Ο Κοτζιάς, ο Ντούγκιν και η ρώσικη αρκούδα

Σε συνέντευξη που έδωσε στο «Spiegel» ο Συριζαίος υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, γνωστός και ως Σουσλόφ του ΚΚΕ*, αναφέρθηκε στον Ρώσο μεγαλοϊδεάτη Alexander Duginκαι την πρόσκλησή του από το Πανεπιστήμιο Πειραιά πρέπει να έδωσε το «στίγμα» των σχέσεών μας με την Ρωσία.
Αμέσως μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης στελέχη της όπως ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χουντής, σύμφωνα με το πρακτορείο Reuters, δήλωσε ότι...
μετά τις εκλογές υπήρξαν από την Ρωσία και την Κίνα προτάσεις για οικονομική βοήθεια και για επενδύσεις. Περίπου ίδιες δηλώσεις είχε κάνει και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος. Σε απάντησή της η Κινέζα υπουργός Εξωτερικών δήλωσε ότι δεν γνωρίζει κάτι για βοήθεια αλλά η χώρα της είναι πρόθυμη να εμβαθύνει την συνεργασία με την χώρα μας σε όλους τους τομείς στην βάση του αμοιβαίου σεβασμού.
Λόγια, δηλαδή, «του αέρα», αν και τα περί αμοιβαίου σεβασμού σίγουρα υπονοούν ανταλλάγματα. Όσο για την Ρωσία το τι είδους βοήθεια μπορεί να προσφέρει το είδαμε στην περίπτωση της Κύπρου...
Αλλά και γιατί μπορεί ή πρέπει να μας προσφέρει την βοήθεια της; Η ελπίδα «να πιαστούμε» από κάπου για να ξεφύγουμε από την κρίση μας οδηγεί βιαστικά και λανθασμένα συμπεράσματα και τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ότι η νέα μόδα της «Ρωσοφιλίας» η οποία προωθήθηκε από ορισμένους επαγγελματίες τηλεαστέρες πωλητές βιβλίων (για προφανείς λόγους) και εσχάτως έχει αρχίσει να βρίσκει πρόσφορο έδαφος και στον πατριωτικό χώρο. Δημιουργείται και καλλιεργείται εντέχνως, η λανθασμένη εντύπωση, ότι θα μας σώσει ο «ομόδοξος αδελφός» Πούτιν, θα μας δώσει και την Κωνσταντινούπολη «στο πιάτο» ή ότι θα μας βοηθήσει ο αντιαμερικανός και φιλογερμανός, σύμφωνα με την δήλωση του Νίκου Κοτζιά, Dugin.
Αν και στην περίπτωση του σύμβουλου του Πούτιν, ο υπουργός εξωτερικών πήρε σαφές αποστάσεις δηλώνοντας πως όταν τον συνάντησε «δεν του άρεσε, διαπληκτίστηκαν και δεν συνόδεψε μετά ούτε μέχρι την έξοδο», ενώ για την κοινή τους φωτογραφία όπου φαίνεται να χαμογελούν φιλικά ο ένας δίπλα στον άλλο δικαιολογήθηκε πως «ήταν αργότερα, όταν τον συνάντησα στην έξοδο και οι φοιτητές ήθελαν να βγάλουν μία αναμνηστική φωτογραφία, από αυτή τη φωτογραφία συμπέραναν ότι είμαι στην πραγματικότητα ένας ακραίος δεξιός». Αυτή την «σκληρή κατηγορία» του ακροδεξιού την αρνείται μιλώντας στον δημοσιογράφο του Spiegel για την «αντιφασιστική του δράση που κατά την επταετία τον οδήγησε δύο φορές στα στρατοδικεία».
Τελειώνοντας, τι νόημα μπορεί να έχει η «κοινή πίστη» από την στιγμή που ο άνθρωπος που έχει αναλάβει να μας εκπροσωπεί στο εξωτερικό δηλώνει άθεος; Πρέπει, λοιπόν, να καταλάβουμε ότι στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει βοήθεια χωρίς ανταλλάγματα και δεν έχουν θέση οι συναισθηματισμοί, ούτε οι θεωρίες της «ρώσικης αρκούδας» ή του «θείου Σαμ».

 * Διοπτροφόρος, ασκητικός, μοναχικός, στεγνός. Ο θεωρητικός του Κρεμλίνου επί των ημερών του Λεονίντ Μπρέζνιεφ. Η πρίμα μπαλαρίνα των «χορευτικών» επιδόσεων των σοβιετικών τεθωρακισμένων στην Ανοιξη της Πράγας, (κατά τον κύριο Δημήτρη Δανίκα)

elkosmos.gr