Ποιον διαβάζουμε όταν διαβάζουμε ξένο τύπο; (Economist & Financial Times)

Το Ελληνικό οικονομικό “πρόβλημα” πουλάει στα ξένα ΜΜΕ, ενώ ταυτόχρονα τα ξένα ΜΜΕ ξεπουλούν την Ελλάδα

Με λίγα λόγια, αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως το «κοντό τους και το μακρύ τους» είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Κάθε μέρα, ειδικά από τότε που ανέλαβε ο ΣΎΡΙΖΑ, το ελληνικό θέμα κυριαρχεί στα πρωτοσέλιδα των ξένων ΜΜΕ, κι αν όχι στην αρχική σελίδα, τουλάχιστον στον τομέα είτε της οικονομίας είτε των διεθνών ειδήσεων...


Γιατί τόση κωλοπιλάλα; Πολύ απλά, γιατί στην πλειοψηφία τους ανήκουν στα χέρια της παγκόσμιας ελίτ.

Προχτές από τις υπερβολές τους έφτασα στο σημείο ακόμα και να υπερασπιστώ την “αριστερή” μας την κυβέρνηση, που μόνο αριστερή δεν είναι, απλά γιατί ένοιωσα ότι η χυδαιότητα ξεπέρασε κάποια όρια: Guardian: Το ΔΝΤ είπε στον Τσίπρα… «νομίζεις πως είσαι τυχερός, αλητάκο;»

Στη συνέχεια μάλωσα κι έναν καλό μου φίλο στο φέις, που μυαλό έχει, πένα έχει, νέος άνθρωπος είναι, αλλά δεν τα αξιοποιεί όλα αυτά να συντάξει ένα δικό του κείμενο, παρά κάθεται και ποστάρει ό,τι λέει ο ένας και ο άλλος νομίζοντας ότι έτσι κάνει ενημέρωση κι ότι θα πρέπει εμείς να μάθουμε τις απόψεις του καθενός. Γράψε δικά σου άρθρα, του είπα, προτιμώ να διαβάζω τις αλήθειες σου ή τα λάθη σου παρά τις καθοδηγούμενες ιδέες των άλλων.

Θα άξιζε να γίνει μια λίστα με ποιο είναι ποιου, αλλά προς το παρόν, λέμε ο Guardian ανήκει στους Rothschilds. Και οι Financial Times; O Economist; Επίσης στους Rothschilds! Μέσω του ομίλου εκδοτικού Pearson PLC που ξεκίνησε από τον Samuel Pearson το 1844 (εβραϊκής καταγωγής κι αυτός) και σήμερα απαριθμεί πολλά έντυπα και ψηφιακές εκδόσεις, καθώς και εκδοτικούς οίκους, ο Penguin Random House ένας από αυτούς.

Όταν, λοιπόν, ο αρθρογράφος των FT, Wolfgang Münchau, εκφράζει  τις απόψεις του, να είστε ΑΠΟΛΎΤΩΣ ΒΈΒΑΙΟΙ ότι αυτές δεν είναι καθόλου “προσωπικές”. Κάποιον εκφράζει, πάντα σε μια ποτέ τυχαία στιγμή και συγκυρία – δυστυχώς έτσι δουλεύει βλέπουν η σύγχρονη δημοσιογραφία και αρθρογραφία. Αλλιώς ο συντάκτης πάει σπίτι και ψάχνει για άλλη δουλειά, όχι αλλού δουλειά!

Άρα, το χθεσινό άρθρο του αναδημοσιεύτηκε ΣΕ ΌΛΑ τα ελληνικά ΜΜΕ, είχε ως σκοπό να περάσει άποψη, χωρίς να λερώσει το ευαίσθητο πληκτρολόγιο των ντόπιων παπαγαλακίων, που απλά… δημοσίευαν!

Το άρθρο του “ειδικού” είναι τόσο χαμηλού επιπέδου για “ειδικό” ώστε να μπορεί να το κατανοήσει και ο κάθε ανεγκέφαλος, ή άσχετος με οικονομικά ή εν πάση περιπτώσει ο απλός άνθρωπος που μέχρι χτες ήθελε να ζει ως τέτοιος και όχι ως ειδήμων επί παντός επιστητού, όπως καλείται τα τελευταία χρόνια να είναι ίνα κατανοήσει πως του καταληστεύουν το βίο.

Και τι είπε ο “Φιλέλληνας” Rothschild (μας αγαπάει πολύ αφού έχει και μερίσματα της Τράπεζας Ελλάδος) μέσω του αρθρογράφου του;

Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να χάσει αν πει «όχι» στους πιστωτές

«Ωστε εδώ είμαστε. Είπαν στον Αλέξη Τσίπρα «take it or leave it». Τι πρέπει να πράξει;

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός δεν έχει να αντιμετωπίσει εκλογές μέχρι τον Ιανουάριο του 2019. Όποια πορεία και αν αποφασίσει τώρα, θα πρέπει να αποδώσει καρπούς μέσα σε τρία χρόνια ή και λιγότερο.

Κατ ‘αρχάς, τα δύο ακραία σενάρια: αποδέχεται την τελική προσφορά των πιστωτών ή αποχωρεί από τη ζώνη του ευρώ. Αποδεχόμενος την προσφορά, θα πρέπει να συμφωνήσει σε μια δημοσιονομική προσαρμογή της τάξης του 1,7% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, εντός έξι μηνών.

Ο συνάδελφός μου Martin Sandbu υπολόγισε πώς μια προσαρμογή τέτοιας κλίμακας θα μπορούσε να επηρεάσει την ελληνική ανάπτυξη. Εγώ τώρα επεκτείνω αυτό τον υπολογισμό, για να συμπεριλάβω το συνολικό τετραετές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως ζητούν οι πιστωτές. Βασισμένος στις ίδιες παραδοχές που κάνει για το πώς η δημοσιονομική πολιτική και το ΑΕΠ αλληλοεπηρεάζονται – μια αμφίδρομη διαδικασία – φτάνω σε ένα συμπέρασμα ότι θα υπάρξει πλήγμα του επιπέδου του ΑΕΠ της τάξης του 12,6% σε διάστημα τεσσάρων ετών.

Ο λόγος του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ θα αρχίσει να προσεγγίζει το 200%.

Το συμπέρασμά μου είναι πως η αποδοχή των προγραμμάτων της τρόικας θα αποτελούσε διπλή αυτοκτονία – για την ελληνική οικονομία, καθώς και για την πολιτική σταδιοδρομία του Έλληνα πρωθυπουργού.

Θα μπορούσε το αντίθετο – ακραίο σενάριο – ενός Grexit να έχει καλύτερο αποτέλεσμα;

Μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι θα ήταν, για τρεις λόγους.

1. Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα θα ήταν πως η Ελλάδα θα είναι σε θέση να απαλλαγεί από τις τρελές δημοσιονομικές προσαρμογές.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει ανάγκη να «τρέξει» με ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο μπορεί να απαιτήσει μια εφάπαξ προσαρμογή αλλά αυτό είναι.

Η Ελλάδα θα κήρυττε πτώχευση έναντι όλων των επίσημων πιστωτών της: Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, καθώς και για τα διμερή δάνεια από τους ευρωπαίους πιστωτές της.

Αλλά θα εξυπηρετεί όλα τα δάνεια του ιδιωτικού τομέα με το στρατηγικό στόχο να ανακτήσει την πρόσβαση στην αγορά λίγα χρόνια αργότερα.

2. Ο δεύτερος λόγος είναι η μείωση του ρίσκου. Μετά από ένα Grexit,κανείς δεν θα φοβάται τον κίνδυνο μετατροπή νομίσματος. Και η πιθανότητα μιας χρεοκοπίας θα ήταν πολύ μειωμένη, καθώς η Ελλάδα θα είχε ήδη κηρύξει στάση πληρωμών στους επίσημους πιστωτές της και θα ήταν πολύ πρόθυμη να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη μεταξύ των ιδιωτών επενδυτών.

3. Ο τρίτος λόγος είναι ο αντίκτυπος στην θέση της οικονομίας στο εξωτερικό. Σε αντίθεση με τις μικρές οικονομίες της Βόρειας Ευρώπης, η Ελλάδα είναι μια σχετικά κλειστή οικονομία.

Περίπου τα τρία τέταρτα του ΑΕΠ είναι εγχώρια. Το υπόλοιπο 1/4 που δεν είναι εγχώριο, τα περισσότερα προέρχονται από τον τουρισμό, κλάδος ο οποίος θα επωφεληθεί από την υποτίμηση. Η συνολική επίδραση της υποτίμησης δεν θα ήταν τόσο ισχυρή όσο θα ήταν για μια ανοικτή οικονομία, όπως η Ιρλανδία, αλλά θα ήταν επωφελής, ωστόσο. Από τις τρεις επιπτώσεις,η πρώτη είναι η πιο σημαντική βραχυπρόθεσμα, ενώ η δεύτερη και η τρίτη θα κυριαρχήσουν μακροπρόθεσμα.

Ενα Grexit, ασφαλώς, έχει παγίδες, ως επί το πλείστον βραχυπρόθεσμες.

Μια ξαφνική εισαγωγή του νέου νομίσματος θα ήταν χαοτική. Η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να επιβάλει ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και να κλείσουν τα σύνορα. Αυτές οι απώλειες χρόνου, θα είναι σημαντικές, αλλά όταν το χάος υποχωρήσει η οικονομία θα ανακάμψει γρήγορα.

Συγκρίνοντας τα δύο αυτά σενάρια, θυμάμαι την παρατήρηση Σερ Ουίνστον Τσώρτσιλ ότι η μέθη, σε αντίθεση με την ασχήμια, είναι μια κατάσταση που υποχωρεί. Το πρώτο σενάριο είναι απλά άσχημο, και θα παραμείνει πάντα έτσι. Το δεύτερο, σου δίνει ένα hangover, αλλά ακολουθεί η νηφαλιότητα.

Επομένως, εάν αυτό ήταν η επιλογή, οι Έλληνες θα είχαν έναν λογικό λόγο να προτιμούν Grexit. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι η επιλογή που πρέπει να ληφθεί αυτή την εβδομάδα. Η επιλογή είναι μεταξύ της αποδοχής ή απόρριψης προσφοράς των πιστωτών. Το Grexit είναι πιθανό, αλλά όχι βέβαιο.

Αν ο κ Τσίπρας επρόκειτο να απορρίψει την προσφορά και να χάσει την τελευταία προθεσμία – το Eurogroup της 18ης Ιουνίου – θα κατέληγε να αθετήσει την αποπληρωμή του χρέους τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Σε εκείνο το σημείο, η Ελλάδα θα παραμένει στη ζώνη του ευρώ και θα αναγκαζόταν να αποχωρήσει μόνο αν η ΕΚΤ θα μείωνε τη ροή της ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες κάτω από το ανεκτό όριο. Αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά δεν είναι δεδομένο.

Οι πιστωτές της ευρωζώνης, μπορεί επίσης να αποφασίσουν ότι είναι προς το συμφέρον τους να μιλήσουν για την ελάφρυνση του χρέους για την Ελλάδα σε αυτό το σημείο. Απλά φανταστείτε τη θέση τους.

Εάν η Ελλάδα επρόκειτο να χρεοκοπήσει έναντι όλων των χρεών του επίσημου τομέα, η Γαλλία και η Γερμανία μόνο θα χάσουν περίπου 160 δισ. €. Η Άνγκελα Μέρκελ και ο Φρανσουά Ολάντ θα μείνουν στην ιστορία ως οι μεγαλύτεροι οικονομικοί «losers».

Οι πιστωτές απορρίπτουν μεν τώρα κάθε συζήτηση σχετικά με την ελάφρυνση του χρέους, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει όταν η Ελλάδα αρχίσει την πτώχευση. Αν διαπραγματευτούν, όλοι θα ωφεληθούν. Η Ελλάδα θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ, εφόσον η δημοσιονομική προσαρμογή εξυπηρετεί ένα χαμηλότερο βάρος του χρέους το οποίο θα ήταν πιο ανεκτό. Οι πιστωτές θα είναι σε θέση να καλύψουν μερικές από τις – αλλιώς – σίγουρες – απώλειες.

Η κεντρική ιδέα είναι ότι η Ελλάδα, δεν έχει στην πραγματικότητα τίποτε να χάσει, απορρίπτοντας την προσφορά αυτής της εβδομάδας».

Ειλικρινά, δεν έχετε κουραστεί να ακούτε τέτοιες απόψεις; Τόσο ρηχές λες και πρόκειται για απόφαση που αφορά σε ένα νέο κινητό, που στο κάτω κάτω, αν δεν σ’ αρέζ’ το αλλάζεις και πάλι κάποια στιγμή;

Ηangover είναι το grexit και θα περάσει, με ένα νόμισμα που θα υποτιμάται ανεξέλεγκτα και αυτόματα θα κόβει όχι μόνο μισθούς και συντάξεις, αλλά και κάθε αγοραστική αξία; Αλλιώς συνέρχεται ένας υγιής από το hangover κι αλλιώς ο βαριά άρρωστος, ο οποίος μάλλον δεν θα συνέλθει και ποτέ. 

Επίσης, το παγκόσμιο σιωνιστικό λόμπι, θέλει παγκόσμια κρίση και, ναι μεν την ΕΕ να παίζει σημαντικό ρόλο στην παγκόσμια διακυβέρνηση, αλλά όχι χωρίς “προβλήματα”. Το ίδιο ισχύει και για την Κίνα και την Ρωσία.

Και γιατί παρακαλώ όλοι αυτοί οι “πεφωτισμένοι” αρθρογράφοι πάντα μιλούν για τις επιπτώσεις της μιας ή άλλης απόφασης στον ελληνικό λαό εξαιρώντας ΜΟΝΊΜΩΣ τις 500 οικογένειες; Αυτές δεν ανήκουν στον Ελληνικό λαό; Δεν είναι Έλληνες οι 500 της ντόπιας ελίτ; Δεν είναι Έλληνες οι 11 δισεκατομμυριούχοι που μοστράρονται στους Forbes; Δεν είναι Έλληνες οι 11 δισ. που αναλογικά είναι περισσότεροι κι από τις πιο εύρωστες χώρες της Ε.Ε;

Γιατί αυτοί οι 500, δεν θα έχουν χασούρα ούτε στην μια περίπτωση ούτε στην άλλη, το δε grexit είναι μάλιστα και προς όφελος τους.

Ειλικρινά, δεν έχετε κουραστεί; Εγώ έχω και κουραστεί και αηδιάσει με τα ψευτοδιλήμματα και τις ψευτοπολιτικές τους, και τα ψευτομίντια που όλα δουλεύουν υπέρ των 500. Των 500 που είναι τόσο “Ελληνες” στην ουσία, όσο και εγώ Αρειανή…

Να ξέρετε, λοιπόν, όταν διαβάζετε τα ξένα μίντια ποιων απόψεων στην τελική διαβάζετε.

Αλ.Τσίπρας: Υπέρβαση έως 270% στα μυστικά κονδύλια

Δίωρη κατάθεση στον εισαγγελέα Σπ. Μουζακίτη

Δευτέρα, 30 Ιανουαρίου 2012

Δίωρη κατάθεση στον αναπληρωτή οικονομικό εισαγγελέα Σπύρο Μουζακίτη έδωσε ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, στο πλαίσιο της έρευνας που διενεργείται για το θέμα των απορρήτων δαπανών.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Μουζακίτης διενεργεί προκαταρκτική εξέταση με αφορμή δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία την περίοδο 2004-2007 υπήρξε τεράστια υπέρβαση στα ποσά που διατίθενται σε διάφορα υπουργεία. Σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα στον Τύπο, την επίμαχη περίοδο σημειώθηκε απόκλιση από 200% έως και πάνω από 1.000%, σε σχέση με τα ποσά που είχαν προϋπολογιστεί για υπουργεία.

Από την πλευρά του ο κ. Τσίπρας, με συνεχείς παρεμβάσεις του στη Βουλή, υποστηρίζει ότι οι υπερβάσεις στα ποσά που διατίθενται σε «μυστικά κονδύλια» ξεπερνούν το 270% την περίοδο μετά το 2009. Σήμερα μάλιστα, προσκόμισε στον εισαγγελέα φάκελο με τα στοιχεία που έχει επικαλεστεί για το θέμα.

«Οι οικονομικοί εισαγγελείς διερευνούν όλες τις καταγγελίες που εδώ και τέσσερις μήνες καταθέσαμε με ερωτήσεις μας σε αρμόδιους υπουργούς, και απάντηση δεν πήραμε, για τις υπερβολικές υπερβάσεις απόρρητων δαπανών του υπουργείου Εξωτερικών, σε μια περίοδο κρίσης και μνημονίου που ο ελληνικός λαός κάνει αιματηρές θυσίες, κατά 200% και 270% το 2009 και το 2010», δήλωσε ο κ. Τσίπρας μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσής του.

«Ο ελληνικός λαός», πρόσθεσε, «απαιτεί να γνωρίζει πού πηγαίνει το δημόσιο χρήμα». «Έχω εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, αρκεί να αφεθεί ελεύθερη χωρίς παρεμβάσεις, να προχωρήσει στη διερεύνηση μιας σειράς υποθέσεων. Ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, που καταρρέει, φοβάται τη διαλεύκανση αυτών των υποθέσεων. Ο λαός ζητά να σταματήσει η ατιμωρησία. Αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση πρέπει να πληρώσουν», διεμήνυσε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Όσον αφορά στο θέμα που έχει προκύψει με τους δύο οικονομικούς εισαγγελείς και το αίτημα αντικατάστασής τους, ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε τη βεβαιότητά του για «απροκάλυπτες παρεμβάσεις που έχουν γίνει στο έργο τους». «Η εκτίμησή μου (για παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης) υπήρχε πριν την προηγούμενη εβδομάδα και γι αυτό και ζήτησα να κατατεθεί στη Βουλή ο φάκελος της προκαταρκτικής εξέτασης σχετικά με τις παραιτήσεις των δύο οικονομικών εισαγγελέων. Σήμερα δεν είναι πια εκτίμηση. Είναι ηλίου φαεινότερο, η παρέμβαση είναι απροκάλυπτη. Δεν είναι μεθοδευμένη απλά ή μυστική. Είναι απροκάλυπτη η παρέμβαση», υποστήριξε.

Ρώτησα και έμαθα. Τα μυστικά κονδύλια πηγαίνουν κατά κύριο λόγο στα ξένα μίντια για να γράφουν αυτά που θέλει η εκάστοτε κυβέρνηση. Φυσικά δεν αποκλείω κάποια να πηγαίνουν και στους ψεκασμούς, αλλά η “πηγή” μου αυτό δεν το επιβεβαίωσε.

Αλήθεια, τι απέγινε αυτή η υπόθεση; Σε τι νούμερο είμαστε τώρα; Κανείς δεν ξέρει…

nea.allnewz.gr