Με την... «ελπίδα στο χέρι»

Το κυριότερο ζήτημα που έχει απασχολήσει την ελληνική κοινωνία στα χρόνια του μνημονίου, το οποίο αποτελεί ταυτόχρονα και το κύριο αίτημά της, είναι η ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και η ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ όλων αυτών που ευθύνονται για την σημερινή δυσμενή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας.  Ειδικότερα προεκλογικά, ο ελληνικός λαός στήριξε τις ελπίδες στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θεωρούσε το ζήτημα κεντρικό, εκφράζοντας μάλιστα και τους φόβους του για πιθανό σχέδιο εξαφάνισης σοβαρών εγγράφων από τη συγκυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, πράγμα το οποίο θα δυσχέραινε το έργο της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας ως προς την απόδοση ποινικών ευθυνών...


Πλην των προθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, αξίζει να σημειωθεί η είδηση που είχε διαρρεύσει μετά την ανάληψη των καθηκόντων του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και μέλους της συγκυβέρνησης κ. Καμμένου, η οποία τόνιζε την πρόθεσή του να συγκροτηθούν τμήματα στρατού τα οποία θα εμπόδιζαν τους υπευθύνους αυτής της κρίσης από την φυγή στο εξωτερικό, προσάγοντάς τους ενώπιον της Δικαιοσύνης.

Πέρασαν έξι ολόκληροι μήνες από την ανάληψη της εξουσίας από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και οι ελπίδες παρέμειναν... ελπίδες! Αντίθετα, από πολύ νωρίς ο ελληνικός λαός διαπίστωσε ότι η παράνομη πώληση τυρόπιτας τιμωρείται πιο αυστηρά στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ, αφού είδαμε την κατάληξη της υπόθεσης Παπακωνσταντίνου. Το τί θα επακολουθήσει, δηλαδή ΤΙΠΟΤΑ, επισφραγίστηκε από την συνάντηση Τσίπρα- Παπανδρέου τον Απρίλιο, τις χειραψίες και την κοινή τους “αγωνία” ώστε να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις!

Κουβέντα για την “ταμπακιέρα”, ΟΥΔΕΜΙΑ!

Μετεκλογικές πρωτοβουλίες, ΜΗΔΕΝ!

Ελάχιστη έστω συζήτηση για το τί προτίθεται να πράξει η κυβέρνηση, ΑΠΟΥΣΑ.

Μόνο η ελπίδα ανακυκλώνεται όπως ακριβώς και το πολιτικό σύστημα, όπως έχω ισχυριστεί εδώ και καιρό μέσα από την αρθρογραφία μου. Διότι, όπως είχα εγκαίρως προειδοποιήσει από τον Ελεύθερο Κόσμο και την Εθνοπάθεια και θα το κάνω και τώρα, είναι πασιφανές ότι οι μόνες δεσμεύσεις που θα τηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αυτές που αντιτίθενται στον εθνικό χαρακτήρα του κράτους μας:

1. Έκρηξη της λαθρομεταναστεύσεως.
2. Απεθνικοποίηση της Παιδείας.
3. Απόδοση Ιθαγένειας σε αλλοδαπούς
4. και αλλαγή του “Δικαίου του αίματος”.

Συνέχιση του μνημονίου με αλλαγή ονομάτων που αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη (π.χ. Τρόικα- θεσμοί κ.λ.π.).

Υποτιθέμενη διαπραγμάτευση η οποία μπορεί να αποδίδει στην κυβέρνηση επικοινωνιακά αλλά ουδεμία ουσιαστική αλλαγή φέρνει σε αυτό που ο ελληνικός λαός βιώνει επί πέντε χρόνια και, τέλος ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑ των υπευθύνων που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή.

Τα περίφημα “ελικόπτερα” με τα οποία θα έφευγαν οι κλέφτες, όπως μας ενημέρωνε η προπαγάνδα της συγκυβέρνησης, έμειναν παρκαρισμένα ελλείψη θέλησής της να ωθήσει προς την απογείωσή τους.

Απογειώνεται βέβαια η... ελπίδα και όλα δείχνουν ότι ο ελληνικός λαός θα μείνει κι αυτή τη φορά με την “ελπίδα στο χέρι”.

Νίκος Τζιόπας

elkosmos.gr