Η αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη είναι όρος εθνικής επιβίωσης

Μόνο ο λιγνίτης μας, ο δικός μαύρος χρυσός, ο κύριος ενεργειακός μας πόρος, μπορεί να δώσει ενεργειακή ασφάλεια στη χώρα

Οι ΑΠΕ αλλά και ο λιγνίτης είναι το μέλλον της ανάπτυξης στην Ελλάδα καθώς τα αποθέματα του τελευταίου επαρκούν για τουλάχιστον 20 χρόνια“, πληροφορούμαστε πως είπε στο 20ο Εθνικό Συνέδριο «Ενέργεια και Ανάπτυξη 2015» ο πρόεδρος του Ομίλου ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ Γ. Περιστέρης και κάτι παρόμοιο είχε πει πριν λίγο καιρό κι ο Πρόεδρος του Ομίλου Μυτιληναίου.

“Η λιγνιτική παραγωγή Η.Ε. είναι καθοριστικής σημασίας για τη χώρα. Ασφάλεια εφοδιασμού λόγω της ιδιαίτερης θέσης της Ελλάδας σε σχέση με τις λοιπές χώρες της Ε.Ε. Σταθερότητα στο κόστος της Η.Ε., με σημαντικές δυνατότητες μείωσής του σε συνάρτηση με την επίλυση χρονιζόντων προβλημάτων των Ορυχείων και προβλημάτων που σχετίζονται με τη λειτουργία της ΔΕΗ και το πλέγμα των σχέσεων της με την Πολιτεία. Ουσιαστική συμβολή στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών” είπε στο ίδιο Συνέδριο ο πρόεδρος του Ομίλου ΔΕΗ Μ. Παναγιωτάκης.

Να διευκρινίσουμε καταρχήν πως...

ο χρόνος για τον οποίο επαρκούν τ’ αποθέματα λιγνίτη εξαρτάται από δυο πράγματα: το πρώτο είναι πόσα είναι τ’ αποθέματα που θεωρούνται “εκμεταλλεύσιμα” και το δεύτερο είναι με ποιο ρυθμό θα καταναλώνονται αυτά. Πόσοι π.χ. γνωρίζουν πως μετά τη 2η πετρελαϊκή κρίση το 1979, μετά την Ιρανική Επανάσταση, η τότε Ελληνική Κυβέρνηση θεωρούσε ως “εκμεταλλεύσιμα” αποθέματα “τα πάντα όλα”, κατά την προσφιλή έκφραση πρώην προπονητή ποδοσφαίρου; Πόσοι π.χ. γνωρίζουν πως στα “εκμεταλλεύσιμα” αποθέματα … του λιγνιτωρυχείου Αμυνταίου οι Γερμανοί μελετητές, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, είχαν συμπεριλάβει και βαθιά τμήματα του κοιτάσματος, που βρίσκονται κάτω από ασυνήθιστα πολλά μέτρα “χώμα”; 

Η τότε Ελληνική Κυβέρνηση είχε αντιληφθεί πολύ καλά αυτό που τώρα, πιθανά κατόπιν εορτής, έρχεται να αντιληφθεί ο βιομηχανικός κόσμος της χώρας: πως μόνο ο λιγνίτης μας, ο δικός μαύρος χρυσός, ο κύριος ενεργειακός μας πόρος, μπορεί να δώσει ενεργειακή ασφάλεια στη χώρα και μάλιστα με ελεγχόμενο κόστος εφοδιασμού, ανεξάρτητα απ’ τις διεθνείς αναταράξεις. Μόνο ο λιγνίτης μας μπορεί να δώσει δουλειές στους Έλληνες και ταυτόχρονα να στηρίξει το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, δηλαδή να μη δίνουμε στους ξένους λεφτά που δεν έχουμε και πλέον δανειζόμαστε με όρους μνημονίων.

Το 2012 ο λιγνίτης είχε καλύψει το 54,5% (27.555GWh) στο διασυνδεμένο σύστημα, αλλά το 2013 η συμμετοχή του έπεσε στο 46% (23.231GWh). Τον Απρίλιο 2014 ο πρώην Πρόεδρος της ΔΕΗ είχε υποσχεθεί για το σύνολο του έτους 25.500GWh, αλλά η χρονιά έκλεισε με το λιγνίτη στο 45% και μόλις 22.709GWh. Ακόμα χειρότερα, στο 1ο τετράμηνο 2015 η συμμετοχή της λιγνιτικής παραγωγής στο διασυνδεμένο σύστημα της χώρας έπεσε στο 33%, με μόλις 5.820GWh, με κύριο ανταγωνιστή τις εισαγωγές ηλεκτρισμού απ’ τις γειτονικές χώρες. 

Και τώρα ακούμε απ’ τον τωρινό Πρόεδρο της ΔΕΗ να μας λέει στο συνέδριο πως “για τις επόμενες δύο τουλάχιστον δεκαετίες η συμμετοχή της λιγνιτικής κιλοβατώρας στο ηλεκτροενεργειακό μείγμα πρέπει οπωσδήποτε να κυμαίνεται τουλάχιστον γύρω στο 30-35%“, πιθανώς επειδή θεωρεί πως ούτε κι αυτό το 30-35% είναι πλέον εύκολο, μετά την καταστροφή πέρυσι των δυο μονάδων του ΑΗΣ Πτολεμαϊδας, το σταδιακό κλείσιμο των ΑΗΣ Καρδιάς και Αμυνταίου και τα έργα περιβαλλοντικής συμμόρφωσης στον ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου, που θα μειώσουν ελαφρά την απόδοση των μονάδων.

Οι διαπιστώσεις ωστόσο δεν αρκούν, χρειάζονται συγκεκριμένα μέτρα που θα ξαναβάλουν το λιγνίτη στο επίκεντρο της εθνικής μας προσπάθειας, ανεξάρτητα απ’ τις επιδιώξεις των δανειστών να μας πουλήσουν τα εντελώς αναξιόπιστα αιολικά και τα για αρκετά χρόνια περιττά πλέον για τη χώρα μας Φ/Β.

Δεν αρκούν ομιλίες σε συνέδρια, αν τα χρόνια περνούν κι εξακολουθούμε να κρατούμε τα λιγνιτωρυχεία της Βεύης και του Κλειδιού κλειστά. Δεν αρκούν τα καλά λόγια, αν σύντομα βρεθεί ο ΑΗΣ Μελίτης, για μια ακόμα φορά τα τελευταία χρόνια, χωρίς καύσιμο, επειδή το λιγνιτωρυχείο της Αχλάδας θα έχει συσσωρεύσει αξεπέραστα προβλήματα. Και τα τρία αυτά λιγνιτωρυχεία βρίσκονται στην ακριτική Φλώρινα, πολύ μακριά απ’ τα γραφεία της Λεωφόρου Μεσογείων, όπου στεγάζεται το Υπουργείο Ενέργειας. Αλλά αν κάποιοι στο Υπουργείο νομίζουν πως μπορούν να βρουν ενέργεια για τη χώρα μεταξύ Πλατείας Συντάγματος και Πλατείας Ομονοίας, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ενέργεια για τη χώρα μπορούμε να έχουμε μόνο αν ξεκινήσει επιτέλους να κατασκευάζεται η νέα λιγνιτική μονάδα Πτολεμαΐδα 5, μόνο αν κατασκευαστεί άμεσα και η 2η μονάδα του ΑΗΣ Μελίτης, που έχει αποφασιστεί απ’ τη δεκαετία του 1990, δημοπρατήθηκε πριν μερικά χρόνια και πολεμήθηκε για να μη γίνει όσο καμιά άλλη στη νεότερη ιστορία της χώρας.

Ασφαλώς και πρέπει να ζητούμε δωρεάν δικαιώματα εκπομπών CO2 απ’ την ΕΕ, καθόσον ο ηλεκτρισμός που παράγεται απ’ τον Ελληνικό λιγνίτη δέχεται άμεσο ανταγωνισμό στην περιφερειακή αγορά της ΝΑ Ευρώπης από ηλεκτρισμό που παράγεται απ’ το Βουλγάρικο, το Σκοπιανό, το Ρουμάνικο λιγνίτη, χωρίς επιβάρυνση από δικαιώματα εκπομπών.

 

Αλλά ακόμα κι αν δοθούν στη χώρα μας τα δωρεάν δικαιώματα, αυτό θα είναι αρκετό για να λυθούν τα χρονίζοντα προβλήματα, που έχει συσσωρεύσει στη λιγνιτική βιομηχανία την τελευταία 10ετία το σάπιο πολιτικό σύστημα, προβλήματα για τα οποία γράφει αυτό το ιστολόγιο επί σχεδόν μια διετία; Η κατάσταση σύντομα θα είναι για πολλά χρόνια μη αναστρέψιμη και, όπως ακριβώς μας το είχε υποσχεθεί ο Κοινοτικός Επίτροπος, θα περιμένουμε από Αλβανία, Σκόπια και Τουρκία να εγγυώνται την ασφάλεια ηλεκτροδότησης της Ελλάδας! Και θα είμαστε “ικανοποιημένοι” πως θα έχουμε αποθέματα λιγνίτη για πολλά-πολλά ακόμα χρόνια, πολύ περισσότερα απ’ τα 20 που είδαμε στην αρχή.

πηγή: greeklignite.blogspot.gr

nea.allnewz.gr