Ερντογάν, Αττίλας και ISIS, είναι το ίδιο πράγμα

«Στις 15 Δεκεμβρίου 2004, δύο μόλις ημέρες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών, όπου ελήφθη η απόφαση για τη χορήγηση ημερομηνίας έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία και λίγους μήνες πριν τα δημοψηφίσματα σε Γαλλία και Ολλανδία...

...η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) αποφάσισε ότι...

η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), πρέπει να ξεκινήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία ‘χωρίς περιττή καθυστέρηση’. Η σχετική απόφαση ελήφθη σε μυστική ψηφοφορία, με ψήφους 407 υπέρ, 262 κατά και 29 αποχές... Η Τουρκία ήταν επίσημα υποψήφια για ένταξη χώρα, από το 1999». Αυτό έγραψα στην εισαγωγή του βιβλίου μου «Τουρκία & Ευρώπη – Οι δρόμοι που δεν τέμνονται» (Πελασγός, Αθήνα 2005), το οποίο εξετάζει, δημοσιογραφικά, τις σχέσεις της Άγκυρας με τη Γηραιά Ήπειρο. 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο (ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ) «ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΣ ΟΥΔΕΤΕΡΟΣ»

Από τότε, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Η Τουρκία του Ερντογάν, έχει απομακρυνθεί από τα «κοσμικά» ιδεώδη και έχει υιοθετήσει τα ισλαμικά. Τα όσα είπε στη διάρκεια της παράνομης επίσκεψής του στα κατεχόμενα ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, αλλά και η στάση που τήρησε στη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουαλία, δείχνουν ότι όσον αφορά στην Τουρκία και τη στάση της έναντι της Ελλάδας, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τουρκία, Αττίλας, απανθρωπιά, ISIS, είναι όλα συνώνυμα. Η βοήθεια που παράσχει η Άγκυρα στους τρομοκράτες που δολοφονούν κατά χιλιάδες χριστιανούς, σιίτες και γεζιντί στη Συρία και στο Ιράκ, έχει γίνει αντιληπτή από τους πάντες.

Πριν από όλα αυτά, είδαμε και τα όσα έκανε η Άγκυρα σε διεθνές επίπεδο για να στηρίξει τη μισαλλόδοξη Μουσουλμανική Αδελφότητα (που στράφηκε και ακόμα στρέφεται κατά των χριστιανών Κοπτών) στην Αίγυπτο. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα η αιγυπτιακή κυβέρνηση να μην έχει ούτε καλημέρα με την ισλαμική της Τουρκίας. Τα ίδια με το εβραϊκό λόμπι που κάποτε βράβευσε τον Τούρκο Πρόεδρο (όταν αυτός ήταν πρωθυπουργός) και τώρα ζητάει το βραβείο πίσω. Τα ίδια όμως και με τους Παλαιστίνιους. Μπορεί η σχέση της Άγκυρας με την (απεχθή στη Δύση) Χαμάς να είναι καλή, όμως δεν είναι καλή με την Φατάχ, η οποία διοικεί τη Δυτική Όχθη. Φυσικά, στη Δαμασκό δεν θέλουν ούτε να ακούν για την Τουρκία, μιας και θεωρούν – και δικαιολογημένα – πως η Άγκυρα αναμείχθηκε και αναμειγνύεται ενεργά στα εσωτερικά της Συρίας, χωρίς να τηρεί ούτε τα προσχήματα. Προμήθευσε με πολυβόλα και οχήματα την ISIS και άλλες ισλαμικές ριζοσπαστικές οργανώσεις, ενώ όλη η επιμελητεία των τρομοκρατών αρχίζει και τελειώνει στην Τουρκία (η «ομηρία» των Τούρκων διπλωματών στη Μοσούλη, δεν ξεγέλασε κανέναν).

Οι δε τραυματίες ισλαμιστές τρομοκράτες, νοσηλεύονται σε στρατιωτικά νοσοκομεία της Τουρκίας. «Πρόβλημα» υπάρχει και στις διμερείς σχέσεις της Άγκυρας με το σιιτικό Ιράν, καθώς η Τεχεράνη πιστεύει – βάσιμα – πως ο Ερντογάν κλείνει τα μάτια στις σφαγές κατά των σιιτών του Ιράκ και εξοπλίζει τους φονιάδες τους. Έξαλλοι με την Άγκυρα είναι και στο Πεκίνο, καθώς – δικαιολογημένα – θεωρούν πως η τουρκική ΜΙΤ βρίσκεται πίσω από τους τρομοκράτες Ουιγούρους που δρουν στην επαρχία Ξινγιάνγκ.

Στο κλαμπ πλέον των δυνάμεων που θεωρούν πως η Άγκυρα με τη συμπεριφορά της έχει πάει «απέναντί» τους, βρίσκονται και οι ΗΠΑ. Ο Ερντογάν θεωρούσε απαραίτητη μια επέμβαση των Αμερικανών στη Συρία και πίεζε προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν τα κατάφερε όμως, παρά τις προβοκάτσιες που έστησε για να βάλει το ΝΑΤΟ στο παιχνίδι και τώρα πνέει τα μένεα εναντίον της Ουάσιγκτον. Ο Ομπάμα, για να μην προκαλέσει «ρήγματα» στο ΝΑΤΟ, δεν δίνει πολλή σημασία στην κριτική των Τούρκων, ενώ έχει ως προτεραιότητά του να «μαζέψει» τις συνέπειες των λαθών του στην Αίγυπτο, όπου η κυβέρνηση δεν μπορεί να συγχωρήσει στην Ουάσιγκτον την ανάμειξή της υπέρ της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, στα εσωτερικά της χώρας.

ΑΛΛΑΞΕ ΚΑΤΙ;

Η Τουρκία του Ερντογάν, πλέον διαφέρει σε πολλά από αυτή των κεμαλιστών. «Ο Επιτήδειος Ουδέτερος» δεν είναι πια εδώ. Έδωσε τη θέση του σε μια χώρα που παρεμβαίνει αποσταθεροποιητικά στα τεκταινόμενα στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο. Πολλοί θα αναρωτηθούν, ποιο από τα δύο δόγματα είναι πιο επικίνδυνο. Όμως, αυτή είναι η λάθος ερώτηση. Η Τουρκία είναι διαχρονικά ΕΧΘΡΟΣ της Ελλάδας, όποια τακτική και αν ακολουθεί κατά καιρούς. Η αντίδρασή της στις πρόνοιες του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που αναμένεται να ψηφιστεί σήμερα στην ελληνική Βουλή, αλλά και οι συνεχείς προκλήσεις στο Αιγαίο και μέσω των πρακτορικών κύκλων του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής στη Δυτική Θράκη, αναδεικνύει την διάθεση της Άγκυρας να παρέμβει στα εσωτερικά μας και αυτό μάλιστα στην επέτειο των 59 χρόνων από τα Σεπτεμβριανά, που ξεκλήρισαν τον Ελληνισμό της Βασιλεύουσας.

Η δολοφονία από τους Τούρκους του σμηναγού Κωνσταντίνου Ηλιάκη, αλλά και αναρίθμητα άλλα επεισόδια στο Αιγαίο και στην Κύπρο, αρκούν για να πείσουν και τους πιο μετριοπαθείς έναντι της Τουρκίας, πως η πολιτική της Άγκυρας έναντι της Ελλάδας δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Ο παντουρκισμός, ήταν είναι και θα είναι εδώ, είτε με κεμαλιστές, είτε με ισλαμιστές. Αυτή τη στιγμή, εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες περιμένουν στα παράλια της Τουρκίας για να περάσουν στο ελληνικό έδαφος με τη συνδρομή της τουρκικής ακτοφυλακής. Εκατοντάδες είναι οι λαθρομετανάστες που πέρασαν παράνομα τις τελευταίες ημέρες στο ελληνικό έδαφος, με τη μεταφορά τους να αποτελεί «χορηγία» της τουρκικής κυβέρνησης. Έτσι νομίζουν οι της Άγκυρας πως θα διαλύσουν τον εθνικό μας κορμό. Και εύχονται να καταλάβει την κυβέρνηση της χώρας μας ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί; Όποιος διαβάσει τη συνέντευξη που παραχώρησε η Ρένα Δούρου στην τουρκική εφημερίδα «Ζαμάν» τον Μάιο του 2012, θα καταλάβει το γιατί.

Νίκος Χιδίρογλου 

www.elora.gr