Πρόσφυγες ή μετανάστες λίγη σημασία έχει

Πέραν από τους ορισμούς του διεθνούς δικαίου, προσωπικά θα περιέγραφα ως “πρόσφυγα” κάποιον ο οποίος αναγκάζεται από τις συνθήκες να εγκαταλείψει την πατρίδα του. Και πάει στην διπλανή χώρα, όπου έχει ασφάλεια περιμένοντας να επιστρέψει...

Για το τεράστιο όμως κύμα ανθρώπων που περνούν στην Ευρώπη, είτε είναι από την Συρία, είτε από το Ιράκ, είτε από το Πακιστάν, είτε από τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής ή του Μαγκρέμπ δεν υπάρχει καμία τέτοια προοπτική. Ανεξαρτήτως λοιπόν του αν τους ονομάζουμε πρόσφυγες, παράνομους ή παράτυπους ή λαθραίους μετανάστες, το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε μία μαζική μετεγκατάσταση πληθυσμών στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο, ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτοί όμως δεν έρχονται δίχως αποσκευές, δεν έρχονται για μια “νέα αρχή” στην Γηραιά Ήπειρο. Δεν έρχονται για να αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους. Αυτό συνέβη έως ένα βαθμό στις ΗΠΑ. Στη γηρασμένη Ευρώπη έρχονται για έναν και μόνον λόγο. Για να γευθούν την “πολυτέλεια” που τους έχουν περιγράψει, για να λάβουν τα επιδόματα που τους έχουν κάποιοι υποσχεθεί ότι θα παίρνουν άνευ όρων, για να “εξερευνήσουν” την χυδαία σεξουαλικότητα των... Ευρωπαίων πορνών.

Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι που θα εγκατασταθούν στην Ευρώπη, ακόμη και εάν τρέχουν να ξεφύγουν από το ριζοσπαστικό Ισλάμ, θα παραμείνουν μία ενιαία κοινότητα με βασικό συνεκτικό δεσμό ακριβώς το Ισλάμ.

Του οποίου ας είμαστε ειλικρινείς, η “μετριοπαθής” μορφή είναι πιο επικίνδυνη αυτή την στιγμή για τους ιθαγενείς Ευρωπαίους από ότι η ριζοσπαστική. Και αυτό διότι οι “μετριοπαθείς” δεν διαφέρουν ως προς τους στόχους που θέτουν, την δημιουργία του παγκόσμιου έθνους του Ισλάμ, αλλά ως προς τα μέσα.

Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που ήδη έχουν θέμα με το Ισλάμ, το πρόβλημα δεν έχει προκύψει από τους “αφιερωμένους” που τις εγκαταλείπουν για να πάνε να πολεμήσουν στην Συρία, ούτε από τους ιμάμηδες που ζητούν στα λόγια κεφάλια απίστων. Το πρόβλημα έχει προκύψει από τις σοβαρές, μετριοπαθείς, κοινότητες μουσουλμάνων. Που έχουν κάνει τα πολιτιστικά και θρησκευτικά τους κέντρα, που έχουν μεταφυτεύσει την κουλτούρα τους, που ζητούν την εφαρμογή των νόμων τους, που βγάζουν περιπολίες για την τήρηση της Σαρία.

Ο κάθε μουσουλμάνος που βρίσκεται στην Ευρώπη, δεν συμμετέχει σε έναν τέτοια σχεδιασμό φυσικά. Οι περισσότεροι από αυτούς απλά θέλουν να ζήσουν ία καλύτερη ζωή. Όμως είναι η φυσική τάση του ανθρώπου να συναναστρέφεται με τους ομοίους του. Και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά αυτοί που κάνουν τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς. Οι σημερινοί λοιπόν ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες ή μετανάστες είναι το υλικό που χρειάζονται αυτοί που θέλουν να δούν μια Ευρώπη υπό το Ισλάμ.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr