Η ΕΥΠ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ολοκληρωτικό κράτος των αριστερών

Διέψευσε εχθές ο διοικητής της ΕΥΠ, Γιάννης Ρουμπάτης το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Τagesspiegel, στο οποίο τον εμπλέκει στην υπόθεση των διαρροών των καυτών διαλόγων Τόμσεν – Βελκουλέσκου.

“Ο Γιάννης Ρουμπάτης είναι ένας άνθρωπος του Τσίπρα, θεωρείται ως...

η εύλογη πηγή της διαρροής”, αναφέρει χαρακτηριστικά το γερμανικό δημοσίευμα, κάτι που διέψευσε ο επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, που προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
“Αποστολή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών είναι η προστασία της Εθνικής μας Ασφάλειας και της Εθνικής μας Κυριαρχίας. Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών λειτουργεί με βάση την ελληνική νομοθεσία, η οποία απαιτεί πάντα Εισαγγελική Παραγγελία για την αντιμετώπιση εγκληματικών δράσεων ή άλλων απειλών”.

Ο κ. Ρουμπάτης υπονοεί ότι η υποκλοπή δεν θα μπορούσε να γίνει παρά μόνο με εισαγγελική παραγγελία και στο πλαίσιο αντιμετώπισης εγκληματικών δράσεων.
Αναμενόμενη η αντίδραση του κ. Ρουμπάτη. Και λογική. Και ο κύριος λόγος για να τον πιστέψουμε είναι οι πληροφορίες που εδώ και πολύ καιρό κυκλοφορούν στην “δημοσιογραφική πιάτσα” και οι οποίες αναφέρουν ότι βαλιτσάκια υποκλοπών όπως αυτό της ΕΥΠ εδώ και πολύ καιρό κυκλοφορούν ευρέως στην πρωτεύουσα και χρησιμοποιούνται για λογαριασμό διαφόρων ανθρώπων ο καθένας εκ των οποίων έχει τους δικούς του σκοπούς.

Παρόλα αυτά υπάρχει ένα τεράστιο ερωτηματικό. Το ερωτηματικό της πολιτικοποίησης των κάθε είδους υπηρεσιών του κράτους επί ΣΥΡΙΖΑ. Το φαινόμενο φυσικά ήταν παλαιότερο. Και παλαιότερα οι ΠΑΣΟΚοι έβαζαν πασόκους στις διάφορες υπηρεσίες και φυσικά το ίδιο έκαναν και οι νεοδημοκράτες. Ήταν κάτι λίγο πολύ αναμενόμενο και από τους διορισθέντες αλλά και από τους “επίδοξους διαδόχους” τους.

Ο τρόπος όμως με τον οποίο κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι δίνει μια μάχη για κάτι πολύ περισσότερο. Δείχνει ότι παλεύει για την πλήρη κομματικοποίηση του κράτους. Και αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο. Όταν μάλιστα ο νύν πρωθυπουργός αποκαλούσε “προδότες” και “γερμανοτσολιάδες” τους πολιτικούς του αντιπάλους, η “δράση” τους δεν μετατρέπεται αυτόματα σε “ζήτημα εθνικής ασφαλείας”;

Η διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων κομμάτων είναι ότι αυτά είχαν αποδεχθεί τους κανόνες μιας διεφθαρμένης αλλά αστικής τάξης πραγμάτων, ενώ οι λενινιστές του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν στο τέλος του τούνελ ένα κόμμα το οποίο διαπλέκεται απόλυτα με τον κρατικό μηχανισμό. Όχι χάριν ρουσφετίου αλλά χάριν ιδεολογίας.

Και είναι γνωστό αυτό. Και είναι γνωστό ότι όταν το κόμμα ταυτίζεται με το κράτος, αυτοί οι οποίοι εναντιώνονται στο κόμμα, εναντιώνονται στο κράτος. Άρα αποτελούν αντικείμενο όχι μόνον της ΕΥΠ αλλά και κάθε υπηρεσίας. Οι πολιτικοί αντίπαλοι έγιναν ήδη “προδότες”. Και αυτό θα πρέπει να προκαλεί ανησυχία.

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr