Αυτό που «κυοφορείται» αυτές τις
στιγμές, τόσο στην Ελλάδα όσο και συνολικά στον πλανήτη, είναι το
χειρότερο δυνατό σενάριο για τον κόσμο του μέλλοντος! Μπορούμε
κυριολεκτικά, και χωρίς υπερβολή, να πούμε ότι...
αναδύεται ένας κόσμος
χαοτικός, σκληρός και απάνθρωπος… Ένας κόσμος, στον οποίο δεν θα υπάρχει
καμία απολύτως ηθική αξία, δεν θα χωρά καμία παράδοση, ενώ ακόμη και
έννοιες υλιστικές, όπως π.χ. το χρήμα, δεν θα έχουν τόση σημασία. Εκείνο
που θα έχει σημασία θα είναι μία και μοναδική λέξη: επιβίωση…
Η απαισιόδοξη αυτή εικόνα του μέλλοντος
ξεπερνά ακόμη και τη «σκοτεινή» σκέψη ενός Κάφκα ή ενός Όργουελ. Και δεν
είναι δα και τόσο δύσκολο να δει κανείς τριγύρω του, για να διαπιστώσει
τι είδους ανθρώπινη κοινωνία θα είναι η κοινωνία που διαμορφώνεται για
τις επόμενες δεκαετίες. Αρκεί να δει κανείς τα μικρά παιδιά, αυτά που
πηγαίνουν ακόμη στο σχολείο. Πού είναι οι παλιές χαρές, ο ενθουσιασμός
και η έκπληξη, που χαρακτήριζαν τα παιδιά άλλοτε; Σήμερα, ακόμη και στα
μικρά παιδιά του δημοτικού, κυριαρχεί το άγχος, η κατήφεια και η αγωνία
για το τι ξημερώνει αύριο…
Λείπει το χαμόγελο και η χαρά της ζωής από κάθε παιδικό πρόσωπο! Στημένα όλη τη μέρα μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή τα παιδιά του παρόντος μεγαλώνουν μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα, μην έχοντας καμία απολύτως ιδέα για το τι υπάρχει «εκεί έξω»… Η ζωή (;) τους εξαντλείται στα «video-games», στη διαδικτυακή αναζήτηση και στα σχόλια μέσα στις λεγόμενες «σελίδες κοινωνικής δικτύωσης». Ανέραστη και άνευρη, η σημερινή νεολαία (σχεδόν στο σύνολό της) είναι ήδη γερασμένη. Περίπου νεκρή…
Μπορεί λοιπόν να φανταστεί κάποιος ποια θα είναι η κοινωνία π.χ. σε 30 χρόνια από σήμερα; Όταν όλοι οι σημερινοί 60άρηδες και 70άρηδες (που έχουν κάποια βιώματα της «παλιάς εποχής») θα έχουν φύγει από τον κόσμο ετούτο ή, εάν ακόμη ζουν, θα είναι απόμαχοι; Θα υπάρχει μέσα σε μια τέτοια άψυχη κοινωνία η αγάπη; Ή κάποιο άλλο αίσθημα; Και πώς να υπάρχει, όταν σήμερα ζούμε τη δημιουργία του Τέρατος. Τη γέννηση του Κακού. Όταν ο σημερινός νέος γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν έχει κανένα απολύτως μέλλον… Η εφιαλτική πραγματικότητα που καταφτάνει ξεπερνά κατά πολύ τις πεσιμιστικές προβλέψεις και της πιο «μαύρης» φαντασίας του παρελθόντος!
Λείπει το χαμόγελο και η χαρά της ζωής από κάθε παιδικό πρόσωπο! Στημένα όλη τη μέρα μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή τα παιδιά του παρόντος μεγαλώνουν μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα, μην έχοντας καμία απολύτως ιδέα για το τι υπάρχει «εκεί έξω»… Η ζωή (;) τους εξαντλείται στα «video-games», στη διαδικτυακή αναζήτηση και στα σχόλια μέσα στις λεγόμενες «σελίδες κοινωνικής δικτύωσης». Ανέραστη και άνευρη, η σημερινή νεολαία (σχεδόν στο σύνολό της) είναι ήδη γερασμένη. Περίπου νεκρή…
Μπορεί λοιπόν να φανταστεί κάποιος ποια θα είναι η κοινωνία π.χ. σε 30 χρόνια από σήμερα; Όταν όλοι οι σημερινοί 60άρηδες και 70άρηδες (που έχουν κάποια βιώματα της «παλιάς εποχής») θα έχουν φύγει από τον κόσμο ετούτο ή, εάν ακόμη ζουν, θα είναι απόμαχοι; Θα υπάρχει μέσα σε μια τέτοια άψυχη κοινωνία η αγάπη; Ή κάποιο άλλο αίσθημα; Και πώς να υπάρχει, όταν σήμερα ζούμε τη δημιουργία του Τέρατος. Τη γέννηση του Κακού. Όταν ο σημερινός νέος γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν έχει κανένα απολύτως μέλλον… Η εφιαλτική πραγματικότητα που καταφτάνει ξεπερνά κατά πολύ τις πεσιμιστικές προβλέψεις και της πιο «μαύρης» φαντασίας του παρελθόντος!
Ησαΐας Κωνσταντινίδης
www.elora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου