Mike Pence, κυβερνήτης της Ιντιάνα |
ΚΟ: Η οικογενειακή πιτσαρία μιας μικρής πόλης στην Ιντιάνα
των ΗΠΑ, έγινε ο τελευταίος στόχος αυτών που τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται «υπερασπιστές
των δικαιωμάτων» και να μιλάνε για «ανοχή», οι οποίοι στην πραγματικότητα θέλουν
να τιμωρήσουν όποιον αντιτίθεται στο «γάμο» των ομοφυλοφίλων. Όποτε ένας χριστιανός
επαγγελματίας (φωτογράφος, ζαχαροπλάστης, ανθοπώλης, ξενοδόχος κλπ) αρνείται τις
υπηρεσίες του σε «γάμο» ομοφυλόφιλων (όχι σε μεμονωμένο ομοφυλόφιλο, όπως τα "έγκυρα" ΜΜΕ ψευδολογούν), ξεσπάει εναντίον
του ένα πογκρόμ μίσους από εξαγριωμένους όχλους - οπαδούς του απολυταρχισμού, που
το μόνο που ζητούν είναι να ρίξουν στην πυρά όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους..
«Είμαι Χριστιανός», είπε ο Kevin O'Connor «και η πίστη μου
είναι η βάση της δουλειάς μου». «Ποτέ όμως δεν έδιωξα κανέναν από το κατάστημά
μου, ποτέ δεν αρνήθηκα μία πίτσα σε έναν ομοφυλόφιλο», δήλωσε. «Δεν με νοιάζουν
ποια είναι τα πιστεύω τους».
Μετά την «αποκάλυψη» του καναλιού, η οικογενειακή επιχείρηση δέχθηκε σφοδρή
επίθεση από «ακτιβιστές δικαιωμάτων» που τους κατηγορούσαν ως «αντι-γκέι
φανατικούς». Οι σελίδες τους στο Facebook γέμισαν με γκέι πορνογραφία. Τους έπαιρναν
τηλέφωνο και τους έβριζαν χυδαία και τους απειλούσαν. "Ποιος θα πάει να κάψει
την πιτσαρία;" έγραψε ένας. Τόσο bullying από
τους οπαδούς της «ανοχής» και της «αγάπης»...
Άρθρο του Patrick J. Buchanan / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ
Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και του 1950 στην Αμερική,
οι Καθολικοί νουθετούνταν από τους άμβωνες να «ζήσουν την πίστη» και «να δώσουν
το παράδειγμα» για τους άλλους. Ήταν η εποχή του λεγόμενου “Catholic moment”.
Η δημόσια ζωή τους έπρεπε να αντανακλά τις ηθικές
πεποιθήσεις τους. Οι χριστιανοί έπρεπε να αποφεύγουν να "ζουν στην
αμαρτία." Οι χριστιανοί, οι οποίοι λειτουργούσαν μοτέλ και ξενοδοχεία δεν έπρεπε
να νοικιάζουν δωμάτια σε ανύπαντρα ζευγάρια.
Fast forward
στην Αμερική του 21ου αιώνα
Η πολιτεία της Ιντιάνα μόλις ψήφισε ένα νόμο, (τον Indiana
Senate Bill 101, που βασίζεται στον Religious Freedom Restoration Act) όπως το
ίδιο είχαν κάνει και άλλες 19 πολιτείες, για την προστασία των δικαιωμάτων των
θρησκευόμενων ανθρώπων ώστε να ασκούν τις πεποιθήσεις τους για το πώς θα ζήσουν
τη ζωή τους και πως θα λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους.
Και η αντίδραση; Σχεδόν υστερική.
Ο επικεφαλής του NCAA, (ο Εθνικός Κολλεγιακός Αθλητικός Σύνδεσμος των ΗΠΑ) ο
ιδρυτής της Apple,
επικεφαλής στελέχη του Salesforce
και του Yelp, η Martina Navratilova, ο Λάρι Κινγκ, η Miley Cyrus και άλλες celebrities σπεύδουν να
εκφράσουν την «λύπη τους».
Όλοι ζητούν μποϊκοτάζ της Ιντιάνα. Η Χίλαρι τουίταρε στον
τώρα άδειο server της:
«Θλιβερό πως αυτός ο νέος νόμος της Ιντιάνα μπορεί να συμβαίνει στην Αμερική
σήμερα. Δεν πρέπει να κάνουμε διακρίσεις εις βάρος [ανθρώπων εξ αιτίας] αυτών
που αγαπούν. "
Ο πολιτιστικός πόλεμος έχει έρθει στην Ιντιάνα, και όλοι
αυτοί οι τύποι είναι πρόθυμοι να θεωρηθούν αλληλέγγυοι με την επανάσταση των
ΛΟΑΤ. Αλλά τι είναι αυτό που λένε πραγματικά;
Λένε ότι οι χριστιανοί ζαχαροπλάστες, φωτογράφοι και ανθοπώλες
δεν πρέπει να μπορούν να αρνηθούν την παροχή των υπηρεσιών τους σε «γάμους» ατόμων του
ιδίου φύλου; Λένε ότι οι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων που αρνούνται δωμάτια σε
ανύπαντρα ζευγάρια ή σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις θα πρέπει να διωχθούν γιατί
θέλουν να μείνουν πιστοί στον ηθικό τους κώδικα;
Πώς υποτίθεται ότι θα μπορέσουν να τιμωρήσουν τους
Χριστιανούς για το ότι αμαρτάνουν εναντίον της «προοδευτικότητας»; Θα απαιτείται
η φυλάκισή τους ή ο ραβδισμός τους ή απλά θα στερούνται τα προς το ζην;
Οι Hillarys
του κόσμου μας έχουν δικαίωμα να αποκαλούν τέτοιους ανθρώπους «φανατικούς» και
την «ομοφοβικούς». Αλλά θα πρέπει να έχουν την εξουσία να τιμωρούν τους
ανθρώπους που ενεργούν σύμφωνα με τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις;
Δεν είναι η πρώτη τροπολογία του Συντάγματος που υποτίθεται
ότι προστατεύει το δικαίωμα αυτό;
Αρχικά, σύμφωνα με το Obamacare, τα χριστιανικά κολλέγια και οι επιχειρήσεις
αναγκάστηκαν να παρέχουν στους εργαζομένους τον έλεγχο των γεννήσεων και πρόκληση
αμβλώσεων, με τα χάπια μετά το πρωί. Το καθεστώς παρήγγειλε οι θρησκευόμενοι
άνθρωποι να συμπεριφέρονται με τρόπους που αποτελούν βδέλυγμα για αυτούς και να
παραβιάζουν τις διδασκαλίες της πίστης τους.
Όπως ο νόμο της Σαρία, ο «λιμπεραλισμός» («προοδευτικότητα»)
επιβάλλει τις δικές του αξίες στους πιστούς και τιμωρεί όσους δεν συμμορφώνονται.
Λέει ο Δήμαρχος του Σαν Φρανσίσκο Edwin Lee (φωτο), ο οποίος έχει απαγορεύσει
τα χρηματοδοτούμενα από την πόλη ταξίδια στην Ιντιάνα, «Στεκόμαστε ενωμένοι ως Σανφραγκισκανοί
για να καταδικάσουμε το νέο νόμο των διακρίσεων της Ιντιάνα, και να συνεργαστούμε
για την προστασία των πολιτικών δικαιωμάτων όλων των Αμερικανών."
Αλλά ο «νόμος των διακρίσεων» που έχει την αναστατώσει τον δήμαρχο
δεν κάνει διακρίσεις εις βάρος κανενός.
Απλώς εγγυάται την θρησκευτική ελευθερία στους ανθρώπους που
πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι λάθος να μην πρέπει να σχετίζονται με άτομα
ή τα γεγονότα που την γιορτάζουν.
Στον δήμαρχο μπορεί να μην αρέσει το πώς οι άνθρωποι ασκούν
την ελευθερία τους. Μήπως η απέχθειά του, δικαιολογεί την στέρηση της ελευθερίας;
Η κοινότητα των ομοφυλοφίλων που ζητά «δικαιώματα» φαίνεται
να έχει περάσει από την φάση του να ζητάει την ανοχή του τρόπου ζωής τους – και να έχει προχωρήσει στο να απαιτεί την τιμωρία για όσους αρνούνται να δεχθούν την
ηθική ισότητα της.
Γιατί τους νοιάζει ότι μια χούφτα των Χριστιανών εξακολουθεί
να απορρίπτει την αλήθεια τους; Είναι τόσο ανασφαλείς στις πεποιθήσεις τους για
τον εαυτό τους ώστε να απαιτούν να υπάρχει συμμόρφωση; Πρέπει όλοι να γονατίσουν
μπροστά στο Χρυσό Μοσχάρι τους;
Όπως όλοι μας, ο δήμαρχος έχει το δικαίωμα να μην έχει
σχέσεις με ανθρώπους που χρησιμοποιούν χυδαία ή ρατσιστική γλώσσα, ή των οποίων
η συμπεριφορά είναι συμπεριφορά αγροίκου ή των οποίων την πολιτική απεχθάνεται.
Για τον δήμαρχο, φαίνεται αξιέπαινο για τον ίδιον να μην
έχει σχέσεις με την Ιντιάνα, λόγω των αξιών της. Γιατί τότε είναι αφόρητο για
τους Χριστιανούς να μην έχουν σχέσεις με γκέι γεγονότα εξαιτίας των αξιών τους;
Δύο μέτρα και δύο σταθμά εκεί, κύριε Δήμαρχε;
Αυτό που πραγματικά είναι το ζήτημα της Ιντιάνα, είναι η
αντικατάσταση των χριστιανικών αξιών με τις κοσμικές αξίες στην λειτουργίας της
κοινωνίας.
Και το σήμα κατατεθέν της νέας κοινωνίας μας είναι να μην
υποφέρουμε εκείνους που απορρίπτουν την «επανάσταση». Έτσι γίνεται πάντα με τις
επαναστάσεις.
Το 1964, πέρα από τον κόλπο από το Σαν
Φρανσίσκο, γεννήθηκε το κίνημα της Ελεύθερου Λόγου (Free Speech Movement) στο Μπέρκλεϊ. Οι
φοιτητές απαίτησαν την ελευθερία να λένε ό, τι πιστεύουν, χωρίς να έχει σημασία
πόσο απαράδεκτο ήταν για την πλειοψηφία.
Σύντομα, η βρώμικη γλώσσα έγινε κοινή στο ραδιόφωνο, στην
τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Η πορνογραφία κηρύχθηκε συνταγματικά
κατοχυρωμένη. Ο Larry Flynt έγινε ο ήρωας της Πρώτης Τροπολογίας του Συντάγματος.
Τραγουδιστές της Rap
χρησιμοποίησαν τους πιο βάναυσους όρους για τις γυναίκες και την (απαγορευμένη)
“Ν”-λέξη για τους ίδιους. Μια νέα ελευθερία γεννήθηκε.
Μέχρι που δύο μεθυσμένοι πρωτοετείς φοιτητές από την φοιτητική
αδελφότητα ‘Alpha Sigma Epsilon’
άρχισαν να τραγουδούν σε ένα λεωφορείο
με μεγαλύτερους φοιτητές, ένα τραγούδι στο οποίο έλεγαν την (απαγορευμένη) Ν-λέξη.
Και τότε ακούστηκαν οι σειρήνες για αεροπορική επιδρομή.
Μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στην πανεπιστημιούπολη. Οι φοιτητές είπαν
πόσο αηδιασμένοι ήταν μπροστά στις κάμερες της τηλεόρασης. Ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου
της Οκλαχόμα David Boren
εκδίωξε τους «κακούς φοιτητές». Το σπίτι της
αδελφότητας έκλεισε.
Μια έρευνα σε εθνικό επίπεδο διεξάγεται. Άρθρα σε περιοδικά
και εφημερίδες έβγαζαν φωτιές, και ακόμα και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κατέθεσε
ψήφισμα καταδίκης.
Όπως ο Jack Nicholson ως George Hanson,
λέει στην ταινία "Easy Rider".
“You know,
this used to be a helluva good country.” Σίγουρα ήταν.
Stand up
for Indiana!
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή
redskywarning.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου