Οι πιο καλοί οι μαθητές, η πιο μεγάλη εξαπάτηση

Γιώργος Καρελιάς
(Πηγή : www.protagon.gr)
Μέσα σε δυόμισι μήνες η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου συμφώνησε σε όλα με τους δανειστές και δύο φάσεις των Προαπαιτούμενων ολοκληρώθηκαν ομαλά.

Οποιος πιστεύει ότι στην τρίτη φάση, στις αρχές του νέου χρόνου, δεν θα συμβεί το ίδιο, επειδή τότε θα έχουμε τα πιο δύσκολα (Ασφαλιστικό κ.α), καλύτερα ας αλλάξει πλευρό...

 

Γιατί δεν θα συμβεί αυτό, δηλαδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν θα τα σπάσει με τους «σκληρούς» τους κουαρτέτου; Ας το εξηγήσουμε βήμα-βήμα:

 

1. Κανονικά, αυτές τις μέρες η  νέα κυβέρνηση «κοινωνικής ευαισθησίας» (κατά Τσίπρα) θα έπρεπε να ετοιμάζεται να καταβάλει την 13η σύνταξη. Ηδη θα έπρεπε να έχει επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ. Αντ’ αυτών, συμβαίνουν τα εξής: Πρώτον, ανακοίνωσε ότι θα δώσει επίδομα θέρμανσης, που θα είναι το μισό από αυτό που είχε δώσει η «ανάλγητη και νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, την οποία ο Αλέξης Τσίπρας κατακεραύνωνε ότι άφηνε τους φτωχούς ανθρώπους να παγώνουν και να πεθαίνουν από τις αναθυμιάσεις των μαγκαλιών. Ασχολείται κανείς σήμερα με  αυτά; Δεύτερον, είναι ήδη ειλημμένη απόφαση η περικοπή των επικουρικών συντάξεων από μια κυβέρνηση που κατηγορούσε την προηγούμενη για τη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος». Τρίτον, το ΕΚΑΣ αποτελεί παρελθόν. Τέταρτον, οι κύριες συντάξεις έχουν ήδη περικοπεί με την εισφορά υπέρ ΕΟΠΥΥ και μένει να δούμε πού θα καταλήξει η «σκληρή» διαπραγμάτευση για τις νέες περικοπές.

 

2. Το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» έγινε «τα (κατά ΣΥΡΙΖΑ) κοράκια ήρθαν». Πρώτα για τα εκτός πρώτης κατοικίας και τα επιχειρηματικά δάνεια και τη συνέχεια θα τη δούμε μετά τις 15 Φεβρουαρίου (τότε λήγει η συμφωνία για τα «κόκκινα» δάνεια, που επιτεύχθηκε χτες).

 

3. Η ιδιωτικοποίηση των 13 περιφερειακών αεροδρομίων, η οποία κατά τον κ. Τσίπρα (εδώ) ήταν «ξεπούλημα»  και επιστροφή στη φεουδαρχία» και, κατά τον κ. Καμμένο, «εθνικά επικίνδυνη» πράξη, προχωράει ανεμπόδιστη.

 

Για να μην υπάρχει παρεξήγηση: ορισμένες από αυτές τις αποφάσεις είναι σωστές (τι νόημα έχει, για παράδειγμα, να κρατάς υπό κρατικό έλεγχο περιφερειακά αεροδρόμια-αχούρια;), έστω κι αν κονταροχτυπιούνται με τις προ ολίγων μηνών εξαγγελίες. Η επισήμανση αυτών των ανακολουθιών έχει το εξής νόημα: για να καταδειχθεί η αμετάκλητη απόφαση Τσίπρα-Καμμένου να μείνουν πάση θυσία στην εξουσία και αυτό συνδέεται άρρηκτα με την πλήρη συμμόρφωση στις υποχρεώσεις έναντι των δανειστών. Αυτό έχει και τη θετική πλευρά του, διότι τους προσγειώνει στην πραγματικότητα και υπάρχει η ελπίδα ότι, αποβάλλοντας ιδεοληψίες και, δήθεν, αντιστάσεις, μπορεί να επανέλθει κάποια σταθερότητα στην οικονομία.

 

Oμως, υπάρχει και η κακή πλευρά. Επειδή όλα γίνονται για την παραμονή στην εξουσία (αυτό φαίνεται και από τη συνέχιση της πάγιας πρακτικής των τελευταίων 40 χρόνων στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με τον εκάστοτε κομματικό στρατό), υπάρχει o βάσιμος φόβος ότι οι θετικές πλευρές της κωλοτούμπας θα χαθούν μέσα στο γενικότερο αλαλούμ και την ανικανότητα των μηχανισμών να παρακολουθήσουν τις όποιες θετικές κινήσεις κορυφής.

 

Μέσα από την πιο μεγάλη πολιτική εξαπάτηση των τελευταίων χρόνων, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αποδεικνύεται ως ο πιο καλός μαθητής στην αποδοχή και εφαρμογή των δεσμεύσεων που ανέλαβε. Ποια άλλη κυβέρνηση θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά χωρίς να κουνιέται φύλλο; Η κυβέρνηση Παπανδρέου έπεσε λοιδορούμενη, επειδή έκανε τα ίδια που κάνει η σημερινή. Την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έριξαν οι δανειστές (αντικειμενικά αυτό έγινε, δεν υπαινισσόμαστε καμιά συνωμοσία). Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δεν αντιμετωπίζει κανέναν τέτοιον κίνδυνο. Τα περί «υπονόμευσης», που επινοεί κάθε τρεις και λίγο, είναι προπαγανδιστικό τρικ, με στόχο να μη λακίσει κανένας βουλευτής της πλειοψηφίας από κάποια κρίσιμη ψηφοφορία. Η κωμωδία με το «διώξιμο» του ΔΝΤ και η άτακτη υποχώρηση την επομένη το αποδεικνύει περίτρανα.

 

Οι κ.κ. Τσίπρας και Καμμένος αποδείχτηκαν μετρ της εξαπάτησης. Τώρα αποδεικνύονται οι πιο καλοί εφαρμοστές των μέτρων που είχαν καταγγείλει. Εχουν τις προϋποθέσεις να παραμείνουν περισσότερο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, αρκεί να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τη  γνωστή ρήση του Αβραάμ Λίνκολν: «Μπορείς να ξεγελάς τους πάντες για λίγο καιρό, τους λίγους για πάντα, αλλά όχι τους πάντες για πάντα».