Ονόματα, κόμματα και ανακατατάξεις στον χώρο της Δεξιάς

Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Προεδρικό Θώκο της Νέας Δημοκρατίας ήταν το αποτέλεσμα μίας μακράς εσωκομματικής διαδικασίας, γεμάτη από ευτράπελα όπως η αναβολή των εκλογών λόγω μη ικανότητας της αρμόδιας αρχής της ΝΔ, ΚΕΦΕ, να επιλέξει μια εταιρεία λογισμικού που θα εξασφάλιζε την διοργάνωση της διαδικασίας. 

Ήταν επίσης μια διαδικασία στην οποία υπήρξε σκληρός ανταγωνισμός μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων. Οι οποίες δεν έμειναν σε πολιτικό επίπεδο, αλλά πήγαν και σε προσωπικό. Παρόλα αυτά εάν ήθελε κάποιος να...

περιγράψει πολιτικά την “γεωγραφία” των τεσσάρων ανθρώπων που διεκδίκησαν το χρίσμα του Προέδρου θα ήταν κάπως έτσι: Μεϊμαράκης ο κεντρώος, Μητσοτάκης ο φιλελεύθερος, Τζιτζικώστας ο λαϊκοδεξιός, και Γεωργιάδης ως παραδοσιακός δεξιός. Οι δύο τελευταίοι αποκλείστηκαν τον πρώτο γύρο και στήριξαν τον δεύτερο, ο μεν Γεωργιάδης φανερά ο δε Τζιτζικώστας λιγότερο.

Ο οποίος και τελικά εξελέγη. Θα περίμενε κανείς ότι οι “δεξιοί” εντός της ΝΔ θα ισχυροποιούσαν την θέση τους εντός της ΝΔ λόγω της υποστήριξης στον Κ. Μητσοτάκη ή ότι τουλάχιστον θα αρθρωνόταν πιο συχνά δεξιός λόγος. Και ενώ έτσι έδειχνε η απόδοση της θέση του αντιπροέδρου (για την οποία πάντως μέχρις στιγμής δεν έχει κανείς Χριστιανός καταλάβει τι ακριβώς καθήκοντα περιλαμβάνει, πέραν των εθιμοτυπικών αντικαταστάσεων της προσωπικής παρουσίας Μητσοτάκη σε εκδηλώσεις και ΜΜΕ) ήλθαν κάποια πράγματα για να δείξουν ότι η πορεία της ΝΔ δεν είναι καν στον χώρο ενός οικονομικού φιλελευθερισμού εντός ενός γενικότερου συντηρητικού πλαισίου, αλλά μάλλον πλησιάζει τον χώρο της αριστερίστικης φιλελεύθερης προσέγγισης του ποταμιού.

Το πρώτο ήταν ακόμη κατά την κούρσα για την Προεδρία ο Κ. Μητσοτάκης δήλωσε υπέρ του συμφώνου συμβίωσης για τους ομοφυλόφιλους, θέση την οποία έσπευσε να ασπαστεί και ο Α. Γεωργιάδης.  Δύσκολα όμως θα περίμενε κανείς αυτό που ακολούθησε. Και αναφερόμαστε φυσικά στην “στρατηγική επιλογή” Μητσοτάκη να δώσει η ΝΔ “συναίνεση” στην κυβέρνηση στο ζήτημα του μεταναστευτικού, στην γραμμή της αποδοχής συνεχώς προσφύγων και της προσπάθειας προώθησής τους στην Ευρώπη. Και πολύ γρήγορα ακολούθησε η διαγραφή του Φαήλου Κρανιδιώτη, για σχόλιο σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Δύο θέσεις οι οποίες προβάλλουν ξεκάθαρα την στάση της ΝΔ σε ζητήματα του σκληρού πυρήνα της δεξιάς. Το μεταναστευτικό και άρα το τι σημαίνει εθνική ταυτότητα και ταυτόχρονα την αμφισβήτηση της αριστερίζουσας πολιτικής ορθότητας.

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν καταρρέει και χάνει την εμπιστοσύνη εκτεταμένων στρωμάτων του ελληνικού λαού, η ΝΔ στρέφεται κατά των “δεξιών” εντός της σε μια κίνηση που σαφώς δεν έχει σκοπό να αυξήσει τα ποσοστά της αλλά μάλλον το να δώσει δείγμα γραφής για το πώς θα κινηθεί στις δυνάμεις της κεντροαριστεράς με την οποία ελπίζει να συμμαχήσει.

Και αυτό φυσικά δεν περνά απαρατήρητο στις εκ δεξιών της ΝΔ πολιτικές δυνάμεις. Οι οποίες από την εποχή της ανάληψης της ηγεσίας της ΝΔ είχαν δεχθεί μια τρομερή επίθεση από αυτήν. Τότε η ΝΔ παρουσιαζόταν ως δεξιά και πατριωτική. Φυσικά όταν συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ αυτά της τα χαρακτηριστικά “παραχώθηκαν” προκειμένου να εξυπηρετηθεί η πολιτική σκοπιμότητα. Τώρα τα χάνει εντελώς. Ως εκ τούτου λοιπόν οι δυνάμεις αυτές πιστεύουν ότι θα ανακάμψουν πολιτικά εκμεταλλευόμενες την στροφή της ΝΔ στον φιλελευθερισμό όχι σε οικονομικό αλλά σε κοινωνικό επίπεδο. 

Το “παιχνίδι” του ΛΑΟΣ

Ας ξεκινήσουμε με τα πλέον πρόσφατα.  Κύριος “πόλος” της επιστροφής ενός σχηματισμού στα δεξιά της ΝΔ μπορεί να είναι είτε ένα νέο κόμμα είτε ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, από ό,τι τουλάχιστον φαίνεται μέχρις στιγμής. Ο ίδιος ο Γ. Καρατζαφέρης τόνισε ότι ο ίδιος θέλει να δημιουργήσει έναν “ΣΥΡΙΖΑ” της δεξιάς, με συνιστώσες είτε αυτές είναι οργανώσεις, είτε κόμματα. Και δείχνει να προσπαθεί να συσπειρώσει ομάδες ανθρώπων αλλά και προσωπικότητες. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες αυτή την προσπάθεια.

Λίγοι θυμούνται ίσως ότι στις τελευταίες εκλογές είχε απανωτές συναντήσεις ακόμη και με μικρά κόμματα και κυκλοφορούσαν φήμες ότι εθνικιστικά κόμματα θα κατέβαιναν μαζί του. Τελικά οι προσπάθειες αυτές δεν ευοδώθηκαν, αλλά οι προσπάθειες συνεχίστηκαν.

Στην εκδήλωση του ΛΑΟΣ που έλαβε χώρα στο Βελλίδειο οι παρουσίες που συζητήθηκαν ήταν πολλές. Άνθιμος, Μπαλτάκος, Ξουλίδου, Ψωμιάδης. Πρόκειται για ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα στον Γ. Καρατζαφέρη στην προσπάθεια “ολικής επιστροφής” που αυτός κάνει για να επανέλθει στο πολιτικό επίκεντρο. Είχε προηγηθεί η “κοπή πίτας” του ΛΑΟΣ στην Αθήνα σε κεντρικό ξενοδοχείο όπου το παρόν είχε δώσει ο Ν. Νικολόπουλος.

Φυσικά η διαγραφή του Φαήλου Κρανιδιώτη, ενός στελέχους συγκεκριμένου πολιτικού βάρους αλλά κυρίως δημοφηλίας και αναγνωρισιμότητας που ξεπερνούσε αυτό της πολιτικής του θέσης, δεν θα μπορούσε να αφήσει αδιάφορο τον Γ. Καρατζαφέρη ο οποίος είναι γνωστό ότι θέλει μαζί του οποιονδήποτε “γράφει” καλά στον τηλεοπτικό φακό. Συνδετικός κρίκος στην προσπάθειά του αυτή είναι φυσικά ο Τ. Μπαλτάκος. 

Οι δύο άνδρες Μπαλτάκος και Κρανιδιώτης έχουν αρκετά κοινά σημεία. Υπήρξαν και οι δύο στενοί φίλοι του Α. Σαμαρά. Πολεμήθηκαν και οι δύο λυσσωδώς από τις δυνάμεις της αριστεράς και έγιναν στόχοι εκτεταμένων μηντιακών εκστρατειών. Επιπρόσθετα “αδειάστηκαν” προσωπικά και οι δύο από τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, ο μέν πρώτος με την διαγραφή του και ο δεύτερος με το “κόψιμό” του από τις λιστες της Ευρωβουλής καθ' υπόδειξη του κυβερνητικού εταίρου του Σαμαρά Βενιζέλου.

Με τον Γ. Καρατζαφέρη να δηλώνει ότι ο Τ. Μπαλτάκος είναι ο “πλεη μέηκερ” του, αυτός δηλαδή που οργανώνει το “παιχνίδι” του, είναι φυσικό να υποθέσει ότι έχει ήδη γίνει κάποιου είδους προσέγγιση μεταξύ ΛΑΟΣ και Κρανιδιώτη. Η αλήθεια είναι ότι εάν ο Γ. Καρατζαφέρης καταφέρει να “χωρέσει” στο ίδιο καράβι όλα τα ονόματα τα οποία αναφέρει και μερικές ακόμη “εκπλήξεις” ίσως καταφέρει να ξεπεράσει την δυσπιστία ενός μεγάλου μέρους του κόσμου που τον ψήφιζε παλαιότερα. Και ίσως καταφέρει να καταγράψει κάποιο αξιοπρεπές ποσοστό.

Η εθνικιστική Δεξιά

Εν τω μεταξύ στον αποκλειστικά εθνικιστικό χώρο συνεχίζονται οι “διεργασίες” για την συνένωση διαφόρων “τάσεων”, ομάδων και κομμάτων.  Μετά το προσυνέδριο της ΛΕΠΕΝ στον Πύργο, που είχε σαν κεντρικό σύνθημα το “ισχύς εν τη ενώσει” στην κεντρική σελίδα του “Εθνικού Μετώπου” αναρτήθηκε άρθρο ενός εκ των εκπροσώπων του κόμματος που είχε παραστεί στο συγκεκριμένο προσυνέδριο. Στο οποίο αναφέρεται:

“Οι όσοι πιστοί στην ιδέα του Έθνους και της Φυλής μας έχουν ένα καθήκον ιερό. Σ’ αυτούς που κακοποιούν και βιάζουν τα πιστεύω τους να σταθούν μπροστά και να φυλάξουν Θερμοπύλες. Στο ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ των πολιτικάντηδων του Εθνικισμού, οι συνεπείς ιδεολόγοι απαντούν με πέντε ιερές και αρχαίες λέξεις: Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΕΙ!” Τώρα αν με την Ένωση, εννοούν τον συγκερασμό δυνάμεων του Εθνικού Μετώπου και της ΛΕΠΕΝ ή της ένταξής του σε κάποιον ευρύτερο σχηματισμό όπως αυτόν που προσπαθεί να κάνει ο Γ. Καρατζαφέρης, είναι κάτι που δεν νομίζουμε ότι θα ξεκαθαριστεί σύντομα.

Το νέο κόμμα

Εν τω μεταξύ δεν σταματούν και οι διεργασίες από πλευράς κάποιων που πιστεύουν ότι μόνον ένα “νέο κόμμα” μπορεί να στεριώσει χωρίς να φέρει το βάρος επιλογών του παρελθόντος. Τα σενάρια που έχουν ακουστεί είναι πολλά. Μαρκεζίνης, Φράγκος και άλλα ονόματα έχουν συχνά πέσει στο τραπέζι. Θέλετε μερικά ακόμη που θεωρούν συνοδοιπόρους; Σημειώστε: Τζότζολα, Μάζης, Βγενόπουλος, Στυλιανίδης, Καραχάλιος. Κρατήστε τα στο μυαλό σας.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν από ό,τι μαθαίνουμε είναι ότι μέχρις στιγμής δεν υπάρχει ομάδα ισχυρών επιχειρηματιών που θα το στηρίξει και θα δώσει εχέγγυα επιτυχίας. Αλλά δεν σταματούν να “κοιτούν”.

Δημήτρης Παπαγεψργίου

www.elora.gr