Ο Τραμπ “αγκαλιά” με τον Λευκό Οίκο, μετά το ιστορικό ρεκόρ ψήφων για τους Ρεπουμπλικανούς

Twitter@EmOikonomidis

Όταν ξεκινούσε, πριν από περίπου έναν χρόνο, η μάχη για το προεδρικό χρίσμα Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικανών, το διαρκές… κουτσομπολιό αφορούσε την εκτίμηση ότι, ο επόμενος Πρόεδρος των ΗΠΑ θα προέρχεται από το κόμμα του Αβραάμ Λίνκολν. Που στις μέρες μας έγινε το κόμμα της οικογένειας Μπους, του Μιτ Ρόμνεϊ και εσχάτως του Ντόναλντ Τραμπ.

Η παράμετρος που όλοι είχαν υποτιμήσει, αφορούσε τον τελευταίο. Τον Ντόναλντ Τραμπ. Τον εκκεντρικό μεγιστάνα του real estate, η υποψηφιότητα του οποίου ξεκίνησε ως... φάρσα, για να τον αντικρίζουν σήμερα όλο και περισσότεροι με δέος, καθώς οι αναλύσεις συγκλίνουν στη συντριπιτική πιθανότητα να κερδίσει τον Νοέμβριο τη Χίλαρι Κλίντον, και να πάρει εκείνος τα κλειδιά του Λευκού Οίκου.

Μέχρι εκείνο το σημείο βέβαια, έχουμε ακόμη δρόμο. Το βέβαιο ωστόσο είναι ότι, το πολιτικό φαινόμενο Τραμπ θα μας απασχολήσει μελλοντικά σε επίπεδο ανάλυσης της πολιτικής στρατηγικής και επικοινωνίας, τόσο για τη δημιουργία του, όσο και για τις σκανδαλιστικές αντοχές που επιδεικνύει.

Οι περισσότερο μετριοπαθείς αναλυτές των ΗΠΑ, ακόμη και στενοί συνεργάτες του Μπαράκ Ομπάμα, θεωρούν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είναι “αναπόφευκτος”, κυρίως επειδή διάβασε νωρίς και εγκαίρως τις καινούριες προτεραιότητες της αμερικανικής κοινωνίας.

Έπιασε τον παλμό του μέσου Αμερικανού, και κατάφερε να ενσωματώσει τη ρητορική του στη δημόσια σφαίρα, ακόμη και με τις ακραίες και ρατσιστικές υπερβολές της.

Μετά και τις χθεσινοβραδινές νίκες του… παντού, και στις πέντε Πολιτείες στις οποίες στήθηκαν κάλπες, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει κερδίσει ουσιαστικά το προεδρικό χρίσμα. Και προετοιμάζεται να “καταπιεί” την τοξική και γεμάτη αρνητικές φορτίσεις Χίλαρι Κλίντον, στην αναμέτρηση του Νοεμβρίου για τον Λευκό Οίκο.

Το ακόμη πιο ενδιαφέρον στοιχείο ωστόσο, που εν πολλοίς αντανακλά τις κοινωνικές ρίζες του φαινομένου Τραμπ, και εξηγεί τον τρόμο των Δημοκρατικών, αφορά στη λαϊκή ψήφο. Και το ρεκόρ που πέτυχε ήδη ο Τραμπ, ξεπερνώντας τα 9,9 εκατομμύρια ψήφων μέχρι σήμερα στις προκριματικές εκλογές.

Ο εκκεντρικός μεγιστάνας του real estate έχει ήδη ξεπεράσει κατά περίπου 100.000 τις ψήφους που συγκέντρωσε το 2012 ο Μιτ Ρόμνεϊ, στο σύνολο των προκριματικών, και είναι βέβαιο ότι θα σπάσει το ρεκόρ του Τζορτζ Μπους του νεώτερου, ο οποίος συγκέντρωσε το 2000 10,8 εκατομμύρια ψήφους στη διαδικασία των προκριματικών.

Φυσικά, ο Τραμπ έχει λιγότερες ψήφους από τη Χίλαρι Κλίντον. Μόνο που η πραγματική σύγκριση αφορά στο πόσο έχει καταφέρει να κινητοποιήσει την κοινωνική βάση των Ρεπουμπλικανών, αν όχι να τη διευρύνει. Και το γεγονός ότι φτάνει στα επίπεδα του 2000, δείχνει ότι το κόμμα του Λίνκολν ετοιμάζεται για τη μεγάλη επιστροφή του στον Λευκό Οίκο.

Ακόμη και με σημαιοφόρο ένα… ανέκδοτο. Οι Δημοκρατικοί άλλωστε κέρδιζαν πάντα περισσότερες ψήφους από τους Ρεπουμπλικανούς υποψηφίους στις προκριματικές εκλογές. Ακόμη και ο Τζον Κέρι, το 2004, είχε περισσότερες ψήφους από τον Μπους, ο οποίος φυσικά διατήρησε άνετα την Προεδρία στην τελική μάχη σε παναμερικανικό επίπεδο.

Έχει λοιπόν προχωρημένο ενδιαφέρον το γεγονός ότι, μαζικά κοινά Ρεπουμπλικανών και… άλλων, επιστρέφουν στις κάλπες. Για χάρη του Τραμπ. Ή μάλλον, για να σταματήσουν τη Χίλαρι, όπως πιστεύουν οι περισσότερο “ψαγμένοι” πολιτικοί αναλυτές στις ΗΠΑ.

 ysterografa.gr