Η ψυχολογία της μάζας

Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, ένα μεγάλο μέρος αυτού που αποκαλούμε “δεξιά”, είτε είναι κομματική οργανωμένο είτε στηρίζει κόμματα όπως η ΝΔ και η Χρυσή Αυγή, επικαλέσθηκε την λογική της “μάζας” και την ποιότητα του ελληνικού λαού, για να εξηγήσει το αρνητικό αποτέλεσμα...

 

Όταν όμως ο Γουσταύος  Λεμπόν μιλούσε για ψυχολογία της μάζας, εννοούσε κατά την άποψή μου την περίπτωση που η μάζα έχει "φυσική υπόσταση", όταν δηλαδή ένας αριθμός προσώπων έχει συγκεντρωθεί και αποτελεί όχλο. Ως εκ τούτου δεν θεωρώ ότι πρόκειται για μία ουσιαστική εξήγηση. Από την άλλη και η λογική που κατηγορεί την “ποιότητα” του ελληνικού λαού είναι εξίσου λανθασμένη, αφενός γιατί δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια μέτρησης αυτής της ποιότητας και αφετέρου διότι ακόμη και εάν υπήρχαν θα έβλεπε κανείς λαούς με χαμηλότερα ποιοτικά χαρακτηριστικά από τα δικά μας να έχουν εντελώς διαφορετική πορεία. Η αλήθεια εν προκειμένω είναι ότι μιλάμε για τις επιλογές ενός λαού.

Οι οποίες δεν είναι καθόλου περίεργες εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν του δημογραφικά και κοινωνικά κριτήρια. Μετρήστε τους δημοσίους υπαλλήλους και τους εξαρτώμενους από αυτούς. Μετρήστε τους συνταξιούχους και τους εξαρτώμενους από αυτούς. Μετρήστε τους ευνοημένους από το πασοκικό κράτος και τους εξαρτώμενους από αυτούς. Μιλούσα με έναν πολύ σοβαρό άνθρωπο που στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ δαγκωτό και πιο παλιά ήταν ενεργό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Αυτός μου είπε, όταν του ανέφερα ότι όλη η μεταπολίτευση υποθήκευσε την ζωή της δικής μου γενιάς ότι: "παλιά τα τρώγανε 10.000, ο Παπανδρέου το άλλαξε για να τρώνε όλοι (φυσικά όχι όλοι αλλά ένας μεγάλος αριθμός που αγγίζει τουλάχιστον το ένα εκατομμύριο πιστεύω εγώ), γι' αυτό τον στήριζα. Γιατί να τρώνε μόνον οι λίγοι;”.

Από την άλλη αντιπαραβάλλετε ανθρώπους που θα ήθελαν να δουν καταστάσεις "νοικοκυρέματος", που θα ήθελαν να δουν ένα σοβαρό κράτος (με όποιον τρόπο και να γίνει αυτό). Όχι βέβαια ότι πιστεύω ότι ένα κόμμα σαν την Νέα Δημοκρατία που είναι απλά η αντανάκλαση του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά τουλάχιστον ένα μέρος των ψηφοφόρων της θα το ήθελε.

Υπάρχει λοιπόν μία σαφής βάση κυριαρχίας της κεντροαριστεράς στην χώρα. Μία βάση που στηρίζεται στην απλή λογική της αναδιανομής του πλούτου, μέσω της κρατικής εξουσίας. Η λογική των αριστερών κομμάτων είναι αυτή του “αντί να κλέβουν λίγοι, θα κλέβουν περισσότεροι από το κράτος”. Και ένα κομμάτι του ελληνικού λαού, θέλει να είναι σε αυτούς τους περισσότερους. Είναι τόσο απλό. Όσο η δεξιά θέλει απλά να κρατά μικρότερο τον αριθμό αυτών που κλέβουν δεν μπορεί να έχει μέλλον.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr