Για τη μνήμη του Περικλή Γιαννόπουλου

Ο Περικλής Γιαννόπουλος (1869-1910) υπήρξε μία από τις σημαντικότερες, αλλά ταυτόχρονα και πιο παρεξηγημένες κι αδικημένες μορφές του σύγχρονου ελληνικού πνεύματος! Στην εποχή του δεν μπόρεσαν να τον καταλάβουν.

Μετά την εποχή του θέλησαν να τον ξεχάσουν…

Και, παρ’ όλα αυτά, πάντα το ατίθασο, το αδάμαστο ελληνικό πνεύμα του είναι εδώ: μας επηρεάζει, μας συναρπάζει και μας εμπνέει σε νέους αγώνες, κρίσιμους, μέσα σε καιρούς χαλεπούς και «οριακούς» που διανύει η πατρίδα μας!

Ήταν, πέρα και πάνω απ’ όλα, ΕΛΛΗΝΟΛΑΤΡΗΣ. Λάτρεψε τον ελληνικό πολιτισμό. Και, κατά τον Γρηγόριο Ξενόπουλο «ο Περικλής Γιαννόπουλος υπήρξεν ο μεγαλύτερος, ο ευγλωττότερος και ο φωτεινότερος απόστολος του κατά φύσιν ελληνικού ζην. [... ] Ηγωνίζετο να καταδείξη όχι απλώς και μόνον ότι το ελληνικόν είναι το μόνον αρμόζον, αλλά και ποίον είναι αυτό το ελληνικόν».

Αντί άλλου μνημοσύνου για τον Περικλή Γιαννόπουλο, παραθέτουμε εδώ μία από τις πιο δυναμικές (αλλά και τραγικά αληθινές ταυτόχρονα) φράση του: «Πάψετε σαπιοδάσκαλοι και σαπιορήτορες -ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- να εξευτελίζετε τη Φυλή. Πάψετε παλιόγρηες τις κλάψες, τα σάλια, τα μελάνια, και πιάστε το ΣΠΑΘΙ. Τα πάντα στη ζωή -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτώνται με το ΣΠΑΘΙ. Και έτσι είνε και μόνο έτσι ΠΡΕΠΕΙ να είνε».

Ησαΐας Κωνσταντινίδης

www.elora.gr