Το τρίδυμο του Ελληνικού ολέθρου

Κάποτε ήταν ένας ψηλός, λυγερόκορμος νεανίας, γόνος μιας πασίγνωστης ελληνικής πολιτικής οικογένειας από ένα από τα πιο γνωστά πολιτικά τζάκια, γιος ενός από τους πιο διάσημους Έλληνες πρωθυπουργούς που είχε... γεμίσει αυτή την χώρα με τα πιο ωραία συνθήματα αλλαγής και ευημερίας. Ο νέος αυτός, που είχε σπουδάσει στα καλυτέρα πανεπιστήμια της Αμερικής, κάποια μέρα κλήθηκε να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο και αυτό το δέχτηκε παρά του ότι του έτρωγε πολύτιμο χρόνο από τα γυμναστήρια του, τα μπάνια του σε μαγευτικές ακρογιαλιές και τα περιπετειώδη σερφινγκ του στο διαδίχτυο. Μέσα σε λίγες μέρες, ο ψηλός αυτός, νέος κυβερνήτης, κατάφερε με πολύ «κόπο» να διαλύσει ότι κρατούσε όρθια την ελληνική κοινωνία, να καταστρέψει κάθε προοπτική του ελληνικού λαού και το πιο μεγάλο κατόρθωμα του, να παραδώσει την εθνική κυριαρχία σε ξένους, ανθέλληνες τοκογλύφους. Ήταν ο πρώτος μεγάλος «σωτήρας» της Ελλάδας, ο μεγάλος αυτός ΓΑΠ, που ακόμα και σήμερα πιστεύει πως είναι η μόνη διέξοδος στα αδιέξοδα μας, ο μόνος που μπορεί πάλι να μας σώσει ευεργετώντας τον λαό που τον… εκλιπαρεί να έρθει και να τον ανασύρει από το βάραθρο της καταστροφής του που ο ..ίδιος τον έριξε. Σε άλλη σοβαρή χώρα αυτός ο ψηλός θα ήταν πίσω από κάποια κάγκελα, σε κάποιο σκοτεινό δωμάτιο.

Κάποτε ήταν ένας άλλος ψηλός λιμοκοντόρος, που και αυτός προέρχονταν από πολύ μεγάλη οικογένεια, από μια πάμπλουτη ελίτ, με αμύθητες περιουσίες. Και αυτός είχε σπουδάσει σε διάσημα πανεπιστήμια της Αμερικής και μάλιστα είχε συγκατοικήσει με τον πρώτο ψηλό και είχαν από τα φοιτητικά τους χρόνια μοιραστεί τις μεγάλες τους φιλοδοξίες να κυβερνήσουν κάποτε τον δύσμοιρο αυτό τόπο και το κυριότερο, να τον «σώσουν» από την ένδεια και την μιζέρια. Ο λιμοκοντόρος αυτός πολιτικός, ενώ στην αρχή είχε ξεκινήσει με όλα τα φόντα να κάνει μια λαμπρή καριέρα και να υλοποιήσει τα όνειρα και τις πολιτικές φιλοδοξίες του, έκανε ένα μικρό λάθος να πάει εναντία στην γνωστή οικογένεια των… δράκων, εκείνου του άλλου ψηλού δράκου, που η ιστορία τον ξέρει σαν αποστάτη και που… ξέχασε να αποδημήσει εις κύριον. Αποτέλεσμα ήταν να μείνει μερικά χρόνια εκτός πολιτικής. Αυτό του δημιούργησε πολλά απωθημένα και όταν ήρθε η «χρυσή» ευκαιρία να επανέλθει την άρπαξε με ορμή. Τώρα όμως ήταν εναντίον του πρώην φίλου του, εκείνου του πρώτου ψηλού δανδή της πολιτικής. Αλλά ο ψηλός αυτός θα γίνονταν και αυτός πρωθυπουργός, αφού πρώτα κατέρριπτε το ρεκόρ της κολουτούμπας αποδεικνύοντας ότι είναι ο μεγαλύτερος παραμυθάς της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Οι αλλεπάλληλες κολουτούμπες του τον έφεραν στον πρωθυπουργικό θώκο και από εκείνη την μέρα το μόνο που ήξερε ήταν να ψελλίζει συνεχώς, πως, «εγώ είμαι ο σωτήρας της χώρας». Δεν υπήρξε μεγαλύτερος ψεύτης στην πολιτική ιστορία του τόπου από αυτόν τον λιμοκοντόρο, αυτόν που κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να αποτελειώσει ότι είχε απομείνει από τον άλλο φίλο του και πρώην συγκάτοικο του.

Εκτός όμως από αυτούς τους δυο, υπήρχε και ένας ευτραφής με λίγο μογγολικά μάτια, νέος και αυτός πολιτικός από τον βορρά, που είχε επίσης πολύ μεγάλες φιλοδοξίες και μια φωνή επιβλητική. Καθιερώθηκε σαν εκπρόσωπος τύπου εκείνου του πρωθυπουργού, που όπως αναφέραμε και παραπάνω, είχε την μεγαλύτερη γοητεία και την τέχνη να πλανεύει τον λαό με τρανταχτές προεκλογικές φιέστες που θα της πλήρωνε αργότερα πολύ πικρά. Ο ευτραφής αυτός, ξεκίνησε από μικρά σκαλοπάτια για να ανέβει σιγά σιγά στα ανώτατα αξιώματα εκμεταλλευμένος τα λάθη των δυο ψηλών. Παντρεμένος με την κόρη μιας πάμπλουτης γνωστής ελιτιστικής οικογένειας, με νομοθετικές περγαμηνές, ήταν άλλη μια εγγύηση για το καθεστώς ότι δεν θα έπεφτε έξω και δεν θα χαθούν τα προνόμια του. Το μονό του ελάττωμα ήταν ότι είναι πάντα δεύτερος, πίσω από τους δυο ψήλους, και ποτέ δεν μπόρεσε να είναι πρώτος. Πρωτοστάτησε και αυτός στο γενικό ξεπούλημα και στην γενική κατάλυση κάθε εννοίας εθνικής κυριαρχίας ενώ πολλοί τον παρομοίασαν σαν… τον «γιο του Τούρκου» (Τούρκογλου).

Αυτά οι τρεις μας «έσωσαν» από την καταστροφή και μας έφτασαν εδώ που είμαστε. Εμείς του ψηφήσαμε, εμείς τους ανεβάσαμε εκεί ψηλά για να μας κοιτάζουν αφ’ υψηλού με την πεποίθηση ότι συνεχίζουμε να.. τους λατρεύουμε. Μαζί τους και ένα συνονθύλευμα από διάφορους εφιάλτες, πολιτικά αποβράσματα και μισέλληνες, ελληνόφωνους πολιτικούς. Και ενώ η κοινωνία μας έχει καταρρεύσει, η οικονομία έχει καταστραφεί, η ελληνική οικογένεια έχει διαλυθεί, η χώρα έχει προδοθεί και η εθνική μας υπόσταση ακόμα και αυτή έχει υποθηκευτεί άμεσα, εμείς είμαστε έτοιμοι ξανά να επιβραβεύσουμε αυτούς τους ίδιους κυρίους που μας παρέδωσαν στον εθνικό μας όλεθρο ;;;

Άραγε είμαστε λαός ηλίθιων ; Άραγε είναι η πικρή αλήθεια αυτό που μου είπε πριν από λίγες μέρες κάποιος φίλος, ότι αν ο Εφιάλτης έβαζε σήμερα υποψηφιότητα στην εκλογική περιφέρεια της Σπαρτής, θα έβγαινε πανηγυρικά βουλευτής ;
Ω μη γένοιτο!

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος