Η “Πράσινη Τεχνολογία” της Τεχνοκρατίας σημαίνει το «Τέλος της Ιδιοκτησίας» | Ατζέντα 21

Αρχικά αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1930: Η τεχνοκρατία είναι μια αντικατάσταση για το οικονομικό μοντέλο του καπιταλισμού και της ελεύθερης επιχείρησης, με βάση τη χρήση και κατανάλωση ενέργειας αντί της προσφοράς και της ζήτησης

Η Βιώσιμη Ανάπτυξη και η Πράσινη Οικονομία είναι ουσιαστικά ισοδύναμοι όροι που χρησιμοποιούνται από τα Ηνωμένα Έθνη, αλλά αρχικά επινοήθηκε από τα ελιτίστικα μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι αυτοί οι τελευταίοι όροι είναι επίσης ουσιαστικά ισοδύναμοι με το αρχικό μοντέλο της τεχνοκρατίας, και αυτό έχει τεκμηριωθεί εκτενώς στο βιβλίο του Τεχνοκρατία Rising: Η Δούρειος Ίππος μιας συνολικής μεταμόρφωσης...


Ένα νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο “The End of Ownership” ανέδειξε οδυνηρά ένα βασικό στοιχείο της τεχνοκρατίας που απαιτεί μια συνολική μεταμόρφωση από την άμεση κυριότητα στη χρήση βοηθητικού προγράμματος. Με άλλα λόγια, αντί να κατέχετε τα πράγματα, μπορείτε απλά να νοικιάσετε ή να μισθώσετε από τα κατάλληλα μέρη, με τη χρήση της ενέργειας αυτόματα ενσωματωμένη στην τιμή. Εν μέρει, αυτό ακούγεται κωδωνοκρουσία θανάτου της ιδιωτικής ιδιοκτησίας και το δικαίωμα της επιλογής των καταναλωτών στην επιλογή επιθυμητών προϊόντων τρόπου ζωής.

Η ιστορία του Τέλους της Ιδιοκτησίας έχει ως εξής:

Η γέννηση των βιώσιμων πηγών υψηλής ενέργειας και λοιπών πόρων παρουσιάζει ένα δίκοπο μαχαίρι για τον επιχειρηματικό τομέα. Μια εταιρεία μπορεί να παραμείνει ζωτικής σημασίας και βιώσιμη εάν τα προϊόντα που πωλούν αντιπροσωπεύουν την αιχμή της τεχνολογικής εξέλιξης, αλλά το ίδιο καινοτόμο πνεύμα μπορεί επίσης να σημάνει καταστροφή για την κατώτατη γραμμή τους. Οι επιχειρήσεις δεν θέλουν να αγοράσετε μια μόνο λάμπα που να μπορεί να κάψει όλη τη διάρκεια της ζωής σας· θέλουν να αγοράσετε πολλούς λαμπτήρες κατά τη διάρκεια της ζωής σας. Ως εκ τούτου, η ανάπτυξη και η τελική επιτυχία των βιώσιμων προϊόντων απαιτεί ένα νέο οικονομικό μοντέλο. Το Τέλος της Ιδιοκτησίας ακολουθεί τον αρχιτέκτονα Thomas Rau, καθώς θέτει ένα τέτοιο μοντέλο σε εφαρμογή.

Αμέσως μετά όταν ο Thomas Edison εφηύρε την λάμπα, συστάθηκε μια επιτροπή για να εκτιμήσει την οικονομική σκοπιμότητα ενός τέτοιου προϊόντος. Αποφάσισαν να μεγιστοποιήσουν την κερδοφορία τους με την κατασκευή του λαμπτήρα να καίει όχι περισσότερο από 1.000 ώρες. Με την επιβολή περιορισμών σχετικά με την απόδοση του γλόμπου, εξασφαλίστηκε ότι πολλοί περισσότεροι λαμπτήρες θα μπορούσαν να πωληθούν. Κατά την άποψη του Rau, η απόφασή τους δημιούργησε επίσης ένα περιβάλλον που βρίθει με τα απόβλητα από την περιττή επιβάρυνση του καταναλωτή.

Ο Rau προσέγγισε την εταιρεία τεχνολογίας Phillips με μια πρόταση: να παράγει λύσεις φωτισμού που δουλεύουν για τον καταναλωτή και να θεωρήσουν το κόστος ηλεκτρικής ενέργειας ως δικό τους. Θεωρητικά, τα οφέλη από μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν επιθυμητά για τον καταναλωτή, τις επιχειρήσεις και το περιβάλλον. Ο καταναλωτής πληρώνει ουσιαστικά ένα ενοίκιο για το φωτισμό του. Δεδομένου ότι η εταιρεία στηρίζει τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος, το προϊόν που παρέχει έχει σχεδιαστεί προσεκτικά ώστε να λειτουργεί με εξαιρετική ευκολία και αποτελεσματικότητα για να κρατήσει το κόστος χαμηλά. Επί του παρόντος, το πρόγραμμα έχει ξεδιπλώσει σε όλο το εύρος του επιχειρηματικού τομέα, και οδηγεί σε αστρονομικά ποσά εξοικονόμησης ενέργειας για όλους τους εμπλεκόμενους.

Για το προκλητικό νέο μοντέλο εξοικονόμησης ενέργειας, ο Rau έχει κι άλλες εφαρμογές πέρα ​​από το λαμπτήρα. Ο τομέας της δημόσιας στέγασης έχει εκφράσει ενδιαφέρον για τη δημιουργία πιο αποδοτικών συσκευών σε όλους τους ιδιότητες ως μέσο για εξοικονόμηση χρημάτων για τους ενοικιαστές τους.

Το Τέλος της Ιδιοκτησίας είναι μια αναζωογονητική ματιά σε ένα πιθανό μέλλον που μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα για όλους μας. Εξαιρετικής αξίας, αφού εκθέτει το ανησυχητικό ρεύμα που διαπερνά τον σύγχρονο πολιτισμό μας: τα πράγματα που κατέχουμε να έχουν την τάση να μας κατέχουν.

Ο αρχιτέκτονας Thomas Rau στη συνέχεια τονίζει σε μια περιπτωσιολογική μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Phillips Lighting με τίτλο Pay-per-Lux – έναν εντελώς νέος τρόπος για παροχή φωτός.
Ο Rau είπε αρχικά είπε στην Phillips,

«Ακούστε, χρειάζομαι τόσες πολλές ώρες του φωτός στο χώρο μου κάθε χρόνο. Δείτε πώς να το κάνουμε. Αν νομίζετε ότι χρειάζεστε μια λάμπα, ή ηλεκτρική ενέργεια, ή οτιδήποτε άλλο – αυτό είναι εντάξει. Αλλά εγώ δεν θέλω τίποτα από αυτά. Δεν ενδιαφέρομαι για το προϊόν, μόνο για την απόδοση. Θέλω να αγοράσω φως και τίποτα άλλο».

Από τότε που κυκλοφόρησε το παραπάνω βίντεο ντοκιμαντέρ, η Phillips λέει ότι το «Pay per Lux” πουλάει σε όλο τον κόσμο, καθώς άλλοι οργανισμοί, αρχιτέκτονες και εταιρείες ζητούν το ίδιο επίπεδο υπηρεσιών.

Ο φωτισμός είναι ένα πράγμα, αλλά η ιδέα είναι επεκτείνεται κατά πολύ από αυτόν. Μήπως πρέπει να έχετε ένα δικός σας ψυγείο, πλυντήριο ή στεγνωτήριο; Ένα κλιματιστικό, φούρνο ή φούρνο μικροκυμάτων; Απλά συμπληρώστε τις απαιτήσεις σας λίστα και νοικιάστε τα – με πακέτο το κόστος της ενέργειας – και πληρώστε με το μήνα για όσο χρονικό διάστημα είστε πρόθυμοι ή ικανοί να πληρώνετε.

Αν δεν σας έτυχε ακόμα, αυτό ουσιαστικά το ίδιο καθεστώς ήδη χρησιμοποιείται από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας που σας πουλούν τις υπηρεσίες επικοινωνίας: Μπορείτε να νοικιάσετε το κινητό πακέτα με λεπτά ομιλίας.

Τώρα, σκεφτείτε όλη αυτή την έννοια για το κινητό τηλέφωνο να εφαρμόζεται σε όλες τις άλλες συσκευές που καταναλώνουν ενέργεια στη ζωή σας και απλά σκεφτείτε τις πιθανότητες μιας επιδείνωσης των οικονομικών σας…

Ακόμα και αν τα συστήματα αυτά πωλούνται ως εξοικονόμηση χρημάτων και επιλογές υπηρεσιών, της τεχνοκρατίας, δεν δίνει της καίγεται καρφί για τους καταναλωτές και πως θα πληρώνουν. 

Ενδιαφέρονται μόνο για το πως θα βγάλουν από τη μύγα ξύγκι από το οικονομικό σύστημα.

Μάλιστα, το 1.939, το περιοδικό Ο Τεχνοκράτης ορίζει την τεχνοκρατία ως εξής:

Τεχνοκρατία είναι η επιστήμη της κοινωνικής μηχανικής, η επιστημονική λειτουργία ολόκληρου του κοινωνικού μηχανισμού παραγωγής και διανομής αγαθών και υπηρεσιών σε ολόκληρο τον πληθυσμό.

Καταλαβαίνετε γιατί συγγραφείς, όπως ο Huxley (Brave New World) και ο Orwell (1984) κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η τεχνοκρατία θα οδηγήσει τελικά σε μια τυραννική επιστημονική δικτατορία;

του PATRICK WOOD δημοσιεύτηκε στο technocracy.news, μετάφραση – σχόλια © AllNewz

Η κατανόηση αυτού του άρθρου θα σας λύσει πολλές απορίες και κενά για τις αλλαγές του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού. Η ιδέα ξεκίνησε με τη λάμπα και τώρα έχει σκοπό να μας αλλάξει όλα τα φώτα. Η απόλυτη εξάρτηση της ζωής μας από τις εταιρείες και το τέλος της ιδιοκτησίας στα πάντα, ακόμα και… ενός ψυγείου!

 

Και σε αυτό το πολύ καλό άρθρο του Wood προσθέστε και το παρακάτω που γράψαμε εδώ και καιρό, μετά πολλαπλασιάστε το πόσες φορές ακούτε τη φράση “τεχνοκρατική κυβέρνηση” και βγάλτε την εξίσωση. Εννοείται ότι στο ύφος του προγράμματος Phillips οι Τεχνοκράτες σκοπεύουν να βάλουν σπίτια και μεταφορικά μέσα, καταργώντας την ιδιοκτησία και σε αυτά, ακολουθώντας πιστά τα όσα προδιαγράφει η “πράσινη” φασιστική Ατζέντα 21. Και εννοείται ότι όλα τα ανωτέρω δεν ισχύουν για την παγκόσμια ελίτ, όπως εννοείται ότι έτσι και χάσεις τη δουλειά σου, δεν θα έχεις πια ούτε δικό σου μπρίκι. Τα πάντα θα ανήκουν στις εταιρείες, που με δημόσιο χρήμα “επιχειρούν καινοτόμως” για… τις τσέπες τους και μόνο!

nea.allnewz.gr