Μια ‘πολιτικά ορθή’ φωτογράφηση για μια ‘πολιτικά ορθή’ σημαία

Η Αφροααμερικάνα Congresswoman των Δημοκρατικών, Sheila Jackson Lee, θα χαρεί που θα μάθει ότι εάν ποτέ οι ΗΠΑ φυτέψουν τη σημαία τους στον Άρη, αυτή δεν θα είναι «ένα σύμβολο καταπίεσης» για πρώην σκλάβους, όπως η ίδια. Η αμερικάνικη σημαία γνωστή και ως ‘Old Glory’, θα αντικατασταθεί από κάτι πιο «πολιτικά ορθό»:

Η NASA πρόσφατα βγήκε να υποστηρίξει την χρησιμοποίηση της λεγόμενης «Διεθνούς Σημαίας του Πλανήτη Γη», σε αντικατάσταση της αμερικανικής. Την είδηση συνοδεύει... μια εικόνα μιας μη-λευκής γυναίκας με διαστημική στολή, να κάθεται μπροστά από δύο τέτοιες νέες σημαίες, θυμίζοντας σε όλους εσάς τους ρατσιστές που τα έχετε βρει με το φύλο σας και δεν είστε τρανς, ότι το απέραντο κενό του σύμπαντος είναι ουσιαστικά ένας θηλυκός χώρος που δεν πρέπει πλέον να παραβιάζεται από φαλλικούς πυραύλους που εκτοξεύουν κακοί λευκοί άνδρες...

Από τότε που ο Buzz Aldrin και ο Neil Armstrong πάτησαν το πόδι τους στο φεγγάρι, η εικόνα της αμερικανικής σημαίας που άφησαν πίσω τους αποτελεί την ένδειξη της επιτυχίας της NASA να μεταβεί εκεί όπου ο άνθρωπος δεν είχε πάει πριν και να κάνει ορατή την άφιξή τους σε μελλοντικούς επισκέπτες. Από τότε, όλες οι διαστημικές στολές που φοριούνται από τους Αμερικανούς κοσμούνται με την αμερικανική σημαία. Ωστόσο, η NASA τώρα υποστηρίζει ένα σχέδιο αντικατάστασης της αμερικανικής σημαίας κατά τη διάρκεια διαστημικών ταξιδιών. Η νέα σημαία, που ονομάζεται «Διεθνής Σημαία του Πλανήτη Γη» αναμένεται να εκπροσωπήσει τη Γη ως «σύνολο», και όχι ένα τμήμα της μόνο, τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Τον Μάιο λοιπόν, του 2015 ένας Σουηδός καλλιτέχνης, ονόματι Oskar Pernefeldt, πρότεινε επισήμως την λεγόμενη Διεθνή Σημαία του Πλανήτη Γη.

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Διεθνούς Σημαίας του Πλανήτη Γη, η νέα σημαία σχεδιάστηκε για να χρησιμοποιηθεί για τις αποστολές στο διάστημα και έχει δύο βασικούς σκοπούς: «Να χρησιμοποιηθεί, για να εκπροσωπεί τον πλανήτη Γη. Και για να υπενθυμίζει στους ανθρώπους της Γης ότι μοιραζόμαστε αυτόν τον πλανήτη, άσχετα με τα εθνικά σύνορα». Η NASA ελπίζει ότι και άλλες χώρες θα εγκρίνουν τη νέα σημαία κατά τη διάρκεια των διαστημικών τους αποστολών και θα φέρουν στο προσκήνιο ένα «επίπεδο αλληλεγγύης» σε ολόκληρο τον πλανήτη, και όχι το τεμαχισμό της κατάκτησης του διαστήματος σε διαφορετικές ομάδες. 

Οι δημιουργοί προβλέπουν ότι θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί στην προσεδάφιση στον Άρη το 2025 ή σε μια μελλοντική αποικία στον «κόκκινο» πλανήτη. Ο σχεδιασμός της σημαίας αποτελείται από επτά δακτυλίους που τέμνονται ο ένας με τον άλλο σε ένα βαθύ μπλε φόντο. Οι δακτύλιοι σχηματίζουν ένα λουλούδι στη μέση, που αντιπροσωπεύει τη ζωή στη Γη. Η διασταύρωση των δακτυλίων αντιπροσωπεύει ότι όλα τα πράγματα στη Γη συνδέονται άμεσα ή έμμεσα. Το βαθύ μπλε αντιπροσωπεύει τον ωκεανό και τη σημασία του νερού για τη ζωή στη Γης.

Στην ‘πολιτικά ορθή’ εποχή μας, φαίνεται ότι όχι μόνο το διάστημα θηλυκοποιείται, αλλά επίσης και η Γη – και μεταμορφώνεται σε ένα μεγάλο, υγρό, με οικολογική συνείδηση ​​λουλούδι, που σε τίποτα δεν μοιάζει με την εξέδρα εκτόξευσης του Σούπερμαν που κάποια μέρα θα κατακτήσει το σύμπαν. Μια καθαρή παθητικότητα διαφαίνεται, ως εάν η Γη απλώς να περιμένει για κάποιο γιγάντιο εξωγήινο διαστημόπλοιο να έρθει και να την γονιμοποιήσει.

Παρά από το μήνυμα της «παγκοσμιότητας» που έχει η σημαία, η σύγχρονη NASA μοιάζει πιο πολύ με μια μάζωξη Trekkies (φανατικούς του Star Trek) παρά με μια βιώσιμο οργανισμό που σκοπό έχει την εξερεύνηση και τον αποικισμό του διαστήματος. Η NASA στο απόγειό της και η NASA του σήμερα έχουν μεταξύ τους μια αβυσσαλέα απόσταση, με την τελευταία να έχει πέσει σε μια πολύ βαθιά μαύρη τρύπα.. 

Πίσω στη δεκαετία του 1960 και του '70 η NASA ήταν ένας οργανισμός από nerdy αλλά cool, υπερ-ευφυείς, δουλευταράδες λευκούς τύπους με κοντά μανίκια και κοκάλινα γυαλιά, οι οποίοι έφτιαχναν τεράστιες ρουκέτες και τεστάριζαν πιλότους για να τους στείλουν στο Φεγγάρι. Ο διάσημος πύραυλος Saturn V που ξεκίνησε τις αποστολές Apollo ήταν όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου και συγκλόνισε την Γη όταν ξεχύθηκε με εκκωφαντικό θόρυβο στο διάστημα. 

Μετά, στα τέλη της δεκαετίας του '70 και στη συνέχεια, τη δεκαετία του '80 - ακριβώς καθώς η Αμερική επέκτεινε τον Ψυχρό Πόλεμο αλλού - η οργάνωση είχε απότομη πτώση, δεδομένου ότι άρχισε να ανησυχεί όλο και περισσότερο για το πώς θα ικανοποιήσει τις «ποσοστώσεις» φυλής και φύλου και πως θα κάνει τα χατίρια του περιβαλλοντικού λόμπι.

Όταν ένα από τα επαναχρησιμοποιήσιμα διαστημικά λεωφορεία της NASA (Challenger) - με δύο γυναίκες και δύο εκπροσώπους «μειονοτήτων» στο σκάφος - εξερράγη στον ουρανό της Φλόριντα το 1986, οι καμπάνες του θανάτου του οργανισμού ήχησαν. Είκοσι χρόνια νωρίτερα, η NASA θα αποσιωπούσε το γεγονός των επτά νεκρών αστροναυτών, θα ανακάλυπτε το πρόβλημα, και θα προχωρούσε στην παρουσίαση ενός νέου λεωφορείου λίγες εβδομάδες αργότερα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι ένας επαναχρησιμοποιήσιμος πύραυλος ήταν το πρόβλημα και θα επανέρχονταν στον πιο πρωτόγονο, πιο αποτελεσματικό, αλλά μη οικολογικά ευαίσθητο Saturn V. Αλλά εκείνη την εποχή, η NASA ήταν ένας αρρενωπός οργανισμός που έπαιρνε τον ρόλο της - να φτάσει στο φεγγάρι «πριν από τα κουμμούνια» - σοβαρά, όχι κάποια άσκοπη σπατάλη δημοσίου χρήματος με τμήμα δημοσίων σχέσεων και ατζέντα προβολής.

Υπήρχαν μερικές πιο νευρώδεις αποστολές - η επόμενη μετά το Challenger ήταν μια που στελεχώθηκε εντελώς από λευκά παιδιά (πάνω) - προκειμένου να θέσει σε τροχιά το τηλεσκόπιο Hubble. Όμως, μετά από αυτό, τέλος. Όταν ένα δεύτερο λεωφορείο, το Columbia - με σχεδόν τον ίδιο πλήρωμα «διαφορετικότητας» (κάτω) - κάηκε εκ νέου το 2003 τοποθετήθηκε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο. 

Τώρα, αντί να κατακτά το διάστημα, η NASA προσπαθεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον - και να αιτιολογήσει τον προϋπολογισμό της - προσποιούμενη ότι είναι ένας οργανισμός εξερεύνησης του διαστήματος, με άλλα λόγια κάνοντας LARP, (παιχνίδι που υποδύεσαι κάποιον ρόλο). Αυτή η τελευταία «είδηση» είναι ένα τέλειο παράδειγμα της πιο πρόσφατης αδράνειάς της.

Στην πραγματικότητα, δεν έχει καμία άλλη επιλογή. Εκτός αν θέλει να θεωρηθεί ως μια «σεξιστική οργάνωση Λευκών ρατσιστών» που διοικείται από πρώην Ναζί ή κάτι τέτοιο, οπότε δεν θα αντέξει οικονομικά να πετύχει τίποτα μόνη της.

Ένας οργανισμός που έχει αποστολή του το διάστημα και «καίγεται» για την «αντιρατσιστική» του εικόνα και την προβολή των μειονοτήτων και την «ίση» εκπροσώπηση των δύο φύλων και έχει «περιβαλλοντικές ανησυχίες», ας ξεχάσει εκ των προτέρων τα αστέρια.

Κι όπως σαρκαστικά σχολιάζει ο Dave Blount στο Right Wing News:  

Εδώ που τα λέμε, είναι απίθανο ο πρώτος άνθρωπος που θα πατήσει το πόδι του στον Άρη να είναι Αμερικανός. Αυτοί οι ‘πολιτικά ορθοί’ γραφειοκράτες δεν θα είναι ποτέ σε θέση να αποφασίσουν ποιο άτομο και από ποια προτιμώμενη ομάδα θα πρέπει να εκπροσωπηθεί σε αυτό το ιστορικό πρώτο βήμα πάνω στον πλανήτη, κι έτσι προφανώς θα πρέπει να «ενσωματωθούν» όλοι ταυτόχρονα! Οι Κινέζοι θα βρίσκονται στον Άρη πολύ πριν μπορέσουμε εμείς οι Αμερικάνοι να βρούμε μια συμβολική τρανσέξουαλ ανύπαντρη μαύρη μουσουλμάνα μητέρα με σύνδρομο Down να είναι πρόθυμη να κάνει το ταξίδι!

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγές: εδώ (κι εδώ)

redskywarning.blogspot.gr