Τα τζαμιά είναι επί της ουσίας η αφετηρία του Τζιχάντ!

Την τελευταία εβδομάδα, μετά την αποκάλυψη για την ύπαρξη τζιχαντιστών στο “Ισλαμικό Κράτος” οι οποίοι στρατολογήθηκαν στην χώρα μας και συγκεκριμένα στην Αθήνα, ξαναήλθε στην επικαιρότητα το θέμα των τζαμιών που βρίσκονται σε αυτή.

Στην Αθήνα υπάρχουν περισσότεροι από 200 χώροι που λειτουργούν ως...

παράνομα τζαμιά, εξυπηρετώντας χιλιάδες μουσουλμάνους. Ίσως ο αριθμός τους πια να ξεπερνά και τα 300-400. Τι σημαίνει όμως αυτή η “άνθιση” των θρησκευτικών τόπων των μουσουλμάνων για την δικά μας πατρίδα, πέρα από την δυσφορία ή τα προβλήματα που οι χώροι αυτοί δημιουργούν στους γείτονές τους;

Το παράδειγμα της Βουλγαρίας!

Ο Βούλγαρος πολιτικός επιστήμονας Ντιμιτάρ Αβράμοφ, εκτιμά ότι όλη αυτή η δραστηριότητα επηρεάζει αρνητικά τόσο την ασφάλεια όσο και την δημοκρατία στη χώρα και ότι ο κίνδυνος του Ριζοσπαστικού Ισλαμισμού πρέπει να γίνει γνωστός στο λαό.«Οι προσπάθειες που γίνονται για τη διάδοση του ριζοσπαστικού Ισλάμ, δεν είναι μόνον μια επίθεση κατά της χώρας μας, αλλά και εναντίον ολόκληρης της Ευρώπης. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποτραπεί. Χρειάζεται ενημέρωση του κοινού.

"Η συμπεριφορά των μυστικών υπηρεσιών και των κυβερνήσεων μας πρέπει να αλλάξει. Εξακολουθούν να λειτουργούν κάτω από τις παλιές κομμουνιστικές αρχές και αποτελούν κράτος εν κράτει, χωρίς να έχουν πρόσβαση σε αυτές τα μέσα ενημέρωσης και ο λαός», είπε χαρακτηριστικά.Οι εκπρόσωποι της μουσουλμανικής θρησκευτικής κοινότητας στη Βουλγαρία, αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με ριζοσπαστικές οργανώσεις και τονίζουν τη θέλησή τους να συνεργαστούν πλήρως με τις επίσημες αρχές.

«Υποστηρίζουμε τις δράσεις των μυστικών υπηρεσιών και των εισαγγελέων για την καταπολέμηση των ριζοσπαστών μουσουλμάνων. Είναι γνωστό ότι η ριζοσπαστικοποίηση έρχεται από το εξωτερικό. Εμείς είμαστε πιστοί πολίτες της χώρας μας, παρά την μεγάλη καταστολή που έχουμε υποστεί από το κομμουνιστικό καθεστώς» υποστηρίζει ο μουφτής Μίμιν Μπιράλ. Γίνεται φανερό ότι η βουλγαρική κυβέρνηση δεν ήθελε να παραδεχθεί ότι στη Βουλγαρία επεκτείνεται ο ριζοσπαστικός ισλαμισμός. Οι λόγοι είναι προφανείς.

Ωστόσο το φαινόμενο αυτό παρουσιάζεται σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν στον κοινωνικό ιστό τους, μουσουλμάνους.
Ιδιαίτερα, όμως, για τη Βουλγαρία, τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά, όταν ο μουσουλμανικός πληθυσμός έχει ανέλθει στο 13 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού.

Ανεξέλεγκτη η κατάσταση στην Ελλάδα 

Το ίδιο ακριβώς πράγμα συμβαίνει και στην χώρα μας. Σε μεγαλύτερο μάλιστα βαθμό. Εδώ η Πολιτεία όχι μόνον δεν ελέγχει τα τζαμιά όπως θα έπρεπε (όπως άλλωστε προκύπτει εκ του αποτελέσματος) αλλά μάλιστα πριμοδοτεί και την παράνομη ύπαρξή τους ακόμη και με... φύλαξή τους. Φύλαξή τους προφανώς από τις αντιδράσεις κάποιων κατοίκων, που κάποιες φορές είναι αλήθεια ότι οδήγησαν και σε συγκρούσεις. Και τις οποίες ήλθε π.χ. να αντιμετωπίσει ο νέος “αντιρατσιστικός” νόμος, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται ειδική διάταξη για τους “θρησκευτικούς χώρους”.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο θόρυβος στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα και της Πλατείας Αττικής. Ένα μεγάλο μέρος αυτού του “θορύβου” έγινε, γύρω από ένα παράνομο τζαμί, σε απόσταση ενός στενού από την Πλατεία Αττικής, το οποίο έγινε δύο – τρείς φορές επίκεντρο επεισοδίων. Σύμφωνα με τους κατοίκους, αυτό χρησιμοποίησαν ως “ορμητήριο” παράνομοι λαθρομετανάστες, για να προβούν σε επιθετικές ενέργειες κατά ηλικιωμένων ή και μικρών παιδιών. Σύμφωνα με τα συστημικά ΜΜΕ που άντλησαν τις πληροφορίες τους, από τους μουσουλμάνους που το διαχειρίζονται, αλλά και διάφορες “αντιρατσιστικές” ΜΚΟ, οι λαθρομετανάστες ήταν πάντα οι αμυνόμενοι.

Η ουσία είναι ότι γύρω από το τζαμί δημιουργήθηκαν επανειλημμένα επεισόδια, που έβαλαν σε κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα των περιοίκων της περιοχής. Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι πρόκειται για κάτι που συμβαίνει ούτως ή άλλως, καθώς οι συγκεκριμένες περιοχές ο δείκτης της εγκληματικότητας χτυπάει κόκκινο. Δεν είναι όμως τόσο απλό.
Γιατί δεν είναι μόνον η εγκληματικότητα αλλά και το τι σημαίνουν και το από ποιόν προστατεύονται τα τζαμιά. Τότε το συγκεκριμένο τζαμί  είχε επισκεφθεί ο πρόεδρος της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας, Ναϊμ Ελγαντούρ.

Ο κ. Ελγαντούρ δήλωσε πως η παρουσία του στο κατεστραμμένο από τη φωτιά αυτοσχέδιο τζαμί εκφράζει τη συμπαράσταση σε κάθε χώρο προσευχής, όπως και σε αυτόν το χώρο λατρείας του Ισλάμ. «Ήρθαμε εδώ για να υπερασπίζουμε ένα τζαμί. Ενώ δεν παρέλειψε να περάσει συγκεκριμένα πολιτική πρόταση για ένα ζήτημα που τίθεται στην Αθήνα λέγοντας ότι: «η πολιτεία πρέπει να προστατέψει τους μετανάστες. Όσο δεν υπάρχει ένα επίσημο τζαμί, θα λειτουργούν αντίστοιχοι αυτοσχέδιοι χώροι λατρείας» πρόσθεσε, διαβεβαιώνοντας ότι οι ζημιές στο τζαμί θα αποκατασταθούν και ο χώρος θα ξαναλειτουργήσει.

Κάποιοι προσπαθούν αυτού του είδους τις αντιδράσεις να τις επιρρίψουν σε κάποιου είδους θρησκευτική φονταμενταλιστική αντίδραση των Ευρωπαίων εναντίον του Ισλάμ. Πρόκειται περί ενός εντελώς λανθασμένου συμπεράσματος, καθώς είναι δεδομένο, ότι ο "θρησκευτικός" ζήλος των Ευρωπαίων, βρίσκεται ουσιαστικά σε σημείο Ναδίρ. Δεν πρόκειται λοιπόν για κανενός είδους "θρησκευτικό φανατισμό" και μισαλλοδοξία, αλλά για μια ξεκάθαρα αμυντική αντίδραση, μιας ομάδας ανθρώπων, που αισθάνεται ότι απειλείται από τον "εποικισμό" των πόλεων και των κρατών τους. Το "πείραμα" του πολυπολιτισμού, δεν είναι κάτι καινούριο, όπως προσπαθούν να το πλασάρουν κάποιοι. Είναι δημιούργημα της ίδια της έννοιας της αυτοκρατορίας, όταν αυτή υπερβαίνει τα εθνικά σύνορα και τους εθνικούς ανταγωνισμούς.

Η συγκεκριμένη κατάσταση προς την οποία οδηγούμαστε σήμερα, μου φέρνει στο μυαλό μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Αυτή πριν την "επανακατάκτηση" της Ισπανίας, όταν ολόκληρος ο νότος της Ιβηρικής Χερσονήσου ήταν υπό την επικυριαρχία των μουσουλμάνων πριγκίπων. Σε αρκετές πόλεις, ίσχυε το πολυπολιτισμικό σύστημα. Δεν άντεξε όμως στο βάθος του χρόνου. Το αποτέλεσμα ήταν ο πόλεμος μεταξύ των Χριστιανών Ισπανών και των μουσουλμάνων Μαυριτανών...
Εάν τα πράγματα συνεχιστούν με τον τρόπο που πάνε τώρα, κάποια στιγμή οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, θα διαχωριστούν σε χριστιανικές - εθνικές και μουσουλμανικές - μεταναστευτικές.

Τα πρώτα σημάδια φαίνονται στον ορίζοντα. Αργά η γρήγορα η μία ομάδα θα οδηγηθεί σε σύγκρουση με την άλλη. Αυτή είναι η αγωνία μας σήμερα. Το να εμποδίσουμε μια τέτοια εξέλιξη ή μάλλον το να μην φτάσουμε στο σημείο που δεν θα υπάρχει άλλος δρόμος πέραν αυτού. Προσπαθούμε σήμερα με πολιτικές διεργασίες, σεβόμενοι την νομιμότητα να υπερασπισθούμε την μη μετατροπή των κοινωνιών μας σε "διαπολιτισμικές". Αυτό είναι και το νόημα της ενδυνάμωσης των εθνικών - αντιμεταναστευτικών κινημάτων στο σύνολο των χωρών της Ευρώπης. Η χώρα μας, έχει επίσης πικρή πείρα από τον "πολυπολιτισμό".
Είδαμε που οδήγησε στην Μικρά Ασία, είδαμε που οδήγησε στην Κύπρο. Σε αφανισμό, σε ξεριζωμό του ελληνικού και χριστιανικού στοιχείου.
Το ενδεχόμενο του να συμβεί κάτι αντίστοιχο και στην ίδια την Αθήνα μας φοβίζει. Έχουμε την ευκαιρία ακόμη όμως, στηρίζοντας -μέσω των διαδικασιών που υπάρχουν σήμερα - να ορθώσουμε κάποιους φραγμούς αντίστασης σε ένα τέτοιο μέλλον, που είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που κάποιοι θέλουν να έχουν τα παιδιά τους. Αυτή την στιγμή η Αθήνα των τεσσάρων εκατομμυρίων, έχει ένα εκατομμύριο μετανάστες. Σε άλλα 20 χρόνια, πόσοι θα είναι αυτοί;

Δημήτρης Παπαγεωργίου

www.elora.gr