Όποιος αντιληφθεί το «ρεύμα» της εποχής, εκείνος θα κυριαρχήσει στο μέλλον

Είναι γεγονός ότι η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου, το 2010, να υποτάξει την Ελλάδα σε καθεστώς διεθνούς επιτροπείας της Τρόικας (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) τίναξε στον αέρα το υπάρχον πολιτικό σύστημα! Οι εκλογές της 6ης Μαΐου του 2012 επιβεβαίωσαν το τέλος της μεταπολιτευτικής περιόδου στην Ελλάδα και την απαρχή ενός...

μεταβατικού χρόνου («κενού»), όπου το μεν παλιό έχει οριστικά πεθάνει, το δε νέο «εγκυμονείται» και ετοιμάζεται σιγά-σιγά να βγει στην επιφάνεια.

Η μετάβαση αυτή θα είναι σκληρή για τους Έλληνες και την Ελλάδα• θα σημάνει πολλές και σημαντικές απώλειες…  Από το 2010 και μετά είχαμε εντυπωσιακές αλλαγές. Το ΠΑΣΟΚ, το κατ’ εξοχήν κόμμα της Μεταπολίτευσης, έφθασε σε 2,5 μόλις χρόνια να χάνει τα… τρία τέταρτα της δύναμής του! Από το 44% του 2009 στο 12% του 2012… Αλλά και η ΝΔ συρρικνώθηκε, φθάνοντας μάλιστα ακόμη και στο 18% των ψήφων (Μάιος 2012). Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΝΙΑΠΛΑΣΙΑΣΕ τη δύναμή του, φθάνοντας από το 4% του 2009 στο 36% του 2015!!! Πολλά νέα κόμματα προέκυψαν από τις διασπάσεις των παλιών, ενώ η Χρυσή Αυγή -μετά από δεκαετίες σταθερού αγώνα- έσπασε παγκόσμιο ρεκόρ: από το 0,29% του 2009 στο… 7% του 2012!!!...

Σήμερα, ζούμε ένα ακόμα επεισόδιο της αποσύνθεσης του παλιού συστήματος, στον δρόμο προς το καινούριο. Έως το έτος 2020 (όταν και θα λήξει ο σύγχρονος Τρωικός πόλεμος, δηλ. ο Τροϊκανός πόλεμος, ύστερα από δέκα χρόνια πόνου και αίματος των Μνημονίων) έχουμε να δούμε ακόμη πολλά. Ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα εξουσίας, απαξιώθηκε ακόμη και στα μάτια των πιο πιστών του φίλων. Όμως, τουλάχιστον εντός της βουλής και του περιβόητου «συνταγματικού τόξου», δεν υπάρχει αξιόπιστη λύση. Γι’ αυτό και ο Τσίπρας αντέχει ακόμη εκπληκτικά, παρά τη διαλυτική πορεία την οποία ακολουθεί η χώρα.

Τι έπεται λοιπόν να συμβεί; Το θέμα είναι τεράστιο. Η ΝΔ ενσωματώνει όλο και πιο κεντρώα (και κεντροαριστερά) στοιχεία• αντί να γίνει η «νέα ΕΡΕ», μετατρέπεται σε «νέα Ένωση Κέντρου»! Απελευθερώνεται έτσι πολύς χώρος (άνω του 10% το λιγότερο) στα δεξιά της. Θα το καλύψει αυτό το κενό η Χρυσή Αυγή; Όχι χωρίς διεύρυνση των δυνάμεών της. Ή η νεοπαγής Νέα Δεξιά, υπό τον Φαήλο Κρανιδιώτη; Απ’ την άλλη, θα κάνει η Ζωή Κωνσταντοπούλου το μεγάλο άλμα, έτσι ώστε να εκφράσει όλον τον ελληνικό λαό και όχι μονάχα μία μερίδα του; Εάν ναι, θα γίνει εθνική ηγήτορας, εφάμιλλη του Πούτιν στη Ρωσία ή του Ερντογάν στην Τουρκία! Εάν όχι, τότε θα περιοριστεί σε ποσοστά του ύψους της (συμπαθούς κατά τα άλλα) Λαϊκής Ενότητας, από τις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου…

Ησαΐας Κωνσταντινίδης

www.elora.gr