητεί πληροφορίες, τονίζει ότι συχνά το κόστος της αναζητήσεως αυτής φαντάζει υψηλό, γι αυτό και οι πολίτες υποκαθιστούν την γνώση με την ιδεολογία –που είναι ετοιμοπαράδοτη και εύπεπτη.
Ας διαβάσουμε ξανά όσα αναφέρει ο συγγραφέας Robert Anton Wilson σχετικά με τις συνωμοσίες, μικρές και μεγάλες και το ότι όλα τα είδη πάνω στον πλανήτη συνωμοτούν και ας το σκεφτείς κάθε φορά που αποκαλείς κάποιον – υποτιμητικά δήθεν- συνωμοσιολόγο.
»Ενδιαφέρων είναι το Πολύ-Συνωμοτικό Μοντέλο (Multi-Conspiracy Model) που το άκουσα για πρώτη φορά από τον Dr. Timothy Leary, και έπειτα από έναν εισαγγελέα στη Santa Barbara. Επίσης, είναι το μοντέλο που έχει χρησιμοποιηθεί από τον ιστορικό Carl Oglesby.«Πρέπει να επαναλάβουμε ότι, ανάμεσα στα εξημερωμένα πρωτεύοντα θηλαστικά του πλανήτη Γη εκείνης της εποχής, αυτό που τόσο εύηχα αποκαλούνταν «η Υπέρτατη Αρετή του να μην χώνεις την μύτη σου στις υποθέσεις της εξουσίας» συνέχιζε να θεωρείται παγκοσμίως το επίκεντρο και ο θεμέλιος λίθος αυτού που στις τάξεις τους ήταν γνωστό ως «ζωή σύμφωνα με το θεϊκό σχέδιο, όπως μας αποκαλύπτεται στην εκκλησία τις Κυριακές».Βασικά επιστημολογικά και οντολογικά ερωτήματα δεν έκαναν την εμφάνισή τους ποτέ στην «πολιτισμένη κοινωνία», δηλαδή στις τάξεις εκείνων που περιγράφονταν από την Γαλαξιακή Νοημοσύνη ως «τόσο αντικειμενικά χαμένοι στην ηλιθιότητά τους, ώστε να είναι υποκειμενικά πεπεισμένοι για την υπεροχή τους απέναντι στους άλλους άγριους και εξημερωμένους πιθήκους». Robert Anton Wilson
Αυτή η θεωρία λέει ότι οποιαδήποτε πόλη, μόλις φτάσει να είναι κάτι μεγαλύτερο από τις πόλεις του ενός δρόμου που βλέπουμε στα Westerns –δηλαδή οποιαδήποτε πόλη που έχει μία τράπεζα και ένα μπακάλικο και μεγάλη ακίνητη περιουσία και πολλούς ανθρώπους, ακόμη και πριν γίνει μεγάλη πόλη– εκεί υπάρχουν τουλάχιστον 24 συμμορίες που πολεμούν μεταξύ τους για το ποιος θα διαφεντεύει την πόλη από το παρασκήνιο και σε ποιον θα ανήκει όλη η γη και όλα τα ακίνητα, και ποιος θα βγάζει τα μεγαλύτερα κέρδη. Έτσι, όλοι συνωμοτούν ο ένας εναντίον του άλλου.
»Όταν φτάνουμε στην κλίμακα μιας ολόκληρης Πολιτείας, ενός ολόκληρου νομού ή γεωγραφικής περιφέρειας, υπάρχουν 24 μεγαλύτερες συνωμοσίες, ίσως και 30. Όταν φτάνουμε στην κλίμακα ολόκληρων χωρών και εθνών, υπάρχουν ο θεός ξέρει πόσες από αυτές. Όλοι συνωμοτούν και όλοι είναι έτοιμοι να παραβιάσουν κάθε νόμο όταν πρόκειται για το συμφέρον τους. Φτάνουν στο σημείο ακόμη και να λένε ψέματα! Ξέρω πως μπορείς να αποκαλεστείς παρανοϊκός αν το πεις φωναχτά αυτό, αλλά οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί όντως λένε μερικές φορές ψέματα.
Ο Roberto Calvi, που ήταν ένας από τους μεγαλοτραπεζίτες που εμπλέκονταν σε μία από τις μεγαλύτερες συνωμοσίες που έχουν αποκαλυφθεί, η συνωμοσία της στοάς P2 στην Ιταλία, συχνά έλεγε:
«Διάβασε τον Νονό (The Godfather). Αυτό θα σου δείξει πώς δουλεύει ο κόσμος στην πραγματικότητα»
»Με άλλα λόγια, όλες οι ομάδες συγκέντρωσης δύναμης δρουν βασικά όπως η Μαφία. Και η Μαφία δεν είναι μία μονολιθική συνωμοσία. Είναι μια συνομωσία ή μια μυστική εταιρεία που παραμένει ενωμένη για ένα μέρος του χρόνου και κάνει πόλεμο στον εαυτό της για ένα άλλο μέρος του χρόνου. O Calvi συνεργαζόταν στενά με τη Μαφία, με τους Μασόνους, με Άραβες τρομοκράτες και με διεθνείς τραπεζίτες και ο ίδιος πίστευε ότι όλοι τους λειτουργούσαν σαν τον Δον Κορλεόνε
Πιστεύω ότι υπάρχουν πολλαπλές συνωμοσίες, και κατά καιρούς πέντε ή έξι από αυτές συμμαχούν για να φτιάξουν μια Μέγα-Συνομωσία για μία συγκεκριμένη περίοδο χρόνου για να επιτευχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Αλλά δεν βλέπω κανένα σοβαρό στοιχείο ότι όλες τους έχουν συνεργαστεί από την απαρχή της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, σε μία διαχρονική παγκόσμια συνωμοσία. Τον περισσότερο καιρό κυρίως πολεμούν η μία την άλλη.
«Βλέπω τα πάντα σαν συνωμοσία; Όχι. Κάποιος κάποτε με κατηγόρησε πως υποστήριζα ότι όλα είναι υποκειμενικά, αλλά ποτέ δεν κάνω δηλώσεις για «Όλα». Κάνω δηλώσεις μόνο για μερικά πράγματα.
Υποψιάζομαι ότι η συνωμοσία είναι μια πολύ επικρατούσα συμπεριφορά σε αυτόν τον οπισθοδρομικό και βάρβαρο πλανήτη. Είναι πιο παλιά κι από την ανθρωπότητα.
»Τα λιοντάρια συνωμοτούν (το ίδιο μάλλον έκαναν και οι δεινόσαυροι). Ένα λιοντάρι θα φοβίσει ένα κοπάδι από αντιλόπες για να τις κάνει να τρέχουν προς μια συγκεκριμένη προσυμφωνημένη κατεύθυνση, όπου τα άλλα λιοντάρια θα τις περιμένουν για να τις φάνε. Αυτή είναι μια συνωμοσία ενάντια στις αντιλόπες, και είμαι βέβαιος ότι οι αντιλόπες είναι πολύ θυμωμένες γι’ αυτήν: «Καταραμένα λιοντάρια, δεν μπορείς να εμπιστευτείς κανένα από αυτά τα καθάρματα, έτσι κι αλλιώς, με τίποτα.»
»Τα μυρμήγκια συνωμοτούν, κατακτούν περιοχές και κυνηγούν αυτούς που παρεμβαίνουν στις υποθέσεις τους. Οι αρουραίοι κάνουν πολύ δραστικές συνωμοσίες: όταν ένας αρουραίος από μία ξένη αγέλη μπει σε ένα σπίτι που ελέγχουν, θα τον κυνηγήσουν όλοι μαζί και θα τον σκοτώσουν. Είναι ακριβώς σαν τη Μαφία: «Δεν γουστάρουμε να κινείσαι στην περιοχή μας!»
»Μια διαφορά ανάμεσα σε μία συνωμοσία και σε μία ομάδα σχέσεων (όπως είναι μία συγγένεια ή μια παρέα) είναι αυτή: όταν το κάνουμε εγώ και οι φίλοι μου λέγεται παρέα ή συγγένεια. Όταν κάποιος που δεν τον γουστάρουμε το κάνει, τότε είναι μια αναθεματισμένη συνωμοσία γαμώτο! Οι συνωμοσίες κυβερνούν τον κόσμο της λογοτεχνίας, της τέχνης, της δημοσιογραφίας, η μαριχουάνα φτάνει μέχρι το σπίτι μας χάρις σε συνωμοσίες, κλπ, κλπ. Οι σύγχρονοι φιλελεύθεροι διανοητές, είναι η πρώτη και μόνη ομάδα ανθρώπων που πιστεύει ότι οι συνωμοσίες δεν υπάρχουν. Αυτό είναι σαν να πιστεύεις ότι δεν βρέχει ή δεν χιονίζει ποτέ. Απλά όλο βλέπουμε κάποια άλλα πράγματα να πέφτουν και τα περνάμε για βροχή ή για χιόνι!
»Και, όπως και να το κάνουμε, αυτό το πράγμα που όλο μας λένε ξανά και ξανά, ότι «δεν υπάρχουν μεγάλες συνωμοσίες», επίσης μοιάζει με συνωμοσία! Είναι κι αυτό μεγάλη συνωμοσία!
www.terrapapers.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου