Γεώργιος Παπαδόπουλος (5 Μαΐου 1919 - 27 Ιουνίου 1999) υπήρξε ο πρωτεργάτης της επαναστασης την περίοδο 1967-1974 και ηγέτης της στρατιωτικής κυβέρνησης.

Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος γεννήθηκε στο Ελαιοχώρι, ένα μικρό χωριό του Νομού Αχαΐας, με πατέρα το δάσκαλο του χωριού τον Χρήστο Παπαδόπουλο και την Χρυσούλα. Ήταν ο μεγαλύτερος εκ των τριών αδερφών της οικογενείας, τον Κωνσταντίνο και τον Χαράλαμπο. Τελειώνοντας το λύκειο το 1937 ακολούθησε την είσοδο στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων όπου παρακολούθησε 3ετή εκπαίδευση τελειώνοντας το 1940.

Οι απόφοιτοι της τάξης του 1940 της Σχολής Ευελπίδων σύντομα...
θα εισέρχονταν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος, Ιωάννης Μεταξάς είπε το ιστορικό "OXI" στις ιταλικές δυνάμεις για την παράδοση της Ελλάδος στον Μπενίτο Μουσολίνι. Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος σαν Ανθυπολοχαγός πυροβολικού πολέμησε εναντίον τους αλλά και εναντίον της γερμανικής εισβολής στις 6 Απριλίου 1941. Το 1944 με την βοήθεια των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών διέφυγε στην Μέση Ανατολή όπου και του απονεμήθηκε ο βαθμός του Υπολοχαγού.

Μετά την επανασταση της 21ης Απριλίου 1967, αρχικά ανέλαβε το υπουργείο Προεδρίας και το Δεκέμβριο του 1967 έγινε πρωθυπουργός και υπουργός Εθνικής Αμύνης. Το 1972, ορκίστηκε αντιβασιλιάς και το 1973 Πρόεδρος Δημοκρατίας. Αναποτράπηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1973 από το Δημήτριο Ιωαννίδη κι αφού είχαν προηγηθεί τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (17 Νοεμβρίου). Τον Ιούλιο του 1974, μετά τη μεταπολίτευση, εκτοπίστηκε στην Κέα , όπου παρέμεινε μέχρι την 21 Ιανουαρίου 1975, οπότε και έγινε η μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Καταδικάστηκε αργότερα (Αύγουστος 1975) από ειδικό δικαστήριο (πενταμελές εφετείο) σε θάνατο, για εσχάτη προδοσία. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια δεσμά, με απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή (στον οποίο αποδίδεται η ιστορική φράση "..και όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια"). Πέθανε μετά από χρόνια ασθένεια στο Λαϊκό Νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν, μη έχοντας μετανοήσει για τις πράξεις του.