Πώς η Ρωσία πούλησε την Αλάσκα στους Αμερικάνους.
Το αναρτημένο στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης «αίτημα» για «προσάρτηση» της Αλάσκας στη Ρωσία, μάζεψε ήδη περισσότερες από 35 χιλιάδες υπογραφές. Πολλοί, ακόμα και σήμερα, θεωρούν ότι οι Αμερικάνοι έκλεψαν την Αλάσκα από τους Ρώσους, ή την ενοικίασαν και δεν την επέστρεψαν. Σε αντίθεση με τους μύθους που κυκλοφόρησαν, η συναλλαγή ήταν «καθαρή» και οι δυο πλευρές είχαν σοβαρούς λόγους για να την πραγματοποιήσουν...
Το 1867 η Ρωσία πούλησε στις ΗΠΑ την Αλάσκα αντί 7,2 εκατ. δολαρίων. Μόνο τα πρώτα 50 χρόνια, οι Αμερικάνοι κέρδισαν από αυτή τη γη 100 φορές περισσότερα. Πώς συνέβη, και η τσαρική εξουσία έχασε ένα τόσο προσοδοφόρο μέρος;
Τον 19ο αιώνα η Ρωσική Αλάσκα αποτελούσε ένα κέντρο του διεθνούς εμπορίου. Στην πρωτεύουσά της Νοβοαρχάνγκελσκ (σήμερα Sitka), γινόταν εμπόριο κινεζικών υφασμάτων, τσαγιού, ακόμη και πάγου, το οποίο χρειαζόταν ο αμερικανικός νότος πριν εφευρεθούν τα ψυγεία. Κατασκευάζονταν πλοία και εργοστάσια, εξορυσσόταν κάρβουνο. Είχε ήδη γίνει γνωστή ή ύπαρξη πολλών κοιτασμάτων χρυσού. Να πουλήσεις έναν τέτοιο τόπο, φαινόταν τρέλα.
Με τις «ευλογίες» των Τσάρων
Τους ρώσους έμπορους προσέλκυαν στην Αλάσκα οι οδόντες του θαλάσσιου ίππου (ή Οδόβαινου) που θεωρούνταν το ίδιο πολύτιμοι με το ελεφαντόδοντο, και η πολύτιμη γούνα του σαρκοφάγου υδρόβιου θηλαστικού ενυδρίδα, η οποία αποτελούσε προϊόν εμπορικής ανταλλαγής με τους ντόπιους. Συντονιστής αυτής της δραστηριότητας ήταν η λεγόμενη Ρωσο-Αμερικανική εταιρία την οποία είχαν ιδρύσει θαρραλέοι άνθρωποι, ρώσοι επιχειρηματίες του 18ου αιώνα, ταξιδιώτες, και γενικά άτομα με εμπορικό δαιμόνιο. Στην εταιρία ανήκαν όλες οι εμπορικές δραστηριότητες που σχετίζονταν με την Αλάσκα, και αυτή μπορούσε να συνάπτει ανεξάρτητα εμπορικές συμφωνίες με άλλες χώρες, είχε τη σημαία της και το δικό της νόμισμα, τα «μάρκα» από δέρμα ζώων.
Αυτά τα προνόμια είχε χορηγήσει στην εταιρία η τσαρική κυβέρνηση, η οποία δεν έπαιρνε μόνο τεράστιους φόρους από αυτή, αλλά διέθετε και μερίδιο στην εταιρία, καθώς μεταξύ των μετόχων της περιλαμβάνονταν οι Τσάροι και μέλη των οικογενειών τους.
Ο ρώσος Πισαρό
Αλεξάντρ Μπαράνοφ.
«Βασικός άρχων» των ρωσικών συνοικισμών στην Αμερική ήταν ο προικισμένος έμπορος, Αλεξάντρ Μπαράνοφ. Αυτός, έκτιζε σχολεία και εργοστάσια, μάθαινε τους ντόπιους να καλλιεργούν γογγύλια και πατάτες, κατασκεύαζε φρούρια και ναυπηγεία, διεύρυνε την εκμετάλλευση των ενυδρίδων. Ο ίδιος αποκαλούσε τον εαυτό του «ρώσος Πισαρό» (γάλλος ζωγράφος, εκπρόσωπος του ιμπρεσιονισμού) και ρίζωσε στην Αλάσκα όχι μόνο για προσωπικό πλουτισμό, αλλά και για λόγους καρδιάς, μιας και πήρε για σύζυγό του την κόρη του φυλάρχου των Αλεούτιων (του αυτόχθονα πληθυσμού των Αλεούτιων νήσων της Αλάσκας).
Επί Μπαράνοφ η Ρωσο-Αμερικανική εταιρία είχε τεράστια έσοδα, κέρδος πάνω από 1000%! Όταν ο Μπαράνοφ στα βαθιά του γεράματα παραιτήθηκε από τις δραστηριότητές του, τη θέση του πήρε ο πλωτάρχης του ρωσικού ναυτικού, Λεόντι Χαγκεμάιστερ, ο οποίος έφερε μαζί του νέο προσωπικό και μετόχους από τους κύκλους του στρατού. Πλέον, σύμφωνα με το καταστατικό, την εταιρία μπορούσαν να διευθύνουν μόνο αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού. Οι εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων συγκέντρωσαν στα χέρια τους την κερδοφόρα επιχείρηση, αλλά οι ενέργειές τους ήταν αυτές που οδήγησαν την εταιρία στην κατάρρευση.
Αυτόχθονες, φτώχεια, εξέγερση, καταστολή
Τα νέα αφεντικά όρισαν για τους ίδιους αστρονομικές αμοιβές, δηλαδή στους απλούς αξιωματικούς από 1500 ρούβλια το χρόνο (ποσό συγκρίσιμο με τις αποδοχές των υπουργών και γερουσιαστών), ενώ στον επικεφαλής της εταιρίας 150.000 ρούβλια. Την ίδια ώρα, οι τιμές για την αγορά γούνας από τον ντόπιο πληθυσμό μειώθηκαν στο ήμισυ.
Τελικά, τα επόμενα είκοσι χρόνια οι Εσκιμώοι και Αλεούτιοι εξολόθρευσαν σχεδόν όλες τις θαλάσσιες ενυδρίδες στερώντας από την Αλάσκα το πιο επικερδές βιοποριστικό και εμπορικό έργο. Οι αυτόχθονες άρχισαν να ζουν στην ανέχεια και οργάνωναν εξεγέρσεις τις οποίες οι Ρώσοι κατέστελλαν βομβαρδίζοντας με τα πολεμικά πλοία τα παράκτια χωριά.
Οι αξιωματικοί επιχείρησαν να βρουν άλλες πληγές κέρδους. Τότε άρχισε το εμπόριο πάγου και τσαγιού, ούτε αυτό όμως οι αδαείς επιχειρηματίες δεν μπόρεσαν να το οργανώσουν με σοφία και ταυτόχρονα, δεν προέβαιναν σε μείωση των προσωπικών αμοιβών τους. Τελικά η Ρωσο-Αμερικανική εταιρία κατέστη εξαρτώμενη από τις κρατικές επιχορηγήσεις, 200.000 ρούβλια το χρόνο, κάτι που όμως δεν έσωσε την κατάσταση. Σαν να μην έφτανε αυτό, άρχισε και ο Κριμαϊκός πόλεμος κατά τον οποίο εναντίον της Ρωσίας στράφηκαν Αγγλία, Γαλλία και Τουρκία. Τότε πια έγινε προφανές ότι η Ρωσία δεν μπορούσε ούτε να υποστηρίξει με χρήματα και άλλους πόρους την Αλάσκα, ούτε να την προστατέψει. Οι θαλάσσιες οδοί τέθηκαν υπό τον έλεγχο των συμμάχων. Ακόμη και η προοπτική εξόρυξης χρυσού κατέστη ένα προβληματικό εγχείρημα. Υπήρχε ο φόβος ότι η εχθρική Αγγλία θα μπορούσε να αποκλείσει την Αλάσκα και τότε η Ρωσία θα έμενε χωρίς τίποτα.
Η ένταση μεταξύ Μόσχας και Λονδίνου αυξανόταν, από την άλλη όμως, οι σχέσεις με την Αμερική ήταν πιο θερμές από ποτέ. Η ιδέα της πώλησης της Αλάσκας γεννήθηκε σχεδόν ταυτόχρονα και στις δυο πλευρές. Και τότε ο επιτετραμμένος της Ρωσίας στην Ουάσιγκτον, Έντουαρντ Στιόκλ, άρχισε ύστερα από εντολή του τσάρου τις διαπραγματεύσεις με τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ουίλιαμ Σιούαρντ.
Η ρωσική σημαία δεν θα υποσταλεί
Επιταγή 7,2 εκατ. δολαρίων.
Ενώ οι αξιωματούχοι έκαναν τις διαπραγματεύσεις, η κοινή γνώμη και στις δυο χώρες τάχθηκε κατά της συναλλαγής. «Πώς θα παραδώσουμε μια γη, για την ανάπτυξη της οποίας καταθέσαμε τόσες δυνάμεις και χρόνο, μια γη στην οποία πέρασε ο τηλέγραφος και άνοιξαν χρυσορυχεία;», έγραφαν οι ρωσικές εφημερίδες. «Τι να το κάνει η Αμερική αυτό το “σεντούκι με πάγο” και 50 χιλιάδες άγριους Εσκιμώους που πίνουν ιχθυέλαιο για πρωινό;», ήταν η θυμωμένη άποψη του αμερικανικού Τύπου, ενώ κατά της συναλλαγής δεν τασσόταν μόνο αυτός, αλλά και η Γερουσία και το Κογκρέσο. Παρ’ όλα αυτά, στις 30 Μαρτίου 1867 υπεγράφη στην Ουάσιγκτον η συμφωνία για την πώληση 1,5 εκατομμυρίου εκταρίων ρωσικών κτήσεων στην Αμερική αντί 7,2 εκατ. δολαρίων, ένα ποσό καθαρά συμβολικό. Τόσο φτηνά δεν πωλούνταν ούτε άχρηστες ερημικές εκτάσεις στη Σιβηρία. Η κατάσταση όμως ήταν κρίσιμη και θα μπορούσε να μην ληφθεί ούτε αυτό.
Η επίσημη παράδοση της γης έγινε το 1867 στο Νοβοαρχάνγκελσκ. Τα αμερικανικά και ρωσικά στρατιωτικά τμήματα παρατάχθηκαν δίπλα από το κοντάρι της σημαίας, από τον οποίο άρχισε υπό τον ήχο κανονιοβολισμών να υποστέλλεται η ρωσική σημαία. Αυτή όμως μπλέχτηκε στο υψηλότερο σημείο του ιστού. Τότε εστάλη ένας ναύτης να σκαρφαλώσει στο κοντάρι και εφόσον δεν υπήρχε άλλος τρόπος την έσκισε στο σημείο που είχε μπερδευτεί, αλλά ο αέρας του την πήρε από τα χέρια και αυτή πέφτοντας κάλυψε τις παραταγμένες ξιφολόγχες των ρώσων στρατιωτών. Κακό σημάδι! Στη συνέχεια, οι αμερικανοί άρχισαν να επιτάσσουν τα κτίρια της πόλης, η οποία μετονομάστηκε σε Σίτκα. Μερικές εκατοντάδες Ρώσων οι οποίοι αποφάσισαν να μην πάρουν την αμερικανική υπηκοότητα υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν με εμπορικά πλοία και αφίχθησαν στην πατρίδα μόνο τον επόμενο χρόνο.
Δεν πέρασε πολύς καιρός, που από το «σεντούκι με πάγο», άρχισε να ρέει σαν ποτάμι ο χρυσός. Στην Αλάσκα άρχισε ο λεγόμενος «Πυρετός του χρυσού του Κλοντάικ», που απέφερε στις ΗΠΑ εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Γεγονός που προκαλεί μελαγχολία βέβαια. Ποιος ξέρει όμως, πως θα είχαν εξελιχθεί οι σχέσεις των μεγαλύτερων παγκοσμίων δυνάμεων αν η Ρωσία δεν είχε απαλλαγεί έγκαιρα από μια προβληματική και ζημιογόνα περιοχή, από την οποία μπορούσαν να αποκομίσουν κέρδος μόνο οι ικανοί και τολμηροί έμποροι, και πάντως σε καμία περίπτωση οι γραφειοκράτες της διοίκησης του ναυτικού.
Οι επιπτώσεις αυτής της πώλησης και πως τις βιώνουμε σήμερα σε όλο τον πλανήτη
Σήμερα ο Βόρειος Πόλος βρίσκεται στο επίκεντρο διεθνούς διαμάχης. Γιατί; Γιατί το 30% των ανεκμετάλλευτων αποθεμάτων πετρελαίου στον κόσμο, βρίσκονται στον Αρκτικό Κύκλο! Γεωλογικές έρευνες αναφέρουν ότι το ποσό θα μπορούσε στην πραγματικότητα να είναι υψηλότερο, δεδομένου ότι μεγάλο μέρος της περιοχής δεν έχει ακόμη ερευνηθεί.
Το θέμα περιπλέκεται εξαιτίας του ότι
πολλές χώρες διεκδικούν τα εδάφη του Αρκτικού Κύκλου –η Ρωσία, ο
Καναδάς, η Νορβηγία, η Δανία – μέσω της Γροιλανδίας και οι ΗΠΑ – μέσω της Αλάσκας.
Κάθε χώρα έχει τη δυνατότητα να διερευνήσει πιθανά αποθέματα πετρελαίου
σε απόσταση 200 μιλίων από τις ακτές της, αλλά αρκετές φορές έχουν
γίνει ακραίες κινήσεις από διάφορες πλευρές, που δυσκολεύουν τα πράγματα
για μια κοινή λύση.
Εκτός, δηλαδή, από το εμπορικό ενδιαφέρον για την Αλάσκα, μεγαλύτερο
ήταν το ενδιαφέρον για το κομμάτι τούρτας του Βόρειου Πόλου. Γνώριζαν
εκείνα τα χρόνια για εκείνο τον πλούτο; Κι αν ναι, πως σκόπευαν να του
βάλουν χέρι αφού η τότε τεχνολογία δεν προσφερόταν για κάτι τέτοιο;Σύμφωνα με το τεχνηέντως κρατημένο στην αφάνεια μυθιστόρημα του Ιούλιου Βερν, το Άνω Κάτω, οι Αμερικάνοι έδειξαν περιέργως ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αγοράσουν εκεί γη. Και σύμφωνα με την “φαντασία” του συγγραφέα -φαντασία που προέβλεψε ή αντιγράφτηκε από πολλούς- ίσως αυτό το κόλλημα κάποια στιγμή με τη βοήθεια της μηχανικής και τεχνολογίας να μπορούσε να ξεπεραστεί.
Και ξεπεράστηκε κι ολοένα ξεπερνιέται…
«Πόλεμος» για την Αρκτική
δημοσιεύθηκε στο Ποντίκι 10.7.2012
Η SHELL τρυπάει για πετρέλαια και το HAARP δουλεύει στο φουλ
Η λέξη «πόλεμος» στον τίτλο, ίσως, θα μπορούσε να μπει και χωρίς εισαγωγικά αφού τα γεγονότα που πρόκειται να διαδραματιστούν στο αμέσως προσεχές διάστημα στη μοναδική απάτητη περιοχή του πλανήτη δεν θα απέχουν και πολύ από την έννοια των πολεμικών εχθροπραξιών. Ήδη σε εξέλιξη βρίσκεται ένας γεωπολιτικός, οικονομικός και εταιρικός «πόλεμος» για το ποια χώρα και μέσω ποιων εταιρειών θα σφετεριστεί το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που κρύβεται στα παγωμένα «σπλάχνα» του Βόρειου Πόλου, την ίδια στιγμή που οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από όλο τον κόσμο συνασπίζονται για να δώσουν τη δική τους «μάχη» για τη σωτηρία της Αρκτικής, της μοναδικής γης που ανήκει σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη. […]Τα «Αρκτικά Στρατιωτικά Τάγματα»
Οι ορέξεις των ισχυρών κρατών και των πανίσχυρων πετρελαϊκών εταιρειών για την εκμετάλλευση της Αρκτικής άρχισαν να εκδηλώνονται με επιθετικό τρόπο όταν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, με το λιώσιμο των πάγων, αποκάλυψαν ένα νέο παρθένο πεδίο δόξης λαμπρό για τα γεωτρύπανα.
Έτσι οι ίδιες οι εταιρείες της λεγόμενης βρόμικης ενέργειας και οι ίδιες οι κυβερνήσεις που με την πολιτική τους ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή και το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική, έχουν, ήδη, καταστρώσει τα σχέδιά τους για να επωφεληθούν από το καταστροφικό τους έργο. Οκτώ χώρες διεκδικούν κομμάτι της απάτητης γης του πλανήτη, και συγκεκριμένα η Ρωσία, η Νορβηγία, η Δανία, η Ισλανδία, ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Φινλανδία και η Σουηδία και γι’ αυτόν τον λόγο δίνουν το στίγμα τους ενισχύοντας τις στρατιωτικές τους δυνάμεις στην περιοχή της Αρκτικής, προβάλλοντας τεχνητούς εχθρούς και κινδύνους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Greenpeace, το παρασκήνιο αποκαλύφθηκε από το Wikileaks με έγγραφα που έφεραν τις ΗΠΑ να μιλούν για «αύξηση των στρατιωτικών απειλών στην περιοχή της Αρκτικής» και τη Ρωσία να προβλέπει «ένοπλη επέμβαση στο μέλλον». Δεν είναι, επίσης, καθόλου τυχαίες οι πληροφορίες για την προμήθεια ειδικών υποβρυχίων και πυρηνοκίνητων παγοθραυστικών, όπως επίσης και οι ανακοινώσεις Ρωσίας και Νορβηγίας για τη δημιουργία στρατιωτικών «Αρκτικών Ταγμάτων» που θα αγωνιστούν για τα εθνικά τους συμφέροντα. Καθόλου τυχαία δεν ήταν όμως και η γιγαντιαία στρατιωτική άσκηση που πραγματοποιήθηκε στην Αρκτική από τις 12 έως τις 21 Μαρτίου με την κωδική ονομασία «Cold Response 2012» και τη συμμετοχή περίπου 14 χωρών – μελών του ΝΑΤΟ!Η έφοδος των πετρελαϊκών
Το λιώσιμο των πάγων έδωσε μοναδική ευκαιρία στις εταιρείες να λειτουργήσουν ως «τάγματα εφόδου» για να διεκδικήσουν το 13% των ανεξερεύνητων πετρελαϊκών κοιτασμάτων, δηλαδή περίπου 90 δισ. βαρέλια που, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών, βρίσκονται στην Αρκτική. Ήδη η Shell απέσπασε προκαταρκτική άδεια για ερευνητικές γεωτρήσεις σε τέσσερις περιοχές του Αρκτικού Ωκεανού έπειτα από απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης η οποία προκάλεσε την έντονη αντίδραση των περιβαλλοντικών οργανώσεων. […] Εκτός από τη Shell, άδεια για έρευνες έχουν πάρει και ρωσικών συμφερόντων εταιρείες, όπως Rosneft που έκανε συμφωνία με την Exxon – Mobil.
Όπως υπογραμμίζει η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση, η ποσότητα των 90 δισ. βαρελιών πετρελαίου αρκεί για να καλύψει τις παγκόσμιες ανάγκες σε πετρέλαιο μόνο για τρία χρόνια. […] Μόνο η Αλάσκα έχει περισσότερα από40.000 μίλιαακτογραμμών – περισσότερα δηλαδή από όλες τις υπόλοιπες ΗΠΑ μαζί – και μία διαρροή θα είχε καταστροφικές συνέπειες στην τοπική άγρια ζωή και την αλιεία. Η περιοχή είναι ένας σημαντικός οικότοπος με είδη που δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στην Αμερική, όπως πολικές αρκούδες, διάφορα είδη φώκιας, φάλαινες, πολλά είδη ψαριών και πουλιά.
Το HAARP βρέθηκε τυχαία στην Αλάσκα;
Νομίζω ότι όσοι έχουν διαβάσει μέχρις εδώ, δεν θα έχουν απορία γιατί το HAARP βρέθηκε στην Αλάσκα. “Για να μελετήσει την ιονόσφαιρα”. Την μελέτησε, λοιπόν, αφού το είχαν κάνει πρώτα οι Ρώσοι για στρατιωτικούς σκοπούς χτίζοντας πρώτοι το δικό τους HAARP και είδαν πόσα πολλά μπορεί να τους προσφέρει, ένα από αυτά, η χειραγώγηση, ακόμα και οπλοποίηση καιρού.Δεν αντέγραψαν στις μηχανικές ιδέες επακριβώς τον Βερν, όπως πήραν όλο το concept: Μια αλλαγή κλίματος, θα μπορούσε να κάνει το Βόρειο Πόλο προσβάσιμο στον πλούτο του.
Έτσι το κλίμα άρχισε να θερμαίνει και σε ελάχιστα χρόνια, από εκεί που έλεγαν έρχεται περίοδος παγετώνων στη Γη (αρχές δεκαετίας ’70) η Γη όχι μόνο δεν πάγωσε (αν και τη βλέπουμε να παγώνει τελικά) αλλά άρχισε να πάσχει από “υπερθέρμανση” και το… σύνδρομο Αλ Γκορ. Μετά, η υπερθέρμανση μετονομάστηκε σε κλιματική αλλαγή, για να αγκαλιάσει κάτω από την ομπρέλα της, όλα τα ακραία φαινόμενα που, είτε γίνονται γιατί μεταφέρονται θερμές αέριες μάζες στο Βορρά για γρηγορότερο λιώσιμο των πάγων, είτε γιατί κάποια χώρα πρέπει να πληρώσει με αίμα το λογαριασμό και να βουλιάξει στα χρέη – βλέπε Βανουάτου.
Παράλληλα, και με τη σύμφωνη γνώμη πασών εμπλεκομένων και λοιπών κρατών κάτω από την επιρροή των μεγάλων συμφερόντων και με τη σφραγίδα του ΟΗΕ, γεννιέται η Ατζέντα 21, που από τη μια θα επισφραγίσει την υποτιθέμενη κλιματική αλλαγή, από την άλλη θα υποδουλώσει τους λαούς σε ένα πρόγραμμα “λιτότητας” και “βιώσιμης ανάπτυξης” (δηλαδή καμίας ανάπτυξης) στο όνομα της διάσωσης του πλανήτη που οι ίδιοι διαλύουν καθημερινά.
Αλάσκα και χημικοί αεροψεκασμοί
Channel 2 news Alaska report Chemtrails! 3/23/15
https://www.youtube.com/watch?v=AG_lS0Io1MM
Ο ιονισμός της ατμόσφαιρας είναι απαραίτητος για τη λειτουργία των εγκαταστάσεων τύπου HAARP, τους οποίους που διαθέτουν σε μικρότερο μέγεθος εκτός από ΗΠΑ και Ρωσία, κι άλλες χώρες, όπως Νορβηγία, Αγγλία, Κύπρος (της Αγγλίας κι αυτό) κλπ καθώς και άπειροι υποσταθμοί.Αυτό το γνώριζαν πρώτοι οι Ρώσοι, που πρώτοι είχαν αρχίσει να ψεκάζουν την ατμόσφαιρα με βαρέα μέταλλα. Αυτός είναι και Ο πραγματικός σκοπός των χημικών αεροψεκασμών.
Και τους βλέπουμε και στην Αλάσκα:
“Γεωμηχανική”, λέει ο καημένος ο ακτιβιστής στην Αλάσκα, γιατί γι’ αυτό του είπαν ότι γίνονται οι Αεροψεκασμοί! Είναι μια μούφα που ευτυχώς στην Ελλάδα δεν έχει πιάσει και όσους ‘πελάτες’ εκτός, από… το Σκάι!
Δεν μου λες, φίλε μου, αν έκαναν αυτό κοντά 30 χρόνια τώρα, γιατί ο πλανήτης αντί να θεραπεύεται πάει από το κακό στο χειρότερο; Γιατί λιώνουν οι πάγοι αντί να ψύχονται; Τι είναι πιο εύκολο να πιστέψει κανείς, ότι απλά απέτυχαν αλλά συνεχίζουν ακάθεκτοι ή πετυχαίνουν την θέρμανση γιατί, “κατά λάθος”, θα βγουν και κερδισμένοι από αυτό;
Νομίζω ότι καλύψαμε όλη την παλιά και σύγχρονη ιστορία της Αλάσκας. Οι Ρώσοι ίσως κοπανιούνται τώρα που την πούλησαν για ένα κομμάτι ψωμί. Φυσικά, όχι μόνο σωπαίνουν, αλλά και συμμετέχουν στο λιώσιμο των πάγων και στη χειραγώγηση του καιρού, αφού κι αυτοί θα βγουν τα μάλα κερδισμένοι.
Δεν ξέρω αν ποτέ θα ξεκινούσαν όμως πρώτοι να λιώνουν τους πάγους για να βουτήξουν το πετρέλαιο. Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Γεγονός είναι ότι το ξεπούλημα της περιοχής δεν έγινε τυχαία, και ο αγοραστής είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του κάτι που ο πωλητής ακόμα δεν γνώριζε.
Ίσως αν ο Βερν είχε γράψει λίγο νωρίτερα το μυθιστόρημα του και το είχαν διαβάσει, να μην γινόταν αυτή η αγοραπωλησία. Μήπως και το κλίμα μας δεν θα περνούσε τα δεινά που περνάει τώρα; Ποιος ξέρει…
© AllNewz
nea.allnewz.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου