Ένα υποθετικό σενάριο: Πώς θα μπορούσε να αρχίσει από τη Συρία ένας πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας

Η ρωσική επέμβαση στη Συρία έχει αλλάξει τα δεδομένα στη διεθνή γεωπολιτική «σκακιέρα», με πολλούς αναλυτές ανά τον κόσμο να προβληματίζονται σχετικά με το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου μεταξύ ρωσικών και αμερικανικών δυνάμεων στην περιοχή. Η Συρία έχει εξελιχθεί σε έναν χώρο μέσα στον οποίον επιχειρούν πολλές δυνάμεις, από διάφορες πλευρές – και στον τομέα των αεροπορικών επιχειρήσεων τα πράγματα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα, καθώς πλήγματα πραγματοποιούνται τόσο από τις ρωσικές δυνάμεις που βρίσκονται στην περιοχή, όσο και από τις δυνάμεις του συνασπισμού κατά του Ισλαμικού Κράτους του οποίου ηγούνται οι ΗΠΑ. Πρόσφατα περιστατικά όπως οι εντάσεις με την Τουρκία λόγω παραβιάσεων του εναερίου χώρου της από ρωσικά μαχητικά και το «κλείδωμα» μαχητικών της από «άγνωστης προέλευσης» MiG-29 απλά αυξάνουν την ανησυχία για ένα σενάριο που θυμίζει εποχές Ψυχρού Πολέμου: Μια γενικευμένη αναμέτρηση ανάμεσα στις ρωσικές και αμερικανικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, πυροδοτώντας ένα φαινόμενο «ντόμινο», με άγνωστες επιπτώσεις...

Σε δημοσίευμα του Popular Mechanics παρατίθεται ένα υποθετικό σενάριο, βασιζόμενο σε open source αναφορές σχετικά με τα οπλικά συστήματα που βρίσκονται στη Συρία, το οποίο άλλοτε θα θύμιζε περισσότερο «technothriller» από συγγραφείς όπως ο Τομ Κλάνσι και ο Ντέιλ Μπράουν. Ωστόσο, οι ραγδαίες εξελίξεις, όπως προαναφέρθηκε, έχουν αλλάξει τα δεδομένα.

Σε πρώτη φάση, το σενάριο ξεκινά με μια «μοναχική» αποστολή ενός αμερικανικού F-22 Raptor στον συριακό εναέριο χώρο: Ο συγκεκριμένος τύπος stealth μαχητικού θεωρείται ό,τι πιο επικίνδυνο υπάρχει εν υπηρεσία αυτή τη στιγμή. Το καθεστώς Άσαντ, λόγω της ρωσικής και ιρανικής στήριξης, έχει γίνει πιο «παράτολμο», κλιμακώνοντας τις επιχειρήσεις του κατά των αντιπάλων του. Σε αυτή την περίπτωση, αυτή η κλιμάκωση περιλαμβάνει την αποστολή ενός στολίσκου συριακών ελικοπτέρων με βόμβες- βαρέλια, που αποτελούν ένα συνηθισμένο όπλο των συριακών ενόπλων δυνάμεων κατά των αντικαθεστωτικών. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση οι βόμβες περιέχουν αέριο χλωρίνης: Υπενθυμίζεται ότι ο Άσαντ έχει κατηγορηθεί και στο παρελθόν για χρήση χημικών όπλων, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Δύσης και των ΗΠΑ.

Σύμφωνα με το σενάριο, η συριακή κυβέρνηση έχει αρχίσει ήδη ξανά τη χρήση χημικών στο πλαίσιο των επιχειρήσεών της, καθώς θεωρεί ότι η παρουσία των ρωσικών δυνάμεων στην περιοχή παρέχει επαρκή «κάλυψη». Στόχος του stealth μαχητικού είναι να δώσει ένα μήνυμα στον Άσαντ, καταρρίπτοντας τα ελικόπτερα, με σκοπό να παύσει η χρήση χημικών. Ο συριακός εναέριος χώρος προστατεύεται από αντιαεροπορικά συστήματα, και για αυτό χρησιμοποιείται το προηγμένο stealth μαχητικό, που διεισδύει «αόρατο» και καταρρίπτει τα ελικόπτερα, σε μια επίθεση- έκπληξη: Πρόκειται για μια δυναμική αντίδραση από τις ΗΠΑ/ επίδειξη δύναμης, που δείχνει ότι δεν έχουν παραγκωνιστεί στην περιοχή από τις ρωσικές και συριακές επιχειρήσεις.

Η ενέργεια αυτή εξοργίζει την άλλη πλευρά, καθώς τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Σύριοι γνωρίζουν ότι τα ρωσικά μαχητικά δεν επαρκούν για την προστασία των ελικοτπέρων των κυβερνητικών δυνάμεων: τα F-22 γλιστρούν αόρατα και χτυπούν από μεγάλη απόσταση. Τα άλλα αεροσκάφη του συνασπισμού (πέραν των F-22, κανένας τύπος από αυτούς που επιχειρούν στην περιοχή) θα μπορούσαν να χτυπηθούν από τη συριακή αεράμυνα, αλλά αυτό θα ήταν μια πράξη πολέμου από το συριακό καθεστώς, που θα προκαλούσε σκληρή αντεπίθεση από τη Δύση, με σχεδόν βέβαιο αποτέλεσμα την καταστροφή των βάσεων και υποδομών της συριακής πολεμικής αεροπορίας. Οπότε η όποια αντίδραση πρέπει να προέλθει από κάποιον στον οποίο οι Αμερικανοί θα δίσταζαν να προβούν σε αντίποινα: Εμφανώς αυτοί είναι οι Ρώσοι, που επίσης όμως δεν θέλουν να ξεκινήσουν έναν παγκόσμιο πόλεμο- απλά να στείλουν ένα μήνυμα. Επίθεση εναντίον των αεροσκαφών του συνασπισμού που επιχειρούν στη Συρία θα ήταν ξεκάθαρο casus belli, καθώς θα απαιτούσε γενικευμένο σχεδιασμό και θα οδηγούσε σε γενικευμένη σύγκρουση. Οπότε στοχεύεται ένας «αδύναμος κρίκος»: Τα KC-135, αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού που υποστηρίζουν τις αεροπορικές δυνάμεις της Δύσης. Χωρίς αυτά, τα αμερικανικά μαχητικά μπορούν να μείνουν για πολύ λίγο χρόνο πάνω από τη Συρία, όπου υποστηρίζουν τις δυνάμεις που μάχονται κατά του Ισλαμικού Κράτους (Κούρδοι και Σύριοι αντάρτες).

Το συμπέρασμα του Κρεμλίνου είναι ότι εάν οι ΗΠΑ αποδυναμωθούν στην περιοχή θα είναι πιο «δεκτικές» σε διαπραγμάτευση και συμφωνία. Και αν όχι, οι δυνάμεις τους θα είναι αποδυναμωμένες σε περίπτωση σύγκρουσης. Όμως τα αεροσκάφη αυτά, που πετούν από βάσεις σε συμμαχικές χώρες της περιοχής, προστατεύονται, καθώς υπάρχουν πολλά ραντάρ γύρω, οπότε τα ρωσικά μαχητικά θα δυσκολεύονταν να τα πλησιάσουν χωρίς να γίνουν αντιληπτά. Άρα το μέσον που επιλέγεται είναι διαφορετικό: Τα ρωσικά πολεμικά που βρίσκονται στα ανοιχτά της Συρίας, και ειδικότερα το πυραυλοφόρο καταδρομικό Moskva, που είναι και η ναυαρχίδα του στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Παρά την ηλικία του, θεωρείται μία από τις αποτελεσματικότερες αντιαεροπορικές πλατφόρμες του κόσμου, χάρη στους πυραύλους S-300 τους οποίους φέρει.

Ωστόσο απαιτείται αφορμή, η οποία δίνεται με μια στρατηγική θυσία: Ρωσικά ελικόπτερα στη Συρία φορτώνονται με βαρέλια και πραγματοποιούν πτήση που θυμίζει αντίστοιχες συριακές επιχειρήσεις. Οι Αμερικανοί «τσιμπούν το δόλωμα» και τα καταρρίπτουν, δίνοντας στο Κρεμλίνο τη ζητούμενη αφορμή για αντίποινα, υπό τη μορφή ρωσικών απωλειών.

Το καταδρομικό εντοπίζει εύκολα τα αμερικανικά KC-135 και ανοίγει πυρ εναντίον δύο εξ αυτών, καταρρίπτοντάς τα. Τα πολεμικά πλοία της Δύσης στην περιοχή τίθενται σε συναγερμό, οι αεροπορικές επιθέσεις ματαιώνονται, όπως και οι πτήσεις άλλων εναέριων τάνκερ, λόγω κινδύνου στην περιοχή από τα ρωσικά πλοία. Η Ρωσία κάνει λόγο για αυτοάμυνα, ωστόσο το Πεντάγωνο σχεδιάζει την απάντησή του εντός ωρών. Εντολές δίνονται στα αμερικανικά σκάφη επί σκηνής (πυραυλοφόρα αντιτορπιλικά κλάσης Arleigh Burke). 
Στόχος είναι το Moskva, αλλά χωρίς τη χρήση αεροπορικής ισχύος. Για αυτόν τον λόγο χρησιμοποιείται το αντιτορπιλικό USS Donald Cook, που πλησιάζει το ρωσικό πολεμικό (που έχει κινηθεί πιο κοντά στη Λατάκια, ευρισκόμενο πλέον υπό την κάλυψη των ρωσικών μαχητικών στην περιοχή). Ο εντοπισμός του ρωσικού καταδρομικού δεν είναι δύσκολος στη Μεσόγειο. Οι προειδοποιήσεις του συνοδευτικού ρωσικού πολεμικού (Smetlivy) αγνοούνται, οπότε οι Ρώσοι απογειώνουν μαχητικά από τη βάση τους κοντά στη Λατάκια. 
Ένας κανόνας του σύγχρονου πολέμου είναι ότι, συνήθως, αυτός που θα εντοπίσει τον αντίπαλο και ανοίξει πυρ εναντίον του είναι συνήθως και αυτός που κερδίζει/ επιζεί από την αναμέτρηση.

Το αμερικανικό πολεμικό εκτοξεύει 15 πυραύλους Harpoon, «έξυπνων» όπλων για χρήση εναντίον σκαφών επιφανείας. 10 στοχεύουν το Moskva και οι υπόλοιποι το Smetlivy. Παρά τα συστήματα άμυνάς τους, και τα δύο πολεμικά βυθίζονται. Τα ρωσικά μαχητικά που πλησιάζουν δεν είναι εξοπλισμένα με βλήματα αέρος- επιφανείας μακράς εμβέλειας ώστε να χτυπήσουν το αμερικανικό αντιτορπιλικό, που διαθέτει και αντιαεροπορικούς πυραύλους SM-2, ενώ τουρκικά πολεμικά πλησιάζουν στην περιοχή. Οι Ρώσοι ζητούν από τις συριακές πυροβολαρχίες που βρίσκονται στην περιοχή, με βλήματα κατά πλοίων επιφανείας, P-800 Yakhont, (ταχύτερα και καταστρεπτικότερα των Harpoon) να ανοίξουν πυρ. Ωστόσο οι Σύριοι διστάζουν. Όταν η εντολή τελικά δίνεται, το αμερικανικό πλοίο έχει απομακρυνθεί και πλέον καλύπτεται από τους Τούρκους.

Το ντόμινο έχει αρχίσει, και η γεωπολιτική είναι επικίνδυνη: Όταν έχουν πέσει χτυπήματα, κανείς δεν είναι πρόθυμος να σταματήσει- όλοι θέλουν να δώσουν το «τελευταίο χτύπημα» πριν πάνε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Στόχος των Ρώσων είναι πλήξουν τη συμμαχική αεροπορική ισχύ στην περιοχή ξανά, αλλά πλέον τα KC-135 φυλάσσονται καλύτερα, ενώ οι επιχειρήσεις του συνασπισμού στη Συρία αρχίζουν εκ νέου. Οπότε η Ρωσία επιλέγει έναν άλλον στόχο: Έχοντας δείξει ήδη ότι οι ένοπλες δυνάμεις της είναι ικανές να χτυπήσουν στόχους στη Συρία από την Κασπία, ο στόχος τώρα είναι η σημαντική για τις επιχειρήσεις του συνασπισμού τουρκική αεροπορική βάση στο Ιντσιρλίκ. Το χτύπημα πραγματοποιείται, προκαλώντας μεγάλες καταστροφές και απώλειες στην τουρκική βάση.

Τα πράγματα βγαίνουν εκτός ελέγχου, με τις ΗΠΑ να απογειώνουν από βάση στο Ντουμπάι στρατηγικά βομβαρδιστικά B-1B για να χτυπήσουν τα ρωσικά πολεμικά στην Κασπία, ενώ ταυτόχρονα αρχίζουν αερομαχίες μεταξύ ρωσικών αεροσκαφών από τη μία, αμερικανικών και τουρκικών από την άλλη, πάνω από τη Συρία. Η Ρωσία απαντά με νέες ενέργειες στην Ουκρανία, ενώ θέτει υπό τον έλεγχό της συριακές αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες για χρήση κατά των συμμαχικών αεροσκαφών. Οι προσφυγικές ροές αυξάνονται, ενώ το Ιράν επιτίθεται κατά αμερικανικών δυνάμεων που βρίσκονται ακόμα στο Ιράκ. Παράλληλα, το Ισλαμικό Κράτος προελαύνει.

Κανείς δεν θέλει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά όταν κάτι τέτοιο αρχίσει, έστω και βήμα- βήμα, είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει.

www.huffingtonpost.gr