Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, που περιγράφει την πραγματικότητα, χωρίς όμως να αγγίζει την αλήθεια, γιατί… η αλήθεια είναι καλά κρυμμένη σε κοινή θέα!
Το άρθρο είναι του αναλυτή Ρόμπερτ Σάμουλσον, δημοσιεύτηκε στην Washington Post και αναδημοσιεύτηκε στο The TOC.
Ο επενδυτικός λήθαργος
Ο φαύλος κύκλος μεταξύ χαμηλών επενδύσεων και αδύναμης ανάπτυξης συνεχίζεται....
Λίγο πολύ μπορούμε να πούμε ότι το κεφάλαιο έχει κατέβει σε απεργία
Μία από τις μεγάλες απογοητεύσεις της αδύναμης οικονομικής ανάκαμψης είναι η υποτονική ανάκαμψη των επιχειρηματικών επενδύσεων - οι δαπάνες για νέα κτίρια, εργοστάσια, εξοπλισμό και πνευματική ιδιοκτησία (κυρίως έρευνα και ανάπτυξη, και λογισμικό). Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτές οι δαπάνες το 2014 ήταν περίπου 9% επάνω από το ρεκόρ του 2007. Ακούγεται καλό; Δεν είναι. Η μέση ετήσια αύξηση είναι λίγο περισσότερο από 1%, τα τελευταία επτά χρόνια. Λίγο πολύ μπορούμε να πούμε ότι το κεφάλαιο έχει κατέβει σε απεργία.Γιατί όμως; Μπορεί να γίνει κάτι γι ‘αυτό;
Καταρχάς, η στασιμότητα των επενδύσεων είναι παγκόσμιο φαινόμενο
Έχουμε τώρα μια νέα μελέτη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η οποία προτείνει κάποιες όχι και τόσο ενθαρρυντικές απαντήσεις. Καταρχάς, η στασιμότητα των επενδύσεων είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Δεν αφορά μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τις περισσότερες προηγμένες χώρες. Εξίσου σημαντικό είναι ότι η κύρια αιτία της ύφεσης στις επενδύσεις είναι σαφής: οι επιχειρήσεις δεν επεκτείνονται, επειδή μπορούν ήδη να ανταποκριθούν στο μεγαλύτερο μέρος της ζήτησης με τις υπάρχουσες δυνατότητες.
Σε σύγκριση με τα αναμενόμενα, το έλλειμμα είναι τεράστιο. Το ΔΝΤ εξέτασε τις προβλέψεις του 2007 σχετικά με τις μελλοντικές επενδύσεις και, στη συνέχεια, εξέτασε τι έχει πραγματικά συμβεί. Για τις προηγμένες χώρες, η διαφορά ήταν κατά μέσο όρο περίπου 20%, από το 2007 έως το 2013. Οι επενδύσεις ήταν περίπου κατά ένα πέμπτο χαμηλότερες από ό,τι είχε προβλεφθεί. […]
“Οι επενδύσεις των επιχειρήσεων έχουν παρεκκλίνει ελάχιστα, αν όχι καθόλου, από ό, τι θα αναμενόταν λόγω της αδυναμίας οικονομικής δραστηριότητας, τα τελευταία χρόνια,” καταλήγει το ΔΝΤ. Το αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος: Μια αδύναμη οικονομία εμπνέει άτονες επενδύσεις και άτονες επενδύσεις διαιωνίζουν μια αδύναμη οικονομία.Θα μπορούσαμε να βγάλουμε τις επιχειρηματικές επενδύσεις από το λήθαργό;
Το ΔΝΤ προτείνει ότι περισσότερα οικονομικά “ερεθίσματα” (δηλαδή, μεγαλύτερα ελλείμματα του προϋπολογισμού) θα ενίσχυαν τις επενδύσεις των επιχειρήσεων συρρικνώνοντας την πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα. Ίσως. Αλλά είναι επίσης πιθανό ότι προσωρινά σχέδια τόνωσης της οικονομίας – όπως είναι τα περισσότερα – δεν θα φέρουν και πολύ υψηλότερες ιδιωτικές επενδύσεις, ακριβώς επειδή οι τα στελέχη των εταιριών θα τα θεωρήσουν φευγαλέα. Γιατί να επεκταθούν για να εξυπηρετήσουν ζήτηση που δεν θα διαρκέσει;
Μια πιο πιθανή προοπτική είναι, αν η ανάκαμψη προχωρήσει, η πλεονάζουσα παραγωγική ικανότητα θα συρρικνωθεί σταδιακά και θα πείσει πολλές εταιρείες να αναπτυχθούν. Ισχυρότερες επενδύσεις θα μπορούσαν να δώσουν την πολυπόθητη δεύτερη πνοή στην παγκόσμια οικονομία. Αυτή είναι η μόνη θετική πλευρά σε μια δυσάρεστη πραγματικότητα – ή είναι απλώς ευσεβείς πόθοι.
Ο λήθαργος δεν έτυχε, αλλά πέτυχε!
Έχουμε γράψει πολλές φορές ότι η πολυπόθητη ανάκαμψη που τάζουν, είτε εδώ είτε παγκόσμια, δεν πρόκειται να έρθει, όχι λόγω κάποιας αδυναμίας ή οικονομικής επιλογής του κεφαλαίου, αλλά λόγω πολιτικής επιλογής και καλά προετοιμασμένης στρατηγικής της παγκόσμιας ελίτ.
Η παγκόσμια ελίτ έχει αποφασίσει να μην επενδύει για πολλούς λόγους.
Πρώτον
βγάζει σε μειοδοτικό ανταγωνισμό το κόστος εργασίας ζητώντας ολοένα
‘μεταρρυθμίσεις’, που στην ουσία σημαίνουν μείωση μισθών και συντάξεων
και απολύσεις στο Δημόσιο – όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού!
- Λαγκάρντ στο WEF: Αν θέλετε ανάπτυξη θα πάτε με τους κανόνες της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης
- Λαγκάρντ: Μέτρια εως καθόλου η παγκόσμια ανάπτυξη – Τι είπε για την Ελλάδα
Δεύτερον
έχει αποφασίσει ότι το συσσωρευμένο της χρήμα -που μέσω αγορών και
δανειοδοτήσεων καρποφορεί- της φτάνει για να ζήσει αυτή και τα παιδιά
της για χρόνια, αν όχι αιώνες, κι αυτό που την ενδιαφέρει είναι πλέον ο
έλεγχος των πληθυσμών και η μείωση τους σε αριθμό.
Τρίτον
με το πρόσχημα της διαφύλαξης του περιβάλλοντος στρέφεται πλέον μόνο
στη “βιώσιμη ανάπτυξη”, που όπως λέει και ο ιδρυτής του Παγκόσμιου
Οικονομικού Φόρουμ, αφορά ΜΟΝΟ σε επενδύσεις τεχνολογίας -π.χ.
γκατζετάκια κι εφαρμογές για κινητά κ.λ.π. με ελάχιστες θέσεις εργασίας
και καθόλου άμεσα απαραίτητες για το ευρύ κοινό, παρά μόνο για τους
τεχνολογικά εξαρτημένους.
Το παγκόσμιο κίνημα της ‘Νέας Αριστεράς’
με ‘Οικολογικό Πρόσωπο’ το οποίο ανήκει και υποστηρίζεται από την
παγκόσμια ελίτ, εκφράζεται με διάφορους τρόπους: ‘Δόγμα του Σοκ΄,
Zeitgeist, Thrive, καθώς και πολλούς ελεγχόμενους ‘προοδευτικούς’
αναλυτές, οικονομολόγους και περιβαλλοντολόγους, όπως η Ναόμι Κλάιν, ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας της P&G, o οραματιστής της ζωής του μέλλοντος Jacque Fresco, ο Γιώργος Καλλής, καθηγητής πολιτικής οικολογίας στο Αυτόνομο πανεπιστήμιο στη Βαρκελώνη, αλλά και ο μέγας και τρανός ‘αριστερός’, Σερζ Λατούς, με άρθρο «Το δίλημμα πλέον είναι “αποανάπτυξη ή βαρβαρότητα”»:
Το «Αποανάπτυξη ή Βαρβαρότητα», παράφραση του παλιού
δόγματος του Κορνήλιου Καστοριάδη, «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»,
στηρίζεται στον οικο-σοσιαλισμό, όπου θα είναι ο αντίποδας της
βιομηχανικής επανάστασης και, με πρόφαση το κλίμα και την κλιματική
αλλαγή, πρεσβεύει την αποβιομηχανοποίηση του πλανήτη και στροφή στην
“βιώσιμη ανάπτυξη” – Ατζέντα 21.
Σερζ Λατούς: Στην πράξη, δεν είναι εύκολο για το σύστημα να δώσει μιαν απάντηση στην πρόκληση της κλιματικής αλλαγής. Η τεχνολογική φυγή προς τα εμπρός μας παρασύρει περισσότερο προς την επιστημονική φαντασία και λιγότερο σε ρεαλιστικές λύσεις, ακόμα κι αν δεν χρειαστεί να καταφύγουμε στην εγκατάλειψη του πλανήτη και στην αναζήτηση σωτηρίας στο Διάστημα ή στη δημιουργία βιονικών ανθρώπων.
Με πρόφαση, λοιπόν, την κλιματική αλλαγή,
η ελίτ κλείνει την στρόφιγγα παραγωγής και επενδύσεων. Με πρόφαση την
κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η ελίτ καταργεί την
εργασία, ή την βγάζει στο σφυρί για το ποιος θα δώσει τα λιγότερα. Εδώ η
δικαιολογία είναι “όλοι πρέπει να δουλέψουν και να αναπτυχθούν” και
τώρα που οι γυναίκες του δυτικού ανεπτυγμένου κόσμου κοστίζουν όσο οι
άντρες, στρέφονται στις γυναίκες των υποανάπτυξη χωρών -Αφρική και
Λατινική Αμερική- που όπως λέει και η Λαγκάρντ, αλλά και η ίδια η
Ατζέντα 21, πρέπει να βγουν από το σπίτι ως νοικοκυρές και να
εκπαιδευτούν σε δεξιότητες. Και φυσικά οι μετανάστες είναι απανταχού τα
νέα φτηνά εργατικά χέρια.
Με λίγα λόγια, ο κόσμος καλείται να διαλέξει μεταξύ δυο Βαρβαροτήτων:
Ή αυτής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, με μεταρρυθμίσεις και κόψιμο
μισθών σε έναν καταναλωτικό κόσμο με υψηλό βιωτικό επίπεδο αλλά για
λίγους, ή εκείνη της αριστερής βαρβαρότητας, με λιτό βίο, επίσης χαμηλό
βιωτικό επίπεδο, αλλά χωρίς απαιτήσεις – δηλαδή, εθελούσια ‘αριστερή’
αποδοχή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Με κοινοβιακή ζωή και τοπική
περιορισμένη παραγωγή για τα άκρως απαραίτητα και ίσα δικαιώματα για
όλους, εκτός όμως της ελίτ και των ‘πεφωτισμένων’ τεχνοκρατών τους που
πρέπει να οργανώνουν και να ελέγχουν το νέο αυτό σύστημα, της Νέας
Αριστερής Παγκόσμιας Τάξης, της οποίας το προσχέδιο που εφαρμόζεται από
τον ελεγχόμενο ΟΗΕ είναι η ίδια η Ατζέντα 21.
Ανάπτυξη – τέλος! Ο κόσμος θα πρέπει να προετοιμάζεται για έναν οικονομικό και κοινωνικό Αρμαγεδδώνα σε μια παγκόσμια κλίμακα, όπου η ανεργία θα μαστίζει τους ηλικιακά ενεργούς εργαζόμενους,
ενώ οι συνταξιούχοι θα μείνουν χωρίς αξιοπρεπείς συντάξεις, αφού τα
ταμεία ολοένα θα αδειάζουν. Το δημογραφικό πρόβλημα που δημιουργήθηκε
τεχνηέντως με μείωση γεννήσεων στις ανεπτυγμένες χώρες, θα σκάσει σε
λίγο σαν βόμβα ανάμεσα μέσα στην καρδιά των λαών.
Έρχονται δύσκολα χρόνια… προετοιμαστείτε.
Υ.Γ. Μήπως τώρα καταλαβαίνετε γιατί συμφέρει την ελίτ να
χειραγωγεί το κλίμα με ψεκασμούς και χααρπ για να δείχνει ότι υπάρχει
πρόβλημα; Δεν μπορεί να υπάρξει Ατζέντα 21 αν δεν υπάρχει ‘Κλιματική
Αλλαγή’…
© AllNewz
nea.allnewz.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου