Υφυπουργού Εθνικής Οικονομίας και πρώην Δημάρχου Αριστοτέλη Χρήστου Πάχτα. Μπορεί στις εκλογές του Μαΐου 2014 οι πολίτες του Δήμου Αριστοτέλη να τον έδιωξαν από το τιμόνι του Δήμου τους, κλείνοντας ένα σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία του τόπου, όμως μας έμεινε κληρονομιά το “έργο” του, η σύμβαση κυρωμένη με νόμο από τη Βουλή των Ελλήνων ώστε να μην μπορεί ποτέ κανείς να την προσβάλει...
Διαβάστε εδώ μια άγνωστη πτυχή του σκανδάλου Μεταλλεία Κασσάνδρας / Χρήστος Πάχτας / Ελληνικός Χρυσός / ΑΚΤΩΡ. Διαβάστε πώς η σύμβαση είναι φτιαγμένη για να προστατεύει τα συμφέροντα των “επενδυτών” και όχι του Ελληνικού Δημοσίου. Πώς ο πρώην Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας παρέδωσε τη Χαλκιδική σε επαγγελματίες διεθνείς κερδοσκόπους που καμμία σχέση δεν είχαν με “επενδυτές”. Σε εταιρείες ανύπαρκτες που απέκτησαν υπόσταση μόνο και μόνο επειδή ο Πάχτας τους ΧΑΡΙΣΕ τον πλούτο της Χαλκιδικής…
Η Δικαιοσύνη θα έπρεπε να ασχοληθεί σοβαρά με τον πρωην Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας…
Ο Υφυπουργός εξαπατά τη Βουλή των Ελλήνων
Στα τέλη του 2003, ο τότε Υφυπουργός Εθνικής Οικονομίας Χρήστος Πάχτας αναζητούσε εναγωνίως νέο επενδυτή για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, προκειμένου να μην υποστεί την οργή των απολυμένων κι απλήρωτων μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής. Μετά την ακυρωτική για τη μεταλλουργία χρυσού Ολυμπιάδας απόφαση του ΣτΕ (613/2002), η ιδιοκτήτρια των μεταλλείων ΤVX HELLAS είχε κηρύξει πτώχευση αφήνοντας χρέη προς το Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία, εργαζόμενους και προμηθευτές. “Κήρυξε πτώχευση” σημαίνει ότι η Καναδική μητρική εταιρεία TVX GOLD άφησε την Ελληνική θυγατρική της να πτωχεύσει και ο Υφυπουργός κ. Πάχτας της χάρισε όλα τα χρέη μεταβιβάζοντάς τα στον Έλληνα φορολογούμενο (ενώ θα έπρεπε να τα διεκδικήσει από τη μητρική που ήταν οικονομική εγγυήτρια της σύμβασης με το Δημόσιο).
Στις 8 Iανουαρίου 2004, ο Πάχτας παρουσιάζει στη Βουλή των Ελλήνων τα αποτελέσματα των προσπαθειών του: την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, το “Νέο Επενδυτικό Σχήμα” που θα αγόραζε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας. Η σύμβαση μεταβίβασης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της εταιρείας είχε συνυπογραφεί στις 12/12/2003 και η κύρωση της με νόμο από τη Βουλή ήταν όρος απαράβατος που έθεσαν οι επενδυτές για την ολοκλήρωση της μεταβίβασης. Στην προσπάθειά του να πείσει για την αξιοπιστία των επενδυτών που έφερνε στη Χαλκιδική, ο κ.Πάχτας έδωσε ρεσιτάλ ψεύδους:
«Μεταβιβάζουμε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στο Νέο Επενδυτικό Σχήμα, με Έλληνες και ξένους επενδυτές. Στο πλειοψηφικό πακέτο του 51% έχουμε δύο ενότητες. Την EUROPEAN GOLDFIELDS με 30%. Πρόκειται για χρηματοδοτικό σχήμα με διεθνείς τράπεζες όπως η ROTHSCHILD, η DEUTSCHE BANK, η DUNDEE BANK, η ROYAL BANK OF CANADA και άλλα ιδρύματα. Υπάρχει και μια δεύτερη ενότητα από τη GLOBAL MINERAL RESOURCES με ποσοστό 21% που είναι ιδιωτική εταιρεία που ειδικεύεται στη μεταλλευτική. Το Ελληνικό σχήμα αποτελείται από μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες με επικεφαλής τις ΑΚΤΩΡ, ΘΕΜΕΛΙΟΔΟΜΗ και ΤΕΧΝΙΚΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ. Ο μεταλλειολόγος Δημήτρης Κούτρας συμμετέχει με δικά του ιδιωτικά κεφάλαια. Στο σχήμα συμμετέχει η τοπική κοινωνία με 9% που δίνεται δωρεάν από τους επενδυτές στη Νομαρχία Χαλκιδικής και τους τρεις Δήμους Σταγείρων-Ακάνθου, Αρναίας και Παναγίας».
Το μόνο αληθινό μέσα σε όλα αυτά ήταν η συμμετοχή στο «σχήμα» του κ. Κούτρα και της ΑΚΤΩΡ. Όλα τα άλλα ήταν ψεύδη που όμως έδειχναν ότι ο κ. Πάχτας γνώριζε πράγματα που δεν αποκάλυπτε στη Βουλή. Οι Ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες, πλην της ΑΚΤΩΡ, αρνήθηκαν να συμμετέχουν. Η ΕUROPEAN GOLDFIELDS (EG) και η GLOBAL MINERAL RESOURCES (GMR) μέχρι εκείνη τη στιγμή δε φαινόταν πουθενά. Η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ στην οποία ο κ. Πάχτας ως εκπρόσωπος του Ελληνικού Δημοσίου μεταβίβασε στις 12/12/2003 τα Μεταλλεία Κασσάνδρας, είχε σαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΥΣ μετόχους δύο ανθρώπους: τον κ. Δημήτρη Κούτρα, Πρόεδρο της ΑΚΤΩΡ με 5.999 μετοχές και τον κ. Γεώργιο Σωσσίδη, επίσης στέλεχος της ΑΚΤΩΡ, με 1 (μία) μετοχή. Συνολικό εταιρικό κεφάλαιο 60.000 ευρώ.
katastatiko
Η τοπική κοινωνία δεν συμμετείχε διότι, παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Πάχτα στη Βουλή ότι “υπάρχουν σχετικές ομόφωνες αποφάσεις του Νομαρχιακού και των Δημοτικών Συμβουλίων”, καμία τέτοια απόφαση δεν είχε ληφθεί.
Η ΑΚΤΩΡ συμμετείχε αρχικά στο «σχήμα» μέσω της 100% θυγατρικής της «Ελληνικά Μεταλλεία Ανώνυμη Εταιρεία Μεταλλείων και Βιομηχανίας Ορυκτών». Η επωνυμία είναι παραπλανητική. Η εταιρεία αυτή ονομαζόταν «Μαντινειακή Αναπτυξιακή και Τουριστική Ανώνυμη Εταιρεία» και προφανώς δεν είχε καμία σχέση με μεταλλεία και βιομηχανία ορυκτών. Στις 11/12/2003, μία μέρα πριν την υπογραφή της σύμβασης μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας, με Γενική Συνέλευση των μετόχων η εταιρεία άλλαξε επωνυμία και σκοπό… Σύμφωνα με τον ισολογισμό της χρήσης 2003 (εδώ), «η εταιρεία δεν έχει ελεγχθεί φορολογικά και δεν απασχολεί προσωπικό». Στις θέσεις του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου και του μέλους του Δ.Σ εμφανίζονται πάλι οι κύριοι Κούτρας και Σωσσίδης.
Το “μνημόνιο” και οι εταίροι του
Το σκοτεινό παρασκήνιο της μεταβίβασης μαθαίνουμε μέσα από ανακοίνωση της European Goldfields προς τους μετόχους της με ημερομηνία 23/12/2003 (εδώ. Το έγγραφο είναι διαθέσιμο και από τη βάση δεδομένων www.sedar.com). Της υπογραφής της σύμβασης είχε προηγηθεί η υπογραφή ενός αφανούς «Μνημονίου» (Memorandum of Understanding), μεταξύ του κ. Δημήτρη Κούτρα, της ΑΚΤΩΡ, της ΕG, της GMR και πιθανόν και άλλων, με στόχο την απόκτηση των πλούσιων Μεταλλείων Κασσάνδρας.
mou
Το μνημόνιο όριζε ότι η τελική διανομή της «πίτας» των Μεταλλείων Κασσάνδρας θα γινόταν ΜΕΤΑ και με ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ τη δημοσίευση του νόμου που θα κύρωνε τη σύμβαση. Αν η σύμβαση περνούσε από τη Βουλή, οι «Έλληνες εταίροι» που είχαν τον έλεγχο της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ θα πωλούσαν στις EG και GMR ποσοστά 30% και 21% αντιστοίχως. Το «μάτι» των ξένων εταίρων μέσα στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ ήταν ο Christopher David Grannell, οικονομικός διευθυντής της EUROPEAN GOLDFIELDS που συμμετείχε στο πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (ΦΕΚ 13117 Tεύχος ΑΕ-ΕΠΕ, 11.12.2003)
Το “νέο επενδυτικό σχήμα”, η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, συστάθηκε με τις προφορικές διαβουλεύσεις που διενήργησε ο ίδιος ο Χρήστος Πάχτας το 2003. Στην αγωνιώδη του προσπάθεια να βρει αγοραστή για τα μεταλλεία, ο κ. Πάχτας βρήκε τον διαβόητο Ρουμάνο επιχειρηματία και διεθνή απατεώνα Frank Τimis. To πλούσιο βιογραφικό αυτού του κυρίου ξεκινά με δυο καταδίκες για ναρκωτικά στην Αυστραλία και έρευνα για σχέσεις του με το οργανωμένο έγκλημα στη Ρουμανία (πηγή). Το Χρηματιστήριο του Λονδίνου τον καταδίκασε για εξαπάτηση επενδυτών για την απάτη με τα πετρέλαια της Θάσου. Το Χρηματιστήριο του Τορόντο τον ανακήρυξε “ακατάλληλο” να κατέχει θέση διοίκησης ή υψηλό ποσοστό μετοχών σε οποιαδήποτε εισηγμένη εταιρεία (πηγή). Και το Χρηματιστήριο της Αυστραλίας αρνήθηκε να εγκρίνει συγχώνευση εταιρειών για να μην αποκτήσει ο Timis μεγάλη δύναμη στη νέα εταιρεία (πηγή).
Και οι δυο εταιρείες EG και GMR, ελέγχονταν από τον Frank Timis. H EG δεν ήταν βέβαια “διεθνές χρηματοδοτικό σχήμα” αλλά μια μικρή κι ασήμαντη εταιρεία μεταλλευτικής έρευνας χωρίς κανένα παραγωγικό μεταλλείο, από αυτές που χαρακτηρίζονται «junior» και “υψηλού ρίσκου”. To 2004 ήταν εισηγμένη στo Toronto Venture Exchange, τη χρηματιστηριακή αγορά εταιρειών μικρής κεφαλαιοποίησης. Μέσα στη Βουλή ο κ. Πάχτας έφτασε να ισχυριστεί ότι αυτή η εταιρειούλα της πλάκας “έχει ως πρόεδρο τον πρόεδρο της Τράπεζας «ROTHCHILD» της Αυστραλίας”! (τα πολύ ενδιαφέροντα πρακτικά της συνεδρίασης της Βουλής της 8-1-2004 εδώ). Όπως θα δούμε στη συνέχεια, μετά την απόκτηση των Μεταλλείων Κασσάνδρας η EG απέκτησε διεθνή υπόσταση και έφτασε στις αρχές του 2012 να πουληθεί στην ELDORADO GOLD για $ 2.5 δις…
Η GMR ήταν, σύμφωνα με διάφορες πηγές, μια εταιρεία χωρίς καμμία δραστηριότητα που τη χρησιμοποιούσε σαν ενδιάμεση ο Timis για τις απάτες του. Στο δελτίο τύπου της EG, η GMR αναφέρεται ως “μια εταιρεία που ελέγχεται από τον Frank Timis” ενώ, σύμφωνα με τους ισολογισμούς της EG για το 2004 (εδώ), ήταν θυγατρική της EG κατά 100%. Σύμφωνα με τον ίδιο ισολογισμό,η fair value των περιουσιακών στοιχείων που απέκτησε στη διάρκεια οτυ 2004 η EG στην Ελλάδα, δηλαδή το 65% των Μεταλλείων Κασσάνδρας, ήταν $ 195 εκατ.
Αναζητώντας επενδυτές για να διαχειριστούν το μέλλον της Χαλκιδικής, ο κ. Πάχτας πραγματικά έξυσε τον πάτο του βαρελιού…
Σύμβαση μεταβίβασης “κατά παραγγελίαν” των επενδυτών
Ο Timis και οι “Έλληνες εταίροι” ήθελαν εγγυήσεις για να δεχθούν τη συμφωνία που τους πρότεινε ο απελπισμένος Υφυπουργός. Η κύρωση της σύμβασης από τη Βουλή ήταν απαράβατος όρος που έθεσε η παρεούλα αυτή που ήθελε – και το κατάφερε – να ιδιοποιηθεί τον πλούτο των μεταλλείων της Χαλκιδικής. Ο άνθρωπός τους στην κυβέρνηση, ο Χρήστος Πάχτας, έσπευσε να ικανοποιήσει την απαίτηση και ο δρόμος άνοιξε με τον κυρωτικό νόμο 3220/2004.
Από την ίδια ανακοίνωση της ΕG μαθαίνουμε και τις άλλες απαιτήσεις των “επενδυτών»:
mou terms
Οι απαιτήσεις αυτές “εκ θαύματος” εμφανίζονται να ικανοποιούνται σε ειδικές ρυθμίσεις της σύμβασης μεταβίβασης και του Ν 3220/2004 (εντός εισαγωγικών το κείμενο της σύμβασης και του νόμου):
1. Τα μεταλλεία έπρεπε να είναι ελεύθερα βαρών και απαιτήσεων από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη τους και άλλα μέρη.
Το πρόβλημα το έλυσε ο Πάχτας μέσω του Εξωδικαστικού Συμβιβασμού του Δημοσίου με την TVX Hellas και την TVX Gold. Μέσω αυτού εξαγόρασε το ενεργητικό της TVX Hellas για λογαριασμό του Δημοσίου και σε αντάλλαγμα χάρισε στην TVX τα χρέη της προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και απαγόρευσε σε όλους τους πιστωτές της να διεκδικήσουν τα χρήματά τους. Παράλληλα απάλλαξε την TVX από τις ποινικές ευθύνες τους και τις υποχρεώσεις καταβολής αποζημιώσεων για “διαπιστωθείσες ή μη” ζημίες του περιβάλλοντος της Β. Χαλκιδικής ύψους €308 εκατ. Ο καταφανώς παράνομος Εξωδικαστικός Συμβιβασμός κυρώθηκε επίσης με το Νόμο 3220/2004.
«Ο εξωδικαστικός αυτός συμβιβασμός συνιστά αμοιβαία, πλήρη και ολοσχερή ικανοποίηση των αξιώσεων τόσο του Ελληνικού Δημοσίου όσο και της TVX HELLAS και TVX GOLD για κάθε δικαίωμα ή απαίτησή τους έναντι αλλήλων, καθώς και αμοιβαία, ανεπιφύλακτη και πλήρη απαλλαγή από κάθε εγγύηση ή εγγυητική δήλωσή τους, ευθύνη ή υποχρέωση τους απορρέουσα για οποιοδήποτε λόγο ή αιτία από την κατά τα άνω καταγγελθείσα Σύμβαση. Ωσαύτως, δια της παρούσης το Ελληνικό Δημόσιο αναλαμβάνει με το νόμο που θα κυρώσει την Σύμβαση αυτή, να άρει τις συνέπειες για την TVX HELLAS και τα μέλη των Διοικητικών της Συμβουλίων αντίστοιχα από κάθε διοικητική ή/και ποινική ευθύνη τους ή υποχρέωσή τους για τυχόν παραβάσεις της νομοθεσίας για την προστασία του περιβάλλοντος εν γένει ή απορρέουσα από τον Μεταλλευτικό Κώδικα, τον Κ.Μ.Λ.Ε., τις Κ.Υ.Α. περιβαλλοντικών όρων, τις εγκρίσεις τεχνικών μελετών και τις λοιπές εν γένει διοικητικές πράξεις, εγκρίσεις ή άδειες, καθώς και για τυχόν ποινικές τους ευθύνες από παραβάσεις της ασφαλιστικής και φορολογικής νομοθεσίας.»
2. Έπρεπε να έχουν εξασφαλιστεί όλες οι άδειες και εγκρίσεις για την απόκτηση των Ελληνικών Μεταλλείων:
«Περαιτέρω με τα προπεριγραφόμενα μεταβιβαζόμενα στοιχεία εκχωρούνται, παραχωρούνται και μεταβιβάζονται από το Ελληνικό Δημόσιο στην Αγοράστρια και ισχύουν στο όνομα και για λογαριασμό της και όλες οι υφιστάμενες διοικητικές και λοιπές άδειες και εγκρίσεις, που δεν έχουν ακυρωθεί ή ανασταλεί με δικαστική απόφαση, όπως περιλαμβάνονται στο παράρτημα IV της παρούσας, που αφορούν εν γένει ή συνδέονται εμμέσως ή αμέσως με τη λειτουργία των μεταλλείων Κασσάνδρας και των επί μέρους τμημάτων αυτής».
3. Έπρεπε να έχει εξασφαλιστεί αμνηστία «σε σχέση με ορισμένα θέματα»:
«Για βλάβες του περιβάλλοντος ή ζημίες τρίτων, οι οποίες επήλθαν ή τα γενεσιουργά αίτια των οποίων ανάγονται σε χρόνο πριν από τη δημοσίευση του νόμου που κυρώνει την παρούσα Σύμβαση, η Αγοράστρια δεν φέρει οποιαδήποτε ευθύνη».
Με τον πρωτοφανή όρο περί «γενεσιουργών αιτίων», η Αγοράστρια ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ παίρνει αμνηστία και για μελλοντικές καταστροφές, αφού σε μια τόσο παλιά μεταλλευτική περιοχή όπως η ΒΑ Χαλκιδική, σχεδόν κάθε ζημία μπορεί εύκολα να αποδοθεί στην TVX ή στην Α.Ε.Ε.Χ.Π.&Λ. ή ακόμα και στο Φίλιππο Β”. Οι συνέπειες από την πονηρή διατύπωση της σύμβασης δεν αίρονται με τους περιβαλλοντικούς όρους που θέσπισε η ΚΥΑ 201745/2011, αφού ο νόμος κατισχύει της υπουργικής απόφασης.
Η σημαντικότερη βέβαια όλων των παραχωρήσεων προς την Αγοράστρια ήταν η δυνατότητα αναστροφής της σύμβασης, ώστε σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά να εγκαταλείψει τα μεταλλεία με το αζημίωτο:
«Άρθρο 4
Η μη εκπλήρωση από οποιοδήποτε συμβαλλόμενο μέρος των υποχρεώσεων που αναλαμβάνει με την παρούσα σύμβαση συνιστά λόγο καταγγελίας αυτής.
Η καταγγελία γίνεται με κοινοποίηση σχετικού εγγράφου και συνεπάγεται λύση της σύμβασης και αναστροφή της μεταβίβασης σύμφωνα με τους όρους της παρούσας.
Στο πλαίσιο αυτό η Αγοράστρια υποχρεούται να επιστρέψει το σύνολο των στοιχείων που περιγράφονται στο άρθρο 1 της παρούσας στο Ελληνικό Δημόσιο και αντίστοιχα αυτό υποχρεούται να επιστρέψει άμεσα στην Αγοράστρια το καταβληθέν τίμημα των έντεκα εκατομμυρίων ευρώ (11.000.000 ευρώ) άτοκα χωρίς να αποκλείεται και η καταβολή εύλογης αποζημίωσης στο συμβαλλόμενο μέρος που δεν ευθύνεται για την καταγγελία”.
Δικαίωμα χρήσης του άρθρου 4 και αναστροφής της μεταβίβασης έχουν και τα δυο συμβαλλόμενα μέρη. Ωστόσο το άρθρο 4 δεν αντιμετωπίζει ΙΣΟΤΙΜΑ την Αγοράστρια και το Ελληνικό Δημόσιο. Ο κ.Πάχτας, κατά παραγγελίαν των “επενδυτών”, φρόντισε να δέσει χεροπόδαρα το Δημόσιο, προβλέποντας ως λόγο καταγγελίας της σύμβασης και οποιαδήποτε πράξη του ή δικαστική απόφαση θεωρήσει η Αγοράστρια ως βλαπτική για τα συμφέροντά της.
«Λόγους καταγγελίας με τις ίδιες ως άνω συνέπειες συνιστούν επίσης:
α) η μονομερής εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου ουσιώδης βλαπτική για την Αγοράστρια μεταβολή των όρων της σύμβασης και του καθεστώτος των αδειών και εγκρίσεων του επενδυτικού σχεδίου με τη θέσπιση νομοθετικών ή/και κανονιστικών ρυθμίσεων καθώς και με τη λήψη άλλων πάσης φύσεως διοικητικών μέτρων, και
β) η διακοπή των εργασιών υλοποίησης του εν λόγω επενδυτικού σχεδίου, ή της παραγωγικής του λειτουργίας, κατόπιν δικαστικής απόφασης που έχει σχέση με το ανωτέρω καθεστώς.»
Πρέπει να τονίσουμε ότι ακόμα και με αυτούς τους ιδιαίτερα ευνοϊκούς για την Αγοράστρια εταιρεία όρους, το άρθρο 4 μπορεί ακόμα να λειτουργήσει προς όφελος του Δημοσίου. Εφ’όσον αποδειχθεί ότι ο υπαίτιος της αναστροφής της μεταβίβασης είναι η εταιρεία, το Δημόσιο θα μπορεί να διεκδικήσει και να πετύχει την πληρωμή αποζημιώσεων. Όπως σύντομα θα παρουσιάσει τεκμηριωμένα το «Παρατηρητήριο», σήμερα βρισκόμαστε ακριβώς μπροστά σε μια τέτοια περίπτωση όπου το Δημόσιο μπορεί να προβεί σε καταγγελία της σύμβασης, με υπαιτιότητα της εταιρείας.
Ο ρόλος του Χρήστου Πάχτα στη “λεόντειο σύμβαση” (*) των μεταλλείων
Ο παντοδύναμος τότε Υφυπουργός Eθνικής Οικονομίας είχε ρόλο κλειδί σε όλη αυτή την ιστορία. Η σύμβαση αυτή είναι το αποτέλεσμα των δικών του προσωπικών διαπραγματεύσεων με τους “επενδυτές”της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, φανερούς και αφανείς.
Ο κ. Πάχτας γνώριζε το μνημόνιο μεταξύ των ιδιωτικών εταιρειών, αφού ουσιαστικά ήταν δικό του δημιούργημα. Η απόδειξη είναι ότι αναφέρθηκε σε αυτό μέσα στη Βουλή κατονομάζοντας τις αφανείς μέχρι τότε εταιρείες EG και GMR και μάλιστα με τα ποσοστά που θα αποκτούσαν ΜΕΤΑ την κύρωση της σύμβασης με νόμο. Η σύναψη μιας τέτοιας συμφωνίας μεταξύ ιδιωτών και ιδιωτικών εταιρειών ασφαλώς δεν είναι παράνομη, ωστόσο η ανάμιξη του τότε Υφυπουργού θέτει σοβαρότατα ηθικά και πολιτικά ζητήματα.
Ο κ. Πάχτας εξαπάτησε τη Βουλή σχετικά με την ταυτότητα και το ποιόν των επενδυτών και την έβαλε να νομοθετήσει κατά των συμφερόντων του Δημοσίου και υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων των «εταίρων» του μνημονίου.
Ο κ. Πάχτας μεταβίβασε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ με μια σύμβαση φτιαγμένη για να προστατεύει τα συμφέροντα των «επενδυτών» και όχι του Δημοσίου και με μηδενικό οικονομικό όφελος για το Δημόσιο, αφού τα 11 εκατομμύρια ευρώ του υποτιθέμενου «τιμήματος» διατέθηκαν για την πληρωμή των εργαζομένων.
Χάρισε τον μεγαλύτερο ορυκτό πλούτο της Ελλάδας χωρίς να εξασφαλίσει μερίδιο του Δημοσίου στα έσοδα από την εκμετάλλευσή του, που τα καρπώνονται κατά 100% οι “επενδυτές”.
Άφησε τη Χαλκιδική απροστάτευτη περιβαλλοντικά, αμνηστεύοντας όχι μόνο την απερχόμενη TVX αλλά και τους νέους “επενδυτές” προκαταβολικά για ζημίες του περιβάλλοντος που θα συμβούν στο μέλλον.
Δεν προέβλεψε καμμία ρήτρα καλής εκτέλεσης της σύμβασης, καμμία δικλείδα προστασίας των συμφερόντων του Δημοσίου.
Άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων από την εταιρεία σε περίπτωση οποιασδήποτε ενέργειας του Δημοσίου ή δικαστικής απόφασης που η εταιρεία θα θεωρούσε ότι θίγει τα συμφέροντά της.
Φρόντισε τέλος αυτή η αποικιοκρατική σύμβαση να κυρωθεί με νόμο από τη Βουλή, ώστε ποτέ κανείς να μην μπορεί να την προσβάλει.
«Πέντε πάνω, πέντε κάτω, λίγο είναι το πρόβλημα για μένα», δήλωσε ο πρώην Υφυπουργός στο ντοκυμαντέρ «Ο Θησαυρός της Κασσάνδρας» του Γ. Αυγερόπουλου σε ερώτηση σχετικά με το χαμηλό τίμημα της μεταβίβασης για το οποίο η Ελλάδα καταδικάστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Όμως ο κ. Πάχτας γνώριζε τι θα επακολουθούσε. Γνώριζε ότι οι «Ελληνες εταίροι» θα μεταβίβαζαν τον έλεγχο της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ σε εφαρμογή του αφανούς μνημονίου, και τους έδωσε τη δυνατότητα να το πράξουν, κερδίζοντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου.
Ο κ. Πάχτας τώρα διαμαρτύρεται που τον ονομάζουν «διαπλεκόμενο» και έχει το θράσος να ζητά τον πειθαρχικό έλεγχο δικαστικής λειτουργού που με απόφασή της έκρινε ότι δικαίως του αποδίδεται αυτός ο χαρακτηρισμός. Αν τα ανωτέρω δεν είναι ο ορισμός της διαπλοκής, τότε τι είναι;
To Μεγάλο Φαγοπότι
Ο κυρωτικός νόμος 3220/2004 δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ στις 28-1-2004 και αμέσως μετά ξεκίνησε η μοιρασιά της «λείας».Κατά τους μήνες που ακολούθησαν η EG πλήρωσε συνολικά $349 εκατ. για να αποκτήσει το 95% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, δηλαδή το 95% των Μεταλλείων Κασσάνδρας που ο Πάχτας είχε χαρίσει χωρίς να πάει ούτε ένα ευρώ στα δημόσια ταμεία. Μέρος αυτού του ποσού καταβλήθηκε σε μετρητά και για το υπόλοιπο έγινε ανταλλαγή μετοχών με τους Έλληνες εταίρους, οι οποίοι μπήκαν και στη διοίκηση της EG.
Στις 9-2-2004, οι «Έλληνες εταίροι» Μπόμπολας-Κούτρας πουλάνε 30% της Eλληνικός Χρυσός στην EG για 18 εκατ. ευρώ και άλλο 21% στην GMR για άλλα 18 εκατ. ευρώ. Καθαρό και άκοπο κέρδος 18+18-11=25 εκατ. ευρώ. Το 51% ήταν πλέον στα χέρια των ξένων εταίρων και ο στόχος του μνημονίου είχε επιτευχθεί, αλλά το φαγοπότι συνεχίστηκε.
Το Νοέμβριο του 2004, η EG εξαγοράζει το 21% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ που κατείχε η GMR για $100 εκατ. (!) και το 14% από τον κ. Κούτρα για $66,25 εκατ. Ο κ. Κούτρας παίρνει θέση στο Δ.Σ. της EG που κατέχει πλέον το 65% και τον απόλυτο έλεγχο των Μεταλλείων Κασσάνδρας.
Toν Ιούλιο του 2007, η EG εξαγοράζει επιπλέον ποσοστό 30% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ από την ΑΚΤΩΡ και ανεβάζει έτσι το μερίδιό της στο 95%. Η αξία του 30% ορίζεται στα $178 εκατ. το οποίο πληρώνεται μέσω ανταλλαγής μετοχών του ΑΚΤΩΡΑ με το 19,9% των μετοχών της EG και $8,4 εκατ. σε μετρητά.
- Χάρη στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, η ΕUROPEAN GOLDFIELDS έγινε μεγάλη εταιρεία. Eνώ το 2003 δεν ήταν εισηγμένη σε κανένα σοβαρό Χρηματιστήριο, μόλις πήρε το πρώτο 30% των Μεταλλείων Κασσάνδρας έγινε δεκτή στο AIM (Alternative Investment Market) του Λονδίνου, την αγορά για τις εταιρείες μικρής κεφαλαιοποίησης. Η τιμή της μετοχής στο Toronto Venture Exchange τριπλασιάστηκε από το Νοέμβριο 2003 ως το Μάρτιο 2004, από τα CAD$1.80 σε πάνω από CAD$3 (πηγή). To 2005, όταν πλέον ήταν κάτοχος του 65% των Μεταλλείων Κασσάνδρας, η εταιρεία μετακινήθηκε από το Venture Exchange στην κύρια αγορά του Χρηματιστηρίου του Τορόντο. Και στις αρχές του 2012, όταν απορροφήθηκε από την ELDORADO GOLD με ανταλλαγή μετοχών, η αξία της EUROPEAN GOLDFIELDS εκτιμήθηκε στα $2,5 δις. Είχε μεσολαβήσει η υπογραφή της Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων από τον Γ. Παπακωνσταντίνου που είναι ένα σκάνδαλο από μόνη της.
- Η GLOBAL MINERAL RESOURCES, επίσης εταιρεία του Timis, που δήθεν ήταν “ειδικευμένη στη μεταλλευτική”, μπήκε στα Μεταλλεία Κασσάνδρας βάζοντας 18 εκατ. ευρώ και βγήκε 9 μήνες αργότερα με $100 εκατ. δηλαδή με καθαρό κέρδος € 59 εκατ.
- O Frank Timis, ο κ. Κανένας, ένας επαγγελματίας αεριτζής, ένας πασίγνωστος διεθνής απατεώνας που τον έφερε στην Ελλάδα ο Πάχτας σα “μεγάλο επενδυτή” έβγαλε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κάνοντας χρηματιστηριακά παιχνίδια με τα λάφυρα της απάτης, τον τόπο μας. Όπως ο ίδιος λέει (με μια δόση υπερβολής) «υπό την προεδρία του η EG πήγε από τις 50p στις 500p» (εδώ). Μέχρι τον Απρίλιο του 2006 ο κ. Κανένας είχε πουλήσει όλες του τις μετοχές στην EG με λεία μισή λίρα περίπου ανά μετοχή επί του 30% του συνόλου ήτοι 25 εκατ. λίρες αγγλίας.
- Όλα τα ανωτέρω ποσά ωχριούν μπροστά στις αστρονομικές υπεραξίες που έχουν αποκομίσει από το 2003 μέχρι σήμερα οι αρχικοί μέτοχοι της Eλληνικός Χρυσός, ΑΚΤΩΡ και Δημήτρης Κούτρας.
Αναμένουμε από τη νέα κυβέρνηση να τηρήσει τη δέσμευσή της…
_________________
* «Στον γνωστό αισώπειο μύθο της μοιρασιάς ανάμεσα στο λιοντάρι και το γαϊδούρι οφείλει το όνομά της η λεόντειος εταιρεία που, κατά το Αστικό Δίκαιο, αποτελεί σύμβαση μεταξύ δύο συνεταίρων, όπου ο ένας έχει δικαίωμα στα κέρδη και ο άλλος μόνο στις ζημιές. Πολύ παλιά ιστορία, που καταγράφεται και στα Βασιλικά, την πληρέστερη συλλογή της βυζαντινής νομοθεσίας (9ος-10ος αιώνας), ως λεοντεία ή λεωνίνα, «τουτέστι θηριώδης και αρπακτική» για τον ένα μόνο εκ των συμβαλλομένων…»
Ελευθεροτυπία, 3.4.2002
antigoldgr.org
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου