Παιδεραστές, Παιδόφιλοι και η κυρίαρχη κουλτούρα

Δύο ακόμη συλλήψεις παιδεραστών και παιδόφιλων είχαμε τις ημέρες που πέρασαν, από την ΕΛ.ΑΣ. Δύο ακόμη συλλήψεις που προστίθενται στις αρκετές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια να γίνονται. Στην μία μάλιστα εξ' αυτών, ο δράστης είχε και στο παρελθόν βρεθεί κατηγορούμενος για συναφές αδίκημα...

Βρισκόμαστε δυστυχώς σε ένα κομβικό σημείο της συγκεκριμένης ιστορίας. Και αυτό διότι όλα αυτά δεν λαμβάνουν χώρα απομονωμένα, αλλά εντός μίας περιρρέουσας ατμόσφαιρας που ως στόχο έχει το deregulation (απορρύθμιση κατά την νεοφιλελεύθερη ορολογία) του τι αποτελεί αποδεκτή σεξουαλική ζωή.

Πρόσφατα, εμπρός στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, μπροστά στην Βουλή, μία ομάδα ομοφυλόφιλων ακτιβιστών – και εδώ θα πρέπει να γίνει ένας απαραίτητος διαχωρισμός από ομοφυλόφιλους που μπορεί να είναι αξιοπρεπέστατοι στην δημόσια ζωή τους – προέβη σε μία σειρά αισχών που συμπεριλάμβαναν πανό, γλωσσόφιλα και ένα (μάλλον) τραβεστί να φωνάζει και να ασχημονεί όχι μόνον κατά των παρευρισκόμενων στρατιωτικών των ευζώνων αλλά ακόμη και περαστικών που τόλμησαν να πούν κάτι.

Παράλληλα πρόσφατα έκαναν την εμφάνισή τους στην χώρα μας για πρώτη φορά και “ακτιβιστές” διαφόρων “σεξουαλικών τάσεων” όπως π.χ. οι polyamorous, αυτοί δηλαδή οι οποίοι θέλουν να έχουν (λές και μας αφορά) σχέσεις με έναν απροσδιόριστο αριθμό ατόμων, απροσδιόριστου φύλου. Σχετικά είχαμε γράψει σε παλαιότερο άρθρο της εφημερίδας μας.

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της “πρακτόρευσης” διαφόρων σεξουαλικοτήτων, που θέλουν να επιβληθούν ως η “νέα ομαλότητα”, είναι πολύ πιθανόν σύντομα να δούμε και κάποια απαίτηση από πλευράς παιδεραστών και παιδόφιλων.

Είναι σαφές ότι οι πρώτες κινήσεις δεν θα αποτελούν μία σαφή “διεκδίκηση” του “ίσου δικαιώματος” στην σεξουαλικότητά τους, αλλά θα έχουν μία “ιατρικού τύπου” προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία θα απαιτείται η αντιμετώπισή τους ως “ασθενών” προκειμένου να μην τυγχάνουν αυστηρής ποινικής μεταχείρισης για τις πράξεις τους. Στην ουσία δηλαδή θα επιχειρηθεί να εξομοιωθούν π.χ. με τους χρήστες ναρκωτικών, οι οποίοι “δεν έχουν έλεγχο” επί των πράξεών τους.
Δυστυχώς η ύπαρξη μίας σειράς ανθρώπων που κυριαρχούνται όχι από την απλή λογική, αλλά από μία σειρά ιδεοληψίων, εντός των οποίων βρίσκεται και ένας ανισόρροπος “δικαιωματισμός” σε μία σειρά κυβερνητικών και εκτελεστικών θώκων στην πατρίδα μας, αφήνει αρκετά περιθώρια για τέτοιου είδους κινήσεις.

Εδώ όμως τίθεται μία σειρά από σημαντικά ερωτήματα. Υπάρχουν άραγε στην χώρα μας, στην Ελλάδα, φορείς οι οποίοι δύνανται να αντισταθούν και να δημιουργήσουν αναχώματα σε τέτοιες εξελίξεις. Σε χώρες του εξωτερικού, η Εκκλησία, τα κόμματα, διάφορες οργανώσεις, διανοούμενοι και άλλοι μπορούν να το κάνουν. Εδώ όμως;

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr