Ούτε ο τελικός του Τσάμπιονς Λίγκ τόσους σπόνσορες

Το Σάββατο που μας πέρασε, στο κέντρο της Αθήνας, έλαβε χώρα το παγιωμένο πλέον ετήσιο “καρναβάλι” υπερηφάνειας των ακτιβιστών ομοφυλόφιλων. Το Gay Pride όπως είναι γνωστό, το οποίο βέβαια κατά την άποψη του γράφοντος πολύ λίγη σχέση έχει με οιουδήποτε είδους περηφάνια αλλά αποτελεί μία ευκαιρία για μία ομάδα ανθρώπων να τρίψουν στην μούρη του οποιουδήποτε άλλου την σεξουαλική τους ταυτότητα αλλά και να προωθήσουν τα αιτήματά τους σε διάφορα ζητήματα...

Αυτό φυσικά δεν το κάνουν ούτε για να εξασφαλίσουν ίσα δικαιώματα – αφού άλλωστε τα έχουν – αλλά ούτε και για να διαμαρτυρηθούν για οιουδήποτε είδους διακρίσεις εναντίον τους, αφού οι μόνες θεσμικές διακρίσεις που υπάρχουν είναι θετικές γι' αυτούς... Και φυσικά δεν πιστεύει κανείς ότι θέλουν οι ομοφυλόφιλοι να παντρεύονται, αφού οι περισσότεροι από αυτούς απεχθάνονται τον συγκεκριμένο θεσμό. Το μοναδικό που επιζητούν είναι το να μειώσουν, να εξευτελίσουν τέτοιου είδους θεσμούς.
Και για να το πετύχουν χρησιμοποιούν τέτοιου είδους πανηγύρια.

Το θέμα μας όμως δεν είναι το τι επιλέγουν να κάνουν οι συγκεκριμένοι ακτιβιστές- που πολύ αμφιβάλλω αν εκπροσωπούν το σύνολο των ομοφυλόφιλων. Ο καθένας άλλωστε έχει το δικαίωμα να περιπατεί στο κέντρο της Αθήνας, ακόμη και εάν η αμφίεσή του προσβάλλει το 90% των συμπολιτών του. Εδώ οι αντιεξουσιαστές καίνε τα μαγαζιά, στα φτερά και τα πούπουλα θα κολλήσουμε (εφόσον ξεπερνάμε το θέμα της αισθητικής της πόλης μας).

Αυτό όμως που εγείρει τα πολλά ερωτήματα είναι το ζήτημα των “χορηγών” της συγκεκριμένης πορείας. Τόσους πολλούς χορηγούς δεν έχουν ούτε τα κορυφαία αθλητικά γεγονότα που μαζεύουν δεκάδες χιλιάδες θεατές και που εκατομμύρια τα παρακολουθούν από την τηλεόραση. Χαρακτηριστικά να σας πούμε ότι ανάμεσα στους χορηγούς του φετινού gay pride ήταν το Hilton, η Aegean, ο τηλεοπτικός σταθμός MAD, το Ίδρυμα Μποδοσάκη. 

Και ο κατάλογος δεν τελειώνει εκεί, αλλά συμπεριλαμβάνει τον δήμο Αθηναίων, την Περιφέρεια Αττικής, την αμερικάνικη πρεσβεία, τις συγκοινωνίες Αθηνών και διάφορους άλλους φορείς. Ενώ πολλές περισσότερες είναι οι μικρότερες επιχειρήσεις αλλά και οι πιο μεγάλες όπως παραδείγματος χάριν η Τεκίλα Χοσέ Κουέρβο και διάφορες άλλες “μάρκες”.
Ναι, αυτοί είναι οι ... καταδιωκόμενοι.

Αυτοί τους οποίους κάνουν “ουρά” να τους χορηγήσουν. Αυτοί είναι οι καταδιωκόμενοι... Αναρωτιέται κανείς τον βαθμό επιρροής αυτής της δράκας ανθρώπων -των ακτιβιστών – σε πολλούς και διάφορους χώρους διαμέσου των οποίων εξασφαλίζουν όλες αυτές τις χορηγίες. Αναρωτιέται κανείς όμως πάνω από όλα, πώς αυτοί οι άνθρωποι που μισούν – για να είμαστε ειλικρινείς - το  “νορμάλ” θέλουν να διαμορφώσουν την κοινωνία.

Δημήτρης Παπαγωργίου

www.elora.gr