Πραγματική γνώση και Αγώνες δίνουν Ηγέτες

Η μελέτη της Ιστορίας είναι θεμελιώδης για την κατανόηση της κοινωνικής ψυχής,παγκόσμιας αλλά φυλετικής και εθνικής. Είναι θεμελιώδης για την κατανόηση της πολιτικής,διεθνούς-γεωπολιτικής, αλλά και τοπικής-εθνικής.
Συμβάλει ουσιαστικα στον εντοπισμό των παραμέτρων εκείνων που πάντοτε είναι παρούσες. Είτε αυτοί οι παράγοντες λέγονται...
συμφέροντα,εθνικά,οικονομικά, είτε καμμιά φορά ιδεολογικά ή θρησκευτικά αλλοτε αληθινά και άλοτε υποσυνείδητα ή παραπλανητικά.και άλλοτε κοινωνικές ή εθνοφυλετικές συμπεριφορές. Η κατανόηση αυτών των διαχρονικών παραμέτρων και παραγόντων πρέπει να λειτουργεί ως κωδικός για την ερμηνεία των τωρινών καταστάσεων.Αυτή είναι και η χρησιμότητα της Ιστορίας στη πολιτική.
Αυτό θα ήταν χρήσιμο για την αντικειμενικότητα ερμηνείας για την εξαγωγή συμπερασμάτων, και συνεπώς για την κατανόηση του ενεστώτα ακόμη και των λύσεων των προβλημάτων που προκύπτουν, εφ΄όσον βέβαια η γνώση δεν περιορίζεται στο παρελθόν αλλα υπάρχει και μία σαφής ενημέρωση, όσο αυτή είναι δυνατή,για το σήμερα.
Παρ΄ολα αυτά, πολλές φορές η ανάγνωση, και όχι η έρευνα της ιστορίας,γίνεται από τον εκάστοτε αναγνώστη που έχει εκ των προτέρων κάποιο επιπόλαια δομημένο ιδεολογικό υπόβαθρο. Έτσι η ανάγνωση ή η μελέτη και οχι η έρευνα της αλήθειας, οδηγεί σχεδόν πάντα στα συμπεράσματα που θέλαμε εκ των προτέρων να εξάγουμε.
Έτσι, ο δημοκράτης αντιλαμβάνεται αλλιώς τα αίτια και την ιστορία απ΄οτι ο αριστερός,ή ο δεξιός πατριώτης.Κάποια διαφοροποίηση ίσως υφίσταται στον εθνικιστή που εκ των πραγμάτων, σήμερα είναι αιρετικός γιατί η ιστορία γράφεται πάντα απο τους νικητές που δυστυχώς είναι οι «δημοκράτες» και οι αριστεροί «διανοούμενοι». ‘Ομως και αυτοί – οι εθνικιστές – αναμφίβολα, έχουν μιά συγκεκριμένη αφετηρία όταν μελετούν.Έτσι η ερμηνεία τείνει πάντα να είναι αλλοτε λίγο και άλλοτε περισσότερο μεροληπτική και συνεπώς να οδηγούμεθα σε λάθος συμπεράσματα και τελικά σε εσφαλμένες συμπεριφορές ή ακόμη και ανεδαφικές πρακτικές εφαρμογές και λύσεις.
Οι παράμετροι πρέπει να σταθμίζονται κάθε φορά και να μην εκφυλίζονται σε μία και μόνον απόλυτη πηγή του κακού που τελικά συμβάλει στην εσφαλμένη εκτίμηση καταστάσεων.
Παράλληλα, η εντρύφηση στην Ιστορία όταν το υποκείμενο, ο αναγνώστης δηλαδή, έχει σαφή πολιτική ή ιδεολογική τοποθέτηση, ενεργεί ως δυναμική  επιθυμίας επανάληψης συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου. Καταντά τελικά δογματισμός και απομίμηση. Μία νοσηρά νοσταλγική επιθυμία.
Σήμερα βλέπουμε ότι η αριστερά πέρασε μιά μεγάλη κρίση, όχι μόνον διότι προσωπικά πιστεύω ότι έχει λάθος αντιλήψεις, αλλά και κυρίως λόγω αυτής της ιδεοληψίας της σε ένα κόσμο που άλλαξε από τότε όσο κι΄αν ορισμένες σταθερές –παράμετροι,παραμένουν διαχρονικές.Φαίνεται όμως να εξέρχεται απο αυτή τη περίοδο για να δημιουργήσει ίσως άλλο ένα τραγικό σφάλμα στη σημερινή πραγματικότητα.Σαφώς διότι η ερμηνεία της είναι λογιστική,υλιστική και συνεπώς ρηχή.Δυστυχώς όμως ταυτόχρονα και δημαγωγική.
Στον αντίποδα, η φυσικη- κοινοτική – φυλετική θεώρηση που αποτελεί και τη πεμπτουσία του εθνικοσοσιαλισμού, ενώ σαν καθαρά φυσική και φυσιολογική ερμηνεία, κερδιζει ενστικτωδώς τις καρδιές των μαζών σήμερα, έχει όμως την αναπηρία της ιδεοληψίας που είχε μέχρι σήμερα η αριστερά. Ακριβώς διότι εκφράζεται από βιωματικά κέντρα που η απομίμηση και η επανάληψη και ο ρεβανσισμός έχουν προσβάλει τη συμπεριφορά τους τον χαρακτήρα τους και την πρακτική τους.Για να το πούμε δηλαδή όσο πιό απλοϊκα γίνεται, η θεωρία στην πράξη μετουσιώνεται αναχρονιστικά και με ρητορική άλλων εποχών και συγκυριών.
Θα ήταν καταστροφικό αν ηγέτες προέλθουν από αυτή τη νοοτροπία και δεν προκύψουν απο τη ζύμωση και τον αγώνα των μαζών που βαθμιαία συνειδητοποιούν την ορθότητα της ιδέας, χωρίς να τις δίνουν ακόμη συγκεκριμένο όνομα.Αυτό σημαίνει πραγματική Γέννηση και επιστροφή στους φυσικούς νόμους της ζωής και της ανθρώπινης κοινωνικής δικαιοσύνης.
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι ο εθνικοσοσιαλισμός και ο φασισμός απετέλεσαν σαν κίνημα κάτι το πρωτόγνορο και Νέο. Παρά τη παλαιότητα-βλέπε διαχρονικότητα- των αξιών που τα διέπουν σαν ψυχή και πεμπτουσία αυτών.
Και κάτι άλλο. Τότε υπήρξε ένας ηγέτης που ταλαντεύτηκε στη Ευρώπη μέχρι να βρεί την αλήθεια. Μόνος στο περιθώριο και στη φτώχεια, σκέφτονταν. Και που ήταν ευαίσθητος καλλιτεχνικά,που γνώρισε τη ζωή του φτωχού αλλα και τον αγώνα στο πεδίο του πολέμου. Τώρα;
Τώρα υπάρχει μόνον η στροφή των μαζών προς αυτή τη κατεύθυνση αλλά όχι και η υγειής μήτρα ανάδειξης αρχηγού. Αν προκύψει θα είναι απο τις διεργασίες των άτυπα οργανωμένων διαμαρτυρόμενων μαζών. Όποια άλλη προσπάθεια καθοδήγησης από τα γνωστά κυκλώματα του χώρου μόνον το αυθόρμητο μαζικό κίνημα, που αρχίζει να αποκτά δυναμική, θα βλάψουν.
Πάντως, ας μην διεγειρόμαστε από τη μαγεία εκείνης της εποχής και την ανυπέρβλητη ψυχική ανάταση που πρόσφερε στον άνθρωπο τότε. Ας έχουμε πάθος. Όχι πρότυπα αλλά πηγή αξιών και αλήθειας που εκείνοι ανέδειξαν.

Γιώργος  Ροϊδοδήμος

www.elkosmos.gr