Καθηγήτρια από τη Συρία λέει το αυτονόητο : "Πως να αντέξει τόσους Λαθρομετανάστες η Ελλαδα"...

Η ιστορία της Έιπιλ πραγματικά θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο ταινίας. Εκείνη:::
κόρη καλομεγαλωμένη μίας ευκατάστατης οικογένειας ζει μία πολύ άνετη ζωή και ονειρεύεται το μέλλον της ως καθηγήτρια.

Μαχητική από νεαρή ηλικία, διεκδικεί το...
δικαίωμά της να μορφωθεί σε μία κοινωνία, που θεωρείται σχεδόν ταμπού κάτι τέτοιο -καθώς οι κοπέλες παντρεύονται σε νεαρή ηλικία και κάνουν οικογένεια.

Εκείνη όμως, όπως λέει μιλώντας στο protothema.gr, έχει άλλες προτεραιότητες και με επιμονή, αλλά και τη στήριξη της οικογένειάς της, καταφέρνει να μορφωθεί και να σπουδάσει Αγγλική φιλολογία.



«Η ζωή μου μέχρι κάποια στιγμή ήταν απλά ονειρική. Σπούδασα, έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα και λίγο μετά ο έρωτας ήρθε στη ζωή μου, παντρεύτηκα έκανα παιδί. Δυστυχώς όμως οι συνθήκες ζωής στην πατρίδα μου δεν μας επέτρεψαν να μπορέσουμε να χαρούμε αυτά τα απλά καθημερινά πράγματα, ειρήνη, αγάπη, ηρεμία. Αποφασίζουμε να φύγουμε και ο μόνος τρόπος για να σωθούμε είναι να περάσουμε μέσα από μία δύσκολη και επικίνδυνη διαδικασία στην Ελλάδα. Μπαίνουμε σε μία βάρκα μαζί με τον άντρα και το παιδί μου και ένα σωρό ακόμη συμπατριώτες μου. Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή, νομίζω το μόνο που με απασχολούσε ήταν το ένστικτο της επιβίωσης, κυρίως για το παιδί μου. Τρεις μέρες εφιαλτικές μέσα σε μία βάρκα με στόχο… Δεν ξέρω τι… Σίγουρα εκείνη τη στιγμή ό,τι και αν προέκυπτε θα ήταν καλύτερο από το να μείνω σε μία χώρα, στην πατρίδα μου όπου κινδύνευε η σωματική μου ακεραιότητα, κινδύνευε η ζωή της οικογένειάς μου. Ο άντρας μου χάθηκε. Εγώ μαζί με την κόρη μου βρεθήκαμε στη Μυτιλήνη και από εκεί φτάσαμε εδώ  και λίγες μέρες στην Αθήνα».

«Καταφύγιο βρήκαμε αρχικά εδώ στην πλατεία, ψάχνουμε κάθε μέρα τρόπο και βοήθεια για να φύγουμε από εδώ. Το γνωρίζω πως δεν μπορούμε να μείνουμε στην Ελλάδα. Πού να μπορέσει κανείς να βρει δουλειά για να επιβιώσει, σε μία χώρα που έχει και αυτή τα δικά της οικονομικά προβλήματα να αντιμετωπίσει; -και είναι απολύτως λογικό. Μακάρι να μας βοηθήσουν άμεσα να φύγουμε, θέλω να πάω μαζί με το παιδί μου σε μία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, θέλω να δώσω στο παιδί μου την ευκαιρία να ζήσει μία ήρεμη ζωή, μακάρι, εύχομαι και ελπίζω η ταλαιπωρία μας αυτή να έχει αίσια έκβαση» λέει, μιλώντας στο protothema.gr.