Η Κύπρος «κείται μακράν», αυτοί είναι οι υπεύθυνοι της τραγωδίας

Η διχοτόμηση της Κύπρου ξεκίνησε ουσιαστικά με τα γεγονότα που συνέβησαν τον Δεκέμβριο του 1963, και τις Συμφωνίες της Πράσινης Γραμμής. Τότε στις  30 Δεκεμβρίου 1963 υπεγράφησαν οι συμφωνίες περί ανταλλαγής πληθυσμών από τον Μακάριο, τον Ντενκτάς και τον Κληρίδη. Επίσης υπέγραψε τις συμφωνίες και ο υπουργός της Κοινοπολιτείας Duncan Sandys. Τον διαμελισμό της Κύπρου ολοκλήρωσαν οι «Αττίλας Ι» και «Αττίλας ΙΙ»...


Οι υπεύθυνοι της κυπριακής τραγωδίας
Οι υπεύθυνοι της κυπριακής τραγωδίας είναι κατά χρονολογική σειρά οι Μακάριος Γ’ (Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου από 20.10.1950 μέχρι του θανάτου του με κοσμικό όνομα Μιχάλης Μούσκος), ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (βασιλικής ευνοίας πρωθυπουργός το1955 και δοτός το 1974), ο Ευάγγελος Αβέρωφ(υπουργός εξωτερικών το1956),ο Γεώργιος Παπανδρέου (που τορπίλισε το σχέδιο Άτσεσον κατά την διάρκεια της πρωθυπουργίας του), ο Δημήτριος Ιωαννίδης( με το άκαιρο εγχείρημα κατά του Μακαρίου, παρασυρθείς μάλλον από ξένες μυστικές υπηρεσίες που, προφανώς άλλα του έταξαν και άλλα του βγήκαν στην πορεία των γεγονότων). Τέλος ο χειρότερος όλων, ο ιλαροτραγικός Γεώργιος Μαύρος ως υπουργός εξωτερικών της μεταπολιτευτικής κυβέρνησης εθνικής ενότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με τις διασκέψεις στη Γενεύη όπου η Τουρκία συνομιλούσε από θέση ισχύος.

«Αττίλας Ι» και «Αττίλας ΙΙ»
Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο πραγματοποιήθηκε σε δύο φάσεις και υπό διαφορετικά καθεστώτα στην Ελλάδα και Κύπρο. Ο «Αττίλας Ι» πραγματοποιήθηκε με καθεστώς Ιωαννίδη στην Ελλάδα και κατά την «απόβαση» αυτή των τούρκων είχε καταληφθεί μόνο μικρό τμήμα της νήσου, περίπου στο 3%. Η δεύτερη έγινε επί δημοκρατίας, με πρωθυπουργό τον Κων. Καραμανλή στις 14.8.1974, οπότε κατελήφθη από τους τούρκους το 37% του νησιού. Πρωθυπουργός της Τουρκίας και ιθύνων νους του εγχειρήματος ο Ετζεβίτ. Οι πολιτικοί που επανήλθαν και ανέλαβαν την εξουσία από το καθεστώς Ιωαννίδη, παρουσιάζουν υποκριτικά την απόβαση των τούρκων ως ενιαίο γεγονός, προκειμένου να καλύψουν τις τρομερές ευθύνες που τους αναλογούν. Να μη μας διαφεύγει το γεγονός ότι εκτός από τον Μακάριο και ο Γ. Μαύρος στις 18.7.1974 είχε ζητήσει την επέμβαση των τούρκων στη Κύπρο με δηλώσεις του στο BBC: « Οφείλουν αι εγγυήτριαι δυνάμεις να επέμβουν δια να αποκαταστήσουν την τάξιν και την νομιμότητα». Την επομένη ημέρα στις 19.7.1974 ο Μακάριος από το βήμα του ΟΗΕ κατήγγειλε την Ελλάδα ως εισβολέα «που παραβίασε την ανεξαρτησίαν και την κυριαρχίαν της Κυπριακής Δημοκρατίας». Ισχυρίστηκε δε ότι: «θα υποφέρει ο λαός της Κύπρου. Έλληνες και Τούρκοι». Βάσει λοιπόν των επαίσχυντων συμφωνιών Ζυρίχης – Λονδίνου επενέβησαν οι τούρκοι ως εγγυήτρια δύναμη για να μη υποφέρουν οι δύο λαοί.

Η Κύπρος «κείται μακράν»
Στις 25.7.1974 επί δημοκρατικής μεταπολιτεύσεως πλέον, υπογράφεται ελληνοκυπριακή συμφωνία « καταπαύσεως του πυρός», την οποία άμεσα οι τούρκοι άρχισαν να παραβιάζουν. Ο υπουργός εξωτερικών της Ελλάδος Γ. Μαύρος γελοία φερόμενος φιλούσε «περιπαθώς» τον ομόλογο του τούρκο, ενώ ετοιμαζόταν για τον Αύγουστο ο «Αττίλας ΙΙ». Ως νέος πολέμαρχος δε, δήλωνε στη Γενεύη: « Η Ελλάς μεταξύ ατιμώσεως και πολέμου θα προτιμήσει τον πόλεμο»! Άραγε τον πρωθυπουργό του τον είχε ρωτήσει; Όταν λοιπόν στις 14.8.74 και ενώ στην Ελλάδα είχε αποκατασταθεί η δημοκρατία, εξαπολύθηκε ο «Αττίλας ΙΙ», ο πρωθυπουργός της χώρας Κωνσταντίνος Καραμανλής δήλωνε ότι: «Η Κύπρος ευρίσκεται μακράν». Ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1978 είχε δηλώσει ότι: « Η Κύπρος ημπορεί να καταληφθή υπό των τούρκων εντός 48 έως 72 ωρών» θέλοντας να επιβεβαιώσει τον Καραμανλή. Το σχετικό κείμενο της ομιλίας του υπάρχει στο βιβλίο που εξέδωσε η Γενική Γραμματεία Πληροφοριών και μόνο για υπηρεσιακή χρήση με τίτλο « Οι λόγοι του Κ. Καραμανλή κατά την περίοδο 1974 – 1975». Εκεί αναφέρει ότι κατά τον Καραμανλή, «η ένοπλος αντιμετώπισις των τούρκων καθίσταται αδύνατος και λόγω αποστάσεως και λόγω των γνωστών τετελεσμένων γεγονότων και δεν ήτο δυνατόν να επιχειρηθεί χωρίς κίνδυνο εξασθενίσεως της αμύνης αυτής ταύτης της Ελλάδος», « ούτε πρέπει ν’ αντιδράση η Ελλάς με βίαν εις την βίαν και με δολιότητα εις την δολιότητα» και ότι «η κυβέρνησις δεν είχεν άλλην εκλογήν παρά να δώση την μάχην εις τον διπλωματικόν τομέα, διότι αι μαχόμεναι σκληρώς εθνικαί δυνάμεις δεν ήτο δυνατόν να ενισχυθούν από την Ελλάδα».( «η μεγάλη περιπέτεια» Θεοφύλακτος Παπακωνσταντίνου). Αυτός ήταν ο «εθνάρχης Κ. Καραμανλής.

Τα ψέματα και οι προδοσίες
Έλεγε όμως την αλήθεια ο Καραμανλής; Οι ανωτέρω ισχυρισμοί του ήταν παντελώς ψευδείς όπως το συνήθιζε άλλωστε κατά την διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας. Μεταφέρουμε από το ίδιο βιβλίο, «κατά την κρίσιμον εκείνη εποχήν υπήρχον στον Έβρον 9 επιλαρχίαι αρμάτων μάχης, που μπορούσαν να ενισχυθούν με άλλας 4 από την Κενρικήν Μακεδονία, έναντι 14 τουρκικών. Το Αιγαίον είχε ενισχυθή από τον Ιούνιον 1974με άρματα μάχης και πεζικό. Στη θάλασσα αφού, οι ίδιοι οι τούρκοι βύθισαν το αντιτορπιλικό τους «Κοτζά Τεπέ», η Ελλάς διέθετε στας 21.7.74, ένδεκα αντιτορπιλικά μάχης έναντι 10 τουρκικών( που τα μισά ήσαν στην Κύπρο), 7 υποβρύχια από τα οποία 4 Γερμανικά νεωτάτου τύπου, έναντι 15 τουρκικών παλαιών και 4 πυραυλακάτους με βλήματα «Εξοσέτ», ενώ οι τούρκοι δεν είχαν ούτε μία. Στον αέρα η Ελλάς είχε 120 βομβαρδιστικά ( η τουρκία 162) και 54 μαχητικά – καταδιωκτικά (η τουρκία 58), αλλά η Ελλάς υπερείχε συντριπτικώς και στην ποιότητα των σκαφών και στην ικανότητα των πληρωμάτων.. Παρά τη γενική όμως υπεροχή της έμεινε αδρανής, γιατί την πρόδωσε η στρατιωτική ηγεσία της. Ο Αραπάκης του Ναυτικού διέταξε στας 22.7.1974 δύο υποβρύχια μας, που ευρίσκοντο στην Κύπρο να επιστρέψουν ( και άφησαν έτσι τους τούρκους ελεύθερους να κάμουν την απόβασι τους). Ο Παπανικολάου της Αεροπορίας, καθήλωσε 6 «Φαντομς» στην Κρήτη , ισχυριζόμενος ότι οι βούλγαροι είναι έτοιμοι να μας επιτεθούν. Ο Γαλατσάνος του Στρατού δεν επέτρεψε δράσι του πυροβολικού μας στο Έβρο. Ο Μπονάνος εσυντόνισε τας ενεργείας των τριών αρχηγών των Επιτελείων ( και έτσι προλήφθηκε η καταστροφή των τουρκικών δυνάμεων εισβολής)…Να λοιπόν πως προδόθηκε η Κύπρος προκειμένου να επιστρέψει η δημοκρατία στην πατρίδα μας και το νησί της Αφροδίτης να μαγαρίζεται από το 1974 μέχρι σήμερα από τις βρόμικες μπότες των απολίτιστων τουρκομογγόλων. Δυστυχώς οι υπεύθυνοι της κυπριακής τραγωδίας ουδέποτε έδωσαν λόγο για τις προδοσίες τους που για ακόμη μία φορά ο μισός σχεδόν λαός της Κύπρου γνώρισε την προσφυγιά στο ίδιο το νησί του.

Νίκος Παπαγεωργίου 

elkosmos.gr