Δεν έχω δει τα τελευταία χρόνια που
διαβάζω μανιωδώς στο διαδίκτυο και σε μέσα ενημέρωσης ό,τι σχεδόν πέσει
στα χέρια μου, πιο απεχθές κείμενο από αυτό του υπουργού Παιδείας
Αριστείδη Μπαλτά, για την επανάσταση του '21. Πραγματικά σοκαρίστηκα...
Και αυτό το κείμενο στάλθηκε στα σχολεία
όλης της χώρας με την προτροπή του υπουργού να χρησιμοποιηθεί κατά τον
τρόπο που επιθυμούν οι δάσκαλοι στα πλαίσια των εορτασμών για την 25η
Μαρτίου. Εάν δεν το έχετε διαβάσει και έχετε το “στομάχι” να το κάνετε,
ψάξτε το, γιατί δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη αξία να αναπαραχθεί... Εν
ολίγοις αυτό που λέει ο υπουργός μας είναι ότι η “ύπαρξη” των Ελλήνων
ξεκίνησε με την επανάσταση. Και ότι αυτή η επανάσταση δεν ήταν
αποτέλεσμα της ύπαρξης του ελληνικού έθνους – πώς θα μπορούσε άλλωστε
αφού σύμφωνα με τις ιδεολογίες τύπου Μπαλτά - τα έθνη κατασκευάστηκαν
τεχνητά μετά την Γαλλική Επανάσταση - αλλά αποτέλεσμα της αμερικάνικης
επανάστασης και φυσικά της Γαλλικής, του φιλελευθερισμού, του
διαφωτισμού και ούτω καθ' εξής. Και ως εκ τούτου αναφέρεται στην δική
μας εθνεγερσία ως... τέκνο τους.
Αυτό που αξίζει είναι να παραθέσουμε
μερικά από τα κείμενα τα οποία “απάντησαν” στον Υπουργό Παιδείας,
ανθρώπων με διαφορετικές αφετηρίες...
Και ας ξεκινήσουμε με ένα “συντροφικό” απόσπασμα από κείμενο του “Στάθη”, γνωστού σκιτσογράφου: Λέτε ότι «ένα έθνος με την επανάσταση εγκαινιάζει την ύπαρξή του». Δηλαδή ο Πλήθων έλεγε μπαρούφες, ο Ερωτόκριτος το ίδιο, ο Ελ Γκρέκο θα μπορούσε να λέγεται Αλ Πατσίνο κι απ’ το Ζάλογγο πηδάγανε άλμα εις βάθος; Με την επανάσταση ένα έθνος, αγαπητέ μου κύριε Υπουργέ, «δεν εγκαινιάζει την ύπαρξή του», εγκαινιάζει την ελευθερία του. Οσο για την «ύπαρξή» του, πριν αυτή να γίνει «πολιτική ύπαρξη», διά της Επανάστασης, εξακολουθούσε να υπάρχει, όπως μπορεί να σας διαβεβαιώσει του «Κίτσου η μάνα», ακόμα και μέσα απ’ τον θρήνο του και μέσα απ’ το πένθος του. Δεν λέω για τη γλώσσα του, λόγια και δημώδη. Πόσα αρχαία αποφθέγματα είχαν μεταπλασθεί σε λαϊκές παροιμίες; Στο πλαίσιο ποιας ασυνέχειας και ποιου διασπασμένου πολιτισμού;
Και ας ξεκινήσουμε με ένα “συντροφικό” απόσπασμα από κείμενο του “Στάθη”, γνωστού σκιτσογράφου: Λέτε ότι «ένα έθνος με την επανάσταση εγκαινιάζει την ύπαρξή του». Δηλαδή ο Πλήθων έλεγε μπαρούφες, ο Ερωτόκριτος το ίδιο, ο Ελ Γκρέκο θα μπορούσε να λέγεται Αλ Πατσίνο κι απ’ το Ζάλογγο πηδάγανε άλμα εις βάθος; Με την επανάσταση ένα έθνος, αγαπητέ μου κύριε Υπουργέ, «δεν εγκαινιάζει την ύπαρξή του», εγκαινιάζει την ελευθερία του. Οσο για την «ύπαρξή» του, πριν αυτή να γίνει «πολιτική ύπαρξη», διά της Επανάστασης, εξακολουθούσε να υπάρχει, όπως μπορεί να σας διαβεβαιώσει του «Κίτσου η μάνα», ακόμα και μέσα απ’ τον θρήνο του και μέσα απ’ το πένθος του. Δεν λέω για τη γλώσσα του, λόγια και δημώδη. Πόσα αρχαία αποφθέγματα είχαν μεταπλασθεί σε λαϊκές παροιμίες; Στο πλαίσιο ποιας ασυνέχειας και ποιου διασπασμένου πολιτισμού;
Ενώ ακόμη και ο Καραμπελιάς, σχολίασε: Ο
κύριος Μπαλτάς προσπάθησε να διασκεδάσει την πλήξη των μαθητών
υποστηρίζοντας ότι η ελληνική Επανάσταση υπήρξε… ένα «τέκνο του
Διαφωτισμού», ότι ζήτησε ισότητα, αδελφότητα και ελευθερία, ότι ήρθε σε
ρήξη με την αυτοκρατορική και θεολογική τάξη του Μεσαίωνα (την
«καθαγιασμένη καθεστηκυία τάξη»), ότι ο στόχος της ήταν, όχι βέβαια η
εθνική απελευθέρωση αλλά η πολιτειακή αλλαγή…
Να φύγει ο Σουλτάνος, δηλαδή, για να
κυβερνήσει ο… «κυρίαρχος λαός»… Κλασικός αστικός φιλελευθερισμός,
λοιπόν, πασπαλισμένος με ολίγον πολυπολιτισμό και ανεκτικότητα (ως
απαραίτητα, πλέον, συμπληρώματα του πρώτου). Είναι λογικό, πως, θέτοντας
το ’21 σε ένα τέτοιο πλαίσιο, το μοναδικό παράλληλο γεγονός που θα
μπορούσε να σκεφτεί ο κύριος Μπαλτάς ήταν η αμερικανική Επανάσταση. Το
ίδιο, δηλαδή, που συνέβη και με τον κύριο Βερέμη, ο οποίος εμπνεύστηκε
τη σειρά του Σκάι από την «αμφιλεγόμενη» αμερικανική ταινία «Birth of a
nation»…
Δημήτρης Παπαγεωργίου
www.elora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου