Μηδέν από μηδέν;

Κατά την διάρκεια της επίσκεψής του στον Βλαδίμηρο Πούτιν, ο πρωθυπουργός της χώρας μας Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στο δικαίωμα της κυρίαρχης χώρας μας να ασκεί πολυδιάστατη και ενεργητική διπλωματία...

Δεν θα μπορούσαμε καθόλου να διαφωνήσουμε επί της αρχής με μία τέτοια δήλωση, καθώς ο χαρακτήρας και η γεωπολιτική θέση της χώρας μας θα προσφερόταν τουλάχιστον για να λειτουργεί ως γέφυρα μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης, οι ρίζες του πολιτισμού της οποίας βρίσκονται στην Αρχαία Ελλάδα και της Ανατολικής Ευρώπης, οι ρίζες του πολιτισμού της οποίας βρίσκονται στο βυζάντιο, δηλαδή τον ελληνικό μεσαίωνα.

Η διπλωματία όμως σπάνια κρίνεται επί της αρχής. Αντιθέτως αυτό το οποίο συνήθως εξετάζεται είναι η επιτυχία της. Και αναρωτιέται κανείς ποιά ήταν η επιτυχία της ελληνικής διπλωματίας χτές, με τις επαφές Τσίπρα – Πούτιν και τις αντιδράσεις που αυτή προκάλεσε στην ΕΕ. Αναρωτιέται κανείς ποιά ήταν τα κέρδη για την ελληνική πλευρά από την συνάντηση με τον Ρώσο Πρόεδρο, ο οποίος επί της ουσίας δεν δεσμεύθηκε για τίποτε, παρά για την θέληση κάποιων εταιρειών της χώρας του να συμμετέχουν στην εξαγορά συγκεκριμένων περιουσιακών στοιχείων της δικής μας χώρας.

Για την περίπτωση των αγωγών δεν ακούστηκε τίποτε το σαφές και ο μοναδικός “δρόμος” για την δημιουργία ενός “ελληνικού αγωγού” αυτή την στιγμή περνά από την Τουρκία. Κάτι που θα πρέπει να σκεφτούν όσοι πιστεύουν ότι με άνεση θα μπορούμε να εκμεταλλευτούμε την ενεργειακή δυναμική της Ρωσίας. Για να μην πάμε σε κάθε επίπεδο – και όσον αφορά στα στρατιωτικά ας υπογραμμίσουμε ότι η χώρα μας επικύρωσε συμφωνία προμήθειας στρατιωτικού υλικού από τις ΗΠΑ λίγες μόνο ώρες πρίν ταξιδέψει ο Τσίπρας στην Ρωσία – ας πούμε ότι ούτε το εμπάργκο στα ροδάκινα δεν αμφισβητήθηκε επί της ουσίας.

Και πιο το κόστος για το περίπου στρογγυλό αυτό μηδενικό; Η κρίση εμπιστοσύνης των Ευρωπαίων κατά της χώρας μας βαθαίνει. Οι απανωτές δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων σίγουρα θα ξεχαστούν πολύ πιο γρήγορα στην χώρα μας από ότι στα δικά τους μυαλά.

Κάπου εδώ θα πρέπει να θυμίσουμε σε κάποιους “ελαφρείς” ότι η Γερμανία είναι ο εμπορικός έταιρος της Ρωσίας, στον οποίο αυτή δίνει την περισσότερη σημασία. Και ταυτόχρονα είναι η χώρα την οποία η Ρωσία θέλει να “κερδίσει” προκειμένου να αποδυναμώσει την αμερικάνικη επιρροή στην Ευρώπη.

Η πολυδιάστατη και ενεργητική πολιτική του κ. Τσίπρα δεν μπορεί να σταθεί ούτε στα Βαλκάνια, πολύ δε περισσότερο στο επίπεδο των υπερδυνάμεων. Και η ενεργητικότητά του αυτή είναι πιο πιθανόν να οδηγήσει σε δεινά παρά σε θετικές εξελίξεις.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr