
Τέτοιες μέρες είναι του συρμού να
θυμούνται όλοι την εισβολή στην Μεγαλόνησο από τους Τούρκους. Για μία –
δύο μέρες το πολύ η υπόθεση αυτή επανέρχεται στην επικαιρότητα, σαν μια
“επέτειος” και μετά σβήνεται και πάλι από την συλλογική μνήμη των
Ελλήνων και μένουν να την θυμούνται μόνον οι “ιθύνοντες” οι οποίοι
εργάζονται νυχθημερόν για να επιβάλλουν μία λύση διζωνική – ομοσπονδιακή
η οποία ως αποτέλεσμα θα έχει ακριβώς την νομιμοποίηση αυτής της
εισβολής...
Πλέον το Κυπριακό ζήτημα δεν είναι
ζήτημα εισβολής και κατοχής ενός μέρους της Κύπρου (και της Ευρώπης)
αλλά ζήτημα τεχνικών διεργασιών και συζητήσεων μεταξύ ελληνοκυπρίων και
τουρκοκυπρίων. Έτσι το καταντήσαμε. Συνεχίζουν όμως να υπάρχουν άνθρωποι
οι οποίοι θυμούνται το τι συνέβη στην Κύπρο εκείνες τις ημέρες. Μάλιστα
μερικοί πολέμησαν εκεί.
Τι έγινε; “Στην Κύπρο το 1974, δεν
νίκησαν οι Τούρκοι... εμείς χάσαμε!» Και αυτό παρά τις υπεράνθρωπες
προσπάθειες των ανδρών της ΕΛΔΥΚ (και των Κυπρίων). Την 20η Ιουλίου του
1974, οι Ελλαδίτες αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί και Οπλίτες που
υπηρετούσαν στην Ελληνική Δύναμη Κύπρου με κύριο εφόδιο τους την
υπέρμετρη αγάπη τους προς την πατρίδα μαζί με τον αδελφό Ελληνοκυπριακό
λαό ρίχτηκαν στη μάχη κατά των αναίσχυντων Τούρκων εισβολέων, γράφοντας
με τα αιματοβαμμένα τους κορμιά σελίδες άφθαστου ηρωισμού.
Όπου και να κλήθηκαν, σε όποιες μάχες
και να έλαβαν μέρος, με αποκορύφωμα την τριήμερη επική μάχη του
Στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ, υπερασπίστηκαν με σθένος τα ιερά και τα όσια της
πατρίδας. Η ΕΛΔΥΚ που είχε το στρατόπεδο της δίπλα στη Λευκωσία, στον
δρόμο προς το Γερόλακο, ήταν κυριολεκτικά σαν τη μύγα μες στο γάλα στο
εκτεταμένο και επίπεδο κάμπο. Χτυπήθηκαν λυσσαλέα και οι βόμβες Ναπάλμ
κατέκαιαν τα πάντα.
Η ΕΛΔΥΚ του 1974, αποτελούσε αξιόμαχη Μονάδα στελεχωμένη με αξιόλογα και ικανότατα στελέχη. Ο τότε Διοικητής της ήταν ο Συνταγματάρχης Νικολαΐδης, ο οποίος μόλις είχε τοποθετηθεί στη Μονάδα.
Το μόνο λάθος που του καταλογίζεται,
ήταν η τυφλή πειθαρχία του στις εντολές του ΓΕΕΦ και η απομακρυσμένη του
παρακολούθηση των γεγονότων. Απόδειξη, ότι συναίνεσε στην αποστολή
αυτοκτονίας της ΕΛΔΥΚ στο Κιονέλι, χωρίς καν τη προπαρασκευή Πυροβολικού
και τη σοβαρή υποστήριξη αρμάτων και χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ότι η
επιχείρηση θα γινόταν στο φως της ημέρας όπου η Τουρκική Αεροπορία ήταν η
μοναδική που μέχρι στιγμής δήλωνε παρόν στους Κυπριακούς αιθέρες.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
www.elora.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου