Οι Πόντιοι και η Ρωμιοσύνη της Ανατολής

Σαν χθες, στις 19 Μαΐου κάθε έτους, θυμόμαστε την γενοκτονία των Ποντίων.

Σε ιστορική βάση δεν αποτελεί παρά μία ακόμη συνέχεια της σειράς των επεισοδίων που αλλάζουν τον εθνογραφικό χάρτη της Ασίας. Τούρκοι και Άραβες, χρησιμοποιούν την ίδια τακτική προκειμένου να εκδιώξουν από την ευρύτερη Μέση Ανατολή τους προϋπάρχοντες αυτών πληθυσμούς. Οι 353.000 νεκροί, και οι υπόλοιπες περίπου 700.000 που εκριζώθηκαν βιαίως από εδάφη στα οποία κατοικούσαν πριν ακόμη οι πρώτοι Τούρκοι ξεκινήσουν...

την πορεία τους από τις στέπες της Ασίας όπου και κατοικούσαν δεν είναι παρά ένα κομμάτι του συνόλου των πληθυσμών που αναγκάσθηκαν να αφήσουν τα πατρογονικά τους εδάφη.

Μαζί με τους Πόντιους και οι Αρμένιοι αλλά και δεκάδες άλλα μικρότερα έθνη, όπως οι Ασσύριοι και άλλοι. Πολλά από αυτά, από τις εποχές του Βυζαντίου είχαν υιοθετήσει την ελληνική γλώσσα και την ορθόδοξη θρησκεία αποτελώντας μέρος της ανατολικής ρωμιοσύνης.

Και πάλι δεν ήταν τα μόνα. Εάν κανείς θελήσει να διευρύνει την περιοχή την οποία εξετάζει σε ολόκληρη την Μέση Ανατολή θα δεί ότι τέτοιου είδους περιστατικά δεν αποτελούν παρά την συνήθη τακτική που οι αραβικοί και τουρκικοί πληθυσμοί χρησιμοποίησαν για να μετατρέψουν εδάφη σε δικά τους.

Το ίδιο σε έναν μεγάλο βαθμό συμβαίνει τώρα και με το Ισλαμικό Κράτος, που χάσει κερδίσει θα έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ζώνη όπου οι κοινότητες των πληθυσμών που ζούσαν στην περιοχή πριν τους άραβες (και κάποιοι από αυτούς είχαν ευρωπαϊκή καταγωγή) δεν θα υπάρχουν. Το ίδιο συμβαίνει και στην Συρία, το ίδιο συμβαίνει και αλλού.

Τα δεκάδες έθνη που ζούσαν στην περιοχή, πολύ πρίν από τους Άραβες, είτε ήδη έχουν βρεθεί στα “σκουπίδια” της ιστορίας και τώρα σβήνονται τα σπουδαία ιστορικά τους μνημεία από τις επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους, είτε βρίσκονται με το ένα πόδι σε αυτά, ελπίζοντας μόνον σε μία “φιλεύσπλαχνη διάθεση” κάποιων από των συγκρουόμενων μουσουλμάνων στην περιοχή.

Χώρες όπως ο Λίβανος, η Συρία αλλά και μέρη των μεγάλων αραβικών κρατών που κάποτε πληθυσμιακά δεν είχαν ουδεμία σχέση με τους άραβες, οι οποίοι δεν αποτελούσαν τίποτε άλλο παρά μια μειοψηφία, που εγκαταστάθηκε εκεί είτε ειρηνικά, είτε ως κατακτητές, σπουδαίες πόλεις κέντρα του ανατολικού ευρωπαϊκού πολιτισμού έχουν μετασχηματιστεί πια εντελώς, χωρίς ελπίδα να διασωθεί τίποτε.

Ακόμη και οι “υπερασπιστές” των χριστιανών, κοσμικοί ηγέτες της περιοχής που μπορεί τώρα να μάχονται τους τζιχαντιστές, στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να ανέχονται την παρουσία τους ως ένα περιθώριο.

Η καθ' ημάς Ανατολή, είτε αυτή είναι ο Πόντος, είτε οι ελληνιστικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής, έχει σχεδόν χαθεί. Και την θέση της έχουν πάρει διάφορα κομμάτια του ισλάμ, με τους αραβικούς και τουρκικούς πληθυσμούς κυρίαρχους.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr