από φανατικό μουσουλμάνο, επειδή έκαμε πιάτσα κοντά σε ισλαμικό τέμενος.
Η Μαριάννα Πόπα ήταν έγκυος στην 4η εβδομάδα κύησης της...
Στο εικονίδιο, κάτου από τη φωτογραφια της, βλέπετε τη σκατόφατσα του φονιά.
Το περιστατικό αυτό μου το θύμισε φίλη αναγνώστρια, επ' ευκαιρία της απόφασης για την ανέγερση του ισλαμικού τεμένους στον Ελαιώνα, η οποία ψηφίστηκε
και από τους νεοδημοκράτες και από τους ποταμίσιους και από τους καραγκιοζηδες του Λεβέντη και από τους θλιβερούς πασοκους [και φυσικα και απο το ΚΚΕ]
Η φίλη μου είναι Ελληνίδα πόρνη και τα τελευταία χρόνια κάμει πιάτσα στη λεωφόρο Αθηνών,
κοντά στο εκκλησάκι του προφήτη Δανιήλ.
Το κείμενο αυτό μου το έστειλε στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο και το δημοσιεύω με τη δική της ορθογραφία, χωρίς καμία δική μου επέμβαση.
Θεώρησα μάλιστα καλό να της δώσω ως ψευδώνυμο το όνομα "Μαριάννα", εις ανάμνησιν της δολοφονημενης συναδέλφου της.
Γιατί μερικά πράγματα πρεπε να τα κραταμε στη μνημη μας,
επειδή πολύ συντομα θα τα δουμε και στις δικες μας γειτονιες - κι ας μην ειμαστε δηλωμενες πουτανες...
Από τη Μαριάννα του προφήτη Δανιηλ
«Είμαι η Μαριάννα του προφήτη Δανιήλ. Έτσι δηλαδή με ξέρουνε όλοι στην πιάτσα…
Κύριε Λευτέρη, σου τα γράφω εσένα να τα πεις, όπως ξέρεις να τα λες.
Μορφομένα και καλιεργημένα, αλλά στο μαγκιόρηκο και στο ασημβίβαστο.
Γιατί εγώ, μπορεί να τέλειωσα το Γημνάσιο αλλά δεν το έχω το μπούρου-μπούρου και αγχόνομαι, η γυναίκα…
Λοιπόν κ. Λευτέρη δεν ξέρω αν το θυμάσαι, που το 2014, σκότοσε ένας μουσουλμάνος μια ιερόδουλη στο Λονδίνο, επειδή λέει έκανε πιάτσα κοντά σε τζαμί.
Αυτή την κοπέλα τη λέγανε Μαριάννα, σαν εμένα δηλαδή και ήτανε έγκηος!
Και ποιο ήταν το έγκλημα της?
Ότι εκδίδονταν λέει κοντά σε τζαμί, που είναι ιερός τόπος για τους μουσουλμάνους!!!
Δεν λένε όμως τίποτα για τις δικές τους πουτάνες, που γαμιούνται στα σκαλάκια του αγίου Παντελεήμονα ή για τους μαύρους επηβήτορες, που επιδεικνύουν τις πούτσες τους στο προαύλιο της Αγίας Φωτεινής ή για τους πακιστανούς γαμπρούς που πηδιούνται απέξω από τους αγίους Ταξιάρχες στο πεδίον του Άρεος.
Αυτονών δηλαδή ο Θεός προσβάλετε, ενώ ο δικός μας όχι?
Εγώ κύριε Λευτέρη μου ούτε καμιά ρατσίστρια είμαι, ούτε καμιά κυρία, να περνάω από τα χαυτήα με κλειδομένες τις πόρτες και τα παράθυρα του αυτοκινήτου μου και μετά να το παίζω φιλάνθροπη και πολυπολιτισμικιά και ωραία.
Μια πουτάνα είμαι κι ανήκω στον πιο πάτο από τους κοινονικούς πάτους. Τόσο πάτο δηλαδή, ώστε κι αυτοί που λογίζονται οι πιο τελευταίοι απ όλους, όπως οι μπαγκλαντεσιανοί ζήτουλες, να έρχονται και να ξεχαρμανιάζουν απάνω μου.
Και ξέρεις κάτι?
Καμιά κυρία δεν ξέρει αυτά που ξέρω εγώ, για όλες τις αρσενικές φυλλές του πλανήτη!!!
Και δεν τα ξέρουν, γιατί αυτές δεν ήταν ποτέ τους υποχρεομένες να παίρνουνε πακιστανούς που βρωμάνε σαν ελέφαντες, ούτε αφγανούς που δεν ξέρεις αν θα σου βγάλουνε το πουλί τους ή το μαχαίρι τους, ούτε αλβανούς, που όταν χήνουνε πάνω σου σε φτύνουνε μετά στη μούρη, ούτε σουδανούς, που σου δαγκόνουνε τα κωλομέρια λες και είσαι ζαμπόν, ούτε… ούτε… ούτε [και που να κάτσω να σου αφηγηθώ λεπτομέριες!!!]
Αυτά που ακούς να λένε στα σαλόνια, ότι τάχα μου όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, άσχετα σε ποιον θεό πιστεύουνε, να έρθουνε να μου τα πούνε εμένα και να τις ρίξω μετά στο λάκο με τα μπαγκλαντεσιανά κολοδάχτυλα, να δω εγώ αν θα το εφχαριστηθούνε.
Το ξέρεις ότι σε μία φίλη μου, δυο αλβανοί την έχοσαν στο αυτοκίνητο και την πήγαν στο δασάκι πίσω από τον προφήτη Δανιήλ και της κόψανε τις ρόγες από τα βυζιά της, που της τις κρεμάσανε μετά σκουλαρίκια? Το ξέρεις ότι άμα αρχίσω να σου λέω ιστορίες από τη βία που κουβαλάνε μέσα τους όλοι αυτοί οι λαθρομετανάστες, θα ψάχνεις να βρεις που να πας για να ξεράσεις?
Γι αυτό και δεν υπάρχει πουτάνα σ’ αυτές τις πιάτσες που να μην προστατεύετε.
Αλλά άμα εξαρτάσε από τους νταβατζηδες κ. Λευτέρη, δεν έχεις δικαίομα να πεις όχι.
Είσαι αναγκασμένη να τους παίρνεις όλους.
Και τους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς και τους άθεους και τους μαύρους και τους μελαμψούς και τους λευκούς και τους κιτρινιάριδες και τους χοντρούς και τους λιανούς και αυτούς που πλένουν τα πόδια τους και τους βρομιαρέους.
Όλους!!!!
Τον βλέπεις και σου γυρνάνε τα άντερα αλλά τα πόδια θα τα σηκόσεις ίσαμε την οροφή του αυτοκινήτου.
Και σου τα λέω αυτά, όχι γιατί θέλω να παραπονεθώ για τις δυσκολίες του επαγγέλματος [στο κάτω-κάτω ας μην γινόμουνα πουτάνα] αλλά για να σου δόσω να καταλάβεις, ότι κάτι παραπάνω γνωρίζω εγώ για τους ανθρώπους από ότι οι σαλονάτες γκόμενες.
Να ρθουνε λοιπόν να μου πουνε εμένα ότι τάχα μου όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, ασχέτως σε ποια φυλλή ανήκουν και σε ποιο θεό πιστεύουν.
Όχι δεν είναι ίδιοι, κ. Λευτερη.
Υπαρχουνε άτιμες ράτσες σαν τους Αλβανούς και σαν τους Αφγανούς, που η Παναγιά να σε φηλάει, από δαύτους.
Ανάμεσα στους Έλληνες ή ανάμεσα στους Πακιστανούς μπορείς να βρεις καλά παιδιά.
Αλλά καλόν Αλβανό η καλό Αφγανό, εγώ ακόμα δεν έχω σηναντήσει [και έχω πάρει μπόλικους, να ξέρεις…]
Οι βολλεμένοι που την αράζουν στο σπιτάκι τους, αλλά δεν είναι αναγκασμένοι να γυρνάνε στους δρόμους και να τρώνε στη μάπα αυτό το σκυλολόη, μπορούν να λένε ότι θέλουν.. Εγώ όμως που τους έχω από πάνω [κυριολεκτικώς] σου λέω ότι όλα αυτά περί ισότητας και περί πολυπολιτισμικότητας, είναι μπούρδες.
Υπάρχουν φυλλές και ράτσες που η καθεμιά έχει τα δικά της χαρακτιριστικά.
Κι από ορισμένες ράτσες, καλά θα κάμεις να φυλάγεσε κι οποιανής σου λέει: «έλα μωρε, άνθρωποι είναι κι αυτοί σαν όλους τους άλλους», να της λες να τους πάρει στο σπίτι της, για να δει τη γλήκα.
Κι η πιο χειρότερη περίπτωση για μας τις γυναίκες κ. Λευτέρη [όλες τις γυναίκες κι όχι μόνο τις πουτάνες] είναι τοισλαμ.
Ναι δεν λέω…
Δεν είναι ολοι οι μουσουλμάνοι κακοί. Ούτε είναι όλοι τους σαν αυτούς που ρίχνουνε οξύ στα μούτρα των γυναικών τους, που έχω δει κάτι τέτοιες φωτογραφίες στο ίντερνετ και κατουρέμαι απάνω μου.
Αλλά θα σου πω εγώ, που τους έχω μάθει κι από την καλή κι από την ανάποδη.
Ο μουσουλμάνος, ο κάθε μουσουλμάνος, είτε καλός, είτε μούτρο, τη γυναίκα τη βλέπει σαν το ζώο. Και πιο πολύ από όλες, τη γυναίκα που του ανοίγει τα πόδια της.
Τις μανάδες τους, τις αδερφές τους, καμιά φορά και τις συζύγους τους, ειδικά άμα τους έχουνε γεννήσει αγόρια, μπορεί και να τις σεβαστούν. Αλλά τη γυναίκα που τη νιόθει για ερωμένη, ο μουσουλμάνος δεν της δίνει μεγαλύτερη αξία από όση θα έδινε στην τρήπα της λεκάνης του.
Αυτοί, δεν έρχονται σε μας τις ιερόδουλες γα να ξεχαρμανιάσουν, όπως οι άλλοι. Αυτοί έρχονται για να μας φτύσουν! Για να αισθανθούν ότι βρήκανε κι ένα ανθρώπινο πλάσμα που ζει σε μεγαλύτερη μιζέρια από δαύτους.
Μου χει τύχει να ανοίξω τα πόδια μου σε πακιστανό που έπλενε τζάμια στα φανάρια.
Κι αφού μου έκανε ότι μου έκανε, γύρισε μετά και με έφτησε ο αλύτης.
-Ξεκολιάρα μου λέει!
Πιος? Αυτός που ικανοποιήθηκε από τον κωλο μου… Ούτε καν αυτό δεν εχτιμάνε τα ζώα!!!
Τους φοβάμε κυριε Λευτερη. Κι από τη στιγμη που έμαθα τι έκαναν σ αυτή τη γυναίκα στο Λονδίνο, δεν μπορώ να κημηθώ τα βράδια.
Ξέρεις, αργά ή γρήγορα θα μας το χτίσουν κι εδώ το τζαμί.
Ο προφήτης Δανιήλ, το εκκλησάκι μου, βρίσκεται μια ανάσα απόσταση από τον Βοτανικό. Εκεί δηλαδή όπου θα γίνει το μεγάλο τέμενος της Αθήνας. Εκεί που σε λίγα χρόνια θα είναι το άβατο του Ισλαμ.
Τα πάντα όλα, ένα γύρο θα αλλάξουν ριζικά. Θα απαγορεύετε να βγάλεις το σκύλο σου βόλτα, θα απαγορεύετε να ψήνεις χοιρινό, θα απαγορεύετε να κηκλοφοράει γυναίκα με κοντή φουστίτσα, θα απαγορεύετε να χτυπάνε οι καμπάνες των εκκλησιών και προπαντός, θα απαγορεύετε να κάνουμε πιάτσα εμείς οι ιερόδουλες, επί ποινεί θανάτου!!!
Και μην περιμένεις καμιά αντίσταση από κανέναν.
Οι άντρες κ. Λευτέρη μου, στις μέρες μας, έχουνε γίνει όλοι πουσταριά [και να με συγχωρνάς που στο λέω…]. Σιγά μην βγουν να φωνάξουν εναντίον εκείνων που τους πηδάνε…
Θα μας το φορέσουνε φέσι το τέμενος, και να μου το θυμηθείς!!!
Παίζονται εδώ μεγάλα συφέροντα, σαν αυτά γράφεις εσύ και μετά σε λένε φασίστα.
Θα μας το μαγειρέψουνε μια χαρά και μετά αλλήμονο μας.
Εμείς οι πουτάνες τουλάχιστον, θα πρέπει ή να αλλάξουμε δουλιά ή να αλλάξουμε πιάτσα…
Και θα μου πεις, εντάξει… Τράβα ρε κορίτσι μου να στύσεις το μαγαζάκι σου αλλού. Στο κάτω –κάτω κινητό είναι το εμπόρευμα σου, Τα παίρνεις στο βρακή σου και το πας όπου θες…
Όχι, δεν είναι έτσι και εσύ το ξέρεις πιο καλά απ’ όλους…
Και δεν σου λέω ότι όλες οι πιάτσες ελέγχονται πια από αλλοδαπούς νταβατζήδες.
Για κάμε τη μαλακία να πας να δουλέψεις Πατίσσια, αν δεν ανήκεις σε μια από τις συμμωρίες της περιοχής…
Έτσι και μπεις ανάμεσα στις μαύρες, θα σε φάει το μαύρο το φίδι
Έτσι και χωθείς ανάμεσα στις αλβανοουκρανίδες, θα σε φάει το αλβανικό λεπίδι.
Θα μου πεις, αυτό διορθώνετε. Αλλάζεις νταβατζή και τελειώνει η υπόθεση.
Έτσι κι αλλιώς, όπως σου τα παίρνουνε στην πιάτσα του βοτανικού, θα στα παίρνουνε και στην πιάτσα της πατισσίων.
Σωστό.
Ωστόσο, εγώ κύριε Λευτέρη μου γεννήθηκα στον Κολονό. Δυο βήματα από το άλσος όπου κι εσύ έχεις γράψει ότι ήρθε κάποτε ο τυφλός Οιδίποδας να ζητίσει έλεος…
Το εκκλησάκι του προφήτη Δανιήλ, είναι δεμένο με τη ζωή μου.
Και θες να σου πω κάτι, ακόμα?
Προτού γίνω πουτάνα, ήμουν κι εγώ άνθρωπος σαν εσάς.
Και σαν άνθρωπος είχα νιόσει τον έρωτα. Ξέρεις που έδοσα το πρώτο μου ραντεβού, με τον πρώτο μου [και τελευταίο έρωτα?}
Στο εκκλησάκι του προφήτη δανιήλ.
Κι αλλάξαμε το πρώτο μας φιλί στο παρκάκι, πίσω από τον Βοτανικό κήπο…
Θυμάμαι… Τον έλεγαν Αργύρη…
Και την κόρη μας, που δεν τη γνώρισε ποτέ του, τη βάφτησα Αργυρώ…
Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που ίσως σου την αφηγηθώ καμιάν άλλη φορά…
Ναι, έχω κι εγώ κάτι ανθρώπινο να θυμάμαι κύριε Λευτέρη. Κι αυτό το τόσο δα που μου απομένει από τη μνήμη μου, κάπιοι θέλουν να μου το πάρουν.
Κάπιοι που ήρθανε εδώ, χωρίς να τους καλέσει κανένας, με το έτσι θέλω και με την προστασία των αφεντάδων, που μας εκμεταλεύονται όλους μας.
Κι αυτοί οι κάπιοι απαιτούν να μας τα πάρουνε όλα. Ακόμα κι όσα δεν ζούμε πια αλλά τα θημόμαστε, για να μπορούμε να ζούμε…
Εμένα κ. Λευτέρη το εκκλησάκι του προφήτη Δανιήλ με κρατάει ακόμα όρθια στα πόδια μου, για να μπορώ να τα ανήγω, χωρίς να με παίρνει από κάτω…
Στήνομαι απέξω κάθε βράδι, κοιτάω το σταυρό και λέω στον εαυτό μου…
Εντάξει, ρε Μαριάννα…. Ήσουν κι εσύ άνθρωπος, κάποτε… Δεν χάνετε έτσι ρε κορίτσι μου, η ανθρωπινότητα…
Κατάλαβες τώρα κ. Λευτέρη?
Δεν είναι μοναχά τα περασμένα που κρεμιούνται από τις μνήμες μας. Είναι και τα τωρινά. Κι αν μας τα πάρουν αυτά, θα είναι σαν να μας παίρνουν ένα κομμάτι από την ψηχή μας…
Τώρα θα μου πεις… Σιγά μωρή, μην έχεις κι εσύ ψηχούλα. Καλά σου κάνουνε και σου τα παίρνουνε. Σάμπως πάλεψες για όλα τούτα?
Ναι! Ίσως και να μου αξίζει αυτή η τιμωρία, μιας και έγινα πουτάνα και κάθομαι να με πηδάνε...
Αλλά δεν αξήζει αυτή η τιμωρία σε μια ολόκληρη πατρίδα. Γιατί οι πατρίδες κ. Λευτέρη δεν νομίζω ότι είμαστε μόνο εμείς, που ζούμε τώρα, εδώ χάμου. Πατρίδες είναι κι αυτοί που ζήσανε εδώ πριν από μας και τα παιδιά μας, που θα ζήσουνε εδώ μετά από μας.
Κι αυτοί δεν φταίνε, σε τίποτα να ξανακούσουνε τη φωνή του μουεζίνι, μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς….
Έτσι δεν είναι?
Εξόν κι αν το χουμε αποφασήσει, αυτή την πατρίδα να την κάνουμε πιο μεγάλη πουτάνα κι από εμένα ακόμα…
Αυτά είχα να σου πω κύριε Λευτέρη.
Γράψτα σε παρακαλώ, έτσι μορφομένα που τα γράφεις εσύ, να τα διαβάσω τουλάχιστον εγώ και κανα δυο κολλιτές μου, που ξέρουμε τι παναπεί ισλαμ και τρέχουμε να φύγουμε, όποτε ακούμε «Αλλάχ ακμπαρ...»
Γιατί δεν ξέρεις…
Αύριο, μεθαύριο που θα έρθουνε οι κατακτητές μας να χτήσουν εδώ τα τζαμιά τους, μπορεί κάπιες από εμάς να βρεθούμε σφαγμένες, πλάι στις βουβές καμπάνες των παλιών μας εκκλησιών.
Σαν τη κακομοίρα τη Μαριάννα στο Λονδίνο, που σου στέλνω και τη φωτογραφία της
Να έχουμε προλάβει τουλάχιστον να εκπέμψουμε το: «τελευταία ένδιξη SOS», προτού μας καρφόσουνε κανα στιλέτο στην πλάτη…
Α, και να μην ξεχάσω να σου πω κ. Λευτέρη, ότι δεν με λένε πραγματικά Μαριάννα αλλά σου έδοσα ψεύτικο όνομα, επειδή φοβάμαι αυτό το ρουφιανότσουρμο [που λες κι εσυ] περισσότερο από ότι φοβάμαι τους νταβατζήδες μου…
Γιατί οι νταβατζήδες τουλάχιστον σε μαχαιρώνουνε για τις πράξεις σου, ενώ αυτές οι ήαινες σε μαχαιρόνουνε για τις ιδέες σου…»
Για την αντιγραφή και τη δημοσίευση...
Λευτέρης Πανούσης
[Χωρίς σχόλια, από μέρους μου...]
panusis.blogspot.gr/2016/08/blog-post_8.html
www.e-koutsobola.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου