Γ. Καραϊσκάκης: Ο αθυρόστομος ΗΡΩΑΣ της Επανάστασης! Έβριζε και πολεμούσε και τους έγραφε ΟΛΟΥΣ στα αχαμνά του!

Ήταν εκείνος, από τούς αρχηγούς του ’21 που ξεχώρισαν στην επανάσταση! Το χαρακτηριστικό του ; Η ανεξέλεγκτη γλώσσα του ! Ο “γιος της καλογριάς” που έβριζεκαι ειρωνεύονταν τους εχθρούς δίχως να φοβάται. Ορεσίβιος και αδρός, ένας...

άνθρωπος που βρήκε διέξοδο, για να ξεπεράσει την οργή του και να επιβληθεί σ’ ένα δύσκολο γι’ αυτόν κοινωνικό περιβάλλον με βωμολοχικό λόγο. Και δεν είχε σταματημό , η βωμολοχία του ήταν συνεχής και έντονη. Οι ιστορικοί μάλιστα αναφέρουν πως τα παλικάρια που πολεμούσαν πλάι του είχαν αποδεχτεί αυτό το χούι του !
Οι πιο πολλοί ιστοριογράφοι έλεγαν πως ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε το 1782 στη Σκουληκαριά Άρτας αν και δεν εξακριβώθηκε ποτέ ο τόπος και υπήρχαν κατά τους αιώνιες διαφωνίες γι αυτό. Ο Γιώργης ο Καραϊσκάκης έτσι όπως τον περιγράφει η ιστορία ήταν ο τύπος ο βαρύς με το χιούμορ το περίεργο , με τη επιβλητική ματιά…. ο αθυρόστομος επαναστάτης που δεν άφηνε καρφίτσα να πέσει κάτω…. Ο τύπος που θα πήγαινες μαζί του για ουζάκι και θα τον κοιτούσες αποχαυνωμένος να μιλά για την επανάσταση να στην περιγράφει λες κι ήσουν κι εσύ εκεί, να σε παθιάζει για την λευτεριά, να σου δίνει θάρρος ακόμα και σε μαύρη ώρα… να μην φοβάσαι θάνατο και να αντιμετωπίζεις τους πάντες με “αρχίδια”. Έτσι ακριβώς … με αρχίδια θα σου έλεγε… δεν θα στο έκοβε στην μετάφραση. Έλεγε τα πράγματα με το όνομά του , όποιο κι αν ήταν αυτό.
Έχει γραφτεί ότι χτυπήθηκε από φιλικό χέρι , ότι ήταν συνωμοσία ή ότι δεν ήταν (χωρίς ποτέ να διευκρινιστεί) ότι είδε ποιος τον βάρεσε και στα τελευταία του λόγια του αθυρόστομου ετοιμοθάνατου Καραΐσκάκη είπε με πυγμή: “Αν γίνω καλά θα τον γαμήσω εγώ αυτόν που με βάρεσε εάν ψοφήσω κλάστε μου το πούτσο “!
Να πώς απαντά ο Καραϊσκάκης στην πρόταση συμφιλίωσης που του στέλνει στα 1824 με επιστολή ο οπλαρχηγός της Ρούμελης Νικόλαος Στουρνάρης: «Γενναιότατε αδελφέ καπετάν Νικόλα, …είδα όσα με γράφεις. Έχει και τουμπερλέκια [τουρκικά όργανα του ιππικού] ο πούτσος μου, έχει και τρουμπέτες [ελληνικά όργανα]. Όποια θέλω από τα δυο θα μεταχειριστώ…». Η ανταπάντηση ήρθε στο ίδιο κλίμα: «Επειδή έχεις και τουμπερλέκια και τρουμπέτες βάστα, λοιπόν, διότι ο πούτσος μας και με τουμπερλέκια και με τρουμπέτες θέλει σε κυνηγήσει…».
Ρεσιτάλ σε…”κακές λέξεις, βρισιές και άλλα τέτοια….” έδωσε όταν περίμενε τους Οθωμανούς συνομιλητές του… Κάπου στο 1823 ο Καραϊσκάκης απαντάει σε αυτόν που έστειλαν οι Τούρκοι για το μήνυμα που θα μετέφερε στον αρχηγό του τουρκικού στρατεύματος των Τρικάλων Σιλιχτάρ Μπόδα: «Έλα, σκατότουρκε… έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα ν’ ακούσεις τα κερατά σας, -γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες… Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε “από ημάς” συνθήκην με “έναν” κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα!» (η αντιγραφή είναι από ένθετο περιοδικό απογευματινής εφημερίδας)
Στην εκστρατεία της Μεσσηνίας το 1825 όταν μάλωσε τον Κουντουριώτη του είπε:
— Ωρέ, Κουντουριώτη άκουγα και νόμιζα θα είναι όλο γιομάτο μυαλό το κεφάλι σου. Εσύ όμως έχεις τόσο μυαλό, όσο έχω ‘γω σπόρο στ’ αρχίδια μου!
Οι ιστορικοί αναφέρουν πως κάποτε στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου στη Ελλάδα τον πέρασαν από δίκη για τη βωμολοχία και το βαρύ το στόμα που είχε. Εκείνος ο αρματολός…. δίχως όμως να είναι αμαρτωλός παρουσιάστηκε με όλο το θάρρος , το θράσος και τη δύναμη της επιβλητικότητας που είχε, στάθηκε μπροστά στον δικαστή και τους είπε:
«Γιατί μωρέ με φέρατε εδώ; Ποιο παράνομο έκανα;Φτου σας μωρέ, γιατί αν με δικάσετε για τη γλώσσα μου, εφτά ζωές να είχα, δεν θα τη γλίτωνα. Το έχω χούι μωρέ. Δεν είμαι όμως κακός Έλληνας εγώ». Ένας από τους δικαστές του είπε: «Καραΐσκάκη σου είπαμε να το κόψεις αυτό το χούι». Κι εκείνος απάντησε ορθά κοφτά: «Κυρ – Πάνο είσαι περίπου 70 χρονών. Σου έχω πεί πολλές φορές να κόψεις το χούι που έχεις να γκαστρώνεις τις τσούπρες. Εσύ όμως δεν το ‘κοψες! Εσείς μωρέ δεν βλέπετε τις προστυχιές που κάνετε με τους αγάδες και τους μπέηδες;» Έκανε μεταβολή και έφυγε.
Ποιος είπε ότι οι ήρωες του 40… τα παλικάρια του 21…ήταν οι “ευγενείς” που μιλούσαν με το σεις κ με το σας; Ποιοι επαναστάτες ήταν αφρόκρεμα της κοινωνίας με γαλλικά και πιάνο; ΓΕΝΝΑΙΟΙ που έδιναν το αίμα τους για την λευτεριά και την πατρίδα και έριχναν και τα βρισίδια τους… Άνθρωποι αγράμματοι πολλοί από αυτούς που αυτό που ήξεραν ότι αξίζει να πεθάνουν για την πατρίδα , την θρησκεία , την λευτεριά και την οικογένειά τους. Και τα έβαζαν με Θεούς και δαίμονες και δεν φοβόντουσαν τον Χάρο. Καιροφυλακτούσαν και όταν έβλεπαν να πλησιάζει… το υποδέχονταν όρθιοι με ψηλά το κεφάλι, αγέρωχοι και ατρόμητοι!
Ένας Καραϊσκάκης σας χρειάζεται… αλλά πού…. οι θρύλοι γεννιούνται μια φορά …. χάνονται μα δεν ξεχνιούνται! Τώρα κι αν τον ήθελε ο τόπος μας τον Γιώργη….
«Όταν θέλω γίνομαι άγγελος και όταν θέλω διάβολος. Εις το εξής έχω απόφασιν να γένω άγγελος»

www.makeleio.gr