Λαγκάρντ στο WEF: Αν θέλετε ανάπτυξη θα πάτε με τους κανόνες της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης

• Στα ψιλά των ΜΜΕ πέρασε φέτος το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ 2015 λόγω εκλογών • Φειδωλές και οι ειδήσεις από τα διεθνή ΜΜΕ • Χωρίς διαμαρτυρίες και κόσμο η φετινή συνάντηση

Έλειψαν οι καθιερωμένες συγκεντρώσεις κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας συνάντησης της πολιτικής και οικονομικής ελίτ.  Και τα νέα από τα διεθνή ΜΜΕ με το σταγονόμετρο. Αξίζει να ρίξουμε μια ματιά στην ανάλυση της Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής του ΔΝΤ, της οποίας ο τίτλος είναι: «Γιατί το 2015 είναι ένα έτος διόρθωσης ή διάλυσης της οικονομίας»

Διαβάστε με προσοχή το άρθρο της και στη συνέχεια τις σημειώσεις μας...

Το «must do» της Λαγκάρντ στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ 2015.

Στην αρχή του 2015, οι φορείς χάραξης πολιτικής σε ολόκληρο τον κόσμο αντιμετωπίζουν τις τρεις βασικές επιλογές: να αγωνιστούν για την οικονομική ανάπτυξη ή να δεχτούν τη στασιμότητα. Να εργαστούν για τη βελτίωση της σταθερότητας ή να ρισκάρουν να υποκύψουν στην αστάθεια; Να συνεργαστούν ή να συνεχίσουν μόνοι; Το διακύβευμα δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Το 2015 υπόσχεται να είναι μια χρονιά διόρθωσης ή διάλυσης της οικονομίας για την παγκόσμια κοινότητα.
Καταρχήν, απαιτούνται ανάπτυξη και θέσεις εργασίας για να υποστηρίξουν την ευημερία και την κοινωνική συνοχή στον απόηχο της Μεγάλης Ύφεσης που ξεκίνησε το 2008. Έξι χρόνια μετά την έκρηξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης, η ανάκαμψη παραμένει αδύναμη και άνιση. Η παγκόσμια ανάπτυξη προβλέπεται να είναι μόλις 3,3% το 2014 και 3,8% το 2015. Ορισμένες σημαντικές οικονομίες εξακολουθούν να αγωνίζονται ενάντια του αποπληθωρισμού. Περισσότεροι από 200 εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι. Η παγκόσμια οικονομία κινδυνεύει να κολλήσει σε μια «νέα μέτρια» – μια παρατεταμένη περίοδο βραδείας ανάπτυξης και αδύναμη για τη δημιουργία θέσεων εργασίας.

Απελευθέρωση από στασιμότητα

Για να απελευθερωθούμε από τη στασιμότητα, χρειαζόμαστε τη νέα πολιτική ώθηση. Εάν εφαρμοστούν τα μέτρα που συμφωνήθηκαν από τους ηγέτες στη Σύνοδο της G-20 το Νοέμβριο, θα άρουν το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά περισσότερο από 2% έως το 2018 – το προσθετικό ισοδύναμο  2.000 δισ. $ σε παγκόσμιο εισόδημα. Επιπλέον, από το 2025, αν το αξιέπαινο – αν και όχι υπερβολικά φιλόδοξο – επιτυγχάνεται ο στόχος της γεφύρωσης του χάσματος μεταξύ των φύλων κατά 25%, και 100 εκατομμύρια γυναίκες θα μπορούσαν να έχουν μια δουλειά που δεν είχαν πριν. Οι παγκόσμιοι ηγέτες ζήτησαν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να παρακολουθήσει την εφαρμογή αυτών των στρατηγικών ανάπτυξης. Θα το πράξει, ανά χώρα, κάθε μεταρρύθμιση ξεχωριστά.
Εκτός από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, για την οικοδόμηση μιας νέας ώθησης θα χρειαστεί να τραβήξετε όλους τους πιθανούς μοχλούς που μπορούν να υποστηρίξουν την παγκόσμια ζήτηση. Μια διευκολυντική νομισματική πολιτική θα παραμείνει ουσιώδης για όσο χρονικό διάστημα η ανάπτυξη παραμένει αναιμική – αν και πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή σε πιθανές δευτερογενείς επιπτώσεις. Η δημοσιονομική πολιτική πρέπει να επικεντρωθεί στην προώθηση της ανάπτυξης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας, διατηρώντας παράλληλα μεσοπρόθεσμη αξιοπιστία. Και οι πολιτικές για την αγορά εργασίας θα πρέπει να συνεχίσουν να δίνουν έμφαση στην εκπαίδευση, οικονομικά προσιτή παιδική μέριμνα, και ευελιξία στο χώρο εργασίας.

Μια διευκολυντική νομισματική πολιτική θα παραμείνει ουσιώδης για όσο χρονικό διάστημα η ανάπτυξη παραμένει αναιμική…

Καθώς εξετάζουμε τη δεύτερη επιλογή, μεταξύ σταθερότητας και αστάθειας, πρέπει να εξετάσουμε πώς μπορούμε να κάνουμε τον ολοένα και πιο διασυνδεδεμένο κόσμο μας ένα πιο ασφαλές μέρος. Η χρηματοπιστωτική ενοποίηση έχει δεκαπλασιαστεί από το Β’ Π.Π. Οι εθνικές οικονομίες είναι τόσο αλληλένδετες, που η μεταστροφή του κλίματος της αγοράς τείνουν να κατρακυλήσουν παγκοσμίως. Επομένως, είναι σημαντικό να έχουμε την ολοκλήρωση της ατζέντας για τη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Για να είμαστε σίγουροι, σημειώθηκε πρόοδος, ιδίως όσον αφορά στη ρύθμιση του τραπεζικού και στην αντιμετώπιση των πολύ-μεγάλων-για-να-καταρρεύσουν χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Ωστόσο, οι χώρες πρέπει τώρα να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις και να βελτιώσουν την ποιότητα της εποπτείας. Χρειαζόμαστε επίσης καλύτερους κανόνες για nonbanks, αυστηρότερη παρακολούθηση των σκιωδών τραπεζών, καθώς και τη βελτίωση διασφαλίσης και μεγαλύτερη διαφάνεια στις αγορές παραγώγων. Η πρόοδος στον περιορισμό των κενών των δεδομένων στον οικονομικό τομέα απαιτείται επειγόντως, ώστε οι ρυθμιστικές αρχές να μπορούν να εκτιμήσουν σωστά τους κινδύνους για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.

Η αλλαγή νοοτροπίας στον χρηματοπιστωτικό τομέα

Το πιο σημαντικό, η κουλτούρα του χρηματοπιστωτικού τομέα πρέπει να αλλάξει. Ο κύριος στόχος του χρηματοπιστωτικού τομέα είναι η παροχή υπηρεσιών προς τα άλλα τμήματα της οικονομίας, κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη εκείνων που εξαρτώνται από αυτές τις υπηρεσίες – δηλαδή, όλοι μας. Αποκατάσταση της εμπιστοσύνης θα πρέπει, συνεπώς, να αρχίσει με μια all-out προσπάθεια για να προωθήσουν και να επιβάλουν την ηθική συμπεριφορά σε όλη τη βιομηχανία.
Η τρίτη επιλογή, για το αν θα υπάρξει συνεργασία ή θα συνεχίσει μοναχικά, είναι η πιο κρίσιμη. Καμία οικονομία είναι ένα νησί. Πράγματι, η παγκόσμια οικονομία είναι πιο ολοκληρωμένη όσο ποτέ. Σκεφτείτε το εξής: Πριν από πενήντα χρόνια, οι αναδυόμενες αγορές και αναπτυσσόμενες οικονομίες αντιπροσώπευαν περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου ΑΕΠ. Σήμερα, παράγουν το ήμισυ του παγκόσμιου εισοδήματος, μερίδιο που θα συνεχίσει να αυξάνεται.
Αλλά τα κυρίαρχα κράτη δεν είναι πλέον οι μόνοι φορείς στη σκηνή. Ένα παγκόσμιο δίκτυο νέων παραγόντων έχει προκύψει, συμπεριλαμβανομένων των ΜΚΟ και ακτιβιστών πολιτών – που συχνά εξουσιοδοτείται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η νέα αυτή πραγματικότητα απαιτεί μια νέα απάντηση. Θα πρέπει να ενημερώσουμε, να προσαρμόσουμε και να εμβαθύνουμε τις μεθόδους εργασίας μας για να δουλέψουμε μαζί.

Ένα παγκόσμιο δίκτυο νέων παραγόντων έχει προκύψει, συμπεριλαμβανομένων των ΜΚΟ και ακτιβιστών πολιτών…

Αυτό μπορεί να γίνει με την αξιοποίηση αποτελεσματικών θεσμών της συνεργασίας που ήδη υπάρχουν. Ιδρύματα όπως το ΔΝΤ θα πρέπει να γίνουν ακόμη πιο αντιπροσωπευτικά υπό το φως των δυναμικών αλλαγών που λαμβάνουν χώρα στην παγκόσμια οικονομία. Τα νέα δίκτυα επιρροής θα πρέπει να αγκαλιαστούν και να τους δοθεί χώρος στην αρχιτεκτονική της παγκόσμιας διακυβέρνησης του 21ου αιώνα. Αυτό είναι αυτό που έχω ονομάσει τη «νέα πολυμέρεια.” Πιστεύω ότι είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η παγκόσμια κοινότητα.

Τα νέα δίκτυα επιρροής θα πρέπει να αγκαλιαστούν & να τους δοθεί χώρος στην αρχιτεκτονική της παγκόσμιας διακυβέρνησης του 21ου αιώνα

Ένα σκληρό 2014

Το έτος 2014 ήταν ένα πολύ δύσκολο. Η ανάκαμψη ήταν αργή, προέκυψε μια σειρά από επικίνδυνους γεωπολιτικούς κινδύνους και ο κόσμος βρέθηκε αντιμέτωπος με ένα καταστροφικό ξέσπασμα επιδημίας Έμπολα. Φέτος μπορεί να είναι μια ακόμα δύσκολη, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι μια καλή – ένα πραγματικά πολυμερές έτος.
Νέα ώθηση στο παγκόσμιο εμπόριο θα μπορούσε να βοηθήσει να ξεκλειδώσετε τις επενδύσεις σε όλο τον κόσμο, και είμαι αισιόδοξη για τους νέους στόχους μιας Βιώσιμης Ανάπτυξης Στόχων, καθώς και σχετικά με τις προοπτικές για μια ολοκληρωμένη συμφωνία για την κλιματική αλλαγή στο τέλος του τρέχοντος έτους.
Σε αυτό το πλαίσιο, η υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων στο ΔΝΤ από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών θα στείλει επιτέλους σήμα στις ταχέως αναπτυσσόμενες αναδυόμενες οικονομίες που ο κόσμος υπολογίζει στις φωνές τους και στους πόρους τους, ώστε να βρεθούν λύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο για τα παγκόσμια προβλήματα.

Η υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων θα στείλει επιτέλους σήμα στις ταχέως αναπτυσσόμενες αναδυόμενες οικονομίες που ο κόσμος υπολογίζει στις φωνές τους και στους πόρους τους, ώστε να βρεθούν λύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο για τα παγκόσμια προβλήματα.

Η ανάπτυξη, το εμπόριο, η αξιοποίηση και η κλιματική αλλαγή: το 2015 θα είναι ένα ραντεβού σημαντικών πολυμερών πρωτοβουλιών. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να τους δούμε να αποτυγχάνουν. Ας κάνουμε τις σωστές επιλογές.

Το «must do» της Λαγκάρντ είναι το απόσταγμα της Ατζέντα 21

Μια μανία, να μιλάνε συνέχεια γι’ αυτήν, χωρίς να την αναφέρουν!
Τι μας λέει με λίγα λόγια η Λαγκάρντ; Θέλετε ανάπτυξη; Τότε πρέπει να δεχτείτε τις μεταρρυθμίσεις μας (ούτε για την Ελλάδα προσωπικά να τα έλεγε) και να γίνεται πιο ανταγωνιστικοί. Πως θα γίνουμε; Με ακόμα πιο χαμηλούς μισθούς και ανύπαρκτα εργασιακά κεκτημένα και καθόλου φορολόγηση για το κεφάλαιο. Με λίγα λόγια: συνεχής μειοδοτικός διαγωνισμός εργατικού δυναμικού.
Έτσι μόνο θα αρέσετε στις αγορές και θα απαλλαγείτε από τα υψηλά παράγωγα κινδύνου τα οποία αυξάνουν το κόστος – με απόλυτη υποδούλωση! Αυτό, για’ αυτούς, λέγεται “Βιώσιμη Ανάπτυξη”!
Τι άλλο μας λέει η κα Λαγκάρντ; Βάλτε την κλιματική αλλαγή στη ζωή σας και συνεργαστείτε με τις ΜΚΟ που θα είναι ο σύνδεσμος και η εκπροσώπηση σας. π.χ. Ό,τι λέει η Greenpeace και οι καλά χειραγωγημένες απόψεις τύπου Avaaz: Όχι φθηνό πετρέλαιο στο λαό, αλλά δάνεια για να κάνει πράσινα σπίτια. Ή, αυτό που γράψαμε και πριν μερικές μέρες, πως θα συνεργαστούν οι “ακτιβιστές” -αυτοί που δήθεν είναι ενάντια στη Γεωμηχανική- για να γίνει αποδεκτή η Γεωμηχανική ώστε να αντιμετωπισθεί η κλιματική αλλαγή.
Το άλλο οξύμωρο είναι ό,τι, παρ’ όλα τα τεράστια νούμερα παγκόσμιας ανεργίας, το μέλημα τους είναι η στοιχειώδης εκπαίδευση  του γυναικείου πληθυσμού ώστε να βγει και αυτή στην παραγωγή. Ποια παραγωγή; Την ανύπαρκτη; Δημιουργώντας νέες στρατιές εργαζομένων για ακόμα φθηνότερο εργατικό δυναμικό.
Και το πιο βασικό, στην παγκόσμια οικονομία παίζει ρόλο να “μοιραστούν” όλοι τους κατά τόπους πόρους, προς όφελος του παγκόσμιου χωριού. Τι έχεις εσύ; Νερό; Φέρ’ το! Τι έχεις εσύ; Χρυσό; Φερ’ το! Λιγνίτη; Φέρ’ το και εσύ ΑΠΕ γιατί πουλάμε φωτοβολταϊκά, εμείς λιγνίτη γιατί είναι πιο φθηνός (Γερμανία)
Οι νεοφιλελεύθεροι – κακή ώρα όπως το Ποτάμι, λένε ότι δεν σώνεται μια οικονομία δίνοντας μισθούς, λόγο παγκοσμιοποίησης τα χρήματα θα φύγουν από τη χώρα. Σώνεται μόνο αν γίνεται “ανταγωνιστική” – δηλαδή δουλεία για να σωθούν οι ντόπιες ελίτ. Εσείς ψίχουλα.
Κι αυτά, δυστυχώς, όχι μόνο κρύβονται από τα ΜΜΕ, αλλά δεν ακούγονται από άκρης σε άκρη του πολιτικού μας κόσμου – την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά. Τάζουν προνόμια, λένε παχιά λόγια, αλλά ουδείς μιλάει για την παγκόσμια διακυβέρνηση και την ατζέντα της, την Ατζέντα 21, που εφαρμόζεται με τόση επιτυχία από το 1992, αλλά δεν αναφέρεται τεχνηέντως.
Τάδε έφη Λαγκάρντ στο Νταβός: Ή σκύβεις ή σε σκύβουμε!

nea.allnewz.gr