Θα γίνουμε η Ουκρανία της Τουρκίας;

Τους τελευταίους μήνες, η σχεδόν μοναδική “επιτυχία” της ελληνικής κυβέρνησης ήταν η υπογραφή για τον περίφημο “ελληνικό αγωγό” φυσικού αερίου. Έναν αγωγό όμως που διεθνώς ονομάζεται turkish stream, και μόνο στην Ελλάδα – προφανώς για τους ίδιους λόγους που η τρόικα έγινε “θεσμοί”- έχει αυτή την ονομασία.

Πρόκειται όμως πραγματικά για...

“επιτυχία”; Ή πρόκειται για μία κίνηση που ενδεχομένως εμπεριέχει πολλούς πολιτικούς κινδύνους;

Ενώ στην Ελλάδα κανείς δεν έχει αναφερθεί στο συγκεκριμένο ζήτημα και όσοι το έχουν κάνει το έχουν κάνει από την αμερικάνικη σκοπιά της “εξάρτησης” της Ελλάδος από τις ρωσικές πηγές ενέργειας, το ζήτημα έφερε στην επικαιρότητα ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Λακκοτρύπης ο οποίος τόνισε ότι η μεταφορά του φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας «έχει πολιτικά ρίσκα». Αυτός όμως αναφερόταν στο Φυσικό Αέριο της Κύπρου και όχι αυτό που έρχεται από την Ρωσία και τις χώρες-δορυφόρους της.

Συγκεκριμένα σε συνέντευξη στην τουρκική εφημερίδα «Μιλιέτ», ο κ. Λακκοτρύπης είπε ότι για να εξεταστεί αυτό το ενδεχόμενο, πρέπει να επιλυθεί το Κυπριακό και να γίνει στη συνέχεια μια πολύ λεπτομερής τεχνική μελέτη. Σύμφωνα με τον Κύπριο υπουργό, τα αποθέματα φυσικού αερίου στην κυπριακή ΑΟΖ φτάνουν για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στην Κύπρο για τα επόμενα 200 χρόνια.

Η ίδια όμως ακριβώς λογική δεν πρέπει να ισχύει και για την μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας; Εάν η χώρα μας εισάγει το φυσικό της αέριο από εκεί, θα είναι για πάντα ενεργειακά εξαρτώμενη από την Τουρκία, η οποία θα μπορεί να επικαλεσθεί λόγους για να “κλείσει το διακόπτη”, ακόμη και σε μη έκρυθμες καταστάσεις.

Με άλλα λόγια, κινδυνεύουμε σαν χώρα να γίνουμε η “Ουκρανία” της Τουρκίας, απόλυτα εξαρτώμενοι ως προς το να βγάλουμε τον... χειμώνα από τις διαθέσεις της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας. Εκτός και εάν πιστεύει κανείς ότι η Τουρκία θα συμπεριφέρεται πάντοτε σύμφωνα με το γράμμα του νόμου και δεν θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί αυτή την δυναμική για να επιβάλλει τα συμφέροντά της.

Γιατί πέραν του Κυπριακού, η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν πολλά ακόμη θέματα που προκύπτουν από την επιθετική ατζέντα της Τουρκίας σε Αιγαίο και Θράκη. Ας μην ξεχνάμε ότι η χώρα μας ακόμη δεν τολμά υπό την απειλή του casus belli να προκηρύξει ΑΟΖ στο Αιγαίο.
Μήπως λοιπόν αυτή η “επιτυχία” που θα φέρει στην χώρα μας 5-6 δίς ευρώ, είναι στην πραγματικότητα μία εφιαλτικών διαστάσεων παγίδα; Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε ενεργειακά εξαρτημένοι από το Φυσικό Αέριο, όπως η Ουκρανία, λόγω της ύπαρξης μεγάλων αποθεμάτων λιγνίτη. Όμως πόσο χρειάζεται αυτή η κυβέρνηση, για να “απαγορεύσει” αυτή την πηγή στο όνομα της “οικολογίας”; Και μετά να γίνουμε;

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr