Η Γενιά του Πολυτεχνείου που κατέστρεψε το μέλλον μας!

Μπορεί ο τίτλος να φαίνεται γενικευτικός. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι. Οι πρώτες δεκαετίες μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου βρήκαν την Ευρώπη σε μια πρωτόγνωρη τροχιά δημιουργίας. Ακόμη και στην ρημαγμένη από τον εμφύλιο πατρίδα μας, με τα όσα ακολούθησαν μετά από αυτόν (διχασμός) υπήρξε μία σαφής τάση αναδιάρθρωσης...

Η παραγωγή πήρε τα πάνω της, οι άνθρωποι με σωφροσύνη και σχεδιασμό ξεκίνησαν να χτίζουν το μέλλον τους. Και μετά ήλθε η γενιά του Πολυτεχνείου. Τί σήμανε αυτό σε Ελλάδα αλλά και την υπόλοιπη Ευρώπη; Ότι η πλεονεξία και η απληστία (χαρακτηριστικά που μπορούμε να συνδυάσουμε με τον τύπο του homo pasokus) υποθήκευσαν το μέλλον των επόμενων γενεών. Ένας οικονομικός σχεδιασμός βασισμένος στα δανεικά τα οποία θα ξεπληρώνονταν λόγω της... αέναης ανάπτυξης.

Χαμηλή ανεργία, χαμηλοί φόροι και μέγιστη κοινωνική ασφάλεια. Μια ζωή και καθημερινότητα με υπερβάσεις. Τα μισά από όσα ξόδευε η νέα “τάξη”  τα κέρδιζε ενώ τα άλλα μισά τα υπεξαιρούσατε. Και μετά για να διατηρήσουν το επίπεδο της ζωής τους, αύξησαν τα χρέη τους χρόνο με τον χρόνο. Και κατέγραψαν τα αυξανόμενα χρέη, ή τα έκρυψαν πρόχειρα κάτω από το χαλί, αλλά δεν έκαναν τίποτε, δεν τους ενόχλησε καθόλου.

Γιατί ήξεραν ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν δικό τους πρόβλημα. Δεν θέλησαν ποτέ να σκεφτούν ποιος θα πλήρωνε για τα δικά τους χρέη. Έζησαν σε μια εποχή όπου μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, γνωρίζοντας ότι με το δίπλωμα στο χέρι θα έβρισκαν άνετα δουλειά. Και τώρα οι νέοι με δύο πτυχία εργάζονται ως delivery για να τους πάνε τα σουβλάκια τους.

Και να ήταν μόνον αυτό; Φορείς της ιδεολογία της ασυδοσίας έβαλαν βόμβες στα θεμέλια κάθε κολώνας των ευρωπαϊκών εθνών. Εκκλησία, οικογένεια, παραδόσεις, ακόμη και η ίδια η εθνοτική σύσταση των κοινωνιών μπήκαν στο στόχαστρό τους το ένα μετά το άλλο. Με την μέθοδο του σαλαμιού και την αποδοχή εκ μέρους και των υποτιθέμενων δεξιών και συντηρητικών της ιδεολογίας τους, μέσα σε λίγες δεκαετίες κοντεύουν να ανατρέψουν την ομαλή ιστορική πορεία χιλιάδων ετών που έκαναν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες τις πιο πετυχημένες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Και αυτό μόνον και μόνον για να αποδείξουν ότι οι θεωρητικές κατασκευές κάποιων “προοδευτικών φιλοσόφων” μπορούσαν να σταθούν στην πραγματικότητα. Την οποία διαρκώς αρνούνται επειδή δεν βολεύει τα σχέδιά τους. Και έτσι έγιναν πιόνια στα χέρια αυτών που διασφάλισαν την απρόσκοπτη ροή των κερδών τους, παραχωρώντας τους τον κοινωνικό χώρο για να “παίζουν”.  Αυτών που δημιουργούν ψεύτικο και αποκομμένο από την πραγματικότητα χρήμα.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr