Αναζητώντας τη λευτεριά για την Κύπρο μας

«Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές. 
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει...
σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι, το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο, βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ».
Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Μέσα σε κλίμα συναισθηματικής φόρτισης, πραγματοποιήθηκε χθες στο αμφιθέατρο Γρίβας Διγενής, η εκδήλωση των εκδόσεων Πελασγός, της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων και του ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ, για τα εξήντα χρόνια από την έναρξη του απελευθερωτικού, αντιαποικιακού και αντιιμπεριαλιστικού αγώνα της Εθνικής Οργανώσεως Κυπρίων Αγωνιστών (ΕΟΚΑ).

Σε γαλανόλευκο φόντο, η Μαρία Καλλή, πρόεδρος της κυπριακής φοιτητικής οργάνωσης, ο νευροχειρούργος Σπύρος Δημητρίου, αντιπρόεδρος του Ιδρύματος Γεώργιος Γρίβας Διγενής, ο ιστορικός Ηλίας Ηλιόπουλος, διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Λουδοβίκειου – Μαξιμιλιανείου Πανεπιστημίου του Μονάχου και ο γράφων που εκτέλεσε προχθές χρέη συντονιστή, μίλησαν για το ιδεώδες του αγώνα, τη θυσία των ελληνικών νιάτων της Κύπρου και τα όσα συνέβησαν στην Κύπρο μας την περίοδο 1955 – 59.

Η κ. Καλλή αναφέρθηκε στην εποποιία της ΕΟΚΑ, αναφέροντας πτυχές του αγώνα της άγνωστες στο ευρύ κοινό και αποσπώντας τα χειροκροτήματα του κοινού, που στο πρόσωπο της Ελληνίδας φοιτήτριας, είδαν τα νέα παιδιά που παρέλαβαν τη σκυτάλη των αγώνων και κρατούν ψηλά το σταυρό και τη γαλανόλευκη. Από την πλευρά του, ο Σπύρος Δημητρίου μίλησε κι εκείνος για τον αγώνα των Κυπρίων Αγωνιστών και την ιστορία γενικότερα του ενωτικού κινήματος, αναφερόμενος και στα όσα έγιναν τότε αλλά και για την προετοιμασία του αγώνα, ενώ υπενθύμισε ονόματα συμπατριωτών μας οι οποίοι κίνησαν γη και ουρανό για να στηρίξουν τον αγώνα από την Ελλάδα.

Ο Ηλίας Ηλιόπουλος, ο οποίος επί σειρά ετών δίδαξε σε στρατιωτικές σχολές, έκανε μια λεπτομερέστατη ανάλυση των γεγονότων της περιόδου 1955 – 59. Ο γράφων αναφέρθηκε στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και στο θέμα της μη αναφοράς στον αγώνα της ΕΟΚΑ στα σχολικά εγχειρίδια, ενώ διάβασε και απόσπασμα από το τελευταίο γράμμα του ΗΡΩΑ, ο οποίος οδηγήθηκε στην αγχόνη από τους αποικιοκράτες σε ηλικία μόλις 19 ετών, στις 14 Μαρτίου 1957:

«Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».

Νίκος Χιδίρογλου

www.elora.gr