Η είσοδος της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1981
έγινε δεκτή με ιδιαίτερο αν και αβασάνιστο ενθουσιασμό από κυβέρνηση και
λαό.Η συνέχεια της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης της χώρας μέσα από τις διάφορες συνθήκες (Άμστερνταμ- Μάαστριχ- Λισαβόνας) αλλά και τις υπό μορφή καταιγισμού Ευρωπαϊκές οδηγίες, είναι βέβαιο τώρα πια, πως έχουν πιάσει στον ύπνο την υπό αποδόμηση και αποπροσανατολισμένη Ελληνική Κοινωνία (βλ επ’ αυτού άρθρο μου Η αποδόμηση και ο αποπροσανατολισμός της Ελληνικής Κοινωνίας Ελεύθερη ώρα 25-12-2015, Ελεύθερη Θράκη 24-12-2015, GREEK ACTIVITY 24-12-2015)...
Όπως έχει τονισθεί και με προηγούμενα άρθρα μου , πολλά παράξενα έχουν εισαχθεί ως εσωτερικό δίκαιο με τις συνθήκες και τις κατά καιρούς Ευρωπαϊκές οδηγίες στην Ελληνική έννομη τάξη.
Η είσοδος μας στην Οικονομική Νομισματικής Ένωση (ΟΝΕ) έκανε ακόμη πιο ασφυκτική την εισαγόμενη Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, αφού το ευρώ σιγά- σιγά στραγγάλισε την οικονομία μας, την επιχειρηματική δραστηριότητα στην χώρα αλλά είναι και μια από τις κύριες αιτίες της αυξανόμενης ανεργίας στην χώρα μας.
Σε όλα αυτά ήλθαν να προστεθούν οι Ευρωπαϊκές οδηγίες για ένταξη στην χώρα μας εισερχομένων παράτυπων- μεταναστών με διαδικασίες ένταξης των στην αγορά εργασίας, με διαδικασίες χορήγησης ασύλου αλλά και οικογενειακής επανένωσης.
Το θλιβερό αποτέλεσμα είναι η χώρα αυτή την στιγμή με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς να αριθμεί τουλάχιστον τρία εκατομμύρια αλλοδαπούς που σε συνδυασμό με την συνεχιζόμενη υπογεννητικότητα και δημογραφικό, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μίγμα για την συνέχεια ύπαρξης της Ελληνικής Κοινωνίας.
Και ενώ όλα αυτά υπήρξαν καταιγιστικά και ενάντια σε μια αποκοιμισμένη από την ψευδεπίγραφη ευμάρεια της Ελληνικής κοινωνία, δεν ήταν λίγες οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δικαιωμάτων του ανθρώπου που καταδίκαζαν την χώρα μας, γιατί δεν συμμορφώνονταν τάχα με τις παράξενες και αμφίβολης υγιούς προοπτικής και εξέλιξης, πρακτικές μιας δικής τους «ευρωπαϊκής (;!)» κοινωνίας .
Δεν άργησε λοιπόν να τεθεί μεταξύ άλλων και το θέμα της θεσμοθέτησης του συμφώνου συμβίωσης. Αρχικά με τον Νόμο 3719/2008 θεσμοθετήθηκε ως η συμφωνία δυο ενηλίκων ετερόφυλων προσώπων με την οποία οργανώνουν τα πιο πάνω πρόσωπα, την συμβίωση τους (σύμφωνο συμβίωσης). Η συμφωνία αυτή αρχίζει να ισχύει από την κατάθεση αντιγράφου του συμβολαιογραφικού εγγράφου στον ληξίαρχο του τόπου κατοικίας τους, το οποίο καταχωρείται στο ειδικό βιβλίο του ληξιαρχείου.
Ο βασικός λόγος θέσπισης του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης ήταν επειδή είναι εύκολο στην λύση του. Επιλέγεται από άτομα τα οποία θέλουν να αισθάνονται ότι έχουν την ελευθερία «να φύγουν» από την σχέση χωρίς να χρειάζεται να εμπλακούν σε δικαστικές διαμάχες!.
Παρά την υφέρπουσα αντισυνταγματικότητα του θεσμού, δεν υπήρξαν αντιδράσεις από τους θεσμικούς εκφραστές της κοινωνίας μας στο πλαίσιο της χαλάρωσης των πάντων και ενόψει του γεγονότος ότι αφορούσε ετερόφυλα ζευγάρια. Κακώς βέβαια! Αποτέλεσε την βάση του ολίγον κατ’ ολίγον ροκανίσματος της Ελληνικής Κοινωνίας. Πως; Δια της μεθόδου της «σαλαμοποίησης», όπως και πιο κάτω θα δούμε!
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ όμως έφερε πρόσφατα νομοσχέδιο για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και για τα ομόφυλα ζευγάρια. Παρά τις αντιδράσεις στην Βουλή, άνοιξαν με ευκολία όλες οι κερκόπορτες με τελική κατάληξη την υπερψήφιση του νομοσχεδίου από την Ολομέλεια της Βουλής , μέσα σε επευφημίες και προκλητικούς ηδυπαθείς ασπασμούς «ανδρών και γυναικών» στο κοινοβουλευτικό άντρο της ανομίας;!
Με το νομοθέτημα αυτό αναδεικνύονται τρία καίρια ερωτήματα τα οποία πρέπει να μας απασχολήσουν στην συνέχεια α) πόσο ανατρέπεται με μια τέτοια θεσμοθέτηση η Οντολογία του Ανθρώπου, αλλιώς η ανθρώπινη υπόσταση; Β)πόσο εναρμονισμένο με το Σύνταγμα μας είναι ένα τέτοιο νομοθέτημα; Γ) πόσο αλήθεια η Ευρωπαϊκή Ένωση με τα όργανα της, ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό δικαστήριο των δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΔΔΑ) να μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και κατά πόσον οι αμφιβόλου ορθότητας αποφάσεις του ΕΔΔΑ μπορούν να βρίσκουν όριο και φραγμό στην δική μας έννομη τάξη;!.
Δεν μπορεί να υπάρξουν σοβαρές αντιρρήσεις πως ο αρχέγονος θεσμός της οικογένειας βάλλεται με τέτοιου είδους περιέργους και ερμαφρόδιτους θεσμούς, αφού δίπλα του προστίθεται και κάτι άλλο που δεν υφίσταται σύμφωνα με το φυσικό δίκαιο. Πως αλήθεια θα εξισωθεί το «αρσενικοθήλυ» με τον άνδρα και την γυναίκα, που μόνον αυτοί οι δυο ετερώνυμοι πόλοι έλκονται για να δημιουργήσουν οικογένεια για την διαιώνιση του ανθρώπινου είδους ; Κατά συνέπειαν νομιμοποιεί η πολιτεία μια βάναυση εκτροπή του ανθρωπίνου σώματος, αφού είναι γνωστές οι ασθένειες του παχέος εντέρου από μια τέτοιου είδους σεξουαλική συνεύρεση, ενώ ένας μεγάλος αριθμός αυτών των προσώπων είναι οροθετικοί, συντηρούμενοι με φάρμακα και ενέσεις. Αυτήν την κοινωνία αλήθεια θέλει;!
Στην νομική αυτή κατρακύλα ανεξαρτήτως της θρησκευτικής προσέγγισης του θέματος, που φυσικά έχει και αυτή, την ηθική νομιμοποίηση της εκκλησίας για έλεγχο και αντίρρηση, πρέπει να αντιταχθεί κυρίως πως το σύμφωνο συμβίωσης αυτό καθεαυτό είναι αντισυνταγματικό, πέραν της ανατροπής της οντολογίας του ανθρώπου.
Αν οι περισπούδαστοι υπουργοί του Σύριζα Παρασκευόπουλος , Αναγνωστοπούλου και τα λοιπά καλά παιδιά (όπως και ο κρυπτόμενος Καμένος, τι θλιβερή ειρωνεία αλήθεια;) έπαθαν αμνησία αναφορικά με τον θεμελιώδη υπερκείμενης νομοθετικής ισχύος νόμο, το Σύνταγμα μας(!), δεν έχουμε παρά να τους το θυμίσουμε , έστω και αν το αντιπαρέλθουν με δυσθυμία και γνωστή προοδευτική αριστερής κοπής αλαζονεία……
Δυστυχώς αλλά αυτές είναι οι δημοκρατικές ευαισθησίες των αριστερών δυνάμεων αλλά και των υπολοίπων αξιοθρήνητων κεντροδεξιών- θολοποταμίσιων και πασοκικών αποκομμάτων!
Το άρθρο 21 του Συντάγματος αναδεικνύει την οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους. Παράλληλα ρητά προβλέπει πως ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του κράτους.
Στην γραμματική του διατύπωση στην παραπάνω διάταξη το Σύνταγμα δεν προβλέπει απολύτως τίποτε γενικά για το σύμφωνο συμβίωσης, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι η παραπαίουσα και η εις λήθαργο ευρισκόμενη Ελληνική κοινωνία σιωπηρά το αποδέχθηκε με την ψήφιση του !(το έτος 2008)
Πολύ περισσότερο όμως το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια βρίθει αντισυνταγματικότητας γιατί δεν εννοείται ένωση μεταξύ αντρών ή και γυναικών με σύμφωνο συμβίωσης, που ως θεσμός δεν προβλέπεται συνταγματικά, πολύ δε περισσότερο γιατί δεν υπάρχει μητρότητα στους άντρες, ούτε μπορεί να προστατευθεί η παιδική ηλικία μέσω αυτού του εξαμβλωματικού θεσμού. Και επειδή ανεξαρτήτως της διαβεβαίωσης από τον Υπουργό Δικαιοσύνης περί κατ΄ αρχήν απαγορεύσεως τεκνοθεσίας στα ομόφυλα ζευγάρια, εξυφαίνεται ολίγον κατ’ ολίγον και αποδοχή του ανιστόρητου , αφύσικου αυτού θεσμού (τεκνοθεσία σε ομόφυλα ζευγάρια)
Είναι Ηλίου φαεινότερο πως ο Νόμος για το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων ζευγαριών είναι πέρα για πέρα αντισυνταγματικός!. Η αντισυνταγματικότητα του Νόμου όμως αναδεικνύεται και από άλλες συνδυασμένες διατάξεις του Συντάγματος αλλά και του Αστικού Κώδικα (ΑΚ).
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 5 παρ 1 Σ καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητα του και να συμμετέχει στην κοινωνική οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας εφ’ όσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.
Ποιος μπορεί να αντιλέξει με σοβαρά επιχειρήματα ότι το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια δεν προσκρούει στα χρηστά ήθη της δοκιμαζόμενης κοινωνίας μας; Δηλαδή πως μπορεί να πείσει η θλιβερή συγκυβέρνηση «Συριζανέλ» πως επιχειρώντας να κάνει την εξαίρεση κανόνα, θεσμοθετώντας δημόσια την παρά- φύσιν κοινωνία αντρών ή και γυναικών δεν προσβάλλει τα χρηστά ήθη της Ελληνικής Κοινωνίας; Γιατί αλήθεια προτού νομοθετήσει δεν έκανε και εδώ η θλιβερή συγκυβέρνηση δημοψήφισμα(!) για να σφυγμομετρήσει τον παλμό της αποπροσανατολισμένης μεν αλλά όχι ακόμη βαριά νοσούσας Ελληνικής Κοινωνίας;! Δηλαδή νομοθέτησε Ό,τι όλες οι προηγούμενες Κυβερνήσεις άφηναν ένοχα να περνούν μέσα από τα ΜΜΕ.
Τα ενσαρκούμενα ομόφυλα ζευγάρια από αξιοθρήνητους ηθοποιούς στις τηλεοπτικές εκπομπές- «η πολυκατοικία», «10 μικροί μήτσοι» αλλά και σε πολλές άλλες, υπέσκαπταν ύπουλα την κοιμισμένη και νωχελική από ευμάρεια κοινωνία μας, δημιουργώντας έτσι τα θολά πρότυπα ομόφυλων ζευγαριών στα παιδιά μας! Δυστυχώς η διαβρωτική δύναμη της τηλεόρασης στις ψυχές των νέων είναι τρομακτική!
Δηλαδή με την λογική αυτή της θεσμοθέτησης «άνευ ορίων» γιατί να μην ζητηθεί από τους λογής- λογής «ανώμαλους» οι οποίοι ενδεχομένως έχουν ισχυρές οικονομικές επιρροές, να θεσμοθετηθεί μετά από λίγο και η κτηνοβασία;! Μήπως όμως τελικά ο νόμος αυτός θεσμοθετήθηκε για να αποτελέσει και παράθυρο στην νομιμοποίηση λογής- λογής λαθρομεταναστών με φανατικούς του ιδίου φύλου μέσω της νομιμοφάνειας του συμφώνου συμβίωσης; Μήπως ακόμη και πενόμενοι ετερόφυλοι θα συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης με ομοφυλόφιλους μόνον και μόνον για να καρπωθούν την ασφάλεια τους ή την σύνταξη τους; Είναι αλήθεια αυτό ναι ή όχι μια ωμή «περιγραφή» του Νόμου;!
Κι αν υποτεθεί πως οι σκέψεις αυτές έχουν βασιμότητα, αναλογίστηκαν αλήθεια τι κάνουν οι «κύριοι» της συγκυβέρνησης; Παραδίδονται ή όχι τις την χλεύη αυτού του λαού;! Που του τινάζει την συνοχή του στον αέρα και μέσω από τέτοια θλιβερά νομοθετήματα;!
Όμως το σύμφωνο συμβίωσης ομόφυλων ζευγαριών βρίσκει φραγμό και στην διάταξη του άρθρου 33 ΑΚ. Σύμφωνα με την ισχύουσα θεσμοθέτηση αυτή, διάταξη αλλοδαπού δικαίου δεν εφαρμόζεται, αν η εφαρμογή της προσκρούσει στα χρηστά ήθη ή γενικά στην δημόσια τάξη. Έτσι κανόνες αλλοδαπού δικαίου, όπως το δίκαιο χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αποδέχονται σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων ζευγαριών, είναι σφόδρα πιθανόν να αντίκεινται σε θεμελιώδεις αρχές του ημεδαπού δικαίου σε τέτοιο σημείο, ώστε η εφαρμογή τους να μην είναι ανεκτή από την ημεδαπή έννομη τάξη.
Απαιτείται λοιπόν στις περιπτώσεις αυτές να τεθεί ένα όριο στην εφαρμογή του αλλοδαπού δικαίου (Στην κατεύθυνση αυτή βλ εύστοχες σκέψεις του αείμνηστου πανεπιστημιακού μου δασκάλου Ηλία Κρίσπη Ιδ. Διεθνές δίκαιο. Γενικό μέρος σελ 357-358).
Δεν μπορεί λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση με τα διάφορα όργανά της (Επιτροπή- Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) να μας κουνά το δάκτυλο, γιατί δεν προσαρμόζουμε την δική μας νομοθεσία στις δικές της αμφιβόλου ορθότητας νομοθετικές διατάξεις αλλά και δικαστικές αποφάσεις του ΕΔΔΑ, όταν όλη αυτή η Νομοθεσία προσκρούει στα χρηστά ήθη της χώρας μας ή γενικά στην Δημόσια τάξη μας !!!
Δεν μπορεί η αλλοδαπή νομοθεσία να καταλύει θεσμούς δημόσιας τάξης όπως η οικογένεια και ο γάμος μεταξύ ετερόφυλων που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένοι! Εξ άλλου προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η διάταξη του άρθρου 3 ΑΚ που ορίζει ότι η ιδιωτική βούληση δεν μπορεί να αποκλείσει την εφαρμογή κανόνων δημόσιας τάξης.
Συνακόλουθα αν θέλουν οι διάφοροι «λεβέντες» ή οι περίεργες «αμαζόνες» να περιβάλλουν τις ιδιαιτερότητες τους με ιδιωτικές συμβάσεις δεν έχουν παρά να οδηγηθούν σε οποιονδήποτε συμβολαιογράφο επιλογής τους και να συμφωνήσουν τα περιουσιακά και ενδεχομένως κληρονομικά τους δικαιώματα μεταξύ αυτών όμως (inter partes) και όχι δημόσια μεταξύ πάντων (erga omnes).
Γιατί ο νομοθέτης δεν μπορεί να επιτρέπει στην ιδιωτική πρωτοβουλία να καταλύει κανόνες Δημόσιας τάξης (πχ οικογένεια- γάμος) άρθ 3 ΑΚ. Ούτε η Ελληνική πολιτεία μπορεί πολύ περισσότερο να επιτρέπει σε οποιοδήποτε αλλοδαπό δίκαιο της όποιας εκχυδαϊσμένης χώρας – έστω και αν τυπικά ανήκει στην Ευρώπη- να προσκρούει στην Δημόσια τάξη (της Ελλάδος) ! (βλ από την Νομική βιβλιογραφία Βρέλλης/ΔΔ σελ 298 Γραμματικάκη /Αλεξίου /Παπασιούτη- Πασιά /Βασιλακάκης/ ΔΔ σελ 171 και Καίσης ,Γάμος ομοφύλων και Δημόσια τάξη, τόμος Ι Μανωλεδάκη ΙΙΙ (2007 σελ 733)
Κατά συνέπειαν ο νέος Νόμος αυτός αναδύει έντονη αντισυνταγματικότητα και δεν θα πρέπει να εφαρμοστεί ούτε από τα Δικαστήρια, όταν ενδεχομένως θα επιληφθούν διαφορών που απορρέουν από τα αντισυνταγματικά σύμφωνα συμβίωσης, ούτε από τους εκάστοτε ληξιάρχους στους οποίους θα προσκομίζεται συμβολαιογραφικό αντίγραφο του προς καταχώριση στο ειδικό βιβλίο του ληξιαρχείου.
Αυτονόητο είναι πως ο Νόμος πρέπει να προσβληθεί με την πρώτη ευκαιρία ως αντισυνταγματικός, από Συλλόγους πολυτέκνων από τους Δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας αλλά και από την, εν πολλοίς χωρίς μαχητικότητα, λειτουργούσα εκκλησία.
Συνακόλουθα δεν αρκεί μόνον να χτυπούν κάποιοι φιλότιμοι μεν, γραφικοί δε ιεράρχες πένθιμα τις καμπάνες της περιοχής τους!
Αντί η θλιβερή αυτή συγκυβέρνηση να σκαρφίζεται σύμφωνα συμβίωσης ομοφύλων, αντί να ανοίγει διάπλατα τις κερκόπορτες για να εισέρχονται στην χώρα λογής- λογής απροσδιόριστης και ανεξερεύνητης προέλευσης αλλοδαποί με το πρόσχημα του «πρόσφυγα» καλύτερα θα ήταν να στήριζε την Ελληνική οικογένεια. Πως; Με λιγότερους φόρους. Με περισσότερες θέσεις εργασίας. Με αύξηση των παραγωγικών επιχειρήσεων του πρωτογενούς τομέα.
Για να μπορούν οι νέοι μας να μένουν στον τόπο τους. Για να ξαναγίνει εύρωστη και πολυπληθής η ηλικιακά παρακμασμένη κοινωνία μας. Να ενισχύσουν τις δοκιμαζόμενες πολύτεκνες οικογένειες όπως ορίζουν οι διάφοροι νόμοι (αρθ 1 Ν 2527/1997 (αρ 10)- κατάταξη πολυτέκνων σε ειδικό πίνακα προτεραιότητας) με τα κατάλληλα μέτρα φροντίδας (βλ ΣτΕ 3410/2003 ΔΦΝ 2004, 1705)
Αντ’ αυτών περικόπτουν ακόμη και το επίδομα τρίτου παιδιού από τον ΟΓΑ που προβλέπεται με το άρθρο 63 του Ν 1892/1990 και στην θέση του θεσμοθετούν σύμφωνα συμβίωσης ομοφύλων!. Πως αλήθεια θα τεκνοποιούν οι τελευταίοι; Με τρίτους του άλλου φύλου; Μύλος δηλαδή! Δυστυχώς η συγκυβέρνηση αυτή, μια κυβέρνηση αθέων (βλ και σχετικό άρθρο μου επ’ αυτού, Μια κυβέρνηση αθέων, Ελεύθερη Ώρα 27-9-2015 , MAXIMUM FM 25-9-2015, GREEK ACTIVITY 25-9-2015) φάνηκε από την αρχή πως δεν έχει σκοπό να τηρήσει το Σύνταγμα (ούτε την ύψιστη πολιτειακή πράξη της άρνησης της κυβέρνησης δεν σεβάστηκε!). Το παραβιάζει διαρκώς κατά συρροή και κατ’ εξακολούθησιν με το πρόσχημα τάχα αορίστων φιλελεύθερων αρχών ισότητας και ισονομία, αμφίβολης ορθότητας και θολής υποκουλτούρας.
Ο Πρωθυπουργός Τσίπρας θα ήταν καλύτερα να ζητήσει συγνώμη από τις μάνες που δεν έχουν να ταΐσουν τα παιδιά τους τα χρόνια των μνημονίων και όχι από τα ομόφυλα ζευγάρια , όπως ανερυθρίαστα δήλωσε! γιατί άργησε τα τους φτιάξει το σύμφωνο!
Για όλα αυτά πέραν από την ανθρώπινη δικαιοσύνη υπάρχει και η θεία Δίκη, η οποία και θα επισύρει και την αμείλικτη Νέμεση σε όλους αυτούς τους επίορκους……..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου