Αν πάντως κανείς απαντήσει με βάση το προαναφερθέν συνέδριο και όσα συνέβησαν, η απάντηση είναι κατηγορηματικά αρνητική. Θα κάνουμε ωστόσο μια προσπάθεια να πούμε κάποια πράγματα για την διοργάνωση που συνεχίζει να περιφέρεται σαν ζωντανός νεκρός στη Θράκη από χρόνια.
Και ξεκινώ από τον τίτλο. Πρώτα - πρώτα λοιπόν, το «παγκόσμιο» ήταν μούφα. Είχαμε ένα συνέδριο αποκλειστικά για την περιοχή μας, άντε και για κανέναν Θρακιώτη που ζει στη Μακεδονία.
Το «Θρακών» πάλι ήταν άστοχο, αφού κατά βάσιν ήταν ένα αντάμωμα των δημάρχων της Θράκης. Οι μη θεσμικοί Θράκες όχι μόνο δεν εκφράστηκαν επαρκώς, αλλά ούτε και... πάτησαν το ποδάρι τους. Οι φωτογραφίες με όλα τα καθίσματα άδεια ήταν χαρακτηριστικές. Στο συνέδριο παραβρέθηκαν μόνο οι επίσημοι, οι ομιλητές και οι δημοσιογράφοι. Α, ναι, και οι αγρότες που πήγαν για να κράξουν τους κυβερνητικούς - άλλωστε ήταν οι μόνοι που άναψαν τα αίματα και κινητοποίησαν λίγο το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και του κοινού για το συνέδριο.
Για να μην πούμε ότι ακόμα και το «10ο» αμφισβητείται, αφού δεν είναι δεδομένο αν το πρώτο συνέδριο της Ξάνθης μετράει τελικά ή όχι!
Πάμε λοιπόν στις εργασίες του συνεδρίου. Καλές και χρήσιμες οι διαλέξεις που ακούστηκαν και πιθανώς κανείς να μην έχει να ψέξει τους εισηγητές πουθενά. Όμως, πώς επελέγησαν, ποιαν πρωτοτυπία προσέφεραν, ποιον σχεδιασμό υπηρέτησαν;
Μήπως όλα όσα ακούστηκαν έχουν ειπωθεί και γραφεί κατ’ επανάληψιν και χρησιμοποιήθηκαν από τους οργανωτές μόνο προσχηματικά; Τι νόημα έχει κάθε φορά η ιστορική αναδρομή στο παρελθόν της Θράκης; Φαντάζεστε π.χ. σε αντάμωμα Μωραϊτών να διατρανώνεται κάθε τόσο η ελληνικότητα της ...Πελοποννήσου; Γιατί όσα ιστορικά ζητήματα καίνε και σήμερα (π.χ. οι σχέσεις με την Τουρκία) μείνανε εκτός συζήτησης; Με ποιο κριτήριο αφυδατώθηκε έτσι το συνέδριο; Γιατί εξωπετάχτηκε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων στο φινάλε του δημαρχιακού σώου;
Η κυριαρχία των δημαρχαίων τι προσέφερε στην τοπική κοινωνία των πολιτών, έλειπε το βήμα από τους πρώτους; Όσο για τις εισηγήσεις που «χάραξαν την αναπτυξιακή πορεία που χρειαζόμαστε», και ο καγχασμός περισσεύει. Η ίδια η ζωή θα έρθει να επιβεβαιώσει πάλι την τραγική ανεπάρκεια οργανωτών και παρατρεχάμενων.
Πηγή: Εφημερίδα Αντιφωνητής, φ. 429
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου